Ο μύθος του κακού προγραμματισμού

Εγώ θα σταθώ λίγο στο θέμα προγραμματισμού. Πρώτα απ όλα, ο ΠΑΟΚ πήρε γρήγορα προπονητή, αυτός συμφώνησε άμεσα για το πώς θα παίξει η ομάδα και αυτή δουλεύει πάνω σε αυτό το πλάνο.

Στο βασικό στάδιο της προετοιμασίας, καταλάβαμε ποιος είναι ο ρόλος του κάθε ποδοσφαιριστή, η ομάδα ταξίδεψε όσο λιγότερο γίνεται για να παίξει τα φιλικά της και το μόνο αρνητικό που έζησα, ήταν το ότι δεν είχε προβλεφτεί το που θα γίνει μία μαγνητική αν χρειαστεί, με αποτέλεσμα Γκαρσία και Καραντασιάδης να κάνουν 120χλμ για να εξεταστούν.

Ο Δώνης δούλεψε πάνω σε αυτά που είχε πει, ο κορμός που δούλεψε ήταν αυτός που θα έπαιζε τα πρώτα παιχνίδια με τη Μπνέι Γιαχούντα. Και τότε προέκυψαν τρία θέματα.

Στου Σταφυλίδη ο ΠΑΟΚ δεν μπορούσε να κάνει κάτι. Θα έπρεπε να εξασφαλίσει το μέλλον του μικρού, δηλαδή να του δώσει 2,5 τουλάχιστον εκατ. ευρώ για πενταετές συμβόλαιο και να μην πάρει το 1,5 εκατ. ευρώ της ρήτρας. Ουσιαστικά, για να διατηρήσει τον «Σταφ» στην ομάδα, θα έπρεπε να δεσμεύσει μαζί με τους φόρους κοντά στα 5 εκατ. ευρώ. Όποιος πιστεύει πως αυτή θα ήταν η καλύτερη λύση για τον ΠΑΟΚ, είναι εκτός πραγματικότητας. Όταν μάλιστα ο ΠΑΟΚ κρατάει τον παίκτη για έναν χρόνο, αυτό σημαίνει πως ο προγραμματισμός του δεν αλλάζει καθόλου.

Μετά ήρθε ο Μαλεζάς. Παιδί από τις ακαδημίες σου, έφτασε να είναι αρχηγός της ομάδας στα 27 του και ξαφνικά εμφανίστηκε μία πρόταση από ομάδα της Μπουντεσλίγκα. Σε μία εποχή που η ελληνική αγορά θεωρείται χειρότερη από την κυπριακή.

Από τη στιγμή που ο Μαλεζάς σου έφερε και μισό εκατ. ευρώ, ενώ τα χρήματα που του χρωστάει ο ΠΑΟΚ δεν θα τον επιβαρύνουν άμεσα, η εξέλιξη είναι φυσιολογική. Θα γινόταν αυτό που ήθελε ο παίκτης, γιατί απλούστατα ο ΠΑΟΚ ως κουλτούρα οφείλει να αφήνει αυτά τα παιδιά να κυνηγήσουν αυτό που θεωρούν όνειρο. Μάλιστα, ο Μαλεζάς δέχτηκε μία αξιόλογη πρόταση ανανέωσης από τον ΠΑΟΚ, που για εμένα ήταν λάθος. Δεν έπρεπε να μείνει ο Μαλεζάς στην ομάδα. Το μόνο αρνητικό κατ εμέ, είναι το τάιμινγκ, το οποίο μετριάζεται από τη στιγμή που ο Μαλεζάς δεν είχε εξασφαλισμένη θέση στην ενδεκάδα για τους πρώτους αγώνες. Ο ΠΑΟΚ έπαιξε πέντε φιλικά με Κουμαλό – Κατσικά στο κέντρο της άμυνας.

Ακολούθησε η κουβέντα για τον Σαλπιγγίδη. Μία κουβέντα που όλοι γνωρίζαμε πως θα γίνει εδώ και μήνες. Ο ΠΑΟΚ έδωσε την ευκαιρία στον παίκτη να βρει μία πρόταση και παρότι η παρουσία του στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ήταν έξοχη, αυτή δε βρέθηκε.

Όταν το κλίμα ωρίμασε, οι κουβέντες ξεκίνησαν. Ο ΠΑΟΚ ξεκαθάρισε τι μπορεί να του δώσει, ο παίκτης ζήτησε αυτά που θεωρεί σωστά και οι επαφές παραμένουν ανοιχτές. Και εδώ δεν τίθεται θέμα προγραμματισμού. Απλά, αυτός θα εξαρτηθεί από την τελική συμφωνία και σε αυτό το κομμάτι, ο σημερινός ΠΑΟΚ δεν φέρει ευθύνη. Αν φύγει, ο ΠΑΟΚ θα πάρει άλλον παίκτη, αν μείνει με τα 800 θα παραμείνει ο μεταγραφικός σχεδιασμός που τρέχει, αν μειώσει τα αυξηθεί λίγο το υπάρχον μεταγραφικό μπάτζετ.

