Οι Μασόνοι… παιδεραστές, αποφάσισαν
Ανεξάρτητα από το πώς ξεκινάει μία ομάδα ένα παιχνίδι, έχει δικαίωμα στον χρόνο που απομένει να προσπαθήσει να το γυρίσει. Όμως στα μάτια μου, ήταν ξεκάθαρο το ότι ο διαιτητής στο Ελλάδα – Τσεχία, είχε στόχο να μην κερδίσει η εθνική ή να πάρει ισοπαλία. Όπως και οι βοηθοί του.
Πολλές φορές δικαιολογημένα βγαίνουμε από τα ρούχα μας με την ελληνική διαιτησία, κυρίως γιατί έχει δώσει τόσα δικαιώματα, που ακόμη και ανθρώπινα λάθη αν κάνουν δεν μπορούμε να τους εμπιστευτούμε.
Στην Ευρώπη, το έργο είναι ξεκάθαρα πιο τεχνοκρατικό και όταν αποφασίσουν να σε τελειώσουν το κάνουν με τέτοιο τρόπο ώστε να μη μπορεί κανένας να τους πει πως δεν έκαναν τη δουλειά τους.
Στη πρεμιέρα εναντίον της Πολωνίας, η κόκκινη του Παπασταθόπουλου και το ακυρωθέν γκολ του Σαλπιγγίδη, ήταν αρκετά για να αισθανθεί ο διαιτητής ασφάλεια. Κανένας δεν θα του πει πως δεν ακολούθησε τη γραμμή. Τώρα αν οι Πολωνοί είναι μοσχάρια και έφαγαν γκολ με παίκτη παραπάνω και παραλίγο να χάσουν, είναι κάτι που δεν βαραίνει το κοράκι.
Σήμερα, ο παλίκαρος, χρησιμοποίησε περισσότερο τα κοντάρια, αλλά έπαιξε και το παιχνίδι με τα σπόρια. Αν η Ελλάδα ισοφάριζε με δεύτερο γκέλα του Τσεχ, τότε ούτε αυτόν θα τον βαραίνει τίποτα.
Το ακυρωθέν γκολ του Φωτάκη, το οφσάιντ του Γκέκα, η κίτρινη στο καθαρό κόψιμο του Σαλπιγγίδη ήταν φάσεις που σου δίνουν να καταλάβεις πως υπάρχει ξεκάθαρα γραμμή. Πως η ΦΙΦΑ, η ΟΥΕΦΑ και αυτή η Μασονία, δεν επιθυμούν να προχωρήσει αυτό το Γαλάτικο χωριό που παίζει το δικό του ξεχωριστό και όχι τόσο εμπορικό ποδόσφαιρο.
Η εθνική κυνηγούσε το παιχνίδι από την αρχή, γιατί μπήκε στο γήπεδο πετώντας αετό. Δεν είναι οι κακές καλύψεις του Χολέμπας μόνο, αλλά και το τραγικό κοντρόλ του Τοροσίδη στο πρώτο γκολ που έφερε τους Τσέχους απέναντι σε ανοργάνωτη άμυνα, οι αδυναμίες του Κατσουράνη στο ποδόσφαιρο επαφής όταν παίζει στόπερ και η ανισσοροπία που έφεραν οι πολλές αλλαγές στο αρχικό σχήμα αν το δούμε λίγο πιο γενικά.
Όλα αυτά όμως, συμβαίνουν μέχρι το 7΄. Μετά, υπάρχει μία ισορροπία και μία προσπάθεια να μπει ξανά η εθνική στο παιχνίδι. Όμως οι Μασόνοι είχαν αποφασίσει.
Με τρελαίνει πολλές φορές αυτό το ευρωκυριλίκι στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, γιατί γνωρίζω πως οι κουλτούρες των ανθρώπων που το λανσάρουν δεν είναι τόσο πολιτισμένες όσο θέλουν να δείχνουν.
Για παράδειγμα, ποτέ σε Μεσογειακή χώρα δεν θα ναυλωθεί τσάρτερ για τη Ταϊλάνδη από πλουσίους, έτσι ώστε να ταξιδέψουν εκεί που είναι νομιμοπαράνομη η παιδεραστία. Από Ελβετία θα φύγει, από Γερμανία, από Βέλγιο, από Ολλανδία.
Αυτό το κυριλίκι που μας πουλάνε, το κάνουν και σε επίπεδο πολιτικό, αφού είναι ξεκάθαρο πως πίσω από τα Μνημόνια και τις αηδίες τους, βρίσκεται η εξασφάλιση των Δανειστών, των τραπεζών, των κώλων τους.
Με λίγα λόγια, με εκνευρίζει αφάνταστα το ότι προσπαθούν να μου πουλήσουν πολιτισμό τύποι οι οποίοι φοράνε εκείνα τα αποκρουστικά σανδάλια καλοκαιρινών Άλπεων με άσπρη κάλτσα από μέσα, με σχήμα συνήθως ρακέτας αποτυπωμένο πάνω της.
Ναι, η εθνική Ελλάδος δεν είναι Βραζιλία, ναι οι Έλληνες πολιτικοί δεν είναι και οι εξυπνότεροι άνθρωποι του κόσμου.
Όμως όπως και να έχει, ό,τι και να συμβεί, τα παιδιά τους διαβάζουν τη δική μου ιστορία γιατί απλούστατα, η δική τους δεν έχει να προσφέρει τίποτα το ουσιαστικό πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.
Αν μη τι άλλο, ας μην υποτιμούν τη νοημοσύνη μου.