Η επιλογή του Άρμστρονγκ
Τουλάχιστον από μένα δεν πρόκειται να διαβάσετε κάτι διαφορετικό, συγκριτικά με τις θέσεις που είχα από την αρχή του καλοκαιριού. Όλοι κρίνονται μέσα στο γήπεδο, εκεί όπου η πράξη μετρά και γίνεται φανερό το αν συμπορεύεται με τη συνοδεία.
Υπό αυτή τη λογική εκτιμώ και τη μεταγραφή του Χίλτον Άρμστρονγκ στον Παναθηναϊκό. Πρόκειται για έναν σέντερ με πολλά καλά στοιχεία, με αδυναμίες βεβαίως όπως και με περιθώρια βελτίωσης. Θα έχει αυτή τη δυνατότητα στον Παναθηναϊκό αρκεί να αντιληφθεί το παιχνίδι και να "φιλτράρει" τις πληροφορίες που θα του παρέχονται σε κάθε προπόνηση. Θα περιμένουμε να τον δούμε κι αυτόν στο γήπεδο προκειμένου να σχηματίσουμε εμπεριστατωμένη άποψη για το τι μπορεί να προσφέρει.
Γιατί επέλεξε λοιπόν τον Άρμστρονγκ ο Αργύρης Πεδουλάκης; Κατ' αρχήν διότι διαθέτει στοιχεία που "συμπληρώνουν" τον Σοφοκλή Σχορτσιανίτη, όπως "ψηλή άμυνα", τάπες και αξιόπιστο σουτ από τα 4 μέτρα. Ο Αρμστρονγκ είναι "finisher", μπορεί δηλαδή να ακολουθήσει ιδανικά τη δημιουργία των συμπαικτών του και να τελειώσει τις φάσεις. Είτε με το "σουτάκι" από τα 4 μέτρα είτε με φάσεις πάνω από τη στεφάνη, άλλωστε τα καρφώματα του αρέσουν και μπορείτε να το διαπιστώσετε αν δείτε τα σχετικά video που υπάρχουν.
Ο Άρμστρονγκ είναι καλή περίπτωση σε ομάδα που υπάρχουν καλοί δημιουργοί. Αν δείτε τα παιχνίδια του στη Βιλερμπάν ήταν εξαιρετικός όσο υπήρχε ο Τόνι Πάρκερ (στη διάρκεια του lock out) στην ομάδα. Απ' εκεί και μετά η έλλειψη ικανών δημιουργών στη Βιλερμπάν δυσκόλεψε το παιχνίδι του αρκετά. Παρόλ' αυτά χρησιμοποίησε το μυαλό του προκειμένου να κάνει μιά καλή σεζόν, αξιοπρόσεκτη και να δείξει ότι σταδιακά μαθαίνει τον ευρωπαϊκό τρόπο παιχνιδιού.
Είναι καλός μπλοκέρ, ικανός ριμπάουντερ και "τρέχει" καλά το γήπεδο, είναι ταχύς κι έχει τεχνικά χαρίσματα. Δεν δίνει την εικόνα του "θηρίου" αλλά δεν φοβάται νά βάλει το κορμί του στις φάσεις και να δώσει καλά σκριν. Απ' εκεί και πέρα έχει ένα ζήτημα με τα φάουλ (κάνει... αρκετά εύκολα αν και μετά τα μέσα της περσινής σεζόν το έφτιαξε σημαντικά αυτό το κομμάτι) και βέβαια καλείται για πρώτη φορά να έχει σημαντικό ρόλο σε μιά ομάδα ανώτερης ταχύτητας. Ουσιαστικά η πρώτη του σεζόν ως starter ήταν στη Βιλερμπάν και τα πήγε αρκετά καλά, όμως στον Παναθηναϊκό οι βλέψεις είναι διαφορετικές, οι απαιτήσεις μεγαλύτερες και η πίεση τεράστια.
Πέραν τούτων εξετάστηκε προσεκτικά το στοιχείο του χαρακτήρα του και οι πληροφορίες που ελήφθησαν ήταν θετικές. Είναι κι αύτό πολύ σημαντικό κομμάτι στο πλαίσιο της επιλογής ενός παίκτη.
Με τον Άρμστρονγκ, έναν παίκτη που παίζει για την ομάδα και όχι για τον εαυτό του, "έκλεισε" ουσιαστικά η θέση "5" αν συνυπολογίσουμε τους Σχορτσιανίτη και Σκορδίλη που είναι ο 6ος ψηλός του Παναθηναϊκού. Υπάρχει ακόμα η εκκρεμότητα στη θέση "4" ενώ παραμένει ανοιχτό και το θέμα του Κινέζουν Άιλουν Γκουό ο οποίος είναι μιά διαφορετικού τύπου επένδυση.
Το αγωνιστικό παζλ σταδιακά συμπληρώνεται και το θέμα είναι το πότε θα καταφέρει να "μονταριστεί" μιά ομάδα που περιλαμβάνει πολλά καινούργια πρόσωπα, νέο τεχνικό τιμ αλλά κι αρκετές δυσκολίες στην προετοιμασία (απουσία Ούκιτς, έλλειψη δύο παικτών στο "4" και στο "5", τα... πέρα δώθε του Γιαννόπουλου με το 3 οπ 3, o τραυματισμός του Τσαρτσαρή, η αργοπορημένη ενσωμάτωση του Σκορδίλη), αρκετούς παίκτες με μηδενική εμπειρία από Ευρωλίγκα κι αισθάνεται τεράστια πίεση από ένα κοινό που θέλει... άμεσα αποτελέσματα, συνηθισμένο στην κορυφή εδώ και χρόνια. Ανεξάρτητα από το ότι η νέα σεζόν απαιτεί περισσότερη υπομονή από οποιαδήποτε άλλη χρονιά κι αυτό εκτιμώ ότι μπορούν να το καταλάβουν όλοι.
Θα "κλείσω" όπως άρχισα: Οι πρόωρες εκτιμήσεις για το αν η ομάδα είναι κακή ή καλή δεν ωφελούν σε τίποτα. Τα πάντα κρίνονται στο γήπεδο και στο τέλος της σεζόν. Οπότε έχει σημασία το πως θα είναι η διαδρομή ως το τέλος όταν ο Παναθηναϊκός θα κληθεί να διεκδικήσει τίτλους. Θα δούμε...