Τα λάθη στο ποδόσφαιρο πληρώνονται

Η συζήτηση όμως σήμερα δεν είναι αυτή. Κι όχι μόνο γιατί στο ποδόσφαιρο δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος και υπάρχει διαρκώς η πιθανότητα της έκπληξης. Αλλά γιατί ακριβώς η συζήτηση ξέφυγε από το καθαρά ποδοσφαιρικό της πλαίσιο.

Και το παράξενο σ’ αυτό, είναι ότι η Γερμανία, ή έστω ένα μεγάλο κομμάτι των ΜΜΕ και του κόσμου της, «κατάφεραν» να χάσουν το πιο σημαντικό πλεονέκτημα που είχαν σαν ομάδα. Δηλαδή την ποδοσφαιρική ανωτερότητα και υπεροχή της.

Ειλικρινά μου έκανε τεράστια εντύπωση ο τρόπος που επιχείρησαν να δουν το παιχνίδι μια σειρά Γερμανικά ΜΜΕ και γενικότερα ένα μέρος της κοινής γνώμης της Γερμανίας. Και μου έκανε αρνητική εντύπωση για δύο λόγους.

Ο πρώτος καθαρά ποδοσφαιρικός. Καθώς είναι τουλάχιστον ανόητο, ένα παιχνίδι που θεωρητικά το έχεις στα χέρια σου, να το «σηκώνεις», να το κάνεις ντέρμπι και να το πηγαίνεις σε άλλα επίπεδα.

Ο δεύτερος έχει να κάνει αυτή καθ’ αυτή την ουσία και το περιεχόμενο του τρόπου που χειρίστηκαν το παιχνίδι τα συγκεκριμένα ΜΜΕ της Γερμανίας. Είχα την εντύπωση, πως μια σειρά τέτοιες ακραίες και προσβλητικές για άλλους λαούς νοοτροπίες και συμπεριφορές, αποτελούσαν εδώ και χρόνια παρελθόν για ένα λαό που δοκιμάστηκε από αυτές και έκανε πραγματικά τεράστιες προσπάθειες και επιτυχημένες να το ξεπεράσει.

Τέλος πάντων, η ουσία είναι μία. Κι αυτή είναι, ότι από την στιγμή που η Γερμανία μπήκε στον πειρασμό να δώσει άλλη διάσταση στο συγκεκριμένο παιχνίδι, έχασε το βασικό της ατού, δηλαδή την ανωτερότητά της ποδοσφαιρικά σαν ομάδα.

Κι αυτό θα της κοστίσει. Θα της κοστίσει και μέσα στο γήπεδο και από πλευράς ψυχολογίας των δύο ομάδων.

Καθώς είναι λογικό για την Εθνική Ελλάδας και τους Έλληνες συνολικά, να αντιμετωπίζουν με δέος, με φόβο αν θέλετε, ποδοσφαιρικά την πληρέστερη ίσως Εθνική ομάδα αυτή την στιγμή στην Ευρώπη μαζί με την Ισπανία.

Όμως δεν είναι καθόλου λογικό και δεν θα συμβεί φυσικά, να αντιμετωπίζει με αντίστοιχα συναισθήματα, συνολικά ο Ελληνικός λαός τον Γερμανικό σε επίπεδο ιστορίας, κουλτούρας, παράδοσης, επιστήμης, δημοκρατίας, ακόμα-ακόμα και βιοτικού επιπέδου και τρόπου ζωής σε κάποιες περιπτώσεις.

Με όλο τον σεβασμό στην πλούσια παράδοση, ιστορία και κουλτούρα της Γερμανίας και του Γερμανικού λαού, νομίζω ότι κανείς Έλληνας δεν αισθάνεται δέος και πολύ περισσότερο φόβο σε αυτό το επίπεδο.

Ο κάθε λαός έχει την δική του ιστορία. Την δική του κουλτούρα. Τις δικές του αξίες και παραδόσεις. Όλοι οι λαοί μαζί, φτιάχνουν αυτό το μεγαλείο που ονομάζουμε παγκόσμιο πολιτισμό. Κανείς όμως λαός από μόνος του ξεχωριστά και κυρίως ο ένας εναντίον του άλλου.

Επομένως, με τον καθαρά προσβλητικό για κάθε Έλληνα και επομένως και για τους Έλληνες ποδοσφαιριστές τρόπο, με τον οποίο προσπάθησαν μια σειρά Γερμανικά ΜΜΕ να παρουσιάσουν την ποδοσφαιρική αναμέτρηση ανάμεσα στις δύο χώρες, ένα πράγμα κατάφεραν.

Οι μεν Έλληνες να μπουν αύριο στο παιχνίδι, βάζοντας ίσως στο πίσω μέρος του μυαλού τους την ποδοσφαιρική ανωτερότητα της Γερμανικής ομάδας και τον πιθανό φόβο ποδοσφαιρικά απέναντί της. Και φέρνοντας σε πρώτο πλάνο ταυτόχρονα, την υπεροχή της δικής τους παράδοσης, ιστορίας, κουλτούρας και χαρακτηριστικών σαν λαού.

Κι αντίστροφα η Γερμανική ομάδα, από εκεί που λογικά θα έπρεπε να μπει με την νοοτροπία απλά να είναι προσεκτική να καθαρίσει το παιχνίδι και να μην ξοδέψει δυνάμεις για τον ημιτελικό, να πρέπει τώρα να υπερασπίσει πράγματα και καταστάσεις, στα οποία καθόλου σίγουρο δεν είναι ότι νοιώθει υπεροχή.

Και ίσως και να νοιάζει κιόλας ένα σημαντικό κομμάτι της, με βάση τις εθνικές ιδιομορφίες και καταβολές αρκετών ποδοσφαιριστών της, που αποτελούν ως γνωστόν δεύτερη γενιά μεταναστών στην Γερμανία.

Λένε πως το ποδόσφαιρο, ανάμεσα στ’ άλλα είναι και παιχνίδι λαθών. Και προς το παρόν, οι Γερμανοί έκαναν ένα μοιραίο λάθος. Και το ποδόσφαιρο επίσης έχει και ένα άλλο χαρακτηριστικό. Τιμωρεί. Κι αυτό το λάθος, είναι πολύ πιθανόν να το πληρώσει η Γερμανική ομάδα. Που θα κληθεί πια, να αντιμετωπίσει μια Ελληνική ομάδα, συσπειρωμένη όσο σε καμιά περίπτωση δεν είναι αντίστοιχα οι πολίτες στην χώρα της και χωρίς δέος και φόβο απέναντι στον αντίπαλό της, από την στιγμή που η κόντρα έφυγε πια από το ποδοσφαιρικό επίπεδο και πήγε σε επίπεδο κόντρας λαών, παραδόσεων, πολιτισμών, πολιτικών και ότι άλλο θέλετε.

Γι’ αυτό, αν μετά την λήξη του αγώνα, ο Λεβ και οι παίκτες του, κοιτάζουν τι ώρα αναχωρεί το αεροπλάνο της επιστροφής στην Γερμανία, ας μην αναζητήσουν αλλού τους ενόχους. Αλλά στους ανόητους συμπατριώτες τους, που έκαναν ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι, σημείο αναφοράς και υπεροχής ή όχι ανάμεσα σε δύο λαούς.