Μόνο και μόνο γι’ αυτούς

Ειδικά γι’ αυτό το παιχνίδι, ειδικά έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα και ειδικά έτσι όπως είναι γενικότερα οι συνθήκες στον Παναθηναϊκό.

Για κάθε τέτοιο παιχνίδι, υπάρχουν φυσικά χίλιοι λόγοι να επικαλεστεί κάποιος για την ανάγκη της νίκης.

Επιτρέψτε μου όμως να μην χρησιμοποιήσω κανένα απ’ αυτούς. Ξέρω, κατανοητό, κρίνεται ένα πρωτάθλημα, είναι μια χρονιά που ο Ολυμπιακός πήρε το ευρωπαϊκό και μεγαλώνει ακόμα περισσότερο το γόητρο να του πάρεις το πρωτάθλημα ένα μήνα μόλις μετά. Όμως τίγκα είναι η τροπαιοθήκη του Παναθηναϊκού από τέτοια. Και από τίτλους και από σπάσιμο της έδρας και από όλα. Όπως τίγκα επίσης είναι και συναισθηματικά από Παναθηναϊκός σε ότι έχει να κάνει με την ομάδα μπάσκετ.

Όλα τα έχει καταφέρει. Δεν υπάρχει τίποτε που να μην έχει πετύχει. Και πια μόνο για τα ρεκόρ στην συγκομιδή τίτλων παίζει.

Για όλα τα παραπάνω, δεν θα σταθώ φυσικά στο πόσους λόγους έχει ο Παναθηναϊκός να κάνει σήμερα την ισοφάριση και να δώσει συνέχεια στην διεκδίκηση του πρωταθλήματος.
Καθώς γιατί, για μένα ένας και μοναδικός λόγος, αρκεί να κάνει αύριο στο παρκέ ομάδα και κόσμο να δώσουν τα πάντα για την νίκη. Κι αυτό είναι οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι. Ειλικρινά δεν ξέρω πως θα είναι στην νέα σεζόν ο χάρτης στο ελληνικό μπάσκετ. Δεν ξέρω καν αν θα μείνουν ή θα φύγουν ο Παύλος και ο Θανάσσης Γιαννακόπουλος. Αυτό που εύχομαι είναι να συνεχίσουν να προσφέρουν όπως το ίδιο εύχονται και όλοι οι Παναθηναϊκοί.

 Ξέρω όμως πολύ καλά ένα πράγμα, βλέποντας και τις εξελίξεις στο ποδόσφαιρο. Ότι ο Παναθηναϊκός κάθε μέρα που περνάει, φτωχαίνει όλο και πιο πολύ από παράγοντες με όλη την σημασία της λέξης. Ξεμένει και φτωχαίνει από προσωπικότητες, ικανές να ηγηθούν, να βάλουν το χέρι στην τσέπη, να ενώσουν και να έχουν την τόλμη και την αγάπη να διοικήσουν αυτόν τον σύλλογο.

Κι όσο κι αν δεν μας αρέσει η διαπίστωση από πλευράς ποσότητας και ποιόητας παραγόντων που δεν έχει πια ο Παναθηναϊκός, δυστυχώς οι Γιαννακόπουλοι, είναι αυτή την στιγμή οι μοναδικοί εν ζωή παράγοντες του Παναθηναϊκού, που μπορούν να απαιτούν και να εισπράττουν το ευχαριστώ του κόσμου του Παναθηναϊκού.

Κι αυτό ακριβώς είναι που για μένα έχει την μεγαλύτερη σημασία στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό. Σε μια χρονιά που κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει την επόμενη. Σε μια χρονιά, που ο Παναθηναϊκός δεν είναι το φαβορί με βάση την λογική της έδρας και τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα. Σε μια χρονιά που ο κόσμος του Παναθηναϊκού, έχει δεχθεί αλλεπάλληλα στραπάτσα και απογοητεύσεις από τις εξελίξεις σε όλα τα άλλα τμήματα του συλλόγου. Σε μια χρονιά που η γενικότερη κατάσταση δεν είναι για χαρές και πανηγύρια.

Σε μια τέτοια ακριβώς χρονιά, έχει αξία, η ομάδα και ο κόσμος, να κάνουν μια φορά το παν μόνο και μόνο γι’ αυτούς που τόσα χρόνια έκαναν αυτοί το παν για την ομάδα και τον κόσμο.

Μπορεί σε πολλούς να φαίνεται λίγο, ή άνευ σημασίας το να παίξει η ομάδα και ο κόσμος μόνο και μόνο για την «πάρτη των Γιαννακόπουλων». Με την λογική, ότι αν έχουν ακούσει τόσα χρόνια ευχαριστώ και αποθέωση από τον κόσμο. Σωστό. Μόνο που η συγκυρία είναι πια διαφορετική. Καθώς πάντα σε όλες τια ανάλογες στιγμές, υπήρχε πάντα η σιγουριά της συνέχειας και της ανεξάντλητης προσφοράς της οικογένειας Γιαννακόπουλου. Καιρός λοιπόν να γίνει και μια φορά το ίδιο, χωρίς αυτή την σιγουριά. Έτσι σαν ηθική επιβράβευση πάνω απ’ όλα, της μέχρι τώρα παρουσίας και προσφοράς τους. Και έτσι, για να δείξει η ομάδα και ο κόσμος του Παναθηναϊκού, πως παρά το όσα τράβηξε και τραβάει στο ποδόσφαιρο και στον Ερασιτέχνη, έχει ακόμα αποθέματα συναισθημάτων και ξέρει να ανταποδίδει  αυτά που πρέπει σε εκείνους που του έδωσαν τα πάντα τόσα χρόνια.

Για όλα αυτά λοιπόν, η νίκη και η ισοφάριση αν έρθει στο τέταρτο παιχνίδι της σειράς, αξίζει να έρθει μόνο και μόνο για χάρη του Παύλου και του Θανάσση Γιανακόπουλου. Έστω και σημειολογικά. Καθώς οι ίδιοι δεν το έχουν ανάγκη μετά από τόσα χρόνια. Ο Παναθηναϊκός το έχει ανάγκη. Ο Παναθηναϊκός και ο κόσμος του. Για να αποδείξουν ότι ξέρουν και συνεχίζουν να ξέρουν, να νοιώθουν, να αγαπούν και να ανταποδίδουν. Συναισθήματα, που ευκαιρία για να τα νοιώσει κάποιος οπαδός του Παναθηναϊκού δυστυχώς πια έχει μόνο στο μπάσκετ. Κι αυτό ας μην το ξεχνά και κυρίως ας μην το υποτιμά.