Προσφορά, δύο blog σε ένα

Και μέσα από τις ομάδες που έφτασαν στον τελικό και τον τρόπο που συνέβη αυτό, θα προσπαθήσουμε να βγάλουμε κάποια χρήσιμα συμπεράσματα.

Νομίζω πως ζούμε την εποχή της Ισπανίας και όχι τόσο γιατί σηκώνει της κούπες, αλλά γιατί το ποδόσφαιρο που παίζει είναι μία ιδέα που μπορεί κατά την άποψή μου να απελευθερώσει το ποδόσφαιρο. Να οδηγήσει τις ομάδες σε μία διαφορετική προσέγγιση των αγώνων, εκεί όπου ο κλεφτοπόλεμος δεν θα έχει θέση.

Ακούω συζητήσεις είτε φίλων μου, είτε από παρέες που τυγχάνει να κάθονται δίπλα μου, που μιλάνε για κουραστικό ποδόσφαιρο των Ισπανών. Εγώ θεωρώ, πως αυτή είναι η πιο όμορφη προσέγγιση απέναντι σε ομάδες που πιέζουν στο μισό γήπεδο και προσπαθούν να κλέψουν αγώνες.

Ουσιαστικά η Ισπανία παίζει ένα ποδόσφαιρο εξευτελιστικό για τον αντίπαλο. Ο τρόπος που έχει κατοχή μπάλας, είναι τέτοιος ώστε η ψυχολογική φθορά του αντιπάλου να είναι τεράστια. Να τον κάνει να αισθάνεται βλάκας.

Το ποδόσφαιρο που παίζει δεν είναι πυρηνική επιστήμη. Ποιοτικοί παίκτες δεν κάνουν περιττά πράγματα, παίζουν στους σωστούς χώρους και χρόνους και κινούνται ακριβώς όσο χρειαστεί για να δημιουργήσουν πλεονέκτημα.

Σε ένα τουρνουά μάλιστα που ο Ντελ Μπόσκε είναι επιεικώς τραγικός στον τρόπο που έχει διαχειριστεί την υπόθεση σέντερ φορ, η Ισπανία στηρίχτηκε καθαρά στην ποιότητα των χαφ της, αλλά και στην εξαιρετική κατάσταση των δύο στόπερ της και του Κασίγιας.

Μπορώ να φανταστώ το πώς αισθάνεται μία ομάδα που φτύνοντας αίμα έφτασε να κάνει φάση στους Ισπανούς και έπεσε πάνω στον Κασίγιας που κάνει τα δύσκολα να φαίνονται εύκολα.

Η Ισπανία μάλιστα, έφτασε στον τελικό με πολυτιμότερους, παίκτες σαν τον Πικέ, τον Σέρχιο Ράμος, τον Ζόρντι Άλμπα, τον Τσάμπι Αλόνσο , τον Μπουσκέτς και λίγο από Ινιέστα. Ούτε ο Σίλβα θεωρώ πως έκανε ένα συγκλονιστικό τουρνουά, ούτε κανένας άλλος επιθετικογενής.

Και το ποδόσφαιρο που παίζει η Ισπανία, ανάγκασε έναν πολύ μεγάλο προπονητή όπως τον Πραντέλι, να εμφανίσει μία Ιταλία πολύ διαφορετική από αυτή που γνωρίζαμε μέχρι τώρα. Αν δεν τον έκανε αυτό, δεν θα έφτανε μέχρι εδώ.

Η πρακτική σκέψη που έχουν οι Ιταλοί για το ποδόσφαιρο, είναι ένα βασικό αντικείμενο μελέτης για εμάς που ασχολούμαστε με αυτό. Ο τρόπος που αυτή συνδυάστηκε σε ένα σύνολο με εξαιρετικούς χαφ, έφερε τους Ιταλούς στον τελικό.

Με τον Πίρλο να κάνει ότι ο Τσάβι και λίγο παραπάνω στον άξονα, τον Ντε Ρόσι, τον Μοντολίβο και τον Μαρκίσιο να γνωρίζουν που πατάνε και που βρίσκονται ανά πάσα στιγμή, οι Ιταλοί κατάφεραν να ξεπεράσουν ότι εμπόδιο εμφανίστηκε μπροστά τους, με τους δύο τελευταίους μάλιστα να μην έχουν το γκολ και τον αρχηγό της Ρόμα που το έχει, να είναι σε κακό φεγγάρι στον τομέα αυτό.

Με επιθετικό δίδυμο μάλιστα τη χαρά της ανισορροπίας, οι Ιταλοί κατάφεραν να φτάσουν μέχρι εδώ. Και αυτό συνέβη γιατί ως ένα βαθμό μιμήθηκαν τους Ισπανούς. Βγήκαν πιο μπροστά, πίεσαν πιο ψηλά, σκότωσαν τον αντίπαλο όταν πέτυχαν πρώτοι γκολ, διαχειρίστηκαν παιχνίδια που το γκολ τους έλλειψε και γενικά, έδειξαν πως δεν είναι απλά μία υπολογίσιμη παραδοσιακή δύναμη, αλλά η μοναδική που μπορεί να χτυπήσει τους Ισπανούς εντός της Ευρώπης.

Δεν ξέρω ποιος θα κερδίσει στον τελικό, αλλά σίγουρα αυτοί οι δύο άξιζαν να φτάσουν μέχρι το τέλος.

Και πάμε τώρα στο μπόνους μπλογκ. Αυτό που αφορά την καθημερινότητα του ΠΑΟΚ.

Αυτή τη στιγμή, τα ανοιχτά μέτωπα είναι πάρα πολλά. Η παρουσίαση του φακέλου της ΠΑΕ στην ΟΥΕΦΑ, ο προγραμματισμός της ομάδας, η υπόθεση Σαββίδη και πολλά άλλα που τρέχουν ταυτόχρονα.

