Τα δύο «αγκαθάκια» της προετοιμασίας

Λογικά έτσι πρέπει να είναι. Αν και ασφαλή συμπεράσματα, μπορεί κάποιος να βγάλει μόνο όταν δει την ομάδα στο χορτάρι. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν μερικά αγκαθάκια, τα οποία απ’ ότι φαίνεται τελικά δεν ξεπεράστηκαν. Βέβαια η δυναμικότητα της Μαδέργουελ είναι τέτοια, που σου επιτρέπει να πας στα παιχνίδια απέναντί της έστω και με λαθάκια και παραλείψεις και πιθανά να μην σου κοστίσει.

Όμως σε καθαρά θεωρητικό επίπεδο, δύο είναι τα σημαντικότερα προβλήματα που υπάρχουν μέχρι τώρα στην προετοιμασία του Παναθηναϊκού.

Το πρώτο και σημαντικότερο είναι οι μεταγραφές ή πιο σωστά η αξιοποίηση των μεταγραφών που έγιναν και η βοήθεια που θα πάρει ο Παναθηναϊκός απ’ αυτές. Πόσω μάλλον, όταν όλες οι μεταγραφές ήταν της απολύτου επιλογής του Φερέιρα, πράγμα που σημαίνει πως τις ήξερε, είχε γνώση του τι μπορούν να προσφέρουν και γι’ αυτό τις επέλεξε.

Το πρόβλημα λοιπόν με αυτές τις μεταγραφές, είναι πως είτε για τον άλφα, είτε για τον βήτα λόγο, ο Παναθηναϊκός μπορεί να ποντάρει στην βοήθεια μόνο δύο το πολύ απ’ αυτές. Μιλάμε δηλαδή ουσιαστικά για τον Βελάσκες και τον Σισοκό.

Όλοι οι υπόλοιποι είτε είναι ακόμα ανέτοιμοι, είτε όπως στην περίπτωση Φορναρόλι δεν έχουν ακόμα κανένα παιχνίδι στα πόδια τους με την ομάδα και δεν προβλέπεται φυσικά να έχουν μέχρι το πρώτο παιχνίδι στην Σκωτία.

Ακόμα όμως κι αυτές που είναι στην διάθεση του Φερέιρα –αν φυσικά δεν προκύψει κάτι μέχρι το παιχνίδι με την Μαδέργουελ, επί της ουσίας θα έχουν πάνω από είκοσι μέρες να παίξουν κανονικό αγώνα, μιας και στο τελευταίο και πιο γερό τεστ με την Φορτούνα αντιμετώπιζαν πρόβλημα τραυματισμού και δεν χρησιμοποιήθηκαν.

Αυτό λοιπόν είναι ένα πρόβλημα. Καθώς απ’ ότι φαίνεται, ουσιαστικά ο Παναθηναϊκός θα στηριχθεί στον περυσινό κορμό του και μάλιστα ένα κορμό σαφέστατα αποδυναμωμένο λόγω αποχωρήσεων, απ’ την στιγμή που όπως είπαμε για τον άλφα ή τον βήτα λόγο δεν θα μπορεί να ποντάρει στην βοήθεια των μεταγραφών που έκανε.

Το δεύτερο πρόβλημα και αρκετά σημαντικό για μένα, είναι το ότι ο Παναθηναϊκός πάει στον πρώτο του επίσημο αγώνα, χωρίς ΚΑΝΕΝΑ φιλικό στα πόδια του για διάστημα σχεδόν είκοσι ημερών και με τελευταίο φιλικό αυτό της προετοιμασίας στην Αυστρία με όσα πρακτικά σημαίνει κάτι τέτοιο.

Θα θυμίσω εδώ την αντίστοιχη κουβέντα πέρυσι. Που και τότε είχε γίνει κάτι παρόμοιο. Τόσο πριν την Οντένσε, όσο και πριν την Μακάμπι. Το λέγαμε και πέρυσι αυτό και είχαμε αντιμετωπίσει ,μπαράζ επιθέσεων ότι κάναμε πόλεμο και υποσκάπταμε την δουλειά που γινόταν στην Παιανία.

Λυπάμαι, αλλά μπορείτε ελεύθερα να ξαναστείλετε ατόφια τα περυσινά μηνύματα. Καθώς για να είμαι έντιμος απέναντί σας, εγώ είμαι υποχρεωμένος να επισημάνω ξανά το συγκεκριμένο πρόβλημα.

