Το «αντικειμενικό» και το «απαιτητό» στον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό
Μπορεί η προσοχή όλων αυτή την στιγμή στον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό, να είναι στραμμένη αποκλειστικά, ή έστω κυρίως στο οικονομικό κομμάτι της ιστορίας. Στο αν θα μπορέσει δηλαδή ο Αλαφούζος και η κίνηση Παναθηναϊκή Συμμαχία, να βρουν τους οικονομικούς πόρους που χρειάζονται για να αναπνεύσει και να έχει συνέχεια ο σύλλογος.
Είναι σίγουρα σημαντικό και βασικό πρόβλημα αυτό για τον Παναθηναϊκό. Και αρκετά δύσκολο φυσικά στην αντιμετώπισή του.
Άλλο τόσο σημαντικό όμως και απείρως πιο δύσκολο στην επίλυσή του, είναι το πρόβλημα στο ποδοσφαιρικό κομμάτι του Παναθηναϊκού. Στην φιλοσοφία και τις επιλογές που θα γίνουν και στην κατάληξη βεβαίως των όποιων προσπαθειών γίνουν στον συγκεκριμένο τομέα.
Θεωρούμε κατ’ αρχήν σαν δεδομένο, ότι το πρόβλημα προπονητή έχει λυθεί οριστικά. Ο Φερέίρα θα είναι και στη νέα σεζόν στον πάγκο του Παναθηναϊκού και θα είναι αυτός που θα κληθεί να στήσει την νέα ομάδα του Παναθηναϊκού.
Το πρόβλημα λοιπόν, εντοπίζεται ακριβώς σ’ αυτό. Στο ότι ο Παναθηναϊκός είναι υποχρεωμένος, αλλά και πρέπει από καθαρά ποδοσφαιρική λογική, να στήσει μια νέα ομάδα.
Εδώ λοιπόν, ο Παναθηναϊκός έχει ένα μεγάλο δίλλημα μπροστά του. Στο αν θα ρίξει το κύριο βάρος του με δεδομένες τις οικονομικές δυνατότητες που έχει, στο αν θα κρατήσει τον βασικό κορμό της φετινής ομάδας, ή αν θα επενδύσει σε νέους –και ηλικιακά- ποδοσφαιριστές.
Να γίνουν και τα δύο πάντως, με δεδομένες τις οικονομικές δυνατότητες που έχει αυτή την στιγμή ο Παναθηναϊκός –και που ακόμα και στην πιο αισιόδοξη προοπτική θα έχει στο άμεσο μέλλον- λογικά θα είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατο.
Λογικά, θα έπρεπε να έχει προτεραιότητα το δεύτερο. Με βάση δηλαδή την μέχρι τώρα εικόνα της ομάδας, την απόδοσή της μέσα στο γήπεδο και την ατομική παρουσία της πλειοψηφίας των ποδοσφαιριστών του, μάλλον μοιάζει να έχει περισσότερη ανάγκη από νέο αίμα, παρά να κρατήσει τον βασικό κορμό του.
Εδώ όμως υπάρχει μια λεπτομέρεια, η οποία θέλουμε δεν θέλουμε, οδηγεί αντικειμενικά τον Παναθηναϊκό στο να ρίξει το βάρος του στην πρώτη επιλογή, δηλαδή στους ήδη υπάρχοντες παίκτες. Κι αυτό δυστυχώς, είναι οι οφειλές που υπάρχουν ήδη για τους υπάρχοντες παίκτες του Παναθηναϊκού.
Κι αυτό γιατί είναι πολύ δύσκολο να βρει λεφτά ο Παναθηναϊκός και να ξοφλήσει τους ποδοσφαιριστές του, τόσο αυτούς που λήγουν τα συμβόλαιά τους όσο και αυτούς που έχουν ακόμα συμβόλαια με τον Παναθηναϊκό και να του περισσέψουν κιόλας λεφτά για αρκετές και ποιοτικές μεταγραφές.
Έτσι αναγκαστικά, η διαπραγμάτευση με τους ήδη υπάρχοντες ποδοσφαιριστές, είτε για μειώσεις συμβολαίων, είτε για επεκτάσεις συμβολαίων για όσους λήγουν, είναι ένα έμμεσος τρόπος να… διακανονιστούν οι οφειλές του Παναθηναϊκού σ’ αυτούς και να απαλλαχθεί ο Παναθηναϊκός απ’ αυτόν τουλάχιστον τον οικονομικό βραχνά εν όψει της νέας απόπειρας αδειοδότησης και συνέχειας στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Ακόμα και να θέλει δηλαδή ο Παναθηναϊκός, να αφήσει να φύγουν κάποιοι παίκτες που λήγουν τα συμβόλαιά τους –που μερικά είναι και τεράστια- επί της ουσίας δεν γλιτώνει και πολλά από την στιγμή που τα χρέη σ’ αυτούς θα παραμείνουν και θα απαιτούνται ανά πάσα στιγμή. Και το ίδιο φυσικά ισχύει και με τα συμβόλαια, ειδικά τα μεγάλα, που έχουν ακόμα ισχύ ενός και δύο χρόνων.
Θέλει δεν θέλει ο Παναθηναϊκός, είναι αναγκασμένος να κάνει διακανονισμούς με αυτούς. Κι ένας… προσιτός διακανονισμός, είναι να τους κρατήσει «ζεστούς», είτε με νέα συμβόλαια για όσους μένουν ελεύθεροι, είτε με νέα μειωμένα συμβόλαια –από τα οποία τουλάχιστον θα παίρνουν κάποια χρήματα- για όσους έχουν κι άλλα χρόνια παρουσίας στην ομάδα.
Αυτή η αναγκαστική «διαπραγμάτευση» είναι σίγουρο πως θα απορροφήσει το πιο μεγάλο μέρος των όποιων χρημάτων θα μπορέσει να βρει ο Παναθηναϊκός. Και ταυτόχρονα θα «κλείσει» και από πλευράς οικονομικής και από πλευράς «ρόλων» στην ενδεκάδα ή συνολικά στο έμψυχο υλικό, μια σειρά θέσεις για νέες μεταγραφές.
Μεταγραφές που υπό άλλες συνθήκες και αντικειμενικά από πλευράς ποδοσφαιρικής, είχε και έχει ανάγκη ο Παναθηναϊκός.
Γι’ αυτό και το σχετικό εγχείρημα είναι απίστευτα δύσκολο. Και χρειάζεται και τόλμη και σωστή ποδοσφαιρική προσέγγιση και λογική αξιοκρατίας στις επιλογές και τις προτεραιότητες αυτών των επιλογών και καθαρές θέσεις και απαιτήσεις από τον Φερέϊρα.
Θα τα καταφέρει ο Παναθηναϊκός να παντρέψει το «αντικειμενικό» με το «απαιτητό ποδοσφαιρικά» για την ομάδα του;
Θα δείξει. Με τα τωρινά οικονομικά δεδομένα, το σχετικό εγχείρημα φαντάζει βουνό. Και πάντως με όποια οικονομικά δεδομένα και αν σχηματιστούν, θα χρειαστεί πάνω απ’ όλα καθαρό ποδοσφαιρικό μυαλό, αίσθημα ευθύνης με την ομάδα πάνω απ’ όλους και απ’ όλα και κυρίως ανθρώπους με γνώση και ικανότητα στο συγκεκριμένο θέμα. Από κει και πέρα… βλέποντας και κρίνοντας.