«Αιώνιες» αναμνήσεις από το φάιναλ-φορ

Εξ ου και το γιατί λίγες ώρες πριν από την έναρξη των τελικών μεταξύ του Πρωταθλητή Ευρώπης 2012 και του Πρωταθλητή Ευρώπης 2011, θα ολοκληρώσω τα post για την Ευρωλίγκα, καταγράφοντας τις αναμνήσεις από το φάιναλ-φορ της Πόλης.

Δεν χωρά αμφιβολία ότι το Νο1 γεγονός, το πρώτο πράγμα που θα έρχεται αυτομάτως στο μυαλό για το Final-4 του 2012 θα είναι ο θρίαμβος του Ολυμπιακού, η έκπληξη της ομάδας που ήρθε από το πουθενά και σαν άλλος Σεργκέι Μπούμπκα έκανε τη μια υπέρβαση μετά την άλλη. Υπάρχουν όμως και πολλά ακόμη που αξίζουν υπόμνησης και θα βρίσκονται πάντα στη μνήμη όποτε η σκέψη γυρίζει στους αγώνες του «Sinan Erdem».

Η χλιδάτη πρώτη γεύση: Δεν έχει ξαναγίνει η διοργανώτρια αρχή, χάρη στην χορηγό εταιρεία (Turkish Airlines), να διαθέσει στις τέσσερις φιναλίστ ισάριθμα αεροπλάνα για πτήσεις τσάρτερ, ώστε να ταξιδεύσουν στην Πόλη και να επιστρέψουν στη βάση τους, όποτε εκείνες το θελήσουν και με την πολυτέλεια να προσκαλέσουν συγγενείς και φίλους. Η Turkish Airlines, είχε ετοιμάσει μέχρι και προσκέφαλα, στα οποία ήταν τυπωμένα τα σήματα του φάιναλ-φορ και της κάθε ομάδας, επιβεβαιώνοντας την εκτίμηση ότι στην Κωνσταντινούπολη θα βιώναμε το καλύτερο (οργανωτικά) φάιναλ-φορ. Αμ δε…

Το σοκ της επικοινωνίας: Κορυφαίο πρόβλημα και δείγμα της αδυναμίας των Τούρκων, παρά τις όσες αγαθές και φιλότιμες προθέσεις είχαν, να οργανώσουν με επιτυχία το κορυφαίο γεγονός της Ευρωλίγκας, ήταν το ανύπαρκτο Wifi στις εξέδρες Τύπου, όπως και στην αίθουσα Τύπου. Όσοι είχαν Mac (και δεν μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν καλώδιο) και όλα τα κινητά, δεν είχαν πρόσβαση στο δίκτυο, αφού το Ιντερνετ πήγαινε πιο αργά και από τα αυτοκίνητα στο μποτιλιαρισμένο κέντρο της Πόλης. Δεν έχει ξαναγίνει!

Το φάιναλ-φορ μας φέρνει πιο κοντά: Για πρώτη φορά, ύστερα από τρία φάιναλ-φορ με παρουσία των δύο «αιωνίων», οι αποστολές του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού χρησιμοποίησαν το ξενοδοχείο της διοργάνωσης. Έτρωγαν μαζί, κυκλοφορούσαν στους ίδιους χώρους, συζητούσαν και έπιναν τον καφέ τους παρέα.

Εγέρθητω: Ήταν που ήταν η ατάκα της εβδομάδας, ήρθε και η κατάσταση στην εναρκτήρια συνέντευξη Τύπου και έδεσε το πράγματα. Δεν γνωρίζω πώς λέγεται το Εγέρθητω στα τουρκικά, αλλά σαν να μας είχε δοθεί τέτοιο παράγγελμα παρακολουθήσαμε την καθιερωμένη εκδήλωση. Ακούσαμε Ciragan Palace, το ξενοδοχείο που διαθέτει ίσως το καλύτερο location στην Ευρώπη και επικράτησε ενθουσιασμός! Στέκει επιβλητικό πάνω στο Βόσπορο και ειδικά τη νύχτα όταν φωταγωγείται είναι μυθική η εικόνα του. Όμως, πώς να χωρέσουν 500 άτομα σε αίθουσα με 300 θέσεις; Πώς να χρησιμοποιήσεις το μηχάνημα μετάφρασης, όταν δεν πιάνει σήμα; Απογοήτευση και εκνευρισμός μαζί! Ήταν το πρώτο μήνυμα, πριν από το τελειωτικό κτύπημα με το WiFi.