Ο Παναθηναϊκός λοιπόν, επί της ουσίας θα πάει στο πρώτο προκριματικό, με την ενδεκάδα που θα κατέβει σ’ αυτό, να μην έχει μέχρι στιγμής ΟΥΤΕ ΕΝΑ φιλικό στα πόδια της. Ο Παναθηναϊκός τα μόνα φιλικά που έδωσε ήταν στην προετοιμασία. Όμως σ’ αυτά τα φιλικά, όλοι ξέρουν, πως επί της ουσίας, τα δύο-τρία πρώτα τουλάχιστον, είναι δοκιμαστικού χαρακτήρα και γίνονται απλά για να ξεμουδιάσουν και να αποκτήσουν ένα στοιχειώδη αγωνιστικό ρυθμό οι ποδοσφαιριστές εν μέσω του βάρους του προγράμματος της συγκεκριμένης περιόδου.

Γι’ αυτό και οι ομάδες είναι σχετικά χαμηλού επιπέδου, γι’ αυτό και οι προπονητές χρησιμοποιούν σ’ αυτά ΟΛΟΥΣ τους παίκτες. Δηλαδή με λίγα λόγια δεν μπορεί μια ομάδα από αυτά τα φιλικά που γίνονται κάθε δυο μέρες με διαφορετικές ΑΝΑ ΗΜΙΧΡΟΝΟ ενδεκάδες, να μοντάρει ένα συγκεκριμένο σχήμα και να αφομοιώσει όσο γίνεται στην συγκεκριμένη χρονική περίοδο ένα τρόπο παιχνιδιού που έχει στο νου του ο προπονητής.

Επομένως; Επομένως τα πράγματα είναι απλά. Ο Παναθηναϊκός από την στιγμή που δεν έκλεισε ΚΑΝΕΝΑ φιλικό όλο αυτό το διάστημα που κύλησε από την επιστροφή του στην Αθήνα μετά την προετοιμασία στην Αυστρία και μέχρι το πρώτο παιχνίδι με την Μαδέργουελ, θα πάει μόνο με ότι έχει κάνει στις προπονήσεις στην Παιανία.

Και η ενδεκάδα που θα αγωνισθεί, επί της ουσίας θα παίξει για πρώτη φορά κανονικό και ΟΛΟΚΛΗΡΟ παιχνίδι και όποιοι νέοι παίκτες μπουν, θα δοκιμάσουν επί τόπου και σε αγώνα προκριματικών Τσάμπιονς Λιγκ τον βαθμό ενσωμάτωσης και προσαρμογής τους στην ομάδα.
Αυτό θεωρητικά και πρακτικά, δεν γίνεται να μην κοστίσει αγωνιστικά στον Παναθηναϊκό. Όσοι θυμούνται πέρυσι, ειδικά τα δύο παιχνίδια με την Οντένσε, θα θυμούνται ασφαλώς ότι ο Παναθηναϊκός έψαχνε και δεν εύρισκε που να πατήσει και που να κινηθεί μέσα στο γήπεδο. Με βάση την ποδοσφαιρική λογική, κάτι ανάλογο πιθανόν να γίνει και τώρα. Απλά η δυναμικότητα της Μαδέργουελ είναι τέτοια, που λες ότι ο Παναθηναϊκός ακόμα και έτσι, ακόμα δηλαδή κι αν ένα επίσημο παιχνίδι προκριματικών κληθεί αντικειμενικά να το αντιμετωπίσει σαν ένα γερό φιλικό από πλευράς αγωνιστικής ετοιμότητας, μπορεί να τα καταφέρει.

Λογικά λοιπόν, τα δύο αυτά «αγκαθάκια» της προετοιμασίας, μπορεί και να μην κοστίσουν. Σε καθαρά θεωρητικό επίπεδο όμως που ελπίζουμε να μην κοστίσει τελικά στην πράξη, ο Παναθηναϊκός με την προετοιμασία του, δεν εξάντλησε τις πιθανότητες που θα μπορούσε να είχε με το μέρος του, για να αυξήσει σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο βαθμό έπρεπε και μπορούσε το φυσιολογικό προβάδισμα που έχει στην υπόθεση πρόκριση με την Μαδέργουελ.

ΥΓ 1: Κάνουν μεγάλο λάθος όσοι κατηγορούν τον Αντωνίου και την διοίκηση Πατέρα, για την χειρισμό της υπόθεσης Ν’ Ντόι μετά την είδηση ότι θα πάρει μεταγραφή στην Λοκομοτίβ αντί ΕΦΤΑ εκατομμυρίων ευρώ, ενώ είχε διωχθεί από την Παιανία σαν… περιττός και στην θέση είχε αποκτηθεί εκείνος ο Ροντρίγκο Σοόυζα.

