Το συντριπτικό κάταγμα και οι μώλωπες

Μέχρι στιγμής και κάνοντας την σούμα της σχετικής ειδησεογραφίας, καθαρά ποδοσφαιρικά, η γνώμη μου είναι πως ο Παναθηναϊκός την έχει βγάλει με ένα συντριπτικό κάταγμα και μερικούς… μώλωπες. Και μιλάω για τα αποτελέσματα των μέχρι τώρα προσπαθειών, σε σχέση με το ήδη υπάρχον ρόστερ στην Παιανία από την περυσινή σεζόν.

Συντριπτικό κάταγμα προσωπικά θεωρώ την απώλεια του Σιμάο. Αυτή είναι όντως μια απώλεια που και θα φανεί και δύσκολα θα αναπληρωθεί. Το γιατί, όποιος έχει αντίρρηση να το κουβεντιάσουμε ευχαρίστως, αλλά όχι σήμερα γιατί είναι άλλη η κουβέντα μας.

Από κει και πέρα. Τα σίγουρα δεδομένα, είναι ότι δεν θα είναι πια στον Παναθηναϊκό, οι Νίνης, Κουίνσι, Σαριέγκι, Καντέ και εκκρεμούν οι περιπτώσεις των Κατσουράνη, Καραγκούνη, Σπυρόπουλου και Πετρόπουλου σε αυτή τη φάση.

Μιλώντας λοιπόν για τους τέσσερις πρώτους που σίγουρα αποτελούν παρελθόν.

Η πιο ηχηρή ακουστικά τουλάχιστον είναι αυτή του Νίνη με δεύτερο τον Κουίνσι. Παρ’ όλα αυτά, επί της ουσίας, ο Νίνης πάει καιρός που μπορούμε να πούμε ότι έπαιζε καθοριστικό ρόλο και κυρίως σε διάρκεια στην ενδεκάδα του Παναθηναϊκού.

Και δεν μιλάω μόνο για την περασμένη σεζόν που έλειψε δικαιολογημένα λόγω τραυματισμού. Μιλάω και για τις προηγούμενες σεζόν. Ξέρω ότι ο Νίνης γενικά είναι αγαπημένο παιδί και της εξέδρας και των ΜΜΕ. Αλλά αν επιχειρήσουμε αντί για κραυγές να θυμηθούμε καθαρά ποδοσφαιρικά την συνεισφορά του σε κάποια μεγάλα παιχνίδια του Παναθηναϊκού, το παιχνίδι με την Ρόμα είναι το πρώτο που έρχεται στο νου και από κει και πέρα, μεμονωμένες ενέργειες σε μεμονωμένα παιχνίδια και πάντως σίγουρα όχι σε διάρκεια.

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο, ότι ο Νίνης, μπορεί να είχε αρκετές συμμετοχές κάθε σεζόν, αλλά πρακτικά με κανένα προπονητή δεν ήταν αυτό που λέμε «από χέρι» βασικός.
Το ότι έχει μια ποιότητα, που ειδικά με βάση την κατάσταση που διαμορφώνεται αυτή την στιγμή στον Παναθηναϊκό φαντάζει –και ίσως είναι- μεγάλη, είναι γεγονός. Αλλά απ’ την άλλη, καθαρά πρακτικά, δεν υπήρξε περίοδος στον Παναθηναϊκό τα τελευταία τρία χρόνια, που να πούμε με το χέρι στην καρδιά, πως… έλειπε ο Νίνης και η απουσία του φάνηκε σε κάποιο παιχνίδι. Περισσότερο ελπίζαμε ότι… αν μπει θα κάνει κάτι καλό, παρά το ότι ξεκινώντας τα πράγματα θα ήταν δύσκολα χωρίς τον Νίνη.

Περνώντας στον Κουίνσι. Ήταν παίκτης κλάσης αδιαμφισβήτητα. Με στοιχεία μάλιστα που είχαμε καιρό να δούμε στον Παναθηναϊκό, όπως ντρίμπλα, ταχύτητα και μπούκα. Παρ’ όλα αυτά και αυτός αποδείχτηκε ποδοσφαιριστής ειδικών συνθηκών. Έπαιζε δηλαδή κυρίως σε παιχνίδια που του πήγαιναν τακτικά και πάλι κι αυτός όχι σε διάρκεια. Έκανε δηλαδή όντως εντυπωσιακά παιχνίδια πέρυσι, ορισμένα μάλιστα τα καθάρισε στην κυριολεξία μόνος του, αλλά υπήρχαν τεράστια χρονικά διαστήματα και αρκετά μεγάλα παιχνίδια, που τον έψαχνες και δεν τον έβρισκες μέσα στο γήπεδο. Απ’ αυτή την άποψη, με κάτι σαφέστατα λιγότερων δυνατοτήτων, αλλά με σαφέστατα περισσότερα πνευμόνια, γερά πόδια και διάρκεια, μπορεί και η απουσία του Κουίνσι να μην κοστίσει αγωνιστικά, όσο κοστίζει σαν όνομα και εντυπώσεις.

Σε ότι έχει σχέση με τον Σαριέγκι και τον Καντέ τώρα, να μην μπούμε σε ιδιαίτερη κουβέντα. Διαφορετικές είναι οι απόψεις μου για κάθε ένα από τους δύο, αλλά δεν έχει νόημα η… λεπτοδουλειά και η αντίστοιχη κουβέντα τώρα. Σημασία έχει, πως σε γενικές γραμμές, μπορείς να καλύψεις τα συγκεκριμένα κενά με σχετικά αξιοπρεπή τρόπο, αν φυσικά δεχθούμε και για τους δύο ότι δημιουργεί κενά η αποχώρησή τους.

Στην όλη κουβέντα, δεν αναφέρθηκε στον Λέτο. Ακριβώς γιατί εδώ το θέμα δεν είναι οικονομικό, αλλά καθαρά ιατρικό. Νομίζω ότι όλοι θα συμφωνήσουμε, αν πούμε ότι ο υγιής Λέτο είναι τεράστια ιστορία για τον Παναθηναϊκό και μακάρι να γυρίσει σύντομα και γερός, ενώ σε αντίθετη περίπτωση, μάλλον δεν υπάρχει αυτή την στιγμή δυνατότητα να αντικατασταθεί επάξια. Απλά δεν τον συμπεριέλαβα στην κουβέντα κυρίως γιατί και οπτικά και αγωνιστικά, όλοι μας από κάποιο σημείο και μετά συνηθίσαμε τον Παναθηναϊκό να παίζει χωρίς τον Λέτο. Με όσες φυσικά συνέπειες είχε αυτό.

Τελειώνοντας και σουμάροντας. Με εξαίρεση τον Σιμάο, οι μέχρι στιγμής «απώλειες» για τον Παναθηναϊκό, είναι σε γενικές γραμμές αντιμετωπίσιμες. Αν όχι σε ποσότητα, καθώς προφανώς θα λείψουν παίκτες με την δική τους εμπειρία έστω και σαν εναλλακτικές λύσεις, τουλάχιστον σε ποιότητα με σωστή δουλειά και σωστές ποδοσφαιρικές επιλογές, μπορούν να καλυφθούν οι ρόλοι και η προσφορά τους στις αντίστοιχες θέσεις. Δεν είναι φυσικά ούτε αυτό εύκολο, αλλά πάντως σίγουρα από καθαρά ποδοσφαιρική άποψη δεν είναι αδύνατο