Αρκεί το 2-3!
Η συντριβή του Παναθηναϊκού, που κινδύνεψε από τον Ολυμπιακό ακόμη και με διασυρμό, στην οριστική σούμα μικρή σημασία θα έχει. Σε μια σειρά αγώνων καμία διαφορά δεν έχει μια νίκη ενός πόντου με ένα ροζ φύλλο αγώνα που αναγράφει διαφορά 20-30 πόντων.
Κοινώς 2-1 είναι η καταμέτρηση των αγώνων μετά το 84-72 της Κυριακής, 2-1 θα ήταν αν το ματς έληγε 84-54 ή 84-44! Μια νίκη θα χρειαζόταν, μία νίκη χρειάζεται. Δύο νίκες θέλει ο Παναθηναϊκός, δύο θα ήθελε και τότε.
Το θέμα είναι αν μπορεί ο Ολυμπιακός να χάσει μέσα από τα χέρια του (πλέον) το πρωτάθλημα που αναζητά εδώ και 15 σεζόν, αν μπορεί ο Παναθηναϊκός να αντιδράσει και να φθάσει στην κατάκτηση του τίτλου με τον μοναδικό τρόπο που του έχει... ξεφύγει επί ημερών Ομπράντοβιτς.
Με την εικόνα που είχαν στον τρίτο τελικό οι δύο ομάδες η απάντηση είναι πως όχι δεν μπορεί. Δεν μπορεί να χάσει το πρωτάθλημα αυτός ο Ολυμπιακός. Δεν μπορεί να κατακτήσει και τούτο τον τίτλο αυτός ο Παναθηναϊκός.
Ειδικά η εμφάνιση των «πράσινων», μετά την ισοφάριση της σειράς στο 1-1, έδινε ώρες-ώρες την εντύπωση πως αρκούνται σε ένα τιμητικό 2-3 (για τους αντιπάλους τους). Τους αρκεί που υπερασπίστηκαν το ΟΑΚΑ την περασμένη Πέμπτη, θα είναι χαρούμενη αν πράξουν το ίδιο την ερχόμενη Τετάρτη.
Πως αλλιώς να ερμηνεύσεις τα 13 χαμένα ριμπάουντ του πρώτου ημιχρόνου; Ο Ολυμπιακός έχοντας μόλις 20 άστοχα σουτ, ανανέωσε 13 φορές τις επιθέσεις του. Τι εξήγηση να δώσεις στα 12 λάθη σε 20 λεπτά και το γεγονός ό,τι δεν είχε ούτε ένα κλέψιμο την ώρα που Ολυμπιακός είχε ήδη έξι; Πως να κατανοήσεις το 64 στο ranking των θριαμβευτών, έναντι του 26 για τον ΠΑΟ; Πως να εξηγήσεις το 7-0 της αρχής που έγινε 12-3 ύστερα από 10 πόντους του Κέσελ και με 5 σερί του Άντιτς έγινε 17-6 στο 5ο λεπτό ή τέλος τα τρία σερί τρίποντα όταν οι «πράσινοι» μείωσαν στους οκτώ;
Για μια ομάδα σαν τον Παναθηναϊκό, για την ομάδα που προ δύο εβδομάδων έφθασε μια ανάσα από τον τελικό της Ευρωλίγκα, όλα τα παραπάνω είναι τουλάχιστον αφύσικα και ο Ολυμπιακός τα εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο τρόπο μετατρέποντας το ματς σε πάρτι...
Η... απογειωμένη από την Κωνσταντινούπολη αυτοπεποίθηση των πρωταθλητών Ευρώπης, έφθασε ως την στατόσφαιρα μετά το καταιγιστικό ξεκίνημα. Με 45 κατοχές έναντι 28 του ΠΑΟ, εκδήλωσε 17 περισσότερες επιθέσεις και δεν χρειάστηκε να έχει καλύτερα ποσοστά από τους παίκτες του Ομπράντοβιτς.
Ο Παναθηναϊκός, όταν στην αρχή του δεύτερου ημιχρόνου οι γηπεδούχοι υποχρεώθηκαν από την εξέλιξη του ματς να παίξουν με το χρονόμετρο, βρήκε τον τρόπο να δράσει και να μειώσει αλλά όταν φάνηκε απειλητικός τα λάθη ήταν... παιδικά, σε βαθμό τέτοιο που ο Ολυμπιακός τόλμησε να κάνει τρία τρίποντα (σε ισάριθμες επιθέσεις) στο transition!
Την αρχή έκανε ο Παπανικολάου, ο οποίος ακριβώς πριν έχει αστοχήσει σε δύο βολές, συνέχισε ο Λο και το 3χ3 ολοκλήρωσε ο Πρίντεζης με τρίποντο που αποθεώθηκε όσο και το πρώτο του χθες που ήρθε από το ταμπλό (37-22).
