Η Ελλάδα που αντιστέκεται...
Αυτή είναι η Ελλάδα που αγαπάμε. Η Ελλάδα που αντιστέκεται, που... ξεφυτρώνει εκεί που κανένας δεν το περιμένει.
Η εικόνα του πρώτου ημιχρόνου, ας μη γελιόμαστε, προκάλεσε σε πολύ κόσμο ενστάσεις για τους χειρισμούς του Φερνάντο Σάντος, ως προς την επιλογή των βασικών που έριξε στη μάχη με τους Πολωνούς.
Αιχμές για τον Χολέμπας για τα κενά, για την... αεροπορική έξοδο του Χαλκιά, για, για, για...
Ορεξη να έχουμε να βρίσκουμε κουσούρια. Αυτοί είμαστε ως Ελληνες, αυτό μάς αρέσει και το κάνουμε με τρελή… επιτυχία. Σχολιάζουμε στα... εύκολα, πανηγυρίζουμε στα δύσκολα και -φυσικά- αποθεώνουμε στο τέλος.
Αφήνοντας εκτός παιχνιδιού τη διαιτησία, που ναι μεν έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να αφυπνίσει -κυρίως- τους παίκτες μας και να τούς κάνει να «σκυλιάσουν», αλλά θεωρώ ότι αποτέλεσμα δεν διαμόρφωσε, κρατάμε πολλά θετικά απ' το σημερινό παιχνίδι.
Πρώτα απ' όλα ότι δείξαμε αντανακλαστικά, ακόμα και με δέκα παίκτες. Μαζί και ψυχικά αποθέματα, για τα οποία δεν είχε κανένας αμφιβολία ότι θα αποτελέσουν σε αυτή τη διοργάνωση το κρυφό μας χαρτί.
Γιατί είναι γεγονός ότι υστερούμε σημαντικά έναντι και των τριών αντιπάλων μας, σε ποιότητα παιχνιδιού και αξία μονάδων. Μέσα στο χορτάρι, όμως, όλα αυτά πάνε περίπατο. Και ο πολυδιαφημισμένος Λεβαντόφσκι το κατάλαβε πρώτος, αφού ο ίδιος και οι συμπαίκτες του φαίνεται πως βιάστηκαν να προδιαγράψουν τη δική τους επικράτηση, μετά το γκολ που πέτυχαν στο ξεκίνημα (σχεδόν) του παιχνιδιού.
Η Ελλάδα κρατάει απ' το σημερινό ματς και την εξαιρετική αντίδραση του πάγκου της, αλλά στο δεύτερο ημίχρονο. Ο Σάντος ρίσκαρε στο ξεκίνημα, αλλά δεν του βγήκαν οι επιλογές, σε αντίθεση με εκείνες που έκανε στο δεύτερο 45λεπτο, αφού Σαλπιγγίδης και Φορτούνης έβγαλαν ασπροπρόσωπο τον Πορτογάλο και χάρισαν, ίσως τον πιο πολύτιμο βαθμό στο τουρνουά.
Γιατί αυτό το «Χ» μπορεί να αναδειχθεί στο φινάλε του πρώτου γύρου ως το αποτέλεσμα που θα κάνει τη διαφορά και θα αποτελέσει το «κερασάκι» στην τούρτα της πρόκρισης του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος στην επόμενη φάση του Euro.
Αυτή είναι η απρόβλεπτη Ελλάδα. Η Ελλάδα που αγαπήσαμε στην Πορτογαλία, η Ελλάδα που περιμένουμε να μάς προσφέρει και άλλες χαρές στα γήπεδα της Πολωνίας και της Ουκρανίας. Και γιατί όχι να μάς υποχρεώσει να βγούμε ξανά στους δρόμους.
Το αξίζουμε ως Ελληνες, το αξίζουν ως ομάδα...