Η μοναδική – μέχρι εδώ – αλλοίωση του προγραμματισμού, ήρθε στα στόπερ όπου και η ομάδα δεν περίμενε την εξέλιξη της υπόθεσης Μαλεζά αλλά στο πίσω μέρος του μυαλού της είχε το ενδεχόμενο να βγάλει πωλητήριο σε περίπτωση που δεν ανανέωνε στις επαφές που θα γινόντουσαν. Αυτός είναι άλλωστε και ο βασικός λόγος που η πρώτη – και μοναδική – μεταγραφή που έγινε μέχρι τώρα ήταν στο κέντρο της άμυνας.

Αλλοίωση του προγραμματισμού, ήρθε και με την περίπτωση Κρέσιτς. Εδώ όμως, είναι αυτό που λένε «μάνα εξ ουρανού». Ο Κροάτης, είχε δίκαιο που θεώρησε τον εαυτό του αμφιλεγόμενο νούμερο ένα της ομάδας. Ο Γλύκος, είχε προβάδισμα, παρότι ο Δώνης προσπαθούσε να τον ηρεμήσει μέχρι τα πρώτα παιχνίδια.

Στον ΠΑΟΚ, μετά από τρία χρόνια, κανένας δεν πιστεύει στον Κρέσιτς. Του δόθηκε η ευκαιρία τρεις φορές να γίνει το απόλυτο νούμερο ένα και η αντίδρασή του δεν έπεισε. Ο ΠΑΟΚ θα έψαχνε τερματοφύλακα το καλοκαίρι του 2013, όμως του δίνεται η ευκαιρία να το κάνει έναν χρόνο πριν, γλιτώνοντας 250 χιλιάδες ευρώ οφειλόμενα προς τον Κροάτη. Υπάρχει έστω και ένας από εσάς που διαβάζετε αυτό το κείμενο που θα λειτουργούσε διαφορετικά; Ας είμαστε σοβαροί.

Πόσο τυχαίο είναι πως σήμερα οι προτεραιότητες στα μεταγραφικά του ΠΑΟΚ αφορούν τερματοφύλακα και κεντρικό αμυντικό και όχι πλάγιο μέσο που καιγόμαστε όλοι; Ο πλάγιος μέσος, καθυστερεί σκόπιμα και ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι για να παρθεί κάποιος που θα κάνει τη διαφορά.

Αυτή τη στιγμή, ο ΠΑΟΚ έχει βρει δύο που αν καταφέρει να τους αποκτήσει αλλάζει το στάτους του. Οι Ρομπέρ και Γεωργιάδης, είναι ξεκάθαρες επιλογές δεύτερης γραμμής αν αποκτηθούν οι δύο.

Για να πάρει όμως ο ΠΑΟΚ τους παίκτες που θέλει, χρειάζεται χρόνο. Να λύσουν συμβόλαια, να πάρουν αποζημιώσεις, έτσι ώστε να μειώσουν τις απαιτήσεις τους. Το να πάει ο ΠΑΟΚ στα πρώτα παιχνίδια με παίκτες που δεν θα ξεχωρίζουν από αυτούς που έχει, είναι το εύκολο και ασόβαρο σενάριο. Το να κυνηγήσει τις πιθανότητες που έχει για να φέρει παίκτες που θα κάνουν τη διαφορά, είναι το σωστό.

Με όλα τα παραπάνω, γίνεται κατανοητό πως ο ΠΑΟΚ επέλεξε να πάρει το ρίσκο των πρώτων αγώνων με τους παίκτες που υπάρχουν, μην υπολογίζοντας τις φυγές Μαλεζά – Κρέσιτς. Αυτές οι απώλειες, τον οδηγούν στους αγώνες με τους Ισραηλινούς με ακόμη μεγαλύτερο ρίσκο, αλλά και πάλι παραμένει το φαβορί. Ας παίξουν αυτοί που υπάρχουν και ας αποδείξουν πως αξίζουν να βρίσκονται σε αυτή την ομάδα.

Και εγώ τρέμω στην ιδέα να αποκλειστούμε, αλλά προσπαθώ να μετριάσω τις φοβίες μου δείχνοντας εμπιστοσύνη σε αυτούς που μένουν και δουλεύουν. Και βέβαια στο νέο προπονητή.

Χειροκροτώ όμως τη συγκυρία, που μας δίνει το δικαίωμα να ξεκινήσουμε από φέτος τη δημιουργία μίας καινούργιας ομάδας που θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από το αν θα μπει ο Σαββίδης ή όχι.