Κι αυτό γιατί το πρόβλημα στον συγκεκριμένο χειρισμό, δεν ήταν ότι έκαναν λάθος εκτίμηση για την αξία του Ν’ Ντόι και ο Παναθηναϊκός και έχασε ένα τέτοιο παίκτη και ζημιώθηκε με τεράστιο ποσό οικονομικά. Το πρόβλημα και το χειρότερο στην περίπτωση Ν’ Ντόι, είναι ακριβώς το ανάποδο. Το ότι δηλαδή δεν διώχθηκε κακήν κακώς επειδή εκτίμησαν ότι ήταν… κακός παίκτης. Ίσα-ίσα. Το πρόβλημα είναι ότι τον έφαγαν σε μια νύκτα, ΠΑΡ’ ΟΤΙ ήξεραν και είχαν γνώση ότι και καλός παίκτης είναι και μεταπωλητική αξία είχε. Το πρόβλημα δηλαδή είναι, ότι τον έφαγαν μόνο και μόνο στα πλαίσια ενός ΠΡΟΓΚΡΟΜ που έγινε στον Παναθηναϊκό εκείνη την εποχή με εντελώς αντιποδοσφαιρικούς και αναξιοκρατικούς όρους και λογική.

ΥΓ 2: Αγαπητέ φίλε… Μπαλίτσα. Πρώτον χαλάς την πιάτσα. Δεν γίνεται δηλαδή εγώ σαν αρθρογράφος να γράφω 800 λέξεις και εσύ σαν… σχόλιο 1500. Κάποια στιγμή θα μου πουν τα παιδιά εδώ στα σάιτ, αδερφέ… στο τζάμπα και χωρίς κόπο το βγάζεις το ψωμί σου, εδώ ο… Μπαλίτσας σε κάθε άρθρο σου γράφει ένα κατεβατό ολόκληρο.
Δεύτερον. Συμφωνώ μέχρι κεραίας σε όλα όσα σχολιάζεις περί τακτικής του Παναθηναϊκού τα τελευταία χρόνια και το αν ταιριάζει αυτή η τακτική σε μεγάλη ομάδα.
Δυο ενστάσεις μόνο εδώ.
Η πρώτη έχει να κάνει, με εκείνο το ΚΑΝΕΙΣ δεν το έχει αγγίζει τόσα χρόνια, όπως λες και με κεφαλαία μάλιστα στο σχόλιό σου. Κάνεις λοιπόν ένα μεγάλο λάθος. Μια ματιά στα άρθρα μου όλης της χρονιάς εδώ στο σάιτ και μια ανάλογη προσπάθεια σε όσα έχω γράψει και πει κατά καιρούς, θα σε κάνει να διαπιστώσεις ότι ακριβώς αυτό λέω και βαρέθηκα μάλιστα να το λέω χρόνια τώρα. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά κάθε φορά που το λέω, αντιμετωπίζω και καταιγισμό υβριστικών μηνυμάτων, ότι απαξιώνω τον Παναθηναϊκό γιατί τώρα πια δεν είναι ο Τζίγκερ και ο Πεσέιρο και ο Μαλεζάνι και ο Μίτου και ο Ραγκουέλ και δεν συμμαζεύεται.
Η δεύτερη ένσταση έχει να κάνει με την ουσία. Εγώ δηλαδή δεν είπα ότι ο Παναθηναϊκός καλά κάνει και παίζει αυτό το σύστημα, δηλαδή με όποιον και να παίζει περιμένω και κοιτάω να κάνω αντεπιθέσεις. Εγώ αντίθετα είπα, ότι αντικειμενικά και με τους παίκτες που έχουν επιλεγεί όλα αυτά τα χρόνια και με τους παίκτες που έχει τώρα στο δυναμικό του ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ και να θέλει να παίξει διαφορετικά. Γι’ αυτό άλλωστε και παίζει έτσι, γι’ αυτό και ζορίζεται ΜΕ ΟΛΕΣ τις ομάδες ακόμα και στην Ελλάδα επειδή παίζει έτσι.
Σ’ αυτό άμεσα λύση και αλλαγή νοοτροπίας και στιλ παιχνιδιού, μπορεί να δοθεί μόνο αν οι μεταγραφές και συγκεκριμένα οι Σο, Σισοκό και Φορναρόλι, είναι όντως ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ ποδοσφαιριστές σαν χαρακτηριστικά απ’ αυτούς που έχουμε και έχουν και την ποιότητα να το βγάλουν αυτό στο χορτάρι και να συμπαρασύρουν και την υπόλοιπη ομάδα σε ένα διαφορετικού στιλ και τακτικής παιχνίδι.

ΥΓ 3: Ορίστε τι κατάλαβες τώρα; Με έκανες να γράψω ένα κατεβατό από εδώ μέχρι εκεί κάτω. Μιλάμε για… τρία άρθρα έγραψα σήμερα. Χαιρετισμούς τα λέμε.