Έντεκα εναντίον πέντε

Έγραψα πριν τον τρίτο τελικό πως για να απαντήσει ο Παναθηναϊκός πρέπει να βρει περισσότερους πρωταγωνιστές. Αυτό δεν έγινε. Ίσα ίσα που ο Ολυμπιακός έκανε τους ενεργούς παίκτες του έντεκα.

Είναι απίστευτο το νούμερο, αλλά ενδεικτικό της εκπληκτικής ψυχολογίας που έχουν οι «ερυθρόλευκοι». Στους Χάινς, Άντιτς, Σπανούλη, Ντόρσι, Γκετσεβίτσιους, Πρίντεζη, Παπανικολάου, Μάτζαρη, Σλούκα προστέθηκαν και οι Λο, Κέσελ.

Ο Ίβκοβιτς έχει την απίστευτη δυνατότητα να μπορεί να εμπιστευτεί 11 παίκτες, να τούς εναλλάσσει χωρίς να αλλοιώνεται η εικόνα της ομάδας του.

Αντίθετα, οι λύσεις που έχει ο Ομπράντοβιτς παραμένουν λίγες. Ο Ζοτς πρέπει να αισθάνεται προδομένος από αρκετούς παίκτες του. Αν εξαιρέσεις τους Διαμαντίδη, Γιασικεβίτσιους, Περπέρογλου, Καϊμακόγλου, Μπατίστ που παίζουν δεν παίζουν καλά τα δίνουν όλα, οι υπόλοιποι είναι απογοητευτικοί.

Πέρυσι θυμάμαι που βλέπαμε τη σειρά των τελικών Ντάλας - Μαϊάμι και συγκρίναμε τον Καλάθη με τον βασικό πλέι μέικερ των Ντάλας. Για έναν περίεργο λόγο φέτος φαντάζει πολύ χειρότερος του Μάντζαρη και φτάνει στο σημείο να του κάνει κλέψιμο στην ντρίπλα ο αντίπαλος σέντερ. Ο Σάτο την περσινή χρονιά ήταν το κλειδί του Παναθηναϊκού στην άμυνα και σε όλα τα μεγάλα παιχνίδια έβαλε κρίσιμα σουτ. Έκανε τον Ομπράντοβιτς να μπει μπροστά, για να ζητήσει από τους Γιαννακόπουλους να του δώσουν ένα απίστευτο για τα νέα οικονομικά δεδομένα συμβόλαιο που ξεπερνά το 1 εκ. ευρώ. Ο φετινός Σάτο σε καμία περίπτωση δεν είναι παίκτης αυτής της αξίας.

Έχει σταματήσει να απειλεί επιθετικά, γεγονός που κάνει πολύ κακό στον Παναθηναϊκό την ώρα που γυρνάει η μπάλα. Το χειρότερο, όμως, είναι πως στους τελικούς είναι ανύπαρκτος στην άμυνα.

Στον δεύτερο τελικό του έκανε διείσδυση ο Μάντζαρης και έπεσε κάτω. Στο ΣΕΦ του έκανε πλάκα ο Κέσελ. Μέχρι και ντράιβ του έβαλε. Πραγματικά θέλει προσπάθεια για να φας ντράιβ από τον Κέσελ.

Και σίγουρα δεν επιτρέπεται να συμβεί κάτι τέτοιο σε έναν παίκτη με τα αθλητικά προσόντα του Σάτο. Πέρα από την τραγική πτώση που έχουν φέτος στην αγωνιστική τους εικόνα οι Καλάθης, Σάτο, είναι δεδομένο πως ο Λόγκαν ως αντι-Νίκολας δεν βγήκε και ο Σμιθ δεν μπορεί να σταθεί καν σε τόσο υψηλό επίπεδο. Στη θέση πέντε ο Μπατίστ σε όποια κατάσταση και να βρίσκεται είναι γεννημένος νικητής. Στον χτεσινό τελικό ήταν φανερό πως ήταν έτοιμος για αγώνα μέχρις εσχάτων.

