Μία πόλη, μία ομάδα
Δεν θα μπω σε μία διαδικασία ανάλυσης των λεγομένων του Γιώργου Δώνη, σεβόμενος πως ούτε και αυτός ήθελε να πει πολλά. Άλλωστε γνωρίζω πως είναι καλός επικοινωνιακά και αυτό το κομμάτι είναι ένα από τα δέκα που πρέπει να παρουσιάσει για να πετύχει στον ΠΑΟΚ. Η αλήθεια είναι πως το έχει.
Μου άρεσε το πώς απέφυγε να παίξει λαϊκίστικα με το γεγονός πως μικρός ήταν υποστηρικτής του ΠΑΟΚ και συμφωνώ μαζί του πως αυτό δεν έχει καμία σχέση με τον ρόλο του.
Για εμένα προσωπικά, η μαγκιά του ΠΑΟΚ δεν είναι να εντάσσει μόνο δικούς του ανθρώπους στον μηχανισμό του, αλλά αυτοί που δεν ανήκουν στον σύλλογο μέσα από την τριβή τους σε αυτόν να αισθάνονται το μεγαλείο του.
Ο Δώνης υπολογίζω πως γνωρίζει τις δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει και δείχνει προετοιμασμένος για αυτές. Του εύχομαι καλή τύχη και πάω παρακάτω.
Νομίζω πως τα λίγα λόγια του Βρύζα, φωτογράφισαν και το γιατί άλλαξε τον Μπόλονι. Μίλησε για οργάνωση, ταυτότητα και πειθαρχία που πρέπει να υπάρχει στο γκρουπ, στοιχεία που θεωρεί απ ότι είπε για πολλοστή φορά, ξεκάθαρα πιο σημαντικά από τα πρόσωπα που αποτελούν το αγωνιστικό τμήμα. Και αυτή, είναι μία αλήθεια που τη γνωρίζουν όλοι οι ποδοσφαιράνθρωποι.
Είναι ξεκάθαρο πως με τον Μπόλονι δεν υπήρχε οργάνωση και πειθαρχία, κάτι που φαινόταν στο παιχνίδι της ομάδας. Όσοι βλέπουν ποδόσφαιρο και όχι μπάλα, το αντιλαμβάνονται.
Είναι επίσης ξεκάθαρο πως ο Βρύζας ποντάρει στην ομαδική λειτουργία του αγωνιστικού τμήματος. Δηλαδή στη παρουσία του Δώνη που έχει μαζί του ένα συμπαγές τιμ, του Γεωργιάδη που ως προσωπικότητα μπορεί να επιβάλλει τη φιλοσοφία του ΠΑΟΚ μέσα στα αποδυτήρια και του ιδίου, αφού θα παλέψει για να υποστηρίξει την επιλογή του.
Το τι θα βγει στο τέλος, μάλλον εξαρτάται απ όλους μας, αφού έχει αποδειχτεί στον ΠΑΟΚ πως η ηρεμία του δίνει πόντους και η μιζέρια τους στερεί.
Ο ΠΑΟΚ και ο μηχανισμός του, πρέπει να αισθάνεται περήφανος για τη στρατηγική που ακολούθησε τους τελευταίους μήνες. Πούλησε τον Βιεϊρίνια, θυσίασε και άλλα στελέχη όπως ο Κοντρέρας, βρήκε άτοκο δάνειο, παρουσίασε φυσικό πρόσωπο που καλύπτει το θέμα βιωσιμότητας και δεν έζησε την αγωνία της αδειοδότησης, η οποία οδήγησε έξι ομάδες σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.
Εννοείται πως οι ομάδες θα έπρεπε να είναι επτά, αφού απορούμε όλοι πως πήρε άδεια ο Παναθηναϊκός και μάλλον θα πρέπει να ανοίξει κουβέντα για το πώς συνέβη αυτό, κυρίως μέσα από επικοινωνιακά τρικ που έγιναν τελευταία.
Το ότι μειοψήφησε η πρόεδρος της επιτροπής, τα λέει όλα αλλά επειδή δεν έχω γνώση του τι ακριβώς συνέβη ας αναλάβουν οι υπεύθυνοι να δούνε το τι συνέβη.
Ακούω διάφορα άλλα αστεία που μου προκαλούν γέλωτα και αφορά το ότι παλεύουν οι ομάδες που δεν αδειοδοτήθηκαν, να αποκτήσουν δικαίωμα μεταγραφών.
Η δικαιολογία είναι αστεία, αφού λέει θα έχουμε πρωτάθλημας δύο ταχυτήτων. Ας φρόντιζαν πριν πεινάσουν. Η ΕΠΟ οφείλει να σεβαστεί την απόφαση της Λίγκας και να μην αλλάξει τίποτα. Να πούνε ευχαριστώ που δεν πέφτουν κατηγορία.
Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν ΠΑΕ που θυσίασαν περιουσιακά τους στοιχεία και άνοιξαν μέτωπο με το κοινό τους και να μην έχουν αυτή την ουσιαστική αλλά και ηθική δικαίωση.
Αν τολμήσει η ΕΠΟ να αλλάξει το οτιδήποτε, είναι σα να κηρύττει πόλεμο με τις δέκα ΠΑΕ, αφού βγάζω τον Παναθηναϊκό που ναι μεν πήρε άδεια, αλλά είναι ξεκάθαρο πως εξυπηρετήθηκε από την ομοσπονδία.
Δε νομίζω πως παίρνει τον Πιλάβιο να ανοίξει μία τέτοια ατζέντα, αλλά επειδή πολλά έχουνε δει τα ματάκια μας, καβαντζωνόμαστε λίγο.
Είμαστε πολύ κοντά στο να ζήσουμε το μία πόλη – μία ομάδα και κανένας Πιλάβιος δεν μπορεί να μας στερήσει αυτή την ευκαιρία η οποία έχει κυρίως εμπορικό αντίκτυπο, αλλά και ψυχολογικό αφού θα βρούμε την ηρεμία μας.
Σίγουρα θα ήθελα να είχαν διαφορετική τύχη ο Πανιώνιος και ο ΟΦΗ, ομάδες που συμπαθώ και θεωρώ πως έχουν μέταλλο για να περάσουν αυτή τη δύσκολη φάση.
Ειδικά ο Πανιώνιος που έχει εξαιρετικές ακαδημίες νομίζω πως θα βγάλει την άκρη και με την ευκαιρία να ευχηθώ ότι καλύτερο στον Δημήτρη Ελευθερόπουλο.
Διαβάστε ακόμα
