Γκρέμισε ακόμα και τις… δικαιολογίες του

Πόλεμο στην πραγματικότητα και δικαιολογίες της πλάκας, που μοναδικό σκοπό είχαν να κρύψουν αυτό που όλοι έβλεπαν και ξαναείδαν στο γήπεδο.

Ο Παναθηναϊκός με την Μάριμπορ, δεν έχασε απλά. Αλλά κατάφερε σε ενενήντα λεπτά, να ξευτιλίσει ακόμα και τις ίδιες τις δικαιολογίες που χρησιμοποιούσε μέχρι τώρα. Οι οποίες, μάλλον δεν άντεξαν ούτε κι αυτές να τις χρησιμοποιούν τόσο κόντρα στην λογική και τον εκδικήθηκαν.

Ούτε διαφορά στα μπάτζετ υπήρχαν, ούτε κόντρα διαιτησία, ούτε τίποτε. Υπήρχε απλά η γυμνή αλήθεια.

Η γυμνή αλήθεια που θέλει εδώ και καιρό τον Παναθηναϊκό του Φερέιρα – και μιλάω ακόμα και από τότε που υπήρχε σ’ αυτή Λέτο, Σισέ, Ζιλμπέρτο και ότι θέλετε για να μην αρχίσουμε πάλι το περί έμψυχου υλικού που δεν έχει - να μην λειτουργεί στοιχειωδώς σαν ομάδα μέσα στο γήπεδο. Και δυστυχώς ούτε καν έξω απ’ αυτό.

Καθώς το μόνο που υπήρχε ήταν να… αφουγκραζόμαστε κάθε φορά την κριτική των δημοσιογράφων και το τι θέλει ο κόσμος και ειδικά ένα κομμάτι του. Όλα τα’ άλλα να πάνε να… Και τελικά έτσι έγινε. Πήγαν κανονικά και με τον νόμο να…
Πάντως για να μην είμαστε και άδικοι, λύσαμε και ένα πρόβλημα στο παιχνίδι με την Μάριμπορ. Αυτό των χαμένων ευκαιριών που δεν τις κάνουν γκολ οι άχρηστοι επιθετικοί μας. Καθώς στο συγκεκριμένο παιχνίδι, ευκαιρίες… δεν χάσαμε αφού δεν δημιουργήσαμε και καμία να χάσουμε. Και οι επιθετικοί μας ταυτόχρονα δεν φάνηκαν άχρηστοι, αφού ουσιαστικά δεν υπήρχαν επιθετικοί στην ενδεκάδα. Και ο ένας που μπήκε μετά, μόνο σαν επιθετικός δεν τοποθετήθηκε, αφού απλά πήρε την θέση του προηγούμενου, του Λάζαρου δηλαδή, ακριβώς εκεί που έπαιζε κι αυτός. Δηλαδή κάπου έξω και γύρω από την περιοχή.

Αυτό συμβαίνει όταν η αντίληψη και τα συμπεράσματα από τις μέχρι τώρα εμφανίσεις σου, προσαρμόζονται στις κριτικές που ακούς και απλά νομίζεις ότι θα τις διορθώσεις αν δεν χρησιμοποιήσεις αυτούς που κάθε φορά υποδεικνύονται σαν ένοχοι.
 
Καθώς εδώ το πράγμα δεν χρειαζόταν ιδιαίτερη φιλοσοφία για να το δεις. Το πρόβλημα του Παναθηναϊκού, δεν ήταν ότι οι επιθετικοί ήταν άστοχοι ή ανίκανοί. Ακόμα κι αυτοί που έχει και οι οποίοι είναι ΟΛΟΙ επιλογές του προπονητή για να μην ξεχνιόμαστε, τόσο άχρηστοι όσο έδειχναν δεν ήταν. Απλά είχαν την ατυχία, να είναι κάθε φορά αυτοί που φαίνονται, σε μια ομάδα που έπαιζε εντελώς λάθος μεσοεπιθετικά.

Με τον κυνηγό δηλαδή, μονίμως μόνο του κάπου κοντά στην αντίπαλη περιοχή και αφημένο μόνο του, ακόμα και στην εκτέλεση της φάσης όταν έφτανε σ’ αυτόν η μπάλα. Το λέγαμε και το ξαναλέγαμε, η απάντηση ήταν… κάνεις πόλεμο στον Φερέιρα. Τρία πουλάκια κάθονταν δηλαδή.

Παρεπιπτόντως, υπήρξε και κάτι άλλο που κανείς δεν το πρόσεξε στην φούρια της… επιθετικής δυστοκίας. Το ότι δηλαδή ο Παναθηναϊκός, στα δύο παιχνίδια με Γιάννινα και Πανθρακικό που υποτίθεται πλήρωσε τα αποτελέσματα από την επιθετική του δυστοκία, έφαγε και δύο γκολάκια. Αυτό μάλλον κανένα δεν ανησύχησε, αφού όλοι είχαν βολευτεί με την εύκολη και ανώδυνη εξήγηση, παίξαμε καλά, κάναμε ευκαιρίες αλλά είχαμε άχρηστους επιθετικούς και γι’ αυτό δεν τα καταφέραμε.

Πιστεύω τώρα μετά από τα τρία γκολ της Μάριμπορ και τις απίστευτες σε αριθμό τουλάχιστον ευκαιρίες που δημιούργησε, κάποιος να ανησυχήσει και να ασχοληθεί και μ’ αυτό.

Εν ολίγοις. Ο Παναθηναϊκός και στο Μάριμπορ, πήγε… καθησυχασμένος πως όλα πάνε καλά και απλά οι επιθετικοί μας μέχρι τώρα δεν ήταν εύστοχοι και όσοι υποστήριζαν κάτι διαφορετικό μάλλον μας έκαναν πόλεμο.

Έτσι δεν πρόσεξε και δεν βρήκε το καθαρό και αυτοκριτικό ποδοσφαιρικό μυαλό που χρειαζόταν, ώστε να δει πραγματικά τι δεν δούλευε καλά και να κοιτάξει να το διορθώσει.

Αποτέλεσμα; Παρατάχθηκε πάλι με το ίδιο ουσιαστικά σχήμα απλά με διαφορετικό πρόσωπο στην κορυφή τον Λάζαρο – παρά το ότι πέρυσι έχασες το πρωτάθλημα στα ματς με ΠΑΟΚ. ΑΕΚ και ΟΣΦΠ που δοκίμασες το ίδιο πράγμα - κράτησες πάλι τον ίδιο σχηματισμό στο κέντρο που για μια ακόμα φορά ούτε έκοβε, ούτε δημιουργούσε και εκεί τελείωναν όλα στο παιχνίδι και αρκέστηκες να κάνεις τις ίδιες αλχημείες όταν δεν πήγαινε κάτι καλά, δηλαδή το να αλλάζει συνεχώς πλευρά ο Σισοκό και ο Κουίνσι που κι αυτό έχει δείξει ότι δεν πιάνει και αφέθηκες να διασυρθείς ήσυχα κι ωραία.

Κρίμα. Πραγματικά κρίμα. Που θα γίνει ακόμα μεγαλύτερο και στα όρια του ποδοσφαιρικού εγκλήματος, αν ακόμα και τώρα επιμείνει ο Παναθηναϊκός σε επικοινωνιακές τακτικές της μιας μέρας και δεν δει όλος, δηλαδή προπονητής, παίκτες και διοικούντες, με ποδοσφαιρικό και Παναθηναϊκό μάτι την κατάσταση έτσι όπως διαμορφώνεται τώρα και στο άμεσο μέλλον.