Επειδή λοιπόν γίνεται κουβέντα για τον προγραμματισμό, θα θέσω ένα ακόμη ερώτημα. Πόσο τυχαίο μπορεί να είναι το ρίσκο που παίρνει ο ΠΑΟΚ, κάνοντας μόλις μία μεταγραφή στα τέλη Ιουλίου; Μήπως, το ρίσκο έχει να κάνει και με τα χρήματα που μπορεί να μπούνε στην ομάδα και να δοθούν σε επιλογές που θα δώσουν χαρακτήρα διεκδικητή πρωταθλήματος;

Αν ο Σαββίδης ανάψει πράσινο φως όχι στις 16 Αυγούστου, αλλά μετά τις 2 που θα του δώσει η επιτροπή το πράσινο φως, ο ΠΑΟΚ θα έχει έναν μήνα μπροστά του να στήσει μία άκρως ανταγωνιστική ομάδα χωρίς να έχει φορτωθεί ούτε ένα αστείο συμβόλαιο;

Αντιλαμβάνομαι τις φοβίες του κόσμου, γιατί είμαι κομμάτι του. Θεωρεί πως ο ΠΑΟΚ έχει γίνει Σούπερ Μάρκετ και πουλάει συνεχώς περιουσιακά του στοιχεία. Όμως η αλήθεια δεν είναι αυτή.

Ο ΠΑΟΚ δεν έχει πρόβλημα να δώσει ευκαιρία σε δικούς τους ανθρώπους να ακολουθήσουν τη προοπτική καριέρας που επιθυμούν, αρκεί να έχει κέρδος. Αυτό λέγεται στρατηγική και είναι ξεκάθαρη.

Ο ΠΑΟΚ επιθυμεί να πάρει το ρίσκο των δύο αγώνων, ελπίζοντας πως θα έχει τη δυνατότητα να κάνει αγωνιστική υπέρβαση. Και αυτό είναι επιλογή του και όχι αδυναμία του. Θα μπορούσε να έχει αποκτήσει χαφ εδώ και ένα μήνα.

Ο ΠΑΟΚ επιτέλους λειτουργεί όχι με γνώμονα το τι θα γίνει στα προκριματικά του Γιουρόπα Λιγκ, αλλά σε βάθος χρόνου. Ακόμη κι αν δεν κάτσει του Σαββίδη, θα έχει εξασφαλίσει ένα ποσό μεγαλύτερο για να φέρει καλύτερους παίκτες στις θέσεις που πραγματικά πονάει, δηλαδή στα πλάγια χαφ που στο 4-4-2 είναι οι πιο κομβικοί του παίκτες.

Πολλοί από εσάς θα πούνε πως ωραιοποιώ μία κατάσταση και ναι, αυτό κάνω ως έναν βαθμό. Θέλω να αισιοδοξώ πως όλα θα πάνε καλά και αυτό το ρίσκο θα μας βγει.

Αυτό που θα με βγάλει από τα ρούχα μου όμως, είναι επιλογές παικτών που δεν είναι πάνω στη στρατηγική που ο ΠΑΟΚ όρισε μέχρι τώρα. Δηλαδή, αν δω Μόρα ή Σαριέγκι, αντί για Μαλεζά, θα εκνευριστώ. Γιατί απλούστατα, είναι επιλογές που καλύπτουν πισινούς και όχι προοπτικής εξέλιξης της ομάδας.

Εγώ είμαι πάντοτε έτοιμος να υπηρετήσω ένα πλάνο που το θεωρώ σωστό για την εξέλιξη του ΠΑΟΚ, ανεξάρτητα από την πίεση που ασκεί παραδοσιακά ο κόσμος. Όταν όμως δω πως στη διάρκειά του ο επίσημος ΠΑΟΚ λοξοδρομεί, μπορεί να γίνω και ο μεγαλύτερος πολέμιός του.

Τα ίδια θα πιστεύω ακόμη κι αν αποκλειστούμε από τους Ισραηλινούς. Ο ΠΑΟΚ δεν μπορεί να σκέφτεται μόνο τη λεζάντα και το χρήμα της Ευρώπης, αλλά τη σταθερότητα σε όλα τα επίπεδα. Η Ευρώπη μας έδωσε πολλά, αλλά εξέθεσε την ομάδα εντός των συνόρων. Αυτή η ομάδα που στήνεται από φέτος, θα πρέπει να σταθεί αξιοπρεπώς σε ότι κι αν κάνει σε βάθος χρόνου. Και αν στηθεί με γνώμονα δύο παιχνίδια με Ισραηλινούς, μάλλον δεν θα τα καταφέρει ποτέ.

Επίσης, το ποδόσφαιρο είναι και άθλημα συγκυριών. Πέρυσι, που υποτίθεται ήμασταν πιο έτοιμοι στους αγώνες της Ευρώπης απ ότι φέτος, θα έπρεπε να έχουμε αποκλειστεί από την Καρπάτι. Το καθαρό γκολ του Λούκας που ακυρώθηκε στη Τούμπα και το γκολ του Μπαλάφα στο Λβιβ, έσωσαν την παρτίδα. Σε μία ρεβάνς, που ο ΠΑΟΚ πήγε να παίξει λόγω κακής εκγύμνασης, χωρίς επτά βασικούς.