Μίνιμουμ ανάγκες και προτεραιότητες σε παίκτες στον Παναθηναϊκό

Δεν μπορείς δηλαδή αυτή την στιγμή να λες με άνεση, η ομάδα χρειάζεται εκείνους και εκείνους και τους άλλους, καθώς ξέρεις ότι αυτό, για να έχει νόημα να το συζητήσουμε, θα πρέπει να γίνει κάποιο θαύμα.

Αντικειμενικά λοιπόν, αυτή την στιγμή η ποδοσφαιρική κουβέντα για τον Παναθηναϊκό, έχει περιορισμένη εμβέλεια. Και μπορεί να ιδωθεί, μόνο αν γίνουν γνωστά και τα οικονομικά δεδομένα.

Παρ’ όλα αυτά, ακόμα κι έτσι, μια πρώτη προσέγγιση της κατάστασης έτσι όπως διαγράφεται, θα βοηθήσει. Αν όχι σε τίποτε άλλο, τουλάχιστον στο να έχουμε μια καθαρή εικόνα, για τις δυνατότητες αντικειμενικά αυτής της ομάδας στην σεζόν που έρχεται.

Αν λοιπόν επιχειρήσουμε –σε θεωρητικό καθαρά επίπεδο- μια προσέγγιση των αναγκών του Παναθηναϊκού, έτσι όπως διαμορφώνονται τα πράγματα αυτή την στιγμή, η εικόνα έχει ως εξής κατά την προσωπική μας άποψη.

Θεωρούμε κατ’ αρχήν –και δεν νομίζω να υπάρχει σοβαρή διαφωνία σ’ αυτό- πως με Καρνέζη και Καπίνο ο Παναθηναϊκός είναι καλυμμένος στην θέση του τερματοφύλακα. Θα μπορούσε μάλιστα να ισχύει αυτό, ακόμα κι αν δεν μιλούσαμε με τα σαφέστατα περιορισμένα οικονομικά στάνταρ που υπάρχουν αυτή την στιγμή στην Παιανία. Και τα δύο παιδιά έχουν δώσει εξαιρετικά δείγματα γραφής, ενώ ταυτόχρονα είναι σε ιδανική ηλικία και για μετεξέλιξη και για βελτίωση και για όλα.

Το ίδιο ισχύει κατά την γνώμη μου και για την θέση του δεξιού μπακ, αν φυσικά εκεί μείνουν ως έχουν τα πράγματα και δεν υπάρχει κάποια αποχώρηση. Νομίζω πως με τα σημερινά στάνταρ, θα είναι πραγματικά πολυτέλεια να αναζητήσει ο Παναθηναϊκός κάτι καλύτερο από τους Βύντρα-Μαρίνο που έχει ήδη σ’ αυτή την θέση. Σαφέστατα βέβαια θα μπορούσε να βρει κάτι πολύ καλύτερο, αλλά ξαναλέω πως με βάση τα δεδομένα, μάλλον αν έχει κάποιες δυνατότητες θα χρειασθεί να τις εξαντλήσει για άλλες θέσεις και όχι για την συγκεκριμένη.

Και μιλώντας για τις άλλες θέσεις, να περάσουμε στην περιβόητη πια θέση του ή πιο σωστά των στόπερ. Κι εδώ πρέπει να δούμε αν θα έχουμε κι άλλες αποχωρήσεις πλην του Καντέ. Ότι και να γίνει όμως, αντικειμενικά ο Παναθηναϊκός θα χρειασθεί ένα τουλάχιστον στόπερ για βασικό και ένα ακόμα για εναλλακτική λύση.

Στα αριστερά τώρα. Με τα λεφτά που έχει κατ’ αρχήν, δεν νομίζω ότι θα μπορέσει να βρει κάτι ιδιαίτερα καλύτερο από τον Σπυρόπουλο. Αν το βρει έχει καλώς, αλλά ακόμα κι αν δεν αποτελέσει το βασικό αριστερό μπακ μια από τις πρώτες του προτεραιότητες, θα χρειασθεί σίγουρα μια ακόμα εναλλακτική λύση εκεί, καθώς πρακτικά αυτή την στιγμή δεν έχει καμία.

Αυτά για την άμυνα, που κατά την γνώμη μου με βάση την εικόνα της ομάδας δυο χρόνια τώρα, αλλά και τα δεδομένα που έχουν υπάρξει μέχρι τώρα, αποτελεί και το πιο εύκολο κομμάτι της ιστορίας και αν θέλετε όχι το πρώτο σε προτεραιότητα

Κι αυτό γιατί αν ρίξετε μια ματιά από κει και μπροστά, θα διαπιστώσετε ότι οι ανάγκες είναι απελπιστικά περισσότερες και σε ποσότητα και σε ποιότητα.

