Το αγαπημένο μας «μονό» και οι απορίες

Είναι άλλωστε κάτι σαν το αγαπημένο μας «μονό», αυτό που παίζαμε σαν παιδιά, τότε που «προκαλούσαμε» τους φίλους μας και φτιάχναμε τις δικές μας ομάδες, τις δικές μας «κόντρες» όπου και διοχετεύαμε την αγάπη μας στο μπάσκετ. Όσοι ασχοληθήκαμε με το άθλημα στα νιάτα μας (φυσικά δεν ήταν δυνατό να προχωρήσουμε όλοι, άλλωστε δεν μπορεί μιά χώρα να είναι γεμάτη... ταλέντα αν και στην Ελλάδα η... ασθένεια «αδικημένα ταλέντα» έχει κυριεύσε πλήθος κόσμου) θυμόμαστε τα αγαπημένα μας «μονά», τα περιστατικά με τα φιλαράκια μας και τα «στοιχήματα» που βάζαμε.
 
Οπότε μιά τέτοια διοργάνωση ασφαλώς και «ιντριγκάρει» μόνο και μόνο από τις σκέψεις και τις αναμνήσεις που «γεμίζουν» το μυαλό μας. Με δεδομένο ότι και ο χώρος είναι εξαιρετικά διαμορφωμένος και βρίσκεται σε σημείο που επίσης «φορτώνει» τις μνήμες μας (άλλωστε δίπλα βρίσκεται ο «Φωκιανός» που κάποτε ήταν γεμάτος... μπασκετόφατσες ή το «ρομαντικό» γηπεδάκι του Εθνικού ΓΣ) συν τη γενικότερη «θέα» (είναι όμορφη εικόνα το να παίζεις υπό τη σκιά του Ζαππείου και κυρίως της Ακρόπολης) αλλά και την άρτια διοργάνωση, ομολογουμένως αντιμετωπίζουμε θετικά την όλη κίνηση.
 
Αυτά από πλευράς «ρομαντισμού». Όπως επίσης με δεδομένο ότι το «3 on 3» ίσως γίνει... Ολυμπιακό Άθλημα (εδώ είδαμε άλλα κι άλλα, το μπασκετικό μονό δεν θα δούμε;) από το 2016 κιόλας, δεν είναι καθόλου κακό το να παρακολουθήσεις τους αγώνες, να μάθεις τους κανονισμούς, να τους κατανοήσεις και βέβαια να «χαρείς» και λίγο μπασκετάκι.
 
Πέραν τούτου όμως υπάρχουν κι ορισμένες απορίες στις οποίες το «φτωχό μυαλό» μου δεν κατάφερε να βρει συγκεκριμένες απαντήσεις.
 
Πρώτον, ποιός ακριβώς είναι ο λόγος, σε εποχές δύσκολες οικονομικά να δαπανηθούν χρήματα για μιά τέτοια διοργάνωση; Μήπως θα ήταν καλύτερα να έχουν χρησιμοποιηθεί ώστε να καλυφθούν κάποιες εκκρεμότητες (με διαιτητές ή με μέλη γραμματείας π.χ) που ξέρουμε ότι υπάρχουν; Μήπως επίσης θα ήταν καλύτερα να έχουν χρησιμοποιηθεί για την καλύτερη δυνατή προετοιμασία των «μικρών» Εθνικών ομάδων που πήγαν «άπατες»; Λέω τώρα...
 
Δεύτερον, ποιός ο λόγος να έχει η Εθνική μας ομάδα τέσσερα νεαρά παιδιά που βρίσκονται στα... ντουζένια τους από τη στιγμή κατά την οποία άλλες ομάδες όπως η Ισπανία που «κατέβασε» τους απόμαχους Γκαρμπαχόσα, Ανγκούλο και Κάρλος Χιμένεθ, ή η Γαλλία με τη Σερβία που παρουσίασαν «δευτεράντζες» κι ελάχιστα γνωστούς αθλητές δεν προχώρησαν σε ανάλογες κινήσεις;
 
Τρίτον, δεν μπορώ να γνωρίζω αν είναι σωστό να πάρεις σε εποχή προετοιμασίας, δύο παίκτες από τον Πανιώνιο κι έναν από τον Παναθηναϊκό προκειμένου να παίξεις στο Παγκόσμιο «3 on 3»... Βεβαίως τα παιδιά το έχουν χαρεί και το λένε και πιθανότατα να μην υιοθετούν την άποψή μου.
 
Ίσως κι άλλοι να μη συμφωνούν με αυτά που παρουσιάζω ως απορίες μου αλλά έκρινα σκόπιμο να παρουσιάσω τις δύο όψεις του νομίσματος. Τη ρομαντική και τη ρεαλιστική.