Αυτά τα λίγα…

Πάμε να δούμε το τι έγινε από την Παρασκευή. Ο Βρύζας καθάρισε τον Μπόλονι γιατί δεν πίστευε πως μπορεί να του ξαναεμπιστευτεί την ομάδα.

Νομίζω πως ο Βρύζας έχει τις γνώσεις για να κατανοήσει το αν κάποιος του κάνει ή όχι. Δηλαδή αν δεν έχει ο Βρύζας, ποιος έχει;

Το λάθος του, ήταν πως πίστεψε ότι μπορεί να γλιτώσει τα 200 χιλιάρικα της ρήτρας. Αν είχε πάρει πριν τα πλέι οφ την απόφαση απομάκρυνσης του Ρουμάνου, ίσως και να είχαμε πάει καλύτερα στη διαδικασία. Το αναφέρω γιατί το σκέφτηκε και δεν το έπραξε. Και δεν ήταν η πρώτη φορά που σκέφτηκε να διώξει τον Μπόλονι.

Νομίζω πως δεν γεννήθηκε άνθρωπος που θα κατάφερνε να δαγκώσει Ρουμάνο και αυτό ο Βρύζας έπρεπε να το γνωρίζει.

Ο Κωνσταντινίδης ζήτησε να φύγει λόγω διαφοράς φιλοσοφίας. Εδώ είχαμε ένα θέμα που θα μπορεί να το βρούμε μπροστά μας στο μέλλον.

Κυρίως στο θέμα προπονητή, Βρύζας και Κωνσταντινίδης είχαν μία πολύ διαφορετική προσέγγιση. Ο πρώτος δεν ήθελε να τον βλέπει, ο δεύτερος ήθελε να τον κρατήσει υπό προϋποθέσεις. Νομίζω πως ειδικά σε αυτό το θέμα, δεν μπορεί να είναι τόσο μεγάλη η απόσταση. Λογικά ήρθε η ρήξη.

Στον Βρύζα δίνω πολλά δίκια για την απόφαση που πήρε, αλλά θα πρέπει να λειτουργεί σαν πρόεδρος και να μη του μπαίνει το μικρόβιο του τεχνικού διευθυντή στην επόμενη επιλογή που θα κάνει. Δηλαδή τον ΓΧ. Θα πρέπει να τον εμπιστεύεται και να μην τον αφήνει εκτεθειμένο.

Πάμε στις επιλογές που έχει για τον αντικαταστάτη του Ρουμάνου. Αν ξεφύγουμε από τη μίζερη νοοτροπία μας, θα κατανοήσουμε πως προσπαθεί να φέρει στην ομάδα τον πιο πετυχημένο προπονητή της σεζόν που τελείωσε. Τον Δώνη. Διαφωνεί κανείς με αυτό;

Η άποψή μου παραμένει η ίδια, φοβούμενος πως ο Eλληνας τεχνικός έχει τις κεραίες του ανοιχτές και αντιλαμβάνεται τα όσα γίνονται. Κάτι που μεταφράζεται σε μεγαλύτερη πίεση και βέβαια, μεγαλύτερα ποσοστά αποτυχίας.

Για τον παραπάνω λόγο, ποτέ στη ζωή μου δεν πρόκειται να πανηγυρίσω για τη πρόσληψη Eλληνα προπονητή. Το θέμα όμως είναι πως ούτε εγώ, ούτε όλοι όσοι φωνασκούν σα γκόμενα σε κλιμακτήριο που έπιασε τον άντρα της με τέσσερις Ρωσίδες στο πατρικό της με τη μάνα της που έχει αλτσχάιμερ να παίρνει μάτι, δεν αποφασίζουμε για το ποιον προπονητή θα πάρει ο ΠΑΟΚ.

Ο πρόεδρος του ΠΑΟΚ αποφασίζει γιατί αυτός βάζει το κεφάλι του στον ντορβά, επιλέγει τους ανθρώπους που θέλει να συνεργαστεί και βέβαια, είναι υποχρεωμένος να τους στηρίξει.

Επίσης, κανένας από τον ΠΑΟΚ, δεν πρόκειται να σου πει να στηρίξεις τσαμπουκά την επιλογή του προέδρου. Αν γουστάρεις στηρίζεις, αγοράζεις διαρκείας και βρίσκεσαι στη Τούμπα. Η πόρτα είναι ανοιχτή για όλους.

Στη δεύτερη επιλογή του Βρύζα, αυτή του Γιώργου Γεωργιάδη, συμβαίνει το εξής απαράδεκτο. Κακά τα ψέματα, ο ΓΧ έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στους δύο τελευταίους μας τίτλους.

Ειδικά στον τελικό με τον Άρη, μόνο στην ιδέα πως θα μπορούσα να χάσω τελικό από αυτούς στη Τούμπα και να έχω συνεντεύξεις του σκόρερ κάθε χρόνο μέχρι να πεθάνω, με πιάνει κρύος ιδρώτας.

Χάρις στον ΓΧ, που πέτυχε ένα γκολ - ποίημα, που βλέποντάς το νόμιζα πως είμαι στο Κόχι στο μπιτς μπαρ με τόσους ξαπλωμένους, εγώ έχω μία ελεγχόμενη ψυχική κατάσταση και δεν κατέληξα στη γειτονιά μου, στο τρελάδικο.

