Το μήνυμα που έστειλε ο Φερέιρα και η ομάδα

Προσέξτε μας, στηρίξτε μας, βοηθήστε μας, μπορούμε να κάνουμε κάτι καλό φέτος.

Αυτό ήταν κατά την γνώμη μου το βασικό κέρδος από την προκριματική φάση του Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Παναθηναϊκός παρουσίασε μια ομάδα, φρέσκια, υγιή και κυρίως κατά μεγάλα διαστήματα όμορφη ποδοσφαιρικά.

Πιθανόν σ’ αυτό να βοήθησαν τόσο η δυναμικότητα του αντιπάλου, όσο και η εξέλιξη των δύο παιχνιδιών με την Μαδέργουελ. Πιθανόν.

Όμως από μόνα τους αυτά τα δύο δεν θα  μπορούσαν να στείλουν ανάλογο μήνυμα. Άλλωστε ανάλογες συνθήκες, συνάντησε κι άλλες φορές στο πρόσφατο παρελθόν ο Παναθηναϊκός, αλλά δεν έστειλε ανάλογα μηνύματα. Αντίθετα, καμπανάκια χτύπαγαν και ξαναχτύπαγαν και δεν τα άκουγε και κανένας κιόλας.

Εδώ αντίθετα την διαφορά και την εικόνα που είδαμε όλοι μας, δεν την διαμόρφωσαν οι δυνατότητες της Μαδέργουελ και η ευνοϊκή εξέλιξη και κατάληξη των αγώνων για τον Παναθηναϊκό.

Την διαμόρφωσε πρώτα και κύρια ο Παναθηναϊκός με τον τρόπο που αγωνίσθηκε, το θέαμα που πρόσφερε ειδικά στα δεύτερα ημίχρονα των δύο αγώνων και η αποτελεσματικότητα που τον διέκρινε.

Αυτά ήταν τα στοιχεία που έκαναν την διαφορά, αυτά ήταν τα στοιχεία που έστειλαν το μήνυμα, πως αυτή η ομάδα κάτι καλό μπορεί να κάνει φέτος.

Κι εδώ δεν είναι μόνο ο Σισοκό, αυτή παικτούρα με τα όλα της όπως μπορεί ο καθένας χωρίς φόβο ότι βιάζεται ή ότι θα εκτεθεί να πει από τώρα.

Εδώ υπάρχουν μια σειρά ακόμα στοιχεία, στα οποία αν ο Παναθηναϊκός πατήσει, θα μπορέσει σίγουρα να φτιάξει μια ομάδα που θα πρωταγωνιστήσει.

Και μιλάω εδώ για μια σειρά άλλα πράγματα που φάνηκαν. Με το κυριότερο, ότι μια σειρά ποδοσφαιριστές του, εκτός από το ότι έδειξαν πως και προσόντα έχουν και σε καλή κατάσταση βρίσκονται, έδειξαν ταυτόχρονα ότι έχουν ακόμα πολλά περιθώρια βελτίωσης.

Και μιλάω εδώ τόσο για τον Ζέκα που έκανε ένα εκπληκτικό δεύτερο ημίχρονο με την Μαδέργουελ στο ΟΑΚΑ, όσο και για τον Λάζαρο.  Όπως επίσης και οι Μαρίνος και Μαυρίας. Κοντά σ’ αυγά αν βάλετε την σταθερότητα και την αίσθηση του ηγέτη που βγάζει ο Μπουμσόνγκ, την ενέργεια που βγάζει μέσα στο γήπεδο ο Βύντρα και την σταθερή αξία που ακούει στο όνομα του Βιτόλο, ο Παναθηναϊκός ξεκινάει την σεζόν του αυτή την στιγμή με ένα κορμό ποδοσφαιριστών, που μπορούν να σηκώσουν αρκετό βάρος στις πλάτες τους. Αρκεί να τους διαχειρισθεί κάποιος σωστά και μέχρι στιγμής ο Φερέϊρα δείχνει να το κάνει αυτό σωστά και κυρίως να γίνει η καλύτερη δυνατή επιλογή στην όποια βοήθεια μπορεί να πάρει ακόμα αυτή η ομάδα.

Εδώ λοιπόν μιλάμε για δύο σίγουρες ακόμα προσθήκες αυτές του Σο και του Φορναρόλι. Ειδικά ο δεύτερος, αν είναι έτσι όπως λένε τα στοιχεία που τον συνοδεύουν, τότε θα προσθέσει τεράστια δύναμη και αποτελεσματικότητα μπροστά από το κέντρο και τα άκρα που είδαμε μέχρι τώρα στον Παναθηναϊκό.
 
Τι απομένει για να διαμορφωθεί πλήρως το τοπίο; Η περιβόητη τελευταία κίνηση. Κι εδώ τα πράγματα είναι καθαρά. Λένε όλοι πως τελείωσε οριστικά το θέμα του Κουίνσι. Μακάρι. Μόνο που να τελειώσει και τυπικά και μετά να μιλήσουμε γι’ αυτό.

Είτε έτσι είτε αλλιώς όμως, αν ο Παναθηναϊκός πάρει και ένα χαφ που να κάνει παιχνίδι και να πατάει και περιοχή, τότε αποκτάει απίστευτη δύναμη πυρός από την  μέση και μπροστά. Ειδικά στην Ελλάδα, δεν νομίζω πως θα μπορέσει να αντισταθεί με αξιοπρέπεια οποιαδήποτε ομάδα, μπροστά σε μια εξάδα που θα την αποτελούν οι Βιτόλο, Ζέκα, Λάζαρος, Σισοκό, Φορναρόλι, Κουίνσι και θα την συμπληρώνουν οι Σο και ο έξτρα χαφ αν αποκτηθεί τελικά.

Και κάτι τελευταίο, όλες οι ομάδες που θα βρει ο Παναθηναϊκός στην αυριανή κλήρωση είναι από δυνατές έως πολύ δυνατές. Η προσωπική μου γνώμη όμως είναι, πως μακριά από δύο. Την Λιλ και την Γκλαντμπαχ. Τις άλλες τις παλεύει. Τουλάχιστον έτσι όπως έδειξε μέχρι τώρα.