Ο Ζοτς στα «σχοινιά»

Για πρώτη φορά από την ημέρα που ανέλαβε τον Παναθηναϊκό ο Ομπράντοβιτς, ο αιώνιος αντίπαλός του μοιάζει να έχει το πάνω χέρι. Μην μου θυμίσει κανείς το 2002. Τότε μπορεί να προκρίθηκε ο Ολυμπιακός αλλά είχαν γίνει δύο παράξενα παιχνίδια που δεν είναι της ώρας να τα αναλύσουμε.

Είναι δεδομένο πως όλα τα χρόνια του Ζοτς ο Παναθηναϊκός έβγαζε μεγαλύτερη σιγουριά σαν ομάδα στο γήπεδο.  Στη φετινή σειρά, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, αυτό το πλεονέκτημα φαίνεται να το έχει πάρει ο Ολυμπιακός. Η ομάδα του Ίβκοβιτς απέκτησε αυτοπεποίθηση από την κατάκτηση του Final Four. Βγάζει σιγουριά στο παιχνίδι της, μεγαλύτερη ενέργεια από τον αντίπαλό της και δείχνει έτοιμη να πάρει το πρωτάθλημα από τον Παναθηναϊκό.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Ολυμπιακός έχει την έδρα, αλλά η πρώτη που την αγωνιστική υπέρβαση για να πάρει τον τίτλο, πρέπει να την κάνει ο αντίπαλός του. Φυσικά κανένας δεν γίνεται να ξεγράψει τον Παναθηναϊκό.

Πιθανότατα να αποδειχθεί ως μεγάλο όπλο το γεγονός πως προσωπικότητες όπως οι Ομπράντοβιτς, Διαμαντίδης, Γιασικεβίτσιους μοιάζουν να αμφισβητούνται. Είναι φανερό όμως πως χρειάζονται βοήθειες  από τους υπόλοιπους παίκτες.

Το μεγάλο πλεονέκτημα που έχει ο Ολυμπιακός είναι η ενέργεια που βγάζουν οι παίκτες του, κάτι που ουσιαστικά το παραδέχτηκε και ο Ομπράντοβιτς ομολογώντας πως υπάρχει πρόβλημα κούρασης. Το γεγονός αυτό βγαίνει πολύ σε αυτά τα δύο παιχνίδια καθώς ο Ντούντα έχει περισσότερους ενεργούς παίκτες. Ο Σπανούλης για παράδειγμα στο ΟΑΚΑ δεν πήρε πολλές επιθέσεις και κατάφερε να μείνει φρέσκος και να βοηθήσει με τις εκπληκτικές του επιλογές στο 4ο δεκάλεπτο, να γυρίσει το παιχνίδι.

Αντίθετα όταν ο Διαμαντίδης μένει εκτός 5άδας οι επιλογές στην επίθεση είναι τραγικές. Έφτασε στο σημείο να φαίνεται ως μεγάλο λάθος του Ομπράντοβιτς που αποφάσισε να δώσει ανάσα στον Διαμαντίδη στην προτελευταία επίθεση. Αυτό δεν υπήρχε ποτέ στον Παναθηναϊκό. Οι παίκτες έμπαιναν και έβγαιναν χωρίς να αλλοιωνόταν ο τρόπος που δημιουργούσε επιθέσεις η ομάδα. Σε αυτά τα δύο παιχνίδια στον Ολυμπιακό βγάζουν εις πέρας το ρόλο τους και είναι χρήσιμοι 9 παίκτες.

Δεν νομίζω πως μπορεί να έχει παράπονο ο Ίβκοβιτς από τους Σπανούλη, Μάντζαρη, Άντιτς, Γκετσεβίτσιους, Παπανικολάου, Πρίντεζη, Ντόρσεϊ, Χάινς, Σλούκα.  Αντίθετα τον Παναθηναϊκό τον κρατάνε οι Διαμαντίδης, Σάρας και η ψυχή του Καϊμακόγλου. Από τον Ολυμπιακό περιθώρια βελτίωσης έχει στην επίθεση μόνο ο Σπανούλης (αν και ήταν εκπληκτικός από δημιουργία σε αυτά τα δύο παιχνίδια), από τον Παναθηναϊκό πρέπει να βελτιωθούν, να δώσουν κάτι σχεδόν όλοι οι παίκτες.