Από αυτό το γεγονός και μόνο, ο ΓΧ θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με σεβασμό από το κοινό του ΠΑΟΚ. Μην αναφέρω κι άλλα που έχει κάνει γιατί θα κουράσω.

Το ότι δεν τον γνωρίζω προπονητικά είναι ένα γεγονός, αφού και εγώ τον θεωρώ επιλογή υψηλού ρίσκου. Αυτό δε σημαίνει πως τον φόβο μου, θα τον οδηγήσω με άνεση σε λόγια άσχημα, απαξιωτικά για τον κατ’ εμέ σημαντικότερο ποδοσφαιριστή της σύγχρονης ιστορίας του ΠΑΟΚ.

Πάμε τώρα και σε αυτή τη γελοιότητα των ρεπόρτερ που έφαγαν τον Μπόλονι γιατί τους έκανε ντα. Το διάβασα σε κάτι ανακοινώσεις και σε κάτι μπλογκ.

Ο Μπόλονι - μιλώντας για εμένα τώρα - ποτέ δεν μας έκανε ντα, πάντα ήταν επικοινωνιακός, κατάλαβε πως τον αφήνουμε να κάνει τη δουλειά του σε βαθμό τέτοιο που στο τέλος αναρωτήθηκε γιατί δεν τον πήραμε τηλέφωνο να πάμε για κανα καφέ.

Αν τον είχαμε πριν δεκαπέντε χρόνια, ίσως και να ήταν ένας προπονητής που θα άφηνε εποχή, όμως κακά τα ψέματα έναν άνθρωπο 60 χρονών που πέρασε τόσα στη ζωή του, δύσκολα μπορείς να τον βάλεις στο τριπάκι της κατάστασης που επικρατεί σήμερα στην Ελλάδα.

Η δουλειά που χρειάζεται να κάνει, έχει απαραίτητο συστατικό την διάθεση, τη φιλοδοξία, επαγγελματικά κίνητρα που ο Μπόλονι κακά τα ψέματα, θα ήταν έκπληξη να τα εμφανίσει σε αυτή τη φάση της καριέρας του.

Η καραμέλα του επιθετικού ποδοσφαίρου που προσπάθησε να παίξει, έλιωσε μετά το Λονδίνο όταν και οι αντίπαλοι έμαθαν το πώς παίζουμε και από τότε δεν καταφέραμε να κάνουμε τίποτα.

Όποιος περνούσε από την Τούμπα κάτι έπαιρνε, ο Λεβαδειακός μας έβαλε τέσσερα όντως αδιάφορος και στα πλέι οφ καταλήξαμε τελευταίοι, με τη διαιτησία να παίζει βέβαια και αυτή το ρόλο της, αλλά επί της ουσίας η εικόνα μας δεν ήταν καλύτερη των υπολοίπων.

Τέλος, πάμε και σε κάτι άλλο που κατηγορούμαι εγώ προσωπικά. Στο ότι «έθαψα» το θέμα Αναστασιάδη.

Το συγκεκριμένο θέμα προέκυψε γιατί ο Βρύζας αποφάσισε να συναντήσει όλους όσοι προτάθηκαν από τα μέλη του Δ.Σ. ως αντικαταστάτες του Μπόλονι.

Συνάντησε και τον Αναστασιάδη, κάτι που έγραψα, αλλά δεν τέθηκε θέμα πρόσληψής του. Δεν του έγινε ΠΟΤΕ πρόταση.

Η θέση του ΠΑΟΚ από την Παρασκευή είναι πως υποψήφιοι για τον πάγκο είναι οι Δώνης - Γεωργιάδης. Από πού κι ως πού, κατηγορούμαι που δεν έβαλα από μόνος μου και τρίτο υποψήφιο; Τι είναι ο ΠΑΟΚ; Η χαρά της ιδιωτικής πρωτοβουλίας; Για να γίνουμε αρεστοί πρέπει να προτείνουμε και από μόνοι μας προπονητές;

Το ότι δεν θέλω να βλέπω τον Αναστασιάδη ούτε ζωγραφιστό, δεν το έκρυψα ποτέ. Αυτό όμως δεν αφορά τη δουλειά μου και βέβαια την ειδησιογραφία. Και τον Καραγεωργίου συνάντησε ο Βρύζας, αλλά δεν είδα κανέναν να δίνει μεγάλη έμφαση.

Αν υπήρχε θέμα θα το έγραφα χωρίς κανέναν ενδοιασμό. Και αυτό το γεγονός φαίνεται από το ότι μετά από δύο χρόνια που σηκώθηκε στον αέρα το PAOK24, είναι πρώτο αθλητικό πόρταλ στη βόρεια Ελλάδα, παρότι μονοθεματικό.

ΥΓ. Το Ιντερνετ, έχει καταφέρει το εξής απίθανο. Να μπορεί ο καθένας να εκφράζει άποψη με την υπογραφή Κοτρόνας 4, Μπουρμπουλήθρας 7 και Χασάπης 13 χωρίς κανένα κόστος και όταν κάποιος υπογράφει με το ονοματεπώνυμό του μία άποψη να χαρακτηρίζεται δημιουργία κλίματος.