Κρυφό σχολείο: Στα αποδυτήρια του Παναθηναϊκού, οι οδηγίες του Ομπράντοβιτς πριν από τον ημιτελικό με την ΤΣΣΚΑ δόθηκαν στο σκοτάδι. Σε ένα μέρος του Sinan Erdem σημειώθηκε διακοπή ρεύματος και τα αποδυτήρια που χρησιμοποίησε ο Παναθηναϊκός έμειναν χωρίς φως! Η λύση βρέθηκε με κινητά τηλέφωνα. Ορισμένα μέλη της αποστολής χρησιμοποίησαν το φως από τις συσκευές τηλεφώνων, ώστε να φωτιστεί ο πίνακας του... κρυφού σχολειού και να δείξει ο Ομπράντοβιτς το πλάνο.

Ο Ισπανός: Δεν χρειάζεται εξήγηση. Το όνομα Χοσέ Μαρτίν τα λέει όλα. Πρωταγωνιστής του ημιτελικού.

Τα γούρια του Μίλος: Στη συνέντευξη Τύπου των δύο φιναλίστ του τελικού, ο Μίλος Τεόντοσιτς έδειξε προληπτικός προκαλώντας την αντίδραση του πρώην συμπαίκτη του Γιώργου Πρίντεζη. Ο Σέρβος, στις καθιερωμένες αναμνηστικές φωτογραφίες δεν ήθελε να αγγίξει το τρόπαιο. Προτίμησε να φιλήσει το χέρι του Πρίντεζη παρά να πιάσει το κύπελλο. «Πιάστο ρε μαλάκα» του είπε ο Πρίντεζης και δημιουργήθηκε πανικός στην αίθουσα. Ο Τεόντοσιτς όμως επέμεινε. Τελικά αποδείχθηκε ότι του έκανε λάθος πλάκα. «Πιάστο ρε μαλακά τώρα, γιατί αύριο δεν πρόκειται να το πιάσεις» έπρεπε να του είχε πει. Πάντως το χειροφίλημα έπιασε τόπο...

Σουρεάλ: Πριν από το φάιναλ-φορ το πιο σουρεαλιστικό που θα προέβλεπε κανείς ότι θα μπορούσε να συμβεί ήταν να βρεθούν Έλληνες από τη μια, Έλληνες από την άλλη και στη μέση, σε ρόλο πυροσβέστη, Τούρκοι. Αυτό δεν έγινε, γιατί οι Τούρκοι απλά παρακολουθούσαν. Έγινε όμως κάτι ακόμη πιο σουρεάλ. Στον τελικό οι οπαδοί του Ολυμπιακού καθύβριζαν τον προκλητικό, τώρα πια, Τεόντοσιτς γιατί πανηγύριζε τα τρίποντα του και οι οπαδοί του Παναθηναϊκού τον χειροκροτούσαν!

Τράτζικ: Η κίνηση στην Κωνσταντινούπολη! Δεν περιγράφεται. Ειδικά το βράδυ του Σαββάτου, με τους οπαδούς της Γαλατά να πανηγυρίζουν την κατάκτηση του πρωταθλήματος, η κίνηση στους δρόμους ήταν τραγική. Αξέχαστη ταλαιπωρία για όσους την βίωσαν.

Cim Bom Bom: Το Σαββατόβραδο, δίχως αγώνες, ήταν ό,τι έπρεπε για βραδινή έξοδο στην νυχτερινή Πόλη που θυμίζει Αθήνα προ δεκαετίες. Χαμός, πανικός, σεισμός σε όλα τα κλαμπ και τα μπαρ. Στο φημισμένο Reina, το καλύτερο κλαμπ της Κωνσταντινούπολης η ουρά απ’ έξω μπορεί να είχε και 200 άτομα. Να’ ναι καλά ο Κουτλουάι που είχε κανονίσει για τους Έλληνες φίλους του! Μέσα στο μαγαζί, γύρω στους 5.000 θαμώνες διασκέδαζαν σε ρυθμούς Γαλατασαράϊ. Το Cim Bom Bom, που είναι ο ύμνος της πρωταθλήτριας Τουρκίας έπαιζε κάθε 15 λεπτά και ύστερα από 2-3 ώρες είχε κολλήσει σε όλους μας. Δεν είναι άσχημο. Έχει και κλαμπίστικο ρυθμό. Ακούστε το να το διαπιστώσετε:

