Σκόρπιες σκέψεις για Φερέιρα και πρότζεκτ...

κοινός παρανομαστής, εντούτοις, έγκειται σε μία "μαγική" λέξη: πλάνο!

Όταν έχεις συγκεκριμένο πλάνο, ξέρεις τι ζητάς και διαθέτεις ταυτόχρονα τους κατάλληλους ανθρώπους για να το εφαρμόσεις, τότε αυτομάτως οι πιθανότητες επιτυχίας σου είναι αυξημένες.

Ποτέ και τίποτα δεν είναι σίγουρο, όμως στον αθλητισμό και στη ζωή οφείλεις να "παίζεις" με τις μέγιστες δυνατές πιθανότητες.

Ο παραπάνω πρόλογος ήταν απαραίτητος για να πάμε στο "παρασύνθημα". Στο δια ταύτα που λένε και οι πολιτικοί. Την παραμονή του Ζεσουάλδο Φερέιρα.

Ο Πορτογάλος δεν είναι ο "Χουντίνι" ούτε ο καλύτερος προπονητής του κόσμου. Εχει κάνει πολλά λάθη, -κάποια τρανταχτά και  κάποια αμελητέα- και προφανώς θα κάνει κι άλλα. Είναι ωστόσο ένας προπονητής που έχει ως κυρίαρχο προτέρημα την ικανότητα να "χτίζει" ομάδες, ακόμα κι αν τα "πολεμοφόδια" που διαθέτει είναι πενιχρά. Το απέδειξε άλλωστε περίτρανα πέρυσι το καλοκαίρι.

Να μην λέμε τα ίδια και τα ίδια, όλοι γνωρίζουμε ποιες ήταν οι προϋποθέσεις, τι επιλογές έγιναν και τι μπάλα έπαιξε ο Παναθηναϊκός στο διάστημα που ήταν κομπλέ. Ποδόσφαιρο πέραν των προσδοκιών και των αντικειμενικών δεδομένων, αναμφισβήτητα.

Φέτος τα πράγματα θα είναι σαφώς πιο δύσκολα. Ο δρόμος ακόμα πιο κακοτράχαλος. Ο Παναθηναϊκός εκ των πραγμάτων, εκτός αν γίνει κανένα "θαύμα" και προκύψει ο "βαρβάτος" επενδυτής, είναι αναγκασμένος να σφίξει κι άλλο το "ζωνάρι". Να ρίξει το μπάτζετ, να επενδύσει περισσότερο σε πιτσιρίκια. Εκτιμώ ότι ο Φερέιρα δεν θα έχει αντίρρηση να το τολμήσει. Και πιστεύω ταυτόχρονα πως είναι η πιο "ασφαλής" επιλογή για να φτιάξει και πάλι ένα ανταγωνιστικό σύνολο σε αυτό το μεταβατικό -θέλω να πιστεύω- στάδιο του συλλόγου.

Με τρεις προϋποθέσεις. Πρώτον τη διοικητική σταθερότητα, που σημαίνει κατά κύριο λόγο να μην υπάρχουν και πάλι οφειλές στους παίκτες. Δεύτερον την όσο το δυνατόν καλύτερη προστασία της ομάδας από εξωγενείς παράγοντες. Και τρίτον την ύπαρξη μίνιμουμ 4-5 έμπειρων ποδοσφαιριστών στο "κορμό" της ομάδας, την περαιτέρω ανάδειξη παικτών της Ακαδημίας αλλά και την απόκτηση πέραν της μιας ντουζίνας παικτών (στη μεταγραφική λογική  Ζέκα) για το "χτίσιμο" του Παναθηναϊκού της επόμενης αγωνιστικής περιόδου.

Σκεφτείτε την -αναπόφευκτη- βάση δεδομένων: Κατσουράνης (μείωση από 30-50% ή ψάξε ομάδα), Βύντρα (μείωση από 30-50% ή ψάξε ομάδα),  Μπουμσόνγκ (ανάλογη μείωση για την οποία είναι θετικός!), Καντέ (ελεύθερος, δεν μένει με "ψίχουλα", άρα "γεια σου"), Σαριέγκι (ελεύθερος, μόνο με "ψίχουλα", εάν και εφόσον...), Καραγκούνης (ελεύθερος, αλλά είναι ειδική περίπτωση αν και "γερή" μείωση  θεωρείται επιβεβλημένη), Σπυρόπουλος (ελεύθερος, "γεια σου"), Ρούντολφ ("καλό ταξίδι και καλή τύχη όπου κι αν πας..."), Κουίνσι (μόνος ως δανεικός μπορεί, αλλά δύσκολο), Μπιάρσμιρ ("καληνύχτα" και άντε ξαναβρές συμβόλαιο με 500 χιλιάρικα), Βιτόλο και Τοτσέ (απαραίτητο "ψαλίδι" γύρω στο 20%), Σεϊταρίδης ("ψηλά τα χέρια", όλο φεύγει κι όλο δεν... κουνιέται, ένας χρόνος έμεινε) και Λέτο (μόνο ο Θεός ξέρει τι μπορεί να γίνει...). Ουφ...