Το ροτέισον, η Μάλαγα, η Λιβαδειά και ο Βύντρα

Κι αυτό γιατί οι αναγκαιότητες να εμφανισθεί ο Παναθηναϊκός όσο γίνεται πιο φρέσκος και ανταγωνιστικός στο παιχνίδι της Τρίτης, μπορεί από μόνη της να δώσει εξηγήσεις για πράγματα τα οποία διαφορετικά δεν εξηγούνται.

Ήταν αναγκαίο λοιπόν ο Παναθηναϊκός να παρατάξει μια ενδεκάδα με πολλές αλλαγές στην σύνθεσή του. Ήταν αναγκαίο όσο κι αν κάποτε αυτό το περιβόητο… ροτέισον, ήταν αιτία και αφορμή και μάχες και διαμάχες μέχρι… τελικής πτώσεως έξω από την Λεωφόρο. Τότε που παλαίμαχοι, επώνυμοι και ανώνυμοι, ρεπόρτερς και «ειδικοί» της μπάλας, περίμεναν στην… ουρά έξω από τα αποδυτήρια για να κάνουν μια δήλωση και να… καταδικάσουν αυτό το περίεργο φαινόμενο που αποκαλείται ροτέισον.

Πάλι καλά δηλαδή, που έπρεπε να φτάσει μια ανάσα πριν την διάλυση ο Παναθηναϊκός, ώστε η χρησιμοποίηση του ροτέισον από τον προπονητή, όχι μόνο να μην προκαλεί εκρήξεις… ιερής Παναθηναϊκής αγανάκτησης και έριδες, αλλά να αναγνωρίζεται σαν κάτι το φυσιολογικό ποδοσφαιρικά.

Ήταν αναγκαίο λοιπόν και επιβεβλημένο μάλιστα, να κάνει ο Φερέιρα μια σειρά αλλαγές στην ενδεκάδα και να κρατήσει μια σειρά ποδοσφαιριστές του φρέσκους για την ρεβάνς με την Μάλαγα.

Κι από κει και πέρα, ήταν λογικό να παρουσιαστεί ο Παναθηναϊκός κάπως… παράξενος μέσα στον αγωνιστικό χώρο, με δεδομένο ότι ξεκίνησε με ενδεκάδα που ποτέ άλλοτε δεν είχε χρησιμοποιηθεί και μάλιστα με παίκτες σε θέσεις… ανάγκης και όχι στις φυσιολογικές τους όπως ο Λαγός για παράδειγμα, που έπαιξε αριστερό μπακ.
Εκείνο που δεν ήταν φυσιολογικό και μάλλον εκείνο που περίμεναν όλοι με το δάχτυλο στην σκανδάλη στο άκουσμα της αρχικής ενδεκάδας, ήταν η εμφάνιση του Παναθηναϊκού στο πρώτο ημίχρονο. Μια εμφάνιση που όχι μόνο ήταν καλή, αλλά ήταν ταυτόχρονα και αποδοτική.

Τρέξιμο, τρέξιμο και ξανά τρέξιμο, ήταν το μυστικό που αναπλήρωσε με τον καλύτερο τρόπο τις όποιες απουσίες και την προφανή έλλειψη ποιότητας που συνεπαγόταν απ’ αυτές.

Για να αποδειχθεί για μια ακόμα φορά, πως ειδικά στην Ελλάδα, μια ομάδα με την φανέλα του Παναθηναϊκού και με ένα σχετικά ανεκτό σαν ποιότητα κορμό στην ενδεκάδα της, μπορεί να αναπληρώσει με την αγωνιστικότητά της και το πιεστικό της ποδόσφαιρο, τις όποιες ελλείψεις έχει σε άλλα πράγματα.