Αν τα πάρουμε ένα – ένα, θα κατανοήσουμε πως το έργο είναι εξαιρετικά δύσκολο και πως ο ΠΑΟΚ χρειάζεται την κατανόηση ανθρώπων που κέρδισαν από αυτόν.

Στο κομμάτι των διακανονισμών, ο ΠΑΟΚ δεν μπορεί να κάνει πολλά. Αναγκάζεται να ξεκινήσει συζητήσεις με τους παίκτες που έχουν λαμβάνειν, χωρίς να μπορεί να τους δώσει ευρώ.

Ο Βρύζας, ετοίμασε ένα πλάνο ώστε να μπορέσει σε βάθος διετίας να κλείσει το άνοιγμα, εξηγεί στους παίκτες πως θα πρέπει να παίξει Ευρώπη για να λειτουργήσει καλύτερα το πλάνο αυτό και να πάρουν πιο γρήγορα τα λεφτά τους απ ότι τους λέει και οι περισσότεροι εξ αυτών έχουν δεχτεί.

Το σημαντικότερο μέτωπο εμφανίζεται στη τριάδα Χαλκιά, Ίβιτς και Τσιρίλο, οι οποίοι δεν δείχνουν διατεθειμένοι να υπογράψουν, κάτι που αν συμβεί ο ΠΑΟΚ ρισκάρει τη συμμετοχή του στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.

Οι παίκτες δεν είναι υποχρεωμένοι να δείξουν κατανόηση, πόσο μάλλον όταν το έχουν κάνει αρκετές φορές στο παρελθόν, αλλά και η ΠΑΕ που έβρισκε λύσεις πάντα τέτοια εποχή λόγω εισιτηρίων διαρκείας, πλέον αδυνατεί να το κάνει γιατί απλά δεν πωλούνται εισιτήρια διαρκείας.

Ο βασικός λόγος που δεν υπάρχουν πωλήσεις κατ εμέ είναι η κρίση και κατά δεύτερο λόγω η απαξίωση που βιώνει ο ΠΑΟΚ μέσα απ όσα έγιναν μέσα στη σεζόν, αλλά και γενικότερα η απαξίωση που προσφέρουν οι έλληνες παράγοντες στο προϊόν.

Η ΠΑΕ είναι με δεμένα τα χέρια, εκτός κι αν μπει ο Σαββίδης. Η υπόθεση του ομογενή παράγοντα προχωράει και νομίζω πως όλοι οι ρεπόρτερ συνειδητά την έχουμε βγάλει από το πρώτο πλάνο. Και αυτό γιατί δεν κούρασε μόνο τον κόσμο, αλλά και εμάς αυτή η αναμονή για τη σωτηρία.

Και κλείνουμε με το αγωνιστικό. Πρώτα απ όλα, θεωρώ πως ο τρόπος που διαχειρίστηκε ο Δώνης το προσωπικό θέμα που προέκυψε ήταν άψογος. Πάμε παρακάτω.

Μέχρι στιγμής, κάναμε μία μεταγραφή, αυτή του Κουμαλό που νομίζω πως έχει ένα αρκετά σοβαρό ρίσκο γιατί προέρχεται από μία μέτρια έως κακή σεζόν.

Επίσης, τα 250 χιλιάρικα καθαρού ποσού που παίρνει συν τους φόρους, είναι ένα ποσό που το δίνεις για κάποιον που πρέπει να στα παίξει πάση θυσία.

Δεν γνωρίζω τον παίκτη και περιμένω να τον δω, αλλά υποψιάζομαι από αυτά που έχω μάθει πως για Αφρικανός είναι εξαιρετικά καλλιεργημένος, ενώ ποντάρει στα αθλητικά του χαρακτηριστικά. Μία ατάκα που μου είπε άνθρωπος που τον ξέρει και μου άρεσε, ήταν το ότι «βαράει και τη μάνα του». Τώρα το πώς είναι καλλιεργημένος και βαράει τη μάνα του, είναι κάτι που θα πρέπει να το ζήσω για να το πιστέψω.

Θεωρώ πως μέχρι την Πέμπτη που θα φύγουμε για Ολλανδία, θα έχουμε πάρει έναν ακόμη παίκτη πρώτης γραμμής και έναν συμπληρωματικό, μάλλον τον φορ που θα είναι ένας εκ των Μπούντιμιρ – Μπανγκουρά.

Από εκεί και πέρα, οι μεταγραφές θα σταματήσουν για κάποιο χρονικό διάστημα γιατί απλούστατα όσο περνάει ο καιρός, τόσο βελτιώνονται οι προτάσεις που έρχονται και ως ποιότητα και ως κόστος.

Ήδη, το τελευταίο πενθήμερο αυτό φαίνεται ξεκάθαρα και νομίζω πως ο Γεωργιάδης θα το πει στη συνέντευξη Τύπου που θα παραθέσει Δευτέρα ή Τρίτη.

Ένας ακόμη λόγος να περιμένεις, αφορά και το κομμάτι των αποδεσμεύσεων. Πρέπει να διώξεις για να πάρεις, για να διώξεις χρειάζεσαι χρήματα και αυτά δεν υπάρχουν τη δεδομένη χρονική στιγμή.

Απλά η αγορά είναι τέτοια, που πρέπει να διώξεις συμβόλαια που έγιναν σε άλλες εποχές γιατί απλούστατα με τα μισά λεφτά μπορείς να βρεις καλύτερους παίκτες.

Το καλοκαίρι θα είναι μακρύ, αλλά εγώ λέω να πάω μία βόλτα στο Άρνεμ να ηρεμήσει το κεφάλι μου…