Η βλακεία ορισμένων Γερμανών είναι ανίκητη
Όσο ο καιρός περνάει και πλησιάζουμε προς το ματς με τη Γερμανία, τόσο πιο «πολεμικό» προβλέπω να γίνεται το κλίμα στις τάξεις των φιλάθλων των δύο χωρών. Υπεύθυνοι γι’ αυτό είναι αρκετοί Γερμανοί δημοσιογράφοι και τα ΜΜΕ στα οποία δουλεύουν…
Κανείς στην Εθνική δεν θέλει να μπλέξει την πολιτική με το ποδόσφαιρο πριν από ένα τόσο σημαντικό παιχνίδι, με αντίπαλο τη Γερμανία. Με… πρωτοστάτη το γραφείο Τύπου της Ομοσπονδίας, έγινε οτιδήποτε δυνατόν για να προστατευτούν οι παίκτες από τα όσα ακούγονται και γράφονται τις τελευταίες ώρες και να μείνουν προσηλωμένοι στους στόχους τους.
Αυτός ήταν και ο μοναδικός λόγος που δεν τους επετράπη ν’ απαντήσουν σε ηλίθιες, να με συγχωρείτε για την έκφραση, ερωτήσεις ξένων δημοσιογράφων, οι οποίοι δεν ξέρουν καν που είναι η χώρα μας στο χάρτη. Σωστά αποφασίστηκε κάτι τέτοιο, καθώς δεν θέλει και πολύ για να ξεφύγει η κατάσταση. Ποιος μπορεί να ξέρει πόσα κιλά βλακεία κουβαλά ο κάθε ξένος δημοσιογράφος;
Όλα αυτά μέχρι χθες (18/6), δύο μέρες, δηλαδή, μετά τον αγώνα με τη Ρωσία. Από σήμερα (19/6) η κατάσταση πήρε μια άλλη πορεία. Υπεύθυνοι γι’ αυτό είναι ορισμένοι (γιατί υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις, σαν κι αυτόν που μίλησε τις προάλλες στο Onsports) Γερμανοί δημοσιογράφοι, οι περισσότεροι εκ των οποίων βρίσκονται εδώ, στη Βαρσοβία, για την κάλυψη της διοργάνωσης.
Πέρα από το γεγονός ότι δεν έχουν ρωτήσει για να μάθουν, με εξαίρεση κάποιους συγκεκριμένους και σοβαρούς, θα έλεγα, δημοσιογράφους, γράφουν αυτά που γράφουν μόνο και μόνο για να προκαλέσουν. Μόνο και μόνο για ν’ ακουστεί το όνομά τους εκτός Γερμανίας. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάποιος άλλος λόγος.
Πρόκειται για ανθρώπους οι οποίοι…τρέφονται από τα όσα γράφουν και ψάχνουν την ίντριγκα σαν τον άρρωστο τη γιατρειά του. Στην κυριολεξία. Είχα την ατυχία να καθίσω στο ίδιο τραπέζι με έναν από δαύτους χθες, ο οποίος έτρωγε σαν μην είχε φάει ποτέ. Ήταν αγενής όσο δεν πάει άλλο και το χειρότερο; Έκατσε στο τραπέζι μας, στο ξενοδοχείο όπου έχει καταλύσει η αποστολή της Εθνικής, χωρίς να τον προσκαλέσει κανείς. Ευτυχώς, τουλάχιστον, πλήρωσε τα όσα έφαγε.
Την επομένη, σήμερα δηλαδή, έγραψε ένα κάρο ψέματα από τα όσα είδε στο ξενοδοχείο της Εθνικής. Έγραψε ότι είναι φτηνό ξενοδοχείο, ότι η ΕΠΟ δεν είχε λεφτά να πληρώσει, ότι τα δωμάτια δεν έχουν κλιματιστικά, ότι είναι γεμάτα κουνούπια και διάφορες άλλες βλακείες. Τα μισα τα έβγαλε από το μυαλό του, καθώς το ξενοδοχείο είναι ένα από τα καλύτερα που έχω δει ever, ενώ τα άλλα μισά πρέπει να τα διάβασε στο internet από πελάτες του ξενοδοχείου, οι οποίοι για οποιονδήποτε λόγο δεν έμειναν ευχαριστημένοι.
Αυτός, άλλωστε, δεν νομίζω ότι έχει την ικανότητα να κάνει ρεπορτάζ, παρά το γεγονός ότι εργάζεται σε μία από τις πιο σοβαρές εφημερίδες της Γερμανίας.
Κάτι τέτοιοι λοιπόν, οι οποίοι δεν γνωρίζουν καν τι πρέπει να γράψουν και τι όχι, είναι αυτοί που γράφουν όλες αυτές τις προκλητικές αηδίες τις τελευταίες ώρες. Τα περισσότερα ελληνικά ΜΜΕ, ευτυχώς, δεν έχουν μπει στη διαδικασία ν’ απαντήσουν με τον ίδιο τρόπο. Ως πότε όμως...
Οι περισσότεροι Έλληνες δημοσιογράφοι βρίσκονται σε αναμμένα κάρβουνα. Είμαι σίγουρος ότι αν η κατάσταση ξεφύγει για τα καλά, τότε η αντιμετώπισή τους στο θέμα θα είναι διαφορετική. Το ίδιο και η δικιά μου. Το ίδιο και αυτών που θα βρίσκονται στο γήπεδο...
Υ.Γ.: Ξενέρωσε ένας Γάλλος δημοσιογράφος όταν του είπα στην κάμερα ότι δεν πρέπει να μπλέκουμε την πολιτική με το ποδόσφαιρο. Αυτός ήθελε ν’ ακούσει άλλα και έκλεισε την κάμερα. Δεν τον... χάλασε.
Υ.Γ.1: Αποκλείστηκε η Πολωνία και ηρέμησε η πόλη. Όχι ότι δεν βλέπεις πλέον μεθυσμένους Πολωνούς, απλά είναι σαφώς λιγότεροι και κάνουν επίσης λιγότερη φασαρία.
Υ.Γ.2: Τρελαμένοι είναι οι περισσότεροι διεθνείς ενόψει του αγώνα και ας μην το λένε δημόσια. Καλό είναι αυτό γιατί δεν παίζει και ο Καραγκούνης.
Υ.Γ.3: Ακούστηκε ότι θα πέσει γιούχα την ώρα που θα παίζει ο Εθνικός ύμνος της Γερμανίας. Όσο κι αν κάποιοι, σωστά, θέλουν να βάλουν... εμπάργκο, θεωρώ ότι θα συμβεί.
Υ.Γ.4: Κάποιος χρωστά ένα γεύμα από τη νίκη της Εθνικής επί της Ρωσίας. Είχε βάλει στοίχημα και ακόμα περιμένουμε. Το πρώτο του το χαρίσαμε...