Περί γερόντων!

Από το μπαλκόνι που έκανε τις ομιλίες του στο Σύνταγμα, ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε ξεστομίσει εκείνο το «πιασάρικο» για τα «περήφανα νιάτα και τα τιμημένα γηρατειά»! Ήταν από τις ατάκες που έμειναν στην Ιστορία και μάγεψαν τα πλήθη.

Αναφερόταν στους νέους που πρωτοέμπαιναν στην ζωή και την εργασία με ορμή και περηφάνια, αλλά και στους ηλικιωμένους που είχαν ξοδέψει τα χρόνια τους στην παραγωγική προσφορά ώστε να οικοδομηθεί για τις επόμενες γενιές ένα αύριο καλύτερο από εκείνο που είχαν κληρονομήσει.

Από την αρχή των τελικών, και ολοένα και πιο έντονα στη διάρκεια τους με αποκορύφωμα την εμφατική νίκη των «ερυθρόλευκων» στον τρίτο τελικό, η σειρά προσδιορίστηκε σαν αντιπαράθεση των νιάτων και του ενθουσιασμού, με την γνώση, την ποιότητα, την τριβή χρόνων. Με δύο λόγια: «Ενέργεια Vs Εμπειρία»!

Δεν είναι άστοχο. Εκεί ουσιαστικά παίζεται το παιχνίδι. Εκεί κρίνονται οι αγώνες, που σαφώς έχουν και πολλές λεπτομέρειες καθοριστικές, σε ότι αφορά το αγωνιστικό μέρος. Προϊόντος του χρόνου, όσο προχωρούσαν οι τελικοί το «ενέργεια» παρέμεινε για τον Ολυμπιακό και η «εμπειρία» του Παναθηναϊκού μετατράπηκε σε πρόβλημα (αθλητικής) γήρανσης των «πράσινων».

«Πιασάρικο» όσο το τσιτάτο του Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά άστοχο και αποπροσανατολιστικό. Προσωπικά όσοι χρεώνουν τις ήττες του ΠΑΟ στα «γερόντια» του πρωταθλητή Ελλάδας, εμφανίζουν συμπτώματα «γεροντικής άνοιας». Οι συγκεκριμένοι παίκτες, πριν ακριβώς δύο εβδομάδες στρίμωξαν την πανίσχυρη ΤΣΣΚΑ στα σχοινιά, παρουσίασαν έναν Παναθηναϊκό εμφανώς καλύτερο ως ομάδα από την ομάδα του Καζλάουσκας και έχασαν τον τελικό στο ένα σουτ. Οι ίδιοι παίκτες, οδήγησαν τον ΠΑΟ στο φάιναλ-φορ μέσα από μια δύσκολη σειρά αγώνα με την Μακάμπι ανακτώντας και το πλεονέκτημα έδρας που είχαν χάσει στο δεύτερο ματς. Τα «γερόντια» αυτά έκαναν μαγικό ματς στον πρώτο προημιτελικό με τη Μακάμπι, συντρίβοντας τη με 93-73 ενώ είχαν φθάσει τη διαφορά στο +33!

Το πρόβλημα, λοιπόν, που εμφανίζει ο Παναθηναϊκός δεν είναι στην απόδοση των παικτών που έχουν γράψει στο κοντέρ τους τα περισσότερα χιλιόμετρα. Ο «Σάρας», ο υπερήλικας της παρέας, δεν χωρά αμφιβολία ό,τι είναι στην καλύτερη κατάσταση από τότε που πρωτοφόρεσε την πράσινη φανέλα. Καλύτερος από ότι τη σεζόν 2007-08 και δεν μπαίνει σε σύγκριση με τη σεζόν 2008-09, μετά την επέμβαση.

Ο Διαμαντίδης είναι ο κινητήριος μοχλός και παραμένει βαρόμετρο στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού και τέλος είναι αλήθεια πως ο Μάικ Μπατίστ προερχόμενος από τραυματισμό πασχίζει να βρει τον καλό εαυτό του και από δεκάλεπτο σε δεκάλεπτο παρά τα προβλήματα το κατορθώνει.