Σε σχέση πρώτου και δεύτερου τελικού φανερή ήταν η διάθεση του Διαμαντίδη να πάρει ηγετικό ρόλο και του Περπέρογλου να ποστάρει ώστε να εκμεταλλευτεί το γεγονός πως ο Ολυμπιακός παίζει με τρεις κοντούς, οπότε σχεδόν σε όλες τις επιθέσεις θα έχει ματς απ. Και όλη η ομάδα προσπαθούσε να ανεβάσει την ψυχολογία του Μπατίστ. Για να σπάσεις όμως την έδρα του φετινού Ολυμπιακού είναι φανερό πως η εμπειρία των Διαμαντίδη, Σάρας, η μαχητικότητα του Καϊμακόγλου και η εκμετάλλευση της διαφοράς ύψους από τον Περπέρογλου δεν φτάνουν.

Χρειάζεται στην επίθεση να βρεθούν και άλλοι πρωταγωνιστές και από τη στιγμή που οι Σμιθ, Λόγκαν μοιάζουν ως καμένα χαρτιά, δεν υπάρχει περιθώριο για να μην προσφέρουν οι υπόλοιποι. Αν συνεχίσει ο Καλάθης να κάνει επιπόλαιες ενέργειες και να μοιάζει πιο άπειρος από τον Σλούκα και τον Μάντζαρη, ο Σάτο  να μην απειλεί και στο τέσσερα, πέντε οι Πρίντεζης, Χάινς να βάζουν καλάθι όποτε θέλουν, ο Παναθηναϊκός δεν θα μπορέσει ούτε να διεκδικήσει σπάσιμο της έδρας.

Χρειάζεται στο ΣΕΦ ο Παναθηναϊκός να κάνει και αυτός περισσότερους τους πρωταγωνιστές του. Και φυσικά να βρει τρόπο να περιορίσει τους Πρίντεζη, Χάινς. Στο ΣΕΦ η άμυνα του Παναθηναϊκού έφαγε 31 πόντους από αυτούς τους δύο, στο ΟΑΚΑ 28. Εδώ ο Ίβκοβιτς έχει κάνει ματ στον Ομπράντοβιτς και περιμένω να δω τον τρόπο που θα βρει ο Ζοτς να απαντήσει. Ο Ολυμπιακός στο 4 και στο 5 έχει δύο παίκτες που μπορούν να παίρνουν την μπάλα με μούρη στο απέναντι καλάθι και να επιχειρούν μικρό ντράιβ. Φέτος ο Μπατίστ έχει βαρύνει, δεν έχει γρήγορα πόδια και δεν μπορεί να ακολουθεί το ντράιβ του Χάινς και τα υπόλοιπα πεντάρια είναι εξ ορισμού βαριά. Στο τέσσερα, τα προβλήματα είναι ακόμα μεγαλύτερα και ο Πρίντεζης κάνει πάρτι. Τα πράγματα δυσκολεύουν για την πράσινη άμυνα όταν ο Ολυμπιακός παίζει με τρεις κοντούς και οι Σάτο, Περπέρογλου αναγκάζονται να παίζουν άμυνα ψηλά.

Είδαμε πολλές φορές τον Σάτο να παίζει άμυνα τον Μάντζαρη. Από τη στιγμή που το τριάρι του Παναθηναϊκού κυνηγά ψηλά, οι Χάινς, Πρίντεζης παίζουν ένας με έναν χωρίς στην άμυνα του Παναθηναϊκού να υπάρχουν βοήθειες. Στο ΣΕΦ για το λόγο αυτό ο Ομπράντοβιτς προσπάθησε σε κάποιες άμυνες να παίξει ζώνη προσαρμογής ώστε να έχει τρεις παίκτες χαμηλά για να δίνονται βοήθειες. Αλλά όποτε το επιχείρησε, ο Ολυμπιακός γύρισε τέλεια την μπάλα και τιμώρησε την απόφαση του  με τρίποντα.

Νομίζω πως στο ΣΕΦ τα 3 τρίποντα του Γκετσεβίτσιους σκότωσαν τον Παναθηναϊκό, καθώς δεν έδωσαν το δικαίωμα στον Ομπράντοβιτς να επιμείνει σε αυτήν τη σύνθετη άμυνα που θα του έδενε τη ρακέτα και θα τον βοηθούσε να πάρει πιο εύκολα το αμυντικό ριμπάουντ. Σίγουρα στη σκακιέρα ο Ντούντα έχει φέρει σε δύσκολη θέση τον Ζοτς. Φαντάζει όμως σίγουρο πως από τη στιγμή που έγινε η ισοφάριση, ο Ζοτς θα ψάξει για απαντήσεις. Αν οι παίκτες του τον βοηθήσουν την Κυριακή πάμε για μεγάλο παιχνίδι.