Ο Κούσενκο βιάστηκε: Το βράδυ του Σαββάτου, στο πιο καλό τραπέζι του μαγαζιού, έσκασε μύτη ο Κούσενκο της ΤΣΣΚΑ. Από πριν έγινε αντιληπτό πως κάποιος διάσημος θα ερχόταν. Η κινητικότητα ήταν τέτοια, οι σικιούριτι που είχαν μαζευτεί δημιουργούσαν τείχος, οι σαμπάνιες ήταν αμέτρητες, δεν ήθελε και πολύ μυαλό για να καταλάβεις πως κάποιος ισχυρός θα ερχόταν. «Ο πρόεδρος της Γαλατά θα έρθει», είπε κάποιος. Ξαφνικά, από κότερο που έδωσε στην προβλήτα του Reina, κατέβηκαν καμιά 10αριά μοντέλα. Ένας μακρυμάλλης μαζί με ένα φίλο του και από πίσω ο Κούσενκο που ήθελε να διασκεδάσει πριν την κατάκτηση του τροπαίου. Προφανώς ήταν σίγουρος για τη νίκη, ύστερα από την πρόκριση σε βάρος του Παναθηναϊκού. Προφανώς τον ΠΑΟ φοβόταν και τον Ολυμπιακό τον είχε σίγουρο. Έτσι έκανε εντυπωσιακή εμφάνιση στο Reina, με πυροτεχνήματα, γυναικάρες, ποτό και γλέντι μέχρι πρωίας, το οποίο τελικά του βγήκε ξινό.

Επεισόδια: Δυστυχώς δεν τα γλιτώσαμε. Απαράδεκτα όσα συνέβησαν στην Αγιά Σοφιά, έξω από το γήπεδο πριν από τον τελικό. Εξάγαμε πολιτισμό και στην Πόλη.

Run George, run! Στο ΣΕΦ μετά την νίκη-πρόκριση επί της Σιένα στην κυριολεξία ξυλοφόρτωσε τον αδελφό του. Στο Sinan Erdem ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος τη γλίτωσε, καθώς ο Γιώργος Αγγελόπουλος μετά το καλάθι του Πρίντεζη μπήκε στον αγωνιστικό χώρο τρέχοντας. Η είσοδός του, την οποία ακολούθησε το μέλος του Δ.Σ της ΚΑΕ Ολυμπιακός, Λεωνίδας Κορρές δεν γίνεται να μην προκαλέσει γέλια ακόμη και στον νέο πρωθυπουργό μας...

Σάρας, το πρώτο αίμα: Στατιστικώς ο Γιασικεβίτσιους ήταν ο απόλυτος άρχοντας των φάιναλ-φορ. Τέσσερις συμμετοχές, τέσσερις τρόπαια, δηλαδή οκτώ αγώνες, οκτώ νίκες. Περπατώντας το 37ο έτος ηλικίας έκανε το καλύτερο του εφετινό ματς, αρνούμενος να ηττηθεί. Τελικά ο ΠΑΟ δεν τα κατάφερε και ο Λιθουανός σούπερ-σταρ γνώρισε την πρώτη ήττα της καριέρας του σε φάιναλ-φορ.

Όνειρο ζω, μη με ξυπνάτε: Κι όμως δεν ήταν όνειρο, ήταν πραγματικότητα. Κι όμως συνέβη. Μετά το τέλος του τελικού, όσοι οπαδοί του Παναθηναϊκού έμειναν στην εξέδρα, χειροκρότησαν τους «ερυθρόλευκους» για τη νίκη τους. Ήταν τέτοια η ανατροπή, ήταν τόσο οδυνηρή η ήττα από την ΤΣΣΚΑ που πολλοί «πράσινοι» χάρηκαν στο τέλος. Στο βίντεο, που ανέβηκε στο Sport2310 φαίνεται πως αρκετοί είναι εκείνοι που χειροκροτούν.

