Έτοιμος σχετικά, αλλά αν βοηθήσει και η… κλήρωση

Κι έτσι πρέπει να την αντιμετωπίσουμε πια στην όποια κριτική μας.

Το πολύ-πολύ όπως έχει δείξει μέχρι τώρα ο Φερέιρα, να μπει στη θέση του Χουχούμη ο Σισοκό. Ενώ αν διέγνωσα καλά τις προθέσεις και τις δοκιμές που έκανε, δεν είναι απίθανο αν κληρωθεί με αντίπαλο που θα θελήσει και θα εκτιμήσει ότι τον παίρνει να παίξει πιο επιθετικά, να βάλει τον Μαρίνο δεξί μπακ και παρτενέρ του Μπουμσόνγκ τον Βύντρα. Την άμυνα δηλαδή που δοκίμασε στο δεύτερο ημίχρονο του φιλικού με τη Φορτούνα.

Έτσι όπως δείχνει ο Παναθηναϊκός στα μέχρι τώρα φιλικά που είδαμε, μπορεί κάποιος να εκτιμήσει τα εξής.

Κατ’ αρχήν αμυντικά. Αν ο Βιτόλο συνεχίσει να είναι όπως μέχρι τώρα και να συμπαρασύρει στον ρυθμό του και τους χαφ που θα παίξουν δίπλα του και αν ο αντίπαλος του Παναθηναϊκού δεν διακρίνεται ιδιαίτερα για την ταχύτητά του και το κάθετο παιχνίδι, τότε ο Παναθηναϊκός πολύ δύσκολα θα απειληθεί.

Κι αν βάζω τόσες δικλείδες αρχικά σ’ αυτό, το κάνω μόνο και μόνο με δεδομένη την εποχή που θα κληθεί να παίξει προκριματικά ο Παναθηναϊκός, καθώς και το ότι για αντικειμενικούς λόγους δεν θα έχει τις περισσότερες μεταγραφές στη διάθεσή του.

Λογικά λοιπόν και αν δεν πέσει σε καμιά… δαιμονισμένη ομάδα που θα τρέχει σαν παλαβή και θα παίζει και κάθετο ποδόσφαιρο και όλα τα σχετικά (πράγμα δύσκολο για την εποχή και τη δυναμικότητα των ομάδων που θα μπουν στην κληρωτίδα), ο Παναθηναϊκός δεν θα απειληθεί ιδιαίτερα.

Από κει και πέρα, το θέμα είναι ακριβώς με τι ομάδα θα πέσει. Αν δηλαδή ο Φερέιρα εκτιμήσει ότι τον αντίπαλο που θα βρεθεί στο δρόμο του Παναθηναϊκού, μπορεί να τον παίξει με ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας, ή αν θα τον συμφέρει να τον αντιμετωπίσει με ένα πιο συντηρητικό παιχνίδι και χτύπημα με αντεπιθέσεις.

Η δεύτερη περίπτωση, δείχνει πιο βατή για τον Παναθηναϊκό, έτσι όπως έχει φανεί μέχρι στιγμής. Κι αυτό γιατί γενικά μπάλα μπορεί να κρατήσει ακόμα και σε αξιοπρεπές επίπεδο. Αυτό τουλάχιστον έδειξε στα δύο τελευταία φιλικά.

Κι αν το παιχνίδι με την Ελ Γιαίς δεν μπορεί κάποιος να το θεωρήσει ιδιαίτερα δυνατό, το παιχνίδι με την Φορτούνα, ομάδα που σε λίγες μέρες ξεκινάει τις υποχρεώσεις της στην Μπουντεσλίγκα, ασφαλώς και μπορεί να αποτελέσει ικανοποιητικό για την εποχή δείγμα γραφής.

Σ’ αυτό λοιπόν, στο κράτημα της μπάλας δηλαδή, ο Παναθηναϊκός δεν θα έχει ιδιαίτερο πρόβλημα. Κι αν του κάτσει αντίπαλος που θα τον βοηθήσει ή θα τον αφήσει να πάει εκεί το παιχνίδι, λογικά οι πιθανότητες θα είναι με το μέρος του Παναθηναϊκού.

