Από το Ελσίνκι... στο Λονδίνο

Ήρθε η ώρα να θυμηθούμε όλους αυτούς τους αθλητές που τους είχαμε... ξεχασμένους (πάνω απ' όλα οι δημοσιογράφοι για να είμαστε ειλικρινείς) όλη αυτή την περίοδο. Και ευτυχώς που η Νικόλ Κυριακοπούλου από το βροχερό Ελσίνκι, που φιλοξένησε το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στίβου, μας υπενθύμισε ότι υπάρχουν και αυτοί που μάχονται κάτω από αντίξοες συνθήκες (και δεν εννοούμε τις καιρικές...) και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας για ακουστεί ο εθνικός ύμνος σε μεγάλες διοργανώσεις. Και όλοι ασχολούνται μαζί τους μόνο αν ανέβουν στο βάθρο, καλή ώρα όπως η Νικόλ που κρέμασε στο λαιμό της το χάλκινο μετάλλιο και έδειξε ότι έχει τα φόντα να κάνει την... ολυμπιακή υπέρβαση στην Αγγλία σε λίγο καιρό.

Είναι αλήθεια ότι στο Λονδίνο θα αποδειχθεί το κατά πόσο ο ελληνικός αθλητισμός άντεξε στην οικονομική κρίση, που μαστίζει τη χώρα μας. Και αυτό δεν θα φανεί από τον αριθμό των μεταλλίων, αλλά από τις γενικότερες επιδόσεις των αθλητών μας, που θέλουν να δώσουν τις δικές τους απαντήσεις κυρίως στην Πολιτεία που σφύριζε αδιάφορα στα δίκαια αιτήματά τους.

Βέβαια αν έρθουν οι επιτυχίες όλοι θα... τρέξουν για να μπουν στη λεζάντα, να φωτογραφηθούν μαζί τους, θα στείλουν συγχαρητήρια τηλεγραφήματα και μετά θα τους ξεχάσουν, ως είθισται, υποστηρίζοντας ότι η δύσκολη οικονομική συγκυρία που περνάει η Ελλάδα δεν επιτρέπει στο κράτος να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του.

Έχω την αίσθηση ότι τα παιδιά που θα ταξιδέψουν στην πρωτεύουσα της Αγγλίας γνωρίζουν ότι δεν έχουν να περιμένουν από κανέναν τίποτα και απλώς θέλουν να έχουν μια καλή παρουσία για να μην πάνε χαμένοι οι κόποι αλλά και τα έξοδα που έκαναν όλα αυτά τα χρόνια. Αυτοί οι Ολυμπιακοί Αγώνες θα είναι για την πάρτη τους και μόνο...