Μόνο η Εθνική τα κάνει αυτά...

Η Εθνική, κατά τα ψέματα που είπε και ο Βασίλης Τοροσίδης, ήταν κακή στο πρώτο μέρος. Τόσο κακή που πίστεψα ότι θα φεύγαμε από το Narodowy με ένα «τρίμπαλο» στις... τσάντες μας. Οι Έλληνες δεν μπόρεσαν ν’ ακολουθήσουν τον εξοντωτικό ρυθμό των Πολωνών και πολύ γρήγορα – και δίκαια αν θέλετε τη γνώμη μου – δέχθηκε πρώτη γκολ.

Στη συνέχεια πίστεψα ότι θ’ αντιδράσουμε, όμως, αυτό δεν συνέβη και σε καμία περίπτωση, ανεξάρτητα από τη φάση που ζήτησε πέναλτι η Εθνική, στο 44’, δεν δικαιούμασταν να πάμε στα αποδυτήρια ισόπαλοι.

Στο δεύτερο μέρος, με παίκτη λιγότερο λόγω των αυστηρών καρτών που δέχθηκε ο Παπασταθόπουλος, είχαμε πάθος, πυγμή και όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που έχουν οι Έλληνες παίκτες όταν αγωνίζονται με το Εθνόσημο στο στήθος. Λες και δεν είχε πραγματοποιηθεί το πρώτο ημίχρονο. Τόσο διαφορετικοί που νόμιζες ότι έπαιζαν άλλοι.

Πώς γίνεται αυτό; Σε κουβέντα που είχα με ορισμένους παίκτες μετά το παιχνίδι, οι περισσότεροι τα... έριξαν στην τύχη. Δεν πιστεύω στην τύχη. Πιστεύω στη μοίρα που ορίζει ο καθένας μόνος του.

Οι διεθνείς αντιλήφθηκαν στο ημίχρονο τι έγινε στο πρώτο μέρος και έτσι εμφανίστηκαν με... πολεμική διάθεση. Ο καθένας από μόνος του και όχι οργανωμένα, γιατί αυτό τουλάχιστον δεν προκύπτει από το ρεπορτάζ. Ο Φερνάντο Σάντος μίλησε στους ποδοσφαιριστές, όμως δεν τους είπε κάτι διαφορετικό από τα αναμενόμενα. Σίγουρα τα λόγια του αποτέλεσαν «ξυπνητήρι» για κάποιους, όμως σε καμία περίπτωση δεν βγήκαν στο χορτάρι οι διεθνείς για να «καθαρίσουν» σαν... αυγό την Πολωνία. Γιατί αυτό θα γινόταν αν ο Καραγκούνης ήταν εύστοχος στη φάση του πέναλτι. Μην κοροϊδευόμαστε. Ρεζίλι θα κάναμε τη διοργανώτρια στο πρώτο της επίσημο παιχνίδι μετά από περίπου δύο χρόνια και μάλιστα στο «σπίτι» με 50.000 καλεσμένους.

Οι άνθρωποι της Εθνικής δεν έφυγαν με το κεφάλι κάτω από το γήπεδο, αλλά δεν χαμογελούσαν και πολύ. Λογικό. Τα ίδια συναισθήματα μου άφησε και μένα το ματς και φαντάζομαι σε όλους τους Έλληνες.

Η εμφάνιση του δευτέρου ημιχρόνου αφήνει ελπίδες για πρόκριση στην προημιτελική φάση του θεσμού, αν και όπως έγιναν τα πράγματα μόνο εύκολο δεν θα είναι. Η Εθνική των τελευταίων ετών έχει αποδείξει, όμως, ότι είναι γεννημένη για τα δύσκολα. Όχι;

Υ.Γ.: Σκασμένος ήταν ο Γιώργος Καραγκούνης μετά το τέλος του ματς, λόγω του χαμένου πέναλτι. Τον αρχηγό της Εθνικής πλησίασαν αρκετοί συμπαίκτες του, καθώς γνωρίζουν καλά το χαρακτήρα του και του έλεγαν ότι: «όλα θα πάνε καλά, δεν πειράζει». Ας περάσει η Εθνική για να το ξεχάσει, γιατί αν δεν γίνει αυτό προβλέπω να το θυμάται για χρόνια...

Υ.Γ.1: Έναν ποδοσφαιριστή έλεγε με το όνομά του κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης ο Καρμπάγιο, όταν έκανε παρατηρήσεις στους ποδοσφαιριστές για οτιδήποτε. Τον Γιώργο Καραγκούνη.

Υ.Γ.2: Κατώτεροι των περιστάσεων ήταν κάποιοι και λογικά δεν θα παίξουν στο επόμενο ματς.

Υ.Γ.3: Μόνο θετική εικόνα δεν έχω σχηματίσει μέχρι στιγμής για τους Πολωνούς. Το διαπίστωσα γι’ άλλη μια φορά στο γήπεδο, στην περίμετρο του οποίου πολλοί λίγοι μιλούσαν Αγγλικά και μπορούσαν να εξυπηρετήσουν τους Έλληνες και όχι μόνο φιλοξενούμενους...

Υ.Γ.4: Αυτό που γίνεται με την μπύρα στην Πολωνία δεν πρέπει να υπάρχει πουθενά. Δεν το έχω δει πουθενά αλλού, τουλάχιστον. Οι κάτοικοι της Βαρσοβίας – φαντάζομαι και όλων των υπόλοιπων πολωνικών πόλεων – καταναλώνουν την μπύρα σαν να είναι νερό. Το αποτέλεσμα; Τα ασθενοφόρα είναι συνεχώς stand by και μαζεύουν σε κάθε γωνία από τρεις... Το ίδιο συμβαίνει, μας είπαν και τους υπόλοιπους μήνες του χρόνου.

Υ.Γ.5: Κύριοι μέχρι στιγμής οι Έλληνες. Δεν έχουν δημιουργήσει το παραμικρό. Ας ελπίσουμε ότι το ίδιο θα γίνει και τις υπόλοιπες μέρες.

Υ.Γ.6: «Πετάει» το ίντερνετ στο media center του Εθνικού γηπέδου της Πολωνίας. Πάλι καλά...