Οι διαιτητές σκοτώνουν τον... ετοιμοθάνατο
Πάντα προσπαθώ να δω το ελληνικό ποδόσφαιρο με θετικό πρίσμα και να μην απαξιώσω κανέναν από αυτούς που καταβάλουν μία προσπάθεια να διακριθούν. Αλλά αυτό που συνέβη την τελευταία αγωνιστική, μάλλον είναι για να τραβάμε τα μαλλιά μας. Και πρωταγωνιστές, αρνητικοί βέβαια, είναι οι διαιτητές.
Νομίζω πως η πτώση του επιπέδου, έχει επηρεάσει και τα παιδιά από την ΚΕΔ. Και για να μη νομίσει κανείς πως κάνω πολιτική υπέρ του ΠΑΟΚ θα πω πως πρώτα το δικό μας πέναλτι δεν ήταν. Υπάρχει ένα κράτημα, αλλά εγώ δεν θα το έδινα.
Εμείς εκμεταλλευτήκαμε αυτό το γεγονός και πήραμε μία νίκη που δείχνει άνετη, αλλά κακά τα ψέματα η αλήθεια είναι πως βοηθηθήκαμε να πάρουμε κεφάλι στο σκορ και να αγχωθεί ο ήδη αγχωμένος αντίπαλος.
Το αν στη συνέχεια ο Σιδηρόπουλος δεν άφησε σπόρι για σπόρι που να μην το δώσει στη Ξάνθη, είναι μία κουβέντα δευτερεύουσα που εν τέλει δεν άλλαξε τη ροή του αγώνα.
Αυτό που με εκνευρίζει, είναι πως οι διαιτητές, δεν έχουν κατανοήσει πως υπάρχουν ομάδες που το αγωνιστικό τους πλάνο είναι να κερδίσουν πέναλτι. Το εκβιάζουν με τέτοιο τρόπο, που καταντάει αηδία.
Ο ΟΦΗ, κέρδισε ένα πέναλτι γελοίο για να προηγηθεί εναντίον της ΑΕΚ. Ο Ιωαννίδης βουτάει θυμίζοντας Γιαννακόπουλο στα καλά του και ο διαιτητής δείχνει την άσπρη βούλα. Ξέχωρα από το αν η ΑΕΚ είναι ομάδα θεωρητικά εχθρική απέναντι στη δική μου, εγώ καλούμαι να καταγράψω πως αυτή τη στιγμή αγωνίζονται σε αυτή παιδιά με μηδέν παραστάσεις, που σηκώνουν ένα βάρος κόντρα στο τάιμινγκ της καριέρας τους και τέτοιες συμπεριφορές από τους διαιτητές τους λυγίζουν.
Βλέποντας το Άρης – Κέρκυρα, για πρώτη φορά στην ιστορία του ποδοσφαίρου, μία ομάδα παίρνει βαθμούς επειδή ο ποδοσφαιριστής έκανε μία κίνηση επαγγελματικού ράγκμπι.
Ο Ψυχογιός, βλέπει τον διάδρομο, κερδίζει μέτρα και μόλις φτάνει στη γραμμή της περιοχής βουτάει με τα δύο πόδια. Είναι αυτό που λένε οι Αμερικάνοι «τατς ντάουν» και αν δεν κάνω λάθος βαθμολογείται με επτά πόντους.
Ο Κύζας που ήταν διαιτητής εκεί, δεν έβγαλε καμία κάρτα σε παίκτη του Άρη που προτιμούσε να ψάξει τη πτώση παρά να τελειώσει μία φάση. Συγνώμη, αλλά αυτό δεν είναι ποδόσφαιρο. Είναι κωμωδία.
Αντιλαμβάνομαι το αδιέξοδο και τη πίεση που αισθάνονται οι παίκτες που αγωνίζονται σε ομάδες που ούτε ονειρευόντουσαν και η ευθύνη δε βαραίνει αυτούς αλλά τους διαιτητές.
Δε γνωρίζω τι γραμμή έχει δοθεί από την ΚΕΔ, αλλά αν δεν τους συνεφέρουν σύντομα, αυτό δεν θα είναι απλά ένα άθλιο πρωτάθλημα, θα είναι ένα πρωτάθλημα που δεν θα το βλέπουν ούτε οι γκόμενες των κατά λάθος παικτών Σούπερ Λίγκας.
Με λίγα λόγια, εγώ πιστεύω πως σε βάθος χρόνου υπάρχει μία ελπίδα να αναβαθμιστεί ξανά το πρωτάθλημα με ομάδες χαμηλότερου μπάτζετ αλλά ξεκάθαρης κουλτούρας και πραγματικής αγάπης των συντελεστών τους για αυτές.
Αν όμως στη φάση της δημιουργίας οι διαιτητές εγκληματούν και ωχαδερφίζουν για την όποια εξέλιξη μπορεί μελλοντικά να υπάρξει, τότε τα μαντάτα που έρχονται είναι πολύ άσχημα.
ΥΓ: Δεν αναφέρομαι στις αντιδράσεις του Παναθηναϊκού, γιατί θα γίνω πολύ κακός. Και δεν είναι η περίοδος η κατάλληλη.