Να μπουν στο χορό και τα «βαριά πορτοφόλια»

Μπορεί ο καθένας να λέει και να πιστεύει ότι θέλει. Και να γράφει κιόλας ότι θέλει. Κι εδώ και στα υπόλοιπα σάιτ και παντού. Η ουσία δεν αλλάζει. Και είναι μία και μοναδική. Δηλαδή ότι η υπόθεση της επιτυχίας της προσπάθειας που ξεκίνησε είναι μονόδρομος για τον Παναθηναϊκό.

Όποιος παρ’ όλα αυτά, νοιώθει ακόμα την… άνεση να ασχολείται με όλα τα υπόλοιπα εκτός από αυτό, δικαίωμά του φυσικά. Μόνο που ας μην έχει κανείς αυταπάτες. Θέμα χρόνου είναι να μιλάνε σε λίγο… μόνοι τους όλοι αυτοί. Άνευ αντικειμένου είναι άλλωστε ακόμα και αυτά που ψελλίζουν στα παραληρήματά τους.

Ας δουν την εξέλιξη της προσπάθειας που γίνεται αυτή την στιγμή. Ας καταλάβουν και τις προοπτικές της και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει. Κι αν απ’ όλη την «πάσης φύσεως ενασχόλησή τους» με τον Παναθηναϊκό αυτά τα χρόνια, τους έχει μείνει και λίγο συναίσθημα γι’ αυτή την ομάδα, ας βάλουν λίγο πλάτη για την σωτηρία αυτού του συλλόγου.

Τέλος πάντων, έτσι κι αλλιώς τα πράγματα πια έχουν δρομολογηθεί και όλα αυτά μικρή έως… ακαδημαϊκή σημασία έχουν. Σημασία πια έχουν αυτά καθ’ αυτά τα αποτελέσματα της προσπάθειας που ξεκίνησε και τα δεδομένα όπως διαμορφώνονται στον Παναθηναϊκό.

Μετά τις πρώτες δύο μέρες, δύο είναι τα βασικά συμπεράσματα που βγαίνουν.

Το πρώτο είναι ότι η προσπάθεια αγκαλιάζεται από τον κόσμο του Παναθηναϊκό. Το σπάσιμο του ψυχολογικού ορίου των χιλίων μελών για την Παναθηναϊκή Συμμαχία, έχει την δική του σημειολογική και όχι μόνο σημασία. Είναι αν θέλετε δείγμα γραφής.

Το δεύτερο έχει να κάνει με αυτό καθ’ αυτό το οικονομικό σκέλος της προσπάθειας. Καθώς είναι φανερή στην όλη προσπάθεια, η αντανάκλαση της οικονομικής κρίσης που βρίσκεται η χώρα μας και οι αντικειμενικές δυσκολίες που έχει προκαλέσει σε όλους τους πολίτες αυτής της χώρας. Ενώ δηλαδή ο αριθμός των μελών τριπλασιάστηκε και βάλε από την πρώτη μέρα που ξεκίνησαν οι εγγραφές, τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν δεν ακολούθησαν την ίδια αναλογία.

Φυσικό είναι αυτό και κανένα δεν πρέπει να απογοητεύει.

Απλά ταυτόχρονα, είναι και ένα μήνυμα. Μια έκκληση αν θέλετε. Ότι η αγάπη και η συνεισφορά του απλού κόσμου από μόνη της, μπορεί να δώσει μια βάση να στηριχθεί η προσπάθεια, αλλά χρειάζεται να μπουν και πιο βαριά χαρτικά από οικονομική άποψη.

Χρειάζεται δηλαδή, να επιστρατευθούν και να επιστρατεύσουν τα συναισθήματά τους ταυτόχρονα, οι ακόμα πιο εύποροι οπαδοί αυτής της ομάδας. Και να ανεβάσουν έτσι τις οικονομικές δυνατότητες αυτής προσπάθειας, λειτουργώντας ταυτόχρονα και σαν κράχτης για ακόμα περισσότερους οπαδούς του Παναθηναϊκού.

Η μέχρι τώρα αναλογία μελών και χρημάτων που συγκεντρώθηκαν, δείχνει ότι τα λεγόμενα «βαριά Παναθηναϊκά πορτοφόλια» ακόμα δεν έχουν μπει στο χορό. Κι αυτό μπορεί να προκαλεί μια πρώτη αγωνία, για το αν θα μπουν δηλαδή, αλλά ταυτόχρονα γεννάει και την ελπίδα, ότι αν μπουν κι αυτά στο παιχνίδι, οι στόχοι της Παναθηναϊκής Συμμαχίας θα είναι πολύ κοντά στο να κατακτηθούν.

Κι αυτό έχει την σημασία του όχι μόνο από την οικονομική πλευρά της ιστορίας. Έχει να κάνει και με την δημιουργία ρεύματος για την πλειοψηφία των οπαδών του Παναθηναϊκού. Αυτών που έχουν να προσφέρουν απλόχερα την αγάπη και την στήριξή τους, αλλά με δυσκολία την οικονομική συνεισφορά τους. Αυτοί λοιπόν, αλλιώς θα δουν την ιστορία αν κληθούν να βοηθήσουν να γίνουν τα… οχτώ εκατομμύρια… οκτώμισι και εννιά κι αλλιώς αν κληθούν απλά για να το γίνει το… ένα διακόσια… ένα τρακόσια.

Με λίγα λόγια. Ο κόσμος του Παναθηναϊκού, όλα δείχνουν ότι για μια ακόμα φορά και σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, θα κάνει το καθήκον του και θα στηρίξει όσο του επιτρέπουν οι δυνατότητές του την νέα προσπάθεια. Καιρός όμως να κάνουν το ίδιο και οι λεγόμενοι «επώνυμοι» ή αν προτιμάτε σαφέστατα πιο εύποροι Παναθηναϊκοί. Και να το κάνουν όσο γίνεται γρηγορότερα.