Από εκεί και πέρα ποιες είναι οι «γεροντάρες» και ποιοι δεν αντέχουν; Το θέμα για την ομάδα του Ομπράντοβιτς, εκτιμώ, πως δεν είναι ο μεγάλος μέσος όρος ηλικίας, αλλά το μικρό(τερο) rotation. Το οποίο rotation συρρικνώθηκε όσο τα ματς γίνονταν πιο κρίσιμα και σημαντικά, γιατί πολύ απλά κάποιοι παίκτες δεν έχουν ανταποκριθεί ως σήμερα στις προσδοκίες και επιπροσθέτως κάποιοι άλλοι έχουν αγωνιστική πτώση.

Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία παίκτες παίζουν σε υψηλό τέμπο για μεγάλο χρονικό διάστημα δίχως προβλήματα. Οι υπόλοιποι δεν συνδράμουν ώστε να παραμένει η ομάδα μέσα στον αγώνα «φρέσκια», με «καθαρή σκέψη» και να αποκτά τον έλεγχο του αγώνα.

Ο Σάτο κι ο Καλάθης είναι δυο σημαντικοί παίκτες που δεν έχουν πιάσει απόδοση τελικών. Ειδικά ο πρώτος! Ο Βουγιούκας έκανε ένα καλό ματς, αλλά μετά δεν ήταν το ίδιο κυριαρχικός κάτω από το καλάθι του Ολυμπιακού.  Οι Μάριτς, Περπέρογλου κινούνται σε… ρηχά νερά, με τον Έλληνα να έχει ξεσπάσματα. Οι Λόγκαν-Σμιθ δεν προσαρμόστηκαν ποτέ, δεν φαίνεται να κέρδισαν την εμπιστοσύνη του Ομπράντοβιτς.

Αν ο Σέρβος βρει τον τρόπο να διαχειριστεί το ρόστερ και τις 5αδες με τέτοια σχήματα ώστε και οι Λόγκαν-Σμιθ να προσφέρουν, ο Σάτο, Καλάθης, Μάριτς, Περπέρογλου βρουν το εαυτό τους, ο Βουγιούκας δώσει ένα αποτελεσματικό 10λεπτο, o Τσαρτσαρής καταθέσει την εμπειρία του (ο Έλληνας φόργουορντ έδωσε την ευκαιρία στον Ομπράντοβιτς να αλλάξει τα μαρκαρίσματα των ψηλών) τότε οι… γεροντάρες θα ξανανιώσουν και τα δεδομένα θα αλλάξουν.

Για να γίνω πιο συγκεκριμένος. Οι δύο ομάδες έχουν μέσο όρο ηλικίας στα 26,2 χρόνια ο Ολυμπιακός και στα 30 ο Παναθηναϊκός. Η τετραετία που εμφανίζεται στη διαφορά δεν είναι τόσο καθοριστική.

Οι «καλές» 5αδες του Ολυμπιακού με
Σπανούλη-Μάντζαρη-Παπανικολάου-Πρίντεζη-Χάινς
ή
με Άντιτς-Ντόρσι στη φροντ-λάιν έχουν μ.ο στα 25,5 χρόνια και 27 αντίστοιχα.

Οι «καλές» 5αδες του Παναθηναϊκού με

Διαμαντίδη-Γιασικεβίτσιους-Σάτο-Καϊμακόγλου-Μπατίστ
ή
Περπέρογλου αντί Σάτο

έχουν μέσο όρο στα 32,5 και τα 32 αντίστοιχα.

Πέφτει δε στα 27,8 όταν στο παρκέ είναι μαζί οι Καλάθης-Διαμαντίδης-Περπέρογλου-Καιμακόγλου-Βουγιούκας.

