Ο Έκι και ο χαφ που θέλει ο Παναθηναϊκός

Ο λόγος λοιπόν περί της ανάγκης ενός δημιουργικού χαφ στην ενδεκάδα του Παναθηναϊκού. Άλλοι το ονόμασαν δεκάρι, άλλοι οχτάρι, αλλά σημασία δεν έχει αυτό. Σημασία έχει ότι πραγματικά και για κάποιο περίεργο λόγο, ο Παναθηναϊκός αρνείται πεισματικά εδώ και χρόνια να αποκτήσει ένα παίκτη με αυτά τα χαρακτηριστικά.

Το ότι του λείπει και σαν άτομο και σαν ρόλο στο τρόπο παιχνιδιού που επιχειρεί να παίξει ο Παναθηναϊκός, ούτε λόγος. Φωνάζει χρόνια αυτή η αδυναμία στην ενδεκάδα του Παναθηναϊκού. Και ειλικρινά φωνάζει τόσο δυνατά και φανερά, που δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ποτέ επί της ουσίας δεν ασχολήθηκε και δεν έριξε τα πολλά λεφτά –όταν τα είχε- ο Παναθηναϊκός για ένα τέτοιο παίκτη στο κέντρο.

Η λογική λέει, πως κατά καιρούς έψαξε αλλά δεν τον βρήκε. Όμως για μένα εδώ ακριβώς είναι το πρόβλημα. Το ότι δηλαδή έχω την αίσθηση, ότι ο Παναθηναϊκός δεν είχε ξεκαθαρίσει τι ακριβώς παίκτη έψαχνε να βρει. Και είτε περίμενε να του κάτσει ένας τέτοιος στην τύχη μέσα στο όλο ψάξιμο, είτε αποφάσιζε ότι αυτό τον ρόλο θα τον παίζει κατά καιρούς κάποιος άλλος (Ζιλμπέρτο, Κατσουράνης, Νίνης, Χριστοδουλόπουλος, Καραγκούνης) που ναι μεν μπορεί να είχε όποια ποιότητα είχε, αλλά δεν είχε τα χαρακτηριστικά που ήθελε αυτή θέση.

Έχω την εντύπωση, πως ακριβώς αυτή η έλλειψη, κάπου προσάρμοζε και τα συστήματα που ακολούθησαν οι προπονητές στον Παναθηναϊκό τα τελευταία χρόνια. Το ότι δηλαδή όλοι σχεδόν, επέλεγαν ένα παιχνίδι που ποτέ δεν ξεκινούσε από το κέντρο και κάθετα, αλλά ή στηριζόταν κατά κύριο λόγο σε κίνηση από τα πλάγια, ή βασιζόταν στις αντεπιθέσεις, ή εξαντλούνταν σε ένα αδιέξοδο δήθεν πάσινγκ-γκέιμ αλλά παράλληλα στο γήπεδο, πίσω και ακίνδυνο συνήθως..

Ο τελευταίος ποδοσφαιριστής που είχε τέτοια χαρακτηριστικά στον Παναθηναϊκό ήταν πραγματικά ο Έκι. Και ίσως σε ένα βαθμό και ο Ίβανσιτς, αλλά αυτόν ο Παναθηναϊκός ποτέ επί της ουσίας δεν τον είδε σαν κεντρικό χαφ αλλά σαν αριστερό.

Υπήρχε επίσης και η περίπτωση Σανμαρτεάν. Η οποία προφανώς και ήταν απίστευτα ιδανική. Αλλά με μια λεπτομέρεια. Να είχε ο Σανμαρτεάν γερά πόδια και καλή υγεία. Που βέβαια εδώ που τα λέμε, αν ο Σανμαρτεάν τα είχε και αυτά, στην Ελλάδα θα ερχόταν μόνο για να… αγοράσει κάποιο νησί να περνάει τις διακοπές του, καθώς για τέτοια κλάση παίκτη μιλάμε. Αλλά είπαμε. Δυστυχώς… χωρίς πόδια.

Για να επιστρέψουμε στη συζήτηση όμως, που απ’ ότι είδα απασχόλησε και την κουβέντα στα προηγούμενα σχόλια.

Ο Έκι ήταν όντως τέτοιος ποδοσφαιριστής. Και στα όσα είπαν οι φίλοι στην κουβέντα τους, η αλήθεια για ένα είναι κάπου στην μέση. Ο Έκι δηλαδή είχε πράγματι σπουδαία τεχνική κατάρτιση. Ήταν ιδανικός στο να οργανώνει το παιχνίδι και να βοηθάει και επιθετικά κοντά και μέσα στην περιοχή. Όπως επίσης θα διαφωνήσω με τον φίλο που έλεγε ότι ο Έκι δεν μάρκαρε. Μάρκαρε και υπερβολικά μάλιστα. Και θα θυμάστε οι παλιότεροι, την κουβέντα που είχε ξεκινήσει επί Μαλεζάνι, όταν τον γύρισε πιο πίσω και συγκεκριμένα δίπλα στο αμυντικό χαφ, από εκεί που αρχικά τον χρησιμοποιούσε ο Σουμ και ο Σκάζνι δηλαδή σαν δεύτερο επιθετικό.

Τότε που ο Έκι επί της ουσίας λειτουργούσε σαν οκτάρι και η κουβέντα ήταν ότι αχρηστεύεται δίπλα στο αμυντικό χαφ, καθώς εκεί πιο πολύ μαρκάρει παρά δημιουργεί.

