Ο δύσκολος δρόμος του «Άρτζι»

Ο δρόμος του Αργύρη Πεδουλάκη είναι δύσκολος κι ανηφορικός. Αφενός μεν διότι διαδέχεται τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, άρα από την πρώτη στιγμή- αδίκως κατά την άποψή μου- θα τεθεί θέμα σύγκρισης! Ο Ομπράντοβιτς είναι... Ομπράντοβιτς και δεν υπάρχει άλλος σαν αυτόν. Δεν αμφισβητείται αυτό το γεγονός.
 
Η «απο-Ομπραντοβιτσοποίηση» δεν είναι εύκολη υπόθεση και φυσικά δεν μπορεί να συμβεί από τη μία στιγμή στην άλλη. Και σε τελική ανάλυση ο «Ζοτς» δεν θα σταματήσει ποτέ να είναι μεγάλο κομμάτι στη χρυσή ιστορία του Παναθηναϊκού καθώς η συνεργασία του με την οικογένεια Γιαννακόπουλου έβγαλε... μεγάλα αποτελέσματα και ουσιαστικά δημιούργησε την κορυφαία ομάδα στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού αλλά και τη μεγαλύτερη σύγχρονη δυναστεία του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
 
Όσο πιό γρήγορα αντιληφθεί ο κόσμος ότι οι εποχές έχουν αλλάξει, τόσο πιό ομαλή θα είναι η προσαρμογή στην επόμενη μέρα. Πλάνο υπάρχει στον Παναθηναϊκό, δεν... βαδίζουν στα τυφλά ούτε και είχε κανείς σκοπό να επενδύσει 10-12 εκατομμύρια ευρώ για να... καταστρέψει ή να διαλύσει την ομάδα.
 
Ο «Άρτζι», ο πιό έμπειρος τεχνικός αυτή τη στιγμή στο ελληνικό πρωτάθλημα μαζί με τον Βαγγέλη Αλεξανδρή, βρίσκεται στον Παναθηναϊκό υπό διαφορετικές συνθήκες συγκριτικά με το παρελθόν. Ούτε τα «τρελά ποσά» υπάρχουν στο μπάτζετ, ούτε και η λογική του παρελθόντος. Για να λέμε όλη την αλήθεια είναι πολύ πιθανό να παρουσιαστεί μπροστά στον Πεδουλάκη- και το γνωρίζει ο ίδιος- η περίπτωση να «χτίσει» από το... μηδέν!
 
Ο Παναθηναϊκός μπαίνει σε μιά νέα λογική που ουδεμία σχέση έχει με το παρελθόν αλλά αναμφισβήτητα επιβάλλεται από την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας. Πλέον δεν υπάρχει το... ανοιχτό μπάτζετ αλλά υπάρχουν συγκεκριμένα πράγματα. Οι επιλογές θα πρέπει να είναι «ψαγμένες»- ειδικά στις περιπτώσεις των αμερικάνων- και οι παίκτες που θ' αποκτηθούν να δίνουν προοπτική για το μέλλον.
 
Με σεβασμό στην ιστορική του θέση ο Παναθηναϊκός οδεύει προς την επόμενη μέρα του και ο κόσμος πρέπει να το καταλάβει άμεσα. Αντικειμενικά θα υπάρξουν κινήσεις και στο θέμα της παραγωγικής διαδικασίας καθώς η λογική- όπως προαναφέραμε- έχει αλλάξει. Οι «πράσινοι» έχουν τον σταρ τους (Διαμαντίδης) και πλέον θα κινηθούν προς την κατεύθυνση να... παράγουν κι άλλους σταρ. Έτσι πρέπει να γίνει από τη στιγμή κατά την οποία πλέον δεν μπορείς να «χτυπήσεις» τους Τούρκους ή τους Ρώσους οι οποίοι δεν έχουν κανένα... ζόρι στο να δίνουν 1 κι 1,5 εκατομμύριο παραπάνω για να κάνουν δικό τους όποιον παίκτη θέλουν. Αυτά που κάναμε παλαιότερα εμείς οι Έλληνες, δηλαδή...
 
Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε άλλωστε και το θέμα της εφορίας που είναι... ανελέητη στην Ελλάδα. Το συμβόλαιο του ενός εκατομμυρίου ουσιαστικά πληρώνεται... 1,8 εκατομμύρια! Την ίδια στιγμή οι Ρώσοι και οι Τούρκοι έχουν εφορία μεταξύ 12 και 15 τοις εκατό. Η διαφορά είναι τεράστια και μάλιστα σε εποχές δύσκολες.
 
Η κατάσταση είναι αυτή και την γνωρίζουν η διοίκηση, ο προπονητής, οι παίκτες και πρέπει να τη μάθει και ο κόσμος. Το αν θα την αποδεχθούν όλοι δεν το γνωρίζουμε, ούτε και θέλουμε να το επιβάλλουμε. Όμως αυτή είναι η αλήθεια και δεν αλλάζει.