Το σερί 9-0 του Ολυμπιακού ήρθε προς απάντηση του πράσινου 4-14 που διαμόρφωσε το 57-49. Η διαφορά εκτοξεύθηκε στο +18 (67-49 και 69-51 τρίτο 10λεπτο), το άγχος που είχε αρχίσει να δημιουργείται πνίγηκε στα φαληρικά νερά πίσω από το ΣΕΦ και ο Ομπράντοβιτς πέταξε την λευκή πετσέτα, που οι παίκτες του είχαν ρίξει εδώ και ώρα...
Η ενέργεια και η αυτοπεποίθηση του Ολυμπιακού έκαναν τη διαφορά, αλλά ο Ντούσαν Ίβκοβιτς βρήκε την ευκαιρία να διευκρινίσει κάτι σημαντικό μετά το ματς. «Ο βασικότερος παράγοντας για την νίκη είναι ότι είμαστε νεότερη ομάδα, που ήθελε αλλά και μπορούσε να παίξει σε ανώτερο ρυθμό! Σίγουρα στο ΟΑΚΑ δεν μπορούμε να παίξουμε έτσι» εξήγησε ο Σέρβος προπονητής τονίζοντας πως το... θαύμα του εφετινού Ολυμπιακού δεν έχει να κάνει μόνο με την ενέργεια αλλά και το αγωνιστικό πλάνο όπως και τις αρχές στο παιχνίδι του.
Στο ΟΑΚΑ, λοιπόν, όπως εκτιμά και ο Ντούντα ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να παίξει στο ίδιο τέμπο. Ο Παναθηναϊκός, στο τελευταίο παιχνίδι του μπροστά στο κοινό του, σε ένα ματς που για κάποιους θα ολοκληρωθεί με το κλείσιμο μια βαριά αυλαίας, θα είναι φυσιολογικά πιο παθιασμένος και θα έχει πολλές πιθανότητες να επιστρέψει στο ΣΕΦ.
Όμως ακόμη κι αν τα καταφέρει πως θα διεκδικήσει στον πέμπτο τελικό μια (αλά 1999) κατάκτηση του τίτλου; Ο Ολυμπιακός για να στεφθεί πρωταθλητής δεν χρειάζεται να κάνει πολλά πράγματα, για την ακρίβεια πρέπει να παίξει ξανά όπως στον τρίτο τελικό και να ποδοπατήσει τους πρωταθλητές Ελλάδας. Εκείνοι με τη σειρά τους, πρέπει να αλλάξουμε πολλά για να ανατρέψουν τα προγνωστικά. Χρειάζονται μεγαλύτερο rotation, περισσότερους παίκτες σε υψηλή απόδοση, τροποποιήσεις στην άμυνα με εφαρμογή ζώνης και νέες ιδέες-κόλπα από τον Ομπράντοβιτς.
Γίνεται να τα παρουσιάσει όλα αυτά την Τετάρτη και κυρίως το Σάββατο αν νικήσει τον τέταρτο τελικό; Δεν θα βρεθεί ούτε ένας που θα απαντήσει καταφατικά με απόλυτο τρόπο, αλλά και ουδείς μπορεί να καταδικάσει μια ομάδα σαν τον Παναθηναϊκό, αν δεν του αρκεί το (τιμητικό) 2-3 για τους Πρωταθλητές Ευρώπης!
Υ.Γ.1: Ο καταιγιστικός Ολυμπιακός πήρε από όλους τους παίκτες του κάτι. Από τον Σπανούλη το καλύτερο εφετινό του ματς κόντρα στον ΠΑΟ. Από τον Κέσελ το ίδιο. Πολλά (όπως σταθερά συμβαίνει) από τους Παπανικολάου-Πρίντεζης. Μεγάλη βοήθεια από τον Έισι Λο. Εξίσου από τον Άντιτς, τον Χάινς αλλά και τον Ντόρσι που μπορεί να τελείωσε με 2 πόντους ύστερα από βολές στη λήξη της περιόδου (0/4δ, 2/6β η στατιστική του) αλλά ήταν εκ των κορυφαίων χάρη στην αμυντική του προσπάθεια.
Υ.Γ.2: Ο εκνευρισμός που έβγαλαν ορισμένοι «πράσινοι» είναι επίσης δείγμα πως και οι ίδιοι νιώθουν ότι δεν βρίσκονται σε καλή κατάσταση.
Υ.Γ.3: Το ματς της Τετάρτης θα είναι για αρκετούς από την ομάδα του Παναθηναϊκού, το αποχαιρετιστήριο. Η αναγνώριση της προσφοράς τους και το χειροκρότημα δεν θα (πρέπει να) έχει σχέση με το αποτέλεσμα του αγώνα.