Ο χαφ, το… άμεσο και το μακροπρόθεσμο πρόβλημα

Απ’ αυτή την άποψη, το φιλικό του Παναθηναϊκού με την Ελ Γιαΐς, αναγκαστικά θα πρέπει να ειδωθεί με πολύ πιο σοβαρά κριτήρια απ’ ότι τα δύο προηγούμενα για τους «πράσινους».

Φαντάζομαι άλλωστε, πως σιγά-σιγά και ο Φερέιρα αρχίζει να βλέπει κάπως έτσι τα παιχνίδια. Άλλωστε αντικειμενικά δεν έχει και όλο τον χρόνο μπροστά του για να δοκιμάσει πρόσωπα και πράγματα όπως θα ήθελε.

Η αλήθεια βέβαια είναι, πως είτε έτσι, είτε αλλιώς, ο Παναθηναϊκός και πάλι θα πάει στα προκριματικά αναγκαστικά με ένα σχήμα που θα στηριχθεί σε όσους απέμειναν από τον περυσινό κορμό της ομάδας.

Κι αυτό ασφαλώς δεν είναι ευχάριστο για τον Φερέιρα. Πολύ περισσότερο και ειδικά φέτος, που όλες οι μεταγραφές ήταν αποκλειστικά δικές του επιλογές, γεγονός που σημαίνει πως για όλους είχε στο νου του κάποιο ρόλο στη βασική ενδεκάδα.

Ήρθαν έτσι τα πράγματα όμως, που παρότι οι μεταγραφές γενικά έκλεισαν έγκαιρα φέτος για τον Παναθηναϊκό, επί της ουσίας να μπορεί να στηριχθεί σε μόλις δύο απ’ αυτές σαν έξτρα βοήθεια, σε σχέση με όσα είχε πέρυσι στη διάθεσή του.

Μιλάμε πρακτικά για τον Σισοκό και έναν από τους Πίντο - Βελάσκες, καθώς ο Μπουμσόνγκ θα είναι ο ένας εκ των δύο βασικών στόπερ στην ενδεκάδα.

Από κει και πέρα, ο Μπαρμπαρούσης θα έρθει στον Παναθηναϊκός μέσα Αυγούστου λόγω υποχρεώσεων με την Ολυμπιακή του ομάδα, ο Σο δεν έχει ξεκινήσει ακόμα προπονήσεις και δεν προλαβαίνει, ο Φορναρόλι, κάτσε πρώτα να έρθει και μετά να αρχίσει προπονήσεις και βλέπουμε, ενώ η νέα περίπτωση που έσκασε – και σωστά επιτέλους - από προχθές, δηλαδή ο επιτελικός μέσος, προφανώς και δεν προλαβαίνει μέσα σε δυο βδομάδες, να εντοπιστεί, να αποκτηθεί και να μπει με τη μία στην ενδεκάδα.

Όπως γίνεται έτσι εύκολα αντιληπτό, ο Παναθηναϊκός θα κριθεί, με βάση την εικόνα που έχουμε ήδη γι’ αυτόν, σε σχέση με τους εννιά τουλάχιστον από τους έντεκα που θα παίξουν στον προκριματικό και σε όσα έχει δείξει μέχρι τώρα στα φιλικά.

Το πρώτο και βασικό συμπέρασμα, είναι το προφανές. Αυτό δηλαδή που φωνάζει από μόνο του εδώ και τρία-τέσσερα χρόνια στον Παναθηναϊκό και που το είδε και ο Φερέιρα, γι’ αυτό άλλωστε και η εσπευσμένη στροφή στην απόκτηση ενός επιτελικού χαφ πάση θυσία.

Κι αυτό είναι το δημιουργικό κομμάτι της ομάδας. Εκεί πραγματικά υπάρχει πρόβλημα. Ο Παναθηναϊκός δηλαδή, δεν μπορεί να φτιάξει παιχνίδι και να κινηθεί από τον άξονα, απλώνοντας το παιχνίδι του προς τα πλάγια και μπροστά με ορθολογικό τρόπο. Αντίθετα, επιμένει να παίζει με αντεπιθέσεις και με «ζορισμένο» παιχνίδι από τα πλάγια, επιδιώκοντας έτσι να φτάσει προς τον άξονα και συγκεκριμένα προς το κέντρο της μεγάλης περιοχής του αντιπάλου του. Κι αυτό γιατί, αυτά τα χαρακτηριστικά διαθέτουν οι παίκτες που έχει στο έμψυχο υλικό του για τις συγκεκριμένες αυτές θέσεις ετούτη τη στιγμή.

