Κι αν του κάτσει;
Η Εθνική μετά την ήττα από την Τσεχία είναι αναγκασμένη να παίξει την τελευταία της... ζαριά κόντρα στην Ρωσία, την καλύτερη ομάδα του ομίλου μας.
Δυστυχώς δεν αποφύγαμε το χειρότερο σενάριο και επιβάλλεται οι παίκτες του Σάντος να δείξουν το Σάββατο (16/06), ότι διαθέτουν το μέταλλο της ομάδας του Ρεχάγκελ, στο... ονειρεμένο ελληνικό καλοκαίρι του 2004.
Βέβαια, για να συνεχίσει η «γαλανόλευκη» την περιπέτειά της στο φετινό Euro θα πρέπει, επιτέλους, να τη βοηθήσει και ο Πορτογάλος ο οποίος φροντίζει να περνάει μέχρι τώρα... πατριωτικά μηνύματα στις συνεντεύξεις Τύπου, αλλά να μένει μακριά από τα δρώμενα εντός του αγωνιστικού χώρου.
Δεν μπορεί να είναι σύμπτωση που για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι μπήκαμε με... σβηστούς διακόπτες και έπρεπε και πάλι να κυνηγάμε τους αντιπάλους μας, πριν συμπληρωθεί το πρώτο δεκάλεπτο, έχοντας δύο γκολ στην πλάτη.
Δεν μπορεί ο Πορτογάλος να μη βλέπει ότι η αριστερή πλευρά... μπάζει συνεχώς και πως επιβάλλεται να ανακατέψει την τράπουλα μήπως και διορθωθεί η κατάσταση. Μπορεί να μας παρηγορεί το να προτάσσουμε τα λάθη που έκανε ο Λανουά, αλλά δεν νομίζω ότι έφταιγε ο Γάλλος διαιτητής για το γεγονός ότι μόλις στο 6' χάναμε 2-0.
Σαφώς και οι διαιτησίες που είχε η Εθνική στους δύο πρώτους αγώνες δεν ήταν οι καλύτερες δυνατές, αλλά δεν μπορούμε να πιστώσουμε σε αυτές ότι κόντρα στους Πολωνούς και τους Τσέχους πετάξαμε στα... σκουπίδια το πρώτο ημίχρονο.
Το παιχνίδι με τους Ρώσους αποτελεί τελικό και θα πρέπει ο Σάντος να συζητήσει με τους διεθνείς για την εικόνα που έχει δείξει η ομάδα και ίσως επιβάλλεται ο Πορτογάλος να τολμήσει να εμπιστευτεί παίκτες που μέχρι τώρα δεν τους είχε σε πρώτο πλάνο.
Άλλωστε, όπως έχουν τα πράγματα, δεν νομίζω ότι έχουμε τον πρώτο λόγο για την πρόκριση στον αγώνα με το συγκρότημα του Άντβοκαατ. Γι' αυτό κι ο Ομοσπονδιακός πρέπει να ρισκάρει με μια διαφορετική σύνθεση. Ποιος ξέρει, μπορεί και να του κάτσει. Άλλωστε, η τύχη βοηθάει τους τολμηρούς...