Δεν έχουν όμως την ίδια νοοτροπία οι Μάριτς, Βουγιούκας. Έχασαν πάρα πολλές μάχες από τον Ντόρσεϊ, δεν μπορούν να ακολουθήσουν τον Χάινς και συνολικά δεν νομίζω πως ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του Ομπράντοβιτς. Κριτική δέχεται και ο Τσαρτσαρής. Η διαφορά, όμως, είναι πως ο Τσαρτσαρής είναι φανερό πως σκίζεται, όπως και οι Καϊμακόγλου, Περπέρογλου. Η ανυπαρξία, όμως, των υπόλοιπων τους έχει δώσει ένα μεγαλύτερο ρόλο απ' ό,τι μπορούν να υποστηρίξουν.

Βλέποντας τον τρόπο που κάνουν επιθέσεις οι δύο ομάδες είναι φανερό πως τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Οι παίκτες του Ολυμπιακού κάνουν πλέον τις σωστές επιθέσεις, έχουν αυτοπεποίθηση και γυρνάνε τέλεια τη μπάλα. Αυτό κυρίως συμβαίνει γιατί απειλούν όλοι.

Αντίθετα στον Παναθηναϊκό υπάρχουν πολλοί που βλέπουν το καλάθι σαν κουμπότρυπα. Θυμάμαι την τελευταία χρονιά του Σάρας πριν την επιστροφή του, που ο Ζοτς του είχε περιορισμένο χρόνο συμμετοχής. Επαιζε λίγο αλλά ήταν δεδομένο πως με το που μπει θα γυρίσει έτσι η μπάλα που θα βρει σε ένα τρίλεπτο τουλάχιστον δύο ελεύθερα σουτ. Στους τελικούς παίζει πολύ χρόνο είναι σε καλή κατάσταση, αλλά ελεύθερο σουτ δεν βρίσκει με τίποτα, επειδή δεν απειλούν πολλοί παίκτες και η μπάλα δεν γυρνάει και σωστά.

Για να σουτάρει τρίποντο ο Παναθηναϊκός με προϋποθέσεις πρέπει ή να βγει έξω το τεσσάρι του ή να πάρει μέτρα από τον αντίπαλό του με την ντρίπλα του ο Διαμαντίδης. Ακούω πολλούς να λένε πως παίζει λίγο ο Λόγκαν. Πιθανόν να έπρεπε να τον πιστέψει περισσότερο. Πώς να τον εμπιστευτεί, όμως, αφού όποτε τον βγάζει αμαρκάριστο στη γωνία ο Διαμαντίδης αυτός σπάει τα καλάθια.

Για μένα ακόμα δεν έχει κριθεί τίποτα. Αν γίνει το 2-2, το Σάββατο τα δεδομένα θα είναι τελείως διαφορετικά. Οι Ομπράντοβιτς, Διαμαντίδης, Γιασικεβίτσιους, Μπατίστ ξέρουν πως να είναι ανταγωνιστικοί και να φεύγουν νικητές στα μεγάλα παιχνίδια. Αντιμετωπίζουν, όμως, έναν αντίπαλο που θυμίζει Λερναία Υδρα.

Η αυτοπεποίθηση αλλά και η δουλειά που έχει κάνει ο Ντούντα με τους παίκτες του, τούς έχει φέρει στο σημείο να έχουν 11 παραγωγικούς παίκτες. Οπότε είναι φανερό πως οι Ομπράντοβιτς, Διαμαντίδης, Γιασικεβίτσιους, Μπατίστ χρειάζονται βοήθειες και από τους υπόλοιπους. Μόνο αυτός και η ψυχή των Καϊμακόγλου, Περπέρογλου δεν φτάνουν. Ο Ολυμπιακός δεν δίνει τη δυνατότητα στους Καλάθη, Σάτο, Βουγιούκα, Μάριτς, Λόγκαν, Σμιθ, Τσαρτσαρή να συνεχίζουν να δείχνουν το ίδιο πρόσωπο.

Πιστεύω, πάντως, πως αν ο Παναθηναϊκός κρατήσει την έδρα την Τετάρτη, το Σάββατο θα δούμε ένα απίστευτο παιχνίδι. Η αυτοκρατορία που έχει χτίσει ο Παναθηναϊκός είναι πολύ ισχυρή, για να πέσει χωρίς μάχη. Μέχρι σήμερα είναι φανερό πως ο Ολυμπιακός αξίζει να την ρίξει.