Το απόλυτο χάος εξακολουθεί
Αδυνατώ να πιστέψω ότι έβαλαν μυαλό ορισμένοι μετά τα όσα συνέβησαν (και δεν ήταν η πρώτη φορά) το βράδυ της Πέμπτης.
Κατά την ταπεινή μου άποψη ακόμα υπάρχει χάος αμέτρητο, ανεξάρτητα από την αισιόδοξη νότα που προσπαθούν και παλεύουν να δώσουν μερικοί… Θα σας εξηγήσω αμέσως τι εννοώ:
-Αδυσώπητη μάχη για το αν η αναβολή συνέφερε τον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό! Αυτό είναι το θέμα μας.
-Απίστευτες απορίες για το αν οι άγνωστοι που πέταξαν τις πέτρες ήταν οπαδοί του Ολυμπιακού ή προβοκάτορες οπαδοί του Παναθηναϊκού! Βρήκαμε θέμα να τσακωνόμαστε όπως καταλαβαίνετε.
-Φοβερή και τρομερή επιχειρηματολογία του στυλ: «Κοιτάξτε τι κάνατε» και «όμως εσείς είχατε κάνει αυτό» και στη συνέχεια «τότε που εσείς είχατε κάνει αυτό» και με τη συγκεκριμένη κουβέντα να μην έχει τελειωμό. Και πώς να έχει;
-Τον Νίκο Φιλίππου να λέει ότι «αν δεν του αρέσει του Γιασικεβίτσιους να φύγει»! Θίχτηκε από τα λόγια του «Σάρας» (είπε ότι «στην Ελλάδα είναι χειρότερα από τη Βενεζουέλα») ο μάνατζερ των Εθνικών Ομάδων και Διευθυντής του ΣΕΦ. Αυτές είναι οι τωρινές του ιδιότητες. Παλαιότερα ήταν αθλητής. Και η άποψη ενός πρώην αθλητή, υψηλότατου επιπέδου μάλιστα σ’ ένα τέτοιο περιστατικό είναι «ή θα τρως τις πέτρες σου ή θα φύγεις από τη χώρα»! Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά!
-Τον Πάνο Μπιτσαξή να απειλεί Θεούς και Δαίμονες το βράδυ της Πέμπτης αλλά την Παρασκευή το πρωί να αλλάζει πορεία. Καλά, δεν είναι η πρώτη φορά που το βλέπουμε αυτό.
-Τον Παναγιώτη Φασούλα να κατηγορεί τον… Μπιτσαξή επειδή δεν έγινε το ματς αν και ήθελαν οι ομάδες! Ήταν απόλυτα φυσιολογικό να διεξαχθεί το ματς, κατά τον Φασούλα, μετά τα όσα προηγήθηκαν.
-Την αστυνομία για μια ακόμα φορά να είναι… εκτός τόπου και χρόνου! Να παρακολουθεί απλώς και να είναι ανήμπορη ν’ αντιδράσει. Το ερώτημα είναι απλό: Θα κάνετε κάτι; Θα πιάσετε κανέναν; Θα προλάβετε τίποτα; Διότι μέχρι στιγμής αυτά τα ερωτήματα δεν έχουν απαντηθεί.
Και πόσα ακόμα που όσο έρχονται στο μυαλό μου τόσο αναρωτιέμαι για το αν πρέπει να γελάσω ή να βρίσω! Από την Πέμπτη είχα εκφράσει την άποψή μου για το ποιο γεγονός θεωρώ ως το πλέον τραγικό: Να βλέπω έναν λαό ανίκανο να χαρεί, ανίκανο να πανηγυρίσει.
Με όσα ανέφερα και με όσα ακούστηκαν, γράφτηκαν, συζητήθηκαν τα οποία αν αποτυπωθούν εδώ μέσα θα διαμορφώσουν ένα «τερατούργημα» δεν μπορώ ειλικρινά να βρω διαφορετικό χαρακτηρισμό από το «αμέτρητο χάος που συνεχίζεται»!
Κατά τη γνώμη μου, ΔΕΝ θα έπρεπε να γίνουν τελικοί πρωταθλήματος. Δεν μ’ ενδιαφέρει ποιος άρχισε, δεν μ’ ενδιαφέρει τι προηγήθηκε, δεν θα βάλω ζυγαριά στην αλητεία. Μ’ ενδιαφέρει όμως ότι έτσι όπως είναι η κατάσταση δεν είμαι αισιόδοξος για τη συνέχεια. Δεν είμαι βέβαιος ότι οι διοικήσεις μπορούν να εγγυηθούν (είναι ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΣ αδύνατο να εγγυθούν) δεν πιστεύω ότι οι λίγοι βλαμμένοι θα απομονωθούν από τους κανονικούς (δεν έχει συμβεί ποτέ τόσα χρόνια) δεν πιστεύω ότι η αστυνομία θα κάνει τη δουλειά της (μακάρι να βγω ψεύτης) δεν πιστεύω- γενικά- ότι έχουμε βάλει μυαλό.
Μακάρι να έχω λάθος… Θα είμαι ο πρώτος που θα χαρεί επειδή θα έχω διαψευστεί. Όμως το «δηλητήριο» κυλάει στις φλέβες ορισμένων και το κεφάλι τους εξακολουθεί να είναι άδειο. Κι όλοι μας έχουμε παραδοθεί στις ορέξεις τους.