Στα χαφ λοιπόν. Μετά και την αποχώρηση του Σιμάο, ο Παναθηναϊκός μένει εκεί με θεωρητικά μόνο δύο αμυντικά χαφ σε πλήρη δράση. Τον Κατσουράνη και τον Βιτόλο δηλαδή. Κι αν πάρουμε επίσης σαν δεδομένα, το ότι πρακτικά ο Κατσουράνης δεν ανταποκρίνεται ουσιαστικά στον συγκεκριμένο ρόλο, πέρα από την φυσιολογική κούραση από το ΕΥΡΟ που αναγκαστικά θα πάει αρκετά πιο πίσω και την ενσωμάτωσή του στην προετοιμασία αλλά κυρίως τη ενσωμάτωσή του στην ομάδα, ο Παναθηναϊκός θέλει επειγόντως αυτή την στιγμή δύο αμυντικά χαφ με προσόντα και χαρακτηριστικά, που θα τους επιτρέπουν να θεωρούνται και να υπολογίζονται σαν βασικοί.

Από κει και πέρα. Και σ’ αυτό που γενικά ονομάζουμε μεσοεπιθετικό και επιθετικό κομμάτι. Ο Παναθηναϊκός μπορεί πρακτικά εκεί να υπολογίζει αυτή την στιγμή, μόνο στους Ζέκα, Χριστοδουλόπουλο, Τοτσέ, Πετρόπουλο, Μαυρία και να δούμε και σε τι κατάσταση θα είναι πια και αν θα συνεχίσει ο Καραγκούνης.

Όποιο σύστημα λοιπόν και αν επιλέξει ο Φερέϊρα, με μια πρώτη ματιά φαίνεται πως ο Παναθηναϊκός δεν έχει την διάθεσή του αυτή την στιγμή κανένα πλάγιο μεσοεπιθετικό. Τις θέσεις αυτές κάλυπταν συνήθως φέτος κατά διαστήματα και οι Ζέκα, Χριστοδουλόπουλος από τους παραπάνω, αλλά κανένας από τους δυο δεν είναι κλασσικός πλάγιος και ειδικά παίκτης γραμμής δεξιά ή αριστερά.

Αν λοιπόν υποθέσουμε, ότι οι οικονομικές δυνατότητες του Παναθηναϊκού δεν του επιτρέπουν και πολλά-πολλά, οπότε θα πρέπει να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι οι αιχμές του θα είναι οι Τοτσέ και Πετρόπουλος και αν επίσης υποθέσουμε ότι οι Λάζαρος και Ζέκα θα καλύπτουν εναλλάξ ή και ταυτόχρονα τις θέσεις πίσω από τον επιθετικό ή δίπλα στα αμυντικά χαφ σε πιο δημιουργικό ρόλο, γίνεται φανερό πως για τα πλάγια δεν υπάρχει καμιά «εσωτερική λύση» και θα πρέπει να ψάξει ο Παναθηναϊκός για δύο τουλάχιστον βασικούς (δεξιά-αριστερά) και κανά δυο ακόμα αναπληρωματικούς γι’ αυτές τις θέσεις.

Αν με ρωτούσατε προσωπικά και αν μιλάγαμε για νορμάλ συνθήκες, σαφέστατα θα έλεγα ότι ο Παναθηναϊκός εκτός από πλάγιους, θέλει επειγόντως και φορ και μεσοεπιθετικό και αυτό που ονομάζουμε «οχτάρι» με δημιουργικές δυνατότητες. Αλλά αν προσθέσω κι αυτά σε όσα έχουμε πει μέχρι τώρα, θα είναι σαν να μιλάμε εντελώς στον αέρα, γιατί αποκλείεται να μπορέσει ο Παναθηναϊκός να τα κάνει όλα αυτά, εκτός φυσικά κι αν γίνει κάποιο θαύμα και αλλάξουν εντελώς τα δεδομένα.

Κάνοντας λοιπόν την σούμα, ακόμα και με τις πιο μέτριες εκτιμήσεις, με βάση τα μέχρι στιγμής δεδομένα, ο Παναθηναϊκός θα πρέπει πάση θυσία να αναζητήσει ένα τουλάχιστον στόπερ, δύο τουλάχιστον αμυντικά χαφ και δύο έως τρεις πλάγιους μεσοεπιθετικούς.

Τώρα, το για πόσους απ’ αυτούς θα αναζητήσει λύσεις έτοιμες από μεταγραφές και για πόσους θα κινηθεί να τους καλύψει από τα τμήματα της Παιανίας, θα το αποφασίσει ο Φερέϊρα και η διοίκηση, που θα έχουν σαφέστατα πιο ολοκληρωμένα δεδομένα από όλους μας.

Αν πάντως μπορούσαμε να επιχειρήσουμε μια κατά την γνώμη μας προτεραιότητα με βάση την εικόνα που έχουμε και τις δικές μας προσωπικές απόψεις, θα τελείωνα λέγοντας, πως τουλάχιστον τον ένα αμυντικό χαφ και τους δύο πλάγιους, ο Παναθηναϊκός θα πρέπει αναγκαστικά να τους αναζητήσει στην μεταγραφική αγορά και μάλιστα του εξωτερικού.

Κι επαναλαμβάνω, καταλήγω σ’ αυτό, κάνοντας όσες εκπτώσεις επιτάσσει η λογική και η αντικειμενική οικονομική και όχι μόνο κατάσταση του Παναθηναϊκού συνολικά σαν οργανισμού αυτή την στιγμή.