Βραδιά που δεν την ξεχνάς

Πρώτα απ όλα, νομίζω πως η αστυνομία είναι παντελώς ανίκανη. Ξέρουμε τόσο καιρό πως θα έρθουν Παναθηναϊκοί με τους Αυστριακούς, κάτι που έχει συζητηθεί στις συσκέψεις. Εγώ κατανοώ, πως ένας οπαδός μπορεί εύκολα να περάσει ένα στυλό, γιατί είναι μικρό και μπορεί να το βάλει ακόμη κι εκεί που… ξέρει για να τα καταφέρει.

Όταν όμως, εμφανίζονται καμιά δεκαριά στυλό από τους αντιπάλους στη Τούμπα, δεν περιμένεις δέκα λεπτά για να τους τσακίσεις και να τελειώσει το πανηγύρι. Ο αστυνομικός διευθυντής ήταν για ακόμη μία φορά άχρηστος και επικίνδυνος και πάμε στα δικά μας τα παιδιά.

Κατανοώ το πόσο προσβλητικό είναι να έρχεται ο αντίπαλος οπαδός και να κάνει ότι κάνει. Οπαδός ήμουν, είμαι και θα είμαι, αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Όμως το να νομίζω πως η Τούμπα είναι ο κήπος του σπιτιού μου και να μπουκάρω κατά εκατοντάδες για να τσακίσω τον οχτρό, μάλλον δείχνει πως τα παιδιά μας δεν ξέρουν τι τους γίνεται.

Αν δεν αλλάξουν νοοτροπία, ο ΠΑΟΚ δεν θα πάει μπροστά και κάποτε θα πρέπει να το καταλάβουν.

Πλέον κινδυνεύουμε με καμπάνα, όπως και η Ραπίντ βέβαια που ξεκίνησε τα επεισόδια και να δω αν θα χαρούνε όλοι αυτοί που σουλατσάρανε στο γήπεδο, όταν θα βλέπουν τους αγώνες από τη καφετέρια.

Πάμε στα αγωνιστικά. Ο ΠΑΟΚ μου αρέσει, παρότι γνωρίζω πως έχει χτυπητές αδυναμίες.

Η Ραπίντ, φάνηκε πως είναι πολύ μικρότερη ομάδα και αν όλα κυλήσουν ομαλά, δηλαδή διατηρήσουμε το αήττητο δύο ετών εκτός έδρας στην Ευρώπη, θα περάσουμε στους ομίλους.

Για 90 λεπτά ήμασταν καλύτεροι από αυτούς, κυκλοφορήσαμε σωστά και γρήγορα τη μπάλα, τα ποσοστά κατοχής θυμίζουν Φιντέλ Κάστρο όταν ακόμη γινόντουσαν εκλογές – λέμε τώρα – και οι ευκαιρίες διαδέχονταν η μία την άλλη.

Η ουσία είναι πως δεχόμαστε ένα γκολ κόντρα στη ροή του αγώνα και φτάνουμε στην πηγή να ισοφαρίσουμε στο 45΄,όταν ο Κλάους χάνει το άχαστο. Πάμε στα αποδυτήρια με κακή ψυχολογία.

Ο Δώνης παίρνει το ρίσκο, αλλάζει δύο πρόσωπα και τη διάταξη και η ομάδα αρχίζει να ρολάρει μετά το 55΄. Στο 61΄, ο Κλάους χάνει το δεύτερο που δε χάνεται. Η ψυχολογία καταρρακώνεται με το  δοκάρι του αρχηγού.

Ο Λόρενς μπαίνει και βρίσκει τα ψυχικά αποθέματα μόλις στη πρώτη του ενέργεια, να βγάλει μία ασίστ στον Κλάους που το πάλεψε παρά την άτυχη μέρα του. Και ο αρχηγός έγραψε το γκολ νούμερο τέσσερα στα τρία πρώτα επίσημα παιχνίδια.
 
Ο ΠΑΟΚ πήγε να πάρει το παιχνίδι στο καπάκι, όμως ο Λάζαρ πίστεψε πως έπρεπε να έχει κι άλλο σασπένς. Η τραγική του μέρα σφραγίστηκε από την κόκκινη που δέχτηκε μόλις πιστέψαμε όλοι ότι ο ΠΑΟΚ θα πάρει το παιχνίδι.

Κι όμως, μετά και από αυτή τη στραβή, ο ΠΑΟΚ βρήκε την ηρεμία να συνεχίσει την πίεση, να πετύχει το γκολ της νίκης και να μη δεχτεί φάση με παίκτη λιγότερο.

Σημαντικό νομίζω πως είναι και το γεγονός πως το γκολ το πετυχαίνει ο Κατσικάς. Ενώ έχει τα στοιχεία, δεν ξεκίνησε καλά τη σεζόν. Ήταν πολύ πιο φοβικός απ ότι τον περίμενα στα επίσημα παιχνίδια.

Ας ελπίσουμε πως αυτό το γκολ θα του δώσει τους πόντους αυτοπεποίθησης που του έλειπαν, γιατί ως χαρακτηριστικά, είναι πολύ γεμάτος.  

Τώρα πάμε Βιέννη, αφού πρώτα υποδεχτούμε στη Τούμπα τον Πανθρακικό για την πρεμιέρα του πρωταθλήματος.