Το πρόβλημα θα αρχίσει να παρουσιάζεται, αν ο Παναθηναϊκός αναγκαστεί από την εξέλιξη των παιχνιδιών, ή από την δυναμικότητα και τον τρόπο παιχνιδιού του αντιπάλου, να πάει σε ένα παιχνίδι όπου το κράτημα της μπάλας και οι βαθιές μπαλιές από τα πλάγια ή από πίσω προς την αντίπαλη περιοχή, δεν επαρκούν.

Αν χρειασθεί με λίγα λόγια, το κράτημα της μπάλας στο κέντρο, να το… συνεχίσει προς την αντίπαλη περιοχή, είτε με συνδυασμούς είτε με ατομικές ενέργειες. Εκεί το βάρος (ειδικά αν δεν ξεκινήσει ο Σισοκό) θα πέσει αναγκαστικά σε Χριστοδουλόπουλο και Ζέκα.

Και οι δύο έχουν τα ίδια περίπου χαρακτηριστικά. Με τον Λάζαρο να είναι σχετικά πιο δυνατός σαν κορμί και τον Ζέκα πιο… αεράτο στην κίνηση ειδικά αν βρει κενούς χώρους μπροστά του.

Όμως και οι δύο δεν μπορούν να ανταποκριθούν σ’ αυτό που λέμε… επιτόπια κίνηση σε μικρό χώρο. Να ντριπλάρουν δηλαδή στο ένας με έναν  όταν δεν έχουν… φόρα και χώρο, ή να ελευθερωθούν στο ένα ή στα δύο τετραγωνικά μέτρα από το μαρκάρισμα των αντιπάλων τους και να βγάλουν πάσα, επίσης αν δεν βρίσκονται στην κίνηση και στην φόρα τους.

Σουμάροντας λοιπόν και παίρνοντας υπ’ όψιν μας, ότι η όλη κουβέντα γίνεται για μια αποστολή ειδικού σκοπού και στην ουσία δύο παιχνιδιών, αφού μετά λογικά θα έχουν γυρίσει οι μεταγραφές και οι απόντες για διάφορους λόγους και σαφέστατα ο Φερέιρα θα αλλάξει πρόσωπα και τακτικές, μπορούμε να πούμε τα εξής.

Με βάση όσα φάνηκαν στα μέχρι τώρα φιλικά, ο Παναθηναϊκός είναι σε ένα καλό επίπεδο ετοιμότητας και ανταγωνιστικότητας, αν ο αντίπαλος που θα βρεθεί στον δρόμο του μπορεί να αντιμετωπιστεί με ένα παιχνίδι λίγο-πολύ σαν κι αυτό που έπαιζε πέρυσι και παίζει μέχρι τώρα.

Αντίθετα, αν βρεθεί με ένα αντίπαλο που θα χρειασθεί να τον παίξει διαφορετικά, εκεί θα ζορισθεί και αναγκαστικά θα πρέπει να ποντάρει ότι αφ’ ενός μεν οι Βιτόλο και Μπουμσόνγκ θα εξακολουθήσουν να είναι όπως μέχρι τώρα στα φιλικά, αφ’ ετέρου δε ότι κάποιοι ποδοσφαιριστές του όπως οι Λάζαρος και Ζέκα, θα χρειασθεί να κάνουν το κάτι παραπάνω από πλευράς απόδοσης, τακτικής και κίνησης, απ’ όσα τους έχουμε συνηθίσει να κάνουν μέχρι τώρα.

Κοντά σ’ αυτά φυσικά, για μένα ευχής έργο θα είναι στα δύο αυτά παιχνίδια να μπορεί να στηριχθεί ο Φερέιρα και στον Σισοκό που έδειξε ότι έχει κάποια στοιχεία που λείπουν από τους υπόλοιπους. Κι επίσης τουλάχιστον στο δεύτερο παιχνίδι, να μπορεί να βοηθήσει και ο Φορναρόλι ή να κρατήσει τη… ρέντα στο σκοράρισμα που δείχνει και φέτος ο Τοτσέ - αν τελικά ο Ουρουγουανός δεν είναι έτοιμος - και πέσει σ’ αυτόν η ευθύνη της κορυφής στην επίθεση.