Ένα περιπετειώδες ταξίδι στα Προολυμπιακά τουρνουά

Το Προολυμπιακό τουρνουά στο Καράκας της Βενεζουέλας ετοιμάζεται να ανοίξει τις πύλες του και ο Ηλίας Ζούρος με τους παίκτες του φιλοδοξούν να αποδειχθούν... συνεπείς στο ραντεβού τους ώστε να είναι παρόντες για τρίτη συνεχόμενη φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες.
 
Τα Προολυμπιακά τουρνουά πάντως είναι μιά... σκέτη περιπέτεια για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Τουλάχιστον αυτό έχει καταγράψει η ιστορία με δεδομένο ότι η Εθνική είχε... 10 συνεχόμενες αποτυχίες σε ισάριθμες συμμετοχές πριν να φτάσουμε στο «σωτήριο έτος» 2008 όταν στο ΟΑΚΑ κατάφερε να πάρει την πρόκριση για το Πεκίνο.
 
Δέκα αποτυχημένες απόπειρες πρόκρισης λοιπόν είχε γράψει η Εθνική, αρχής γενομένης από το 1952 στο Ελσίνκι, σε μιά επίμαχη διοργάνωση πάντως καθώς οι τότε διεθνείς υποστήριζαν ότι επρόκειτο για την πρώτη φάση των Ολυμπιακών Αγώνων και όχι για Προολυμπιακό τουρνουά.
 
Το 1956 στο Κάιρο, η Εθνική ομάδα απώλεσε το εισιτήριο εξαιτίας δύο ηττών στον... πόντο: 54-55 από την Πολωνία και 49-50 από τη Ρουμανία!
 
Το 1960 στη Μπολόνια, η αρχή γράφηκε με ήττα στον πόντο (76-77) από την Πολωνία, ακολούθησαν τρεις σερί νίκες (Ελβετία, Αυστραλία και Αυστρία) αλλά ο επίλογος είχε ήττα (65-72) από την Ανατολική Γερμανία.
 
Το 1964 στη Γενεύη, με ρεκόρ 4-4 (νίκες επί Ελβετίας, Αυστρίας- δύο φορές- Ολλανδίας και ήττες από Ανατολική Γερμανία, Φινλανδία, Ουγγαρία και Ισραήλ) η ελληνική ομάδα δεν μπόρεσε να πλησιάσει καν στο στόχο της.
 
Το 1968, στη Σόφια, το τουρνουά άρχισε με τρεις ήττες (Βουλγαρία, Αυστρία και Ανατολική Γερμανία) και όλα τέλειωσαν νωρίς.
 
Το 1972, σε Άρνεμ και Άουγκσμπουργκ, η ελληνική ομάδα υπέστη 6 ήττες σε 10 αγώνες κι αποκλείστηκε.
 
Το 1980 στο Βεβέ, η Εθνική μας απέτυχε ξανά (είχε ρεκόρ 4-3) αλλά σημειώθηκε ένα ιστορικό γεγονός: Στις 6 Μαϊου (ημέρα γέννησης του Δημήτρη Διαμαντίδη παρεμπιπτόντως) κόντρα στη Σουηδία (ηττα με 71-79) έκανε το ντεμπούτο με τα «γαλανόλευκα» ο μεγάλος Νίκος Γκάλης.
 
Το 1984, στο Λε Μαν και στο Παρίσι, με ρεκόρ 3-3 η Εθνική ομάδα και πάλι δεν πέτυχε στην αποστολή της.
 
Το 1988, στο Ντεν Μπος και το Ρότερνταμ η Εθνική μας ομάδα βρέθηκε με τον... αέρα της πρωταθλήτριας Ευρώπης. Αρχισε με δύο άνετες νίκες επί Ισραήλ και Νορβηγίας αλλά ακολούθησε η συντριβή (87-103) από τη Γιουγκοσλαβία που «διψούσε» για... εκδίκηση! Ακολούθησε μιά ακόμα ήττα από τη Σοβιετική Ενωση (77-82) αλλά οριστικό τέλος μπήκε μετά την αποτυχία απέναντι στους Ισπανούς (84-91). Η ελληνική ομάδα νίκησε την Ιταλία με 93-88 και με τον Αντονέλο Ρίβα να ρωτά τον Παναγιώτη Γιαννάκη το ιστορικό: «Γιατί;»... Βλέπετε οι Ιταλοί ήθελαν τη νίκη για να περάσουν σε βάρος των Ισπανών.
 
Το 1992 στη Μούρθια η Εθνική μας έπεσε στις... δαγκάνες του Ντέντλεφ Σρεμπφ. Τότε άνοιξαν τα σύνορα για τους παίκτες του ΝΒΑ και ο Σρεμπφ είχε 16 πόντους και 20 ριμπάουντ οδηγώντας τη Γερμανία στη νίκη με 85-76 επί της Εθνικής μας. Η συντριβή από την πανίσχυρη Κροατία (63-102) έβαλε το οριστικό τέλος στα όνειρα.
 
Μετά από 10 αποτυχημένες προσπάθειες ήρθε η... επίτευξη του στόχου και η πρόκριση στο Πεκίνο... Μπήκε ένα τέλος στην «κατάρα» και πλέον υπάρχει αισιοδοξία ότι θα γίνει το... 2/2 στο Καράκας.
 
Καλή αρχή λοιπόν στους διεθνείς μας.