Αυτό φάνηκε και στο παιχνίδι με την Ελ Γιαΐς. Το αντικειμενικά πιο καλό του παιχνίδι και με την αντικειμενικά πιο αδύνατη ομάδα που αντιμετώπισε μέχρι σήμερα.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, το γεγονός ότι το γκολ το πέτυχε από μια στημένη φάση με την εξαιρετική πραγματικά προσπάθεια του Βελάσκες, ενώ όσες φάσεις δημιούργησε, ήταν είτε από σέντρες από τα πλάγια, είτε από στημένες φάσεις, είτε από σουτ κατά μέτωπο, αλλά όμως κλασσικά… έξω από την περιοχή.

Ταυτόχρονα, η κατοχή μπάλας και το παιχνίδι του συνολικά, είχε περισσότερο την προσπάθεια να «κρατήσει» το παιχνίδι, παρά να δημιουργήσει με επιθετικό τρόπο. Αυτό τουλάχιστον ίσχυε όσο το παιχνίδι είχε κάποιο ρυθμό και ανταγωνιστικότητα, δηλαδή μέχρι το 65’ περίπου. Καθώς μετά και όταν ο προπονητής της Ελ Γιαΐς έριξε μέσα σαν αλλαγές πέντε-έξι… Πίου μαζεμένους, φυσιολογικά όσοι έπαιζαν από τον Παναθηναϊκό κοίταζαν να τελειώσουν το παιχνίδι χωρίς τραυματισμούς και δυσάρεστα επακόλουθα.

Αμυντικά σε όλα τα φιλικά μέχρι τώρα, ο Παναθηναϊκός μπορεί να έδειξε κάποια κενά, αλλά επί της ουσίας δεν ήταν ομάδες αυτές που αντιμετώπισε για να μπορεί να βγάλει κάποιος ασφαλή συμπεράσματα. Εκεί προφανώς και χρειάζεται δουλειά ακόμα, αλλά τουλάχιστον από πλευράς προσώπων, είναι συμπληρωμένο πια το παζλ, οπότε μόνο από προπονήσεις και δουλειά μπορεί να γίνει βελτίωση και ασφαλώς αυτό είναι στα πλάνα του Φερέιρα.

Τώρα για το κέντρο και μπροστά, εδώ υπάρχει όντως ένα πρόβλημα. Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται ολοφάνερα  ένα επιτελικό χαφ, αλλά προς το παρόν δεν μπορεί να ποντάρει σε αυτόν, καθώς ακόμα δεν έχει αποκτηθεί. Πρέπει λοιπόν να βρει λύση σ’ αυτό, με όσα έχει ήδη στα χέρια του ο Φερέιρα. Και αναγκαστικά θα πρέπει για μια ακόμα καλοκαιρινή περίοδο, να αναβάλει τους σχεδιασμούς που έχει στο μυαλό του.

Μέχρι τότε, είναι αναγκασμένος να προσαρμόσει το παιχνίδι της ομάδας του, σε όσα έχει μέχρι στιγμής σαν δεδομένα από το έμψυχο υλικό του. Κι αυτό είναι σίγουρα ένα πρόβλημα. Τουλάχιστον όμως, αυτό είναι σχετικά… άμεσο πρόβλημα, διαρκείας δηλαδή το πολύ τριών εβδομάδων.

Το σημαντικότερο είναι μετά. Όταν δηλαδή θα έχουν τελειώσει οι μεταγραφές. Κι αν όλα πάνε καλά, έχουν συμπληρώσει το ρόστερ ο Φορναρόλι και ο χαφ που θέλει επειγόντως ο Φερέιρα.

Γιατί τότε ο Παναθηναϊκός πρέπει να αλλάξει. Να αλλάξει πρόσωπο, τακτική και φιλοσοφία μέσα στο γήπεδο. Και προφανώς να αλλάξει και πρόσωπα.

Το θετικό πάντως στην όλη ιστορία, είναι ότι έστω και αργά, στον Παναθηναϊκό κατάλαβαν και εντόπισαν ένα βασικό σημείο στο οποίο πονάει διαχρονικά αυτή η ομάδα. Την έλλειψη δηλαδή ενός παίκτη στο κέντρο, που να έχει σαφώς διαφορετικά χαρακτηριστικά, απ’ αυτά που έχουν όλοι όσοι βρίσκονται ήδη στο ρόστερ του για τη συγκεκριμένη θέση.

Διαβάστε ακόμα: Φρέσκος Παναθηναϊκός με σκόρερ τον Βελάσκες