Εν πάση περιπτώσει. Τα προβλήματα που είχε στο παιχνίδι του ο Έκι ήταν δύο. Το πρώτο η ταχύτητά του. Έχει δίκιο ο φίλος που επεσήμανε ότι ειδικά για το σημερινό ποδόσφαιρο ο Έκι δεν είχε την ταχύτητα που απαιτείται. Και τότε δεν την είχε, απλά την αναπλήρωνε με την πολύ-πολύ γρήγορη σκέψη και επιτόπια ενέργειά του. Αλλά σήμερα σίγουρα θα είχε πρόβλημα σ’ αυτόν τον τομέα. Όχι φυσικά πως έχουμε θαμπωθεί από την ταχύτητα ειδικά των χαφ που έχουμε στον Παναθηναϊκό τα τελευταία χρόνια, αλλά μιλάμε πάντα θεωρητικά για ιδανικές καταστάσεις και πως θα θέλαμε να είναι.

Ο Έκι είχε επίσης ένα ακόμα μειονέκτημα, που του περιόριζε σε ρόλο «οκταριού» αντί για «κουμανταδόρου» ή «δεκαριού» όπως αρέσει σε πολλούς να λένε ακόμα τον συγκεκριμένο ρόλο, τη θέση του.

Δεν βοηθούσε ιδιαίτερα στο ανεβοκατέβασμα του ρυθμού της ομάδας ανάλογα με τις απαιτήσεις του παιχνιδιού. Είχε δηλαδή μαχητικότητα, είχε πάθος, είχε τεχνική, συμμετείχε στο παιχνίδι, το έπαιρνε πάνω του, σκόραρε κιόλας σχετικά συχνά, αλλά ήταν διαρκώς σ’ αυτό το τέμπο. Δεν το είχε μέσα του με λίγα λόγια, το… ανεβοκατέβασμα. Αυτό με λίγα λόγια που κάνει ο Πίρλο για να πιάσουμε την πιο ιδανική περίπτωση, ή αυτό που στον Παναθηναϊκό έχουμε δει να κάνουν, ο Πάουλο Σόουζα οι παλιότεροι και σε ένα βαθμό ο Ζιλμπέρτο Σίλβα οι νεότεροι.

Τώρα αν συζητάμε τόσο πολύ για τον Έκι και για τα χαρακτηριστικά του, είναι γιατί ακριβώς και εμείς, προσπαθούμε να προσωποποιήσουμε σε ένα υπαρκτό ποδοσφαιριστή, το είδος του χαφ που όλοι εκτιμούμε ότι λείπει από τον Παναθηναϊκό.

Κι εδώ πια είναι το ερώτημα. Θα βρει ο Παναθηναϊκός τέτοιο παίκτη; Ψάχνει κατ’ αρχήν για τέτοιο παίκτη; Η γνώμη μου είναι πως… δεν γίνεται να μην ψάχνει. Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο θα έπρεπε από… χθες να έχουν φύγει όλοι από την Παιανία και φυσικά δεν συμβαίνει.

Απλά όπως όλοι καταλαβαίνουν, η περίπτωση αυτή έχει πια δυσκολέψει και πολύ μάλιστα. Κι ο λόγος είναι πάνω απ’ όλα οικονομικός.

Καθώς αν βάλουμε κάτω όλα όσα συζητάγαμε, ο παίκτης που λείπει από τον Παναθηναϊκό, θα πρέπει να έχει τα εξής χαρακτηριστικά.

Να ξέρει καλύτερη μπάλα απ’ όλους όσους έχει ο Παναθηναϊκός στα χαφ αυτή την στιγμή. Να έχει σαφέστατα καλύτερη, για να μην πω πολύ καλύτερη ατομική τεχνική κατάρτιση. Να είναι γρήγορος με και χωρίς την μπάλα. Να μαρκάρει, Να πατάει περιοχή και να σκοράρει κατά το δοκούν. Να έχει το μυαλό και την ατομική ικανότητα να κουμαντάρει το παιχνίδι και να αυξομειώνει το τέμπο της ομάδας.

Ε όποιος νομίζει ότι με τα οικονομικά δεδομένα που υπάρχουν αυτή την στιγμή στον Παναθηναϊκό, μπορεί να βρει και να πάρει ένα τέτοιο ποδοσφαιριστή, επειγόντως να τον εντοπίσει και πάρει τηλέφωνο στην… ΠΑΕ να τον υποδείξει.

Αναγκαστικά λοιπόν, ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να συμβιβαστεί με ένα ποδοσφαιριστή, που προφανώς δεν θα έχει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά και μάλιστα στο επίπεδο που είπαμε. Αυτό είναι κατανοητό και νομίζω αποδεκτό απ’ όλους μας. Μπορεί να μην μας αρέσει, αλλά τι να κάνουμε αυτά είναι τα δεδομένα. Το θέμα λοιπόν είναι, στην αναζήτησή του ο Παναθηναϊκός για ένα τέτοιο χαφ, να ρίξει το βάρος του σε ποδοσφαιριστή που θα έχει σίγουρα στοιχεία που δεν υπάρχουν αυτή την στιγμή στους υπόλοιπους. Ας κάνει «εκπτώσεις» δηλαδή» σε κάποια χαρακτηριστικά που λίγο-πολύ μπορούν να καλυφθούν, όπως το μαρκάρισμα, ή ακόμα και η ταχύτητα και ας ρίξει το βάρος σε τρία πράγματα. Στην τεχνική, στο μυαλό και στην δυνατότητα να ελέγχει και να κουμαντάρει τον ρυθμό της ομάδας.

Κι αυτά είναι στοιχεία που με καλό ψάξιμο και αντίστοιχα καλούς χειρισμούς και διαπραγματεύσεις, μπορεί να βρει ο Παναθηναϊκός ακόμα και με τα δεδομένα που έχει αυτή την στιγμή στα χέρια του.