Τέλος η νεανική 5αδα του Ολυμπιακού με

Σλούκα-Μάντζαρη-Παπανικολάου-Πρίντεζη-Χάινς έχει μέσο όρο 23,8 χρόνια και η αντίστοιχη του Παναθηναϊκού

με Καλάθη-Λόγκαν-Περπέρογλου-Καϊμακόγλου-Βουγιούκα είναι στα 27,4!

Ύστερα από έξι εφετινά «clasico» του ελληνικού μπάσκετ, η εντύπωση μου είναι πως ναι μεν οι «καλές» πεντάδες που μπορούν να παρουσιάσουν στο παρκέ οι δύο ομάδες έχουν διαφορά ηλικίας, αλλά αγωνιστικά δεν υπάρχει ανάλογη απόσταση. Το θέμα είναι πως οι «νεανικές» ομάδες του Ολυμπιακού βρίσκουν χρόνο, εμφανίζονται στο παρκέ και προσφέρουν, αντίθετα με τις «νεανικότερες» συνθέσεις του ΠΑΟ που δεν έχουν παρουσιαστεί παρά ελάχιστα λεπτά.

Επομένως μπορεί να παρουσιάζει η ομάδα του Ίβκοβιτς αποθέματα ενέργειας, μπορεί ο Παναθηναϊκός να έχει μια τριάδα πρωταγωνιστών με 34,3 χρόνια μ.ο ηλικίας, αλλά το πιο καθοριστικό είναι η ώθηση από τους παίκτες που έρχονται από το πάγκο, ακόμη και την πιο ακριανή καρέκλα στον πάγκο του Ολυμπιακού σε αντιστοιχία με εκείνη που παίρνει ο πρωταθλητής Ελλάδας από τους δικούς τους «αναπληρωματικούς». Επιπρόσθετα, επειδή η ίδια ομάδα προ δύο εβδομάδων έκανε τη ματσάρα στον ημιτελικό, πριν από δύο μήνες έκανε το break στη ΝΟΚΙΑ Arena, προφανώς είχαν μεγάλη επιρροή στο τομέα της ψυχολογίας το φάιναλ-φορ.

Τα περί γερόντων είναι απλά εύκολοι και πιασάρικοι χαρακτηρισμοί…

Υ.Γ.1: Για να γίνει αντιληπτό τι εννοώ, αν βρισκόσασταν στη διοίκηση ή στο τιμόνι του Παναθηναϊκού το καλοκαίρι θα αφήνατε ελεύθερους Διαμαντίδη, Σάρας και Μπατίστ; Όλους;

Υ.Γ.2: Το βράδυ της Τετάρτης στο ΟΑΚΑ θα διεξαχθεί ένα ντέρμπι με πολλές ιδιαιτερότητες. Κάθε μονομαχία των δύο «αιωνίων» είναι ξεχωριστή. Η συγκεκριμένη είναι πιο ξεχωριστή από κάθε άλλη, γιατί ανεξαρτήτως αποτελέσματος για ορισμένους που έζησαν την «χρυσή εποχή» της καλύτερης ομάδας στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού ο τέταρτος τελικός θα είναι η τελευταία παράσταση στο ΟΑΚΑ. Ο Ολυμπιακός θέλει τον τίτλο, τον διεκδικεί με αξιώσεις, βρίσκεται πιο κοντά από ποτέ (αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι από το 1998-99 ο Παναθηναϊκός δεν είχε βρεθεί ποτέ ξανά στο 1-2) στην κατάκτηση του και θέλει να το κατορθώσει με τον πιο εμφατικό τρόπο απόψε στο «σπίτι» του Παναθηναϊκού. Από την άλλη όμως ο Παναθηναϊκός δεν θέλει να κλείσει ένα μεγάλος κύκλος (κάποιων προσώπων) με απώλεια πρωταθλήματος στο 3-1! Αλλά ούτε καν με 3-2, για αυτό θα παλέψουν με όλες τις δυνάμεις τους για τη νίκη και την προσπάθεια ανατροπής το Σάββατο. Η μάχη θα είναι μεγάλη! Ας την απολαύσουμε…