Η εικόνα του δεύτερου ημιχρόνου όμως, κάπου έβαλε σκιές στην όλη ιστορία. Κι αυτό γιατί κατά την γνώμη μου, ο Παναθηναϊκός μάλλον ζήλεψε την… Μάλαγα στο πρώτο μεταξύ τους παιχνίδι και αποφάσισε να συμπεριφερθεί ανάλογα. Αντί λοιπόν να συνεχίσει για δεκαπέντε τουλάχιστον λεπτά ακόμα, στον ίδιο πιεστικό ρυθμό, να καθαρίσει το παιχνίδι με ένα γρήγορο δεύτερο γκολ και μετά να.. κααααάθεται, έκανε ακριβώς ότι έκανε η Μάλαγα στην Ισπανία στο δεύτερο ημίχρονο.
Θεώρησε ότι είχε πάρει αυτό που ήθελε και απλά προσπάθησε να το κρατήσει σε ρυθμό ρελαντί.

Κι αυτό φάνηκε και από τις δύο πολύ γρήγορες αλλαγές, στην ανάπαυλα δηλαδή του ημιχρόνου, που έκανε ο Φερέιρα.

Γεγονός που όχι μόνο ανέτρεψε τις ισορροπίες μέσα στον αγωνιστικό χώρο, αλλά έκανε τον Λεβαδειακό να συμπεριφερθεί αγωνιστικά όπως ακριβώς έκανε ο Παναθηναϊκός στο δεύτερο ημίχρονο με την Μάλαγα στην Ισπανία. Είδε λοιπόν ότι… τον έπαιρνε και βγήκε πιεστικά να διεκδικήσει ό,τι μπορούσε καλύτερο από ένα παιχνίδι που μετά το εκπληκτικό γκολ του Βύντρα λογικά όλοι θεώρησαν πως το είχε χαμένο.

Κινδύνεψε ο Παναθηναϊκός σ’ αυτό το διάστημα καθώς το μεν κέντρο είχε καθίσει και οι επιθετικοί του ήταν αποκομμένοι, η δε δεξιά πλευρά του, που στο πρώτο ημίχρονο και όσο ο Σεϊταρίδης «άντεχε» σε υποφερτούς ρυθμούς ήταν η καλύτερή του, είχε εξαφανισθεί εντελώς και δεν υπήρχε μέσα στο γήπεδο. Πάλι καλά δηλαδή που στο διάστημα αυτό, ο Παράσχος βλέποντας σαν «ονόματα» τους αντιπάλους του και εκτιμώντας ότι θεωρητικά ο Παναθηναϊκός θα ήταν πιο ευάλωτος από αριστερά με τον Λαγό απ’ ότι δεξιά με τον Σεϊταρίδη, πήγε όλο το παιχνίδι του Λεβαδειακού από 'κει. Γεγονός που επέτρεψε στον Φερέιρα με μια απλή αλλαγή, τον Σπυρόπουλο δηλαδή αριστερά και την αναδιάταξη στο χώρο της μεσαίας γραμμής, να κλείσει και αυτή την τρύπα και να τελειώσει χωρίς ιδιαίτερα πια προβλήματα ένα ημίχρονο που όπως πήγαινε, εξελισσόταν σε βασανιστικό ποδοσφαιρικά και επικίνδυνο από πλευράς αποτελέσματος για τον Παναθηναϊκό.

Κάπως έτσι γράφτηκε η ιστορία του πρώτου αγώνα για τον Παναθηναϊκό στο φετινό πρωτάθλημα. Αγώνα, που από την στιγμή που ο Παναθηναϊκός πήρε την πολύτιμη νίκη και με δεδομένο ότι την Τρίτη αντιμετωπίζει την Μάλαγα σε ένα παιχνίδι ζωής και θανάτου πια για το σύλλογο, ελάχιστοι πλέον θα ασχοληθούν περαιτέρω μαζί του.

ΥΓ.: Για τον Βύντρα δεν πρόκειται να πω κάτι ιδιαίτερο. Συνεχίστε όλοι οι άμπαλοι και εμπαθείς να τον βρίζετε και να απαιτείτε να μην παίζει στον Παναθηναϊκό. Κι όταν βρείτε καλύτερο απ’ αυτόν, σε ΟΠΟΙΑ ΘΕΣΗ κι αν παίζει, τότε να τον βάλετε να παίξει, να ησυχάσετε και εσείς, να ησυχάσει και ο Παναθηναϊκός, να ησυχάσει και ο ίδιος ο Βύντρα στην τελική.