Απόλαυση: Στην Κωνσταντινούπολη πολλά είναι τα ωραία που μπορείς να γευτείς. Οι απολαύσεις είναι δύο. Το χαμάμ και το φαγητό. Βίντεο από χαμάμ δεν έχω να σας δώσω... Μπορώ να σας διαβεβαιώσω όμως ότι ορισμένοι συνάδελφοι το κατέταξαν στο ΤΟP3 των απολαύσεων. Βίντεο από πολίτικη κουζίνα όμως έχω και σας το παρουσιάζω. Μυθικό τραπέζι...

Buzzer beater: Σάσα Τζόρτζεβιτς, Κορνήλιους Τόμσον και Γιώργος Πρίντεζης. Η λίστα μεγάλωσε με το καλάθι του διεθνούς φόργουορντ. Έμεινε στην Ιστορία των φάιναλ-φορ.

Όνειρο ζω, μη με ξυπνάτε Νο2: Εδώ όμως επρόκειτο για όνειρο και το ξύπνημα φίλτατε Γιόνας ήταν σκληρό για σένα. Τέτοια ομάδα έφθασε στον τελικό και την κατάκτηση του τροπαίου με... αυτόματο πιλότο. Στο +19 αποδείχθηκε όμως ότι οι αυτόματοι πιλότοι δεν βοηθούν και πως όποιο ρόστερ κι αν έχει κάποια ομάδα, χρειάζεται να έχει δουλέψει, να έχει καθοδηγήσει, για να αντεπεξέλθει στην πίεση ενός τελικού. Ο Καζλάουσκας όταν υπέγραψε στην ΤΣΣΚΑ κοιμήθηκε σαν πρωταθλητής Ευρώπης, μετά το τέλος της Ευρωλίγκας ξύπνησε σαν ο μεγάλος ηττημένος. «Ελπίζω να μην τελείωσε η καριέρα μου», είπε με δόση ειρωνείας στους Ρώσους δημοσιογράφους, αλλά νομίζω πως η πραγματικότητα θα είναι σκληρή για τον συμπαθή κατά τα άλλα Λιθουανό.

Δεν με χωράει το... πούλμαν! Οι πανηγυρισμοί του Γιώργου και Παναγιώτη Αγγελόπουλου δεν τελείωσαν στο Sinan Erdem. Στην άφιξη του Ολυμπιακού στο Ελ. Βενιζέλος δεν δίστασαν να ξεπεράσουν τους τύπους και τους καθωπρεπισμούς ανεβαίνοντας στην οροφή του πούλμαν προκαλώντας ντελίριο στους οπαδούς του Ολυμπιακού. Δεν υπάρχει αυτό που έκαναν:

Ζωή... ποδήλατο! Στα φάιναλ-φορ και τις μεγάλες διοργανώσεις το τρέξιμο για τους απεσταλμένους δημοσιογράφους είναι απερίγραπτο. Στο ερώτημα «πως πέρασες» η ατάκα «άσε, μου έγινε η ζωή ποδήλατο», είναι η πιο συνηθισμένη. Ξένος συνάδελφος το έκανε πράξη και ενδυματολογικά. Παρουσιάζοντας τη δημοσιογραφία του 2050, κυκλοφορούσε ντυμένος σαν ποδηλάτης με κράνος σχετικό, στο οποίο είχε τοποθετήσει κάμερα για τις συνεντεύξεις που έπαιρνε. Στη φωτό που σας παραθέτω, δυστυχώς δεν μπορεί να αποτυπωθεί το έκπληκτο βλέμμα του Ομπράντοβιτς μόλις τον αντίκρισε.

Ζέλικό μου, Τζόρντι μου: Μετά τον ποδηλάτη της δημοσιογραφίας και τη συνέντευξη με τον Ομπράντοβιτς, η έκπληξη ήταν δική μας. Ο Τζόρντι Μπερτομέου, αναζήτησε τον προπονητή του Παναθηναϊκού και αφού τον αγκάλιασε είχαν μια συζήτηση, που την χαρακτήρισε ένα απολογητικό ύφος. Το βίντεο μιλάει από μόνο του.

Λο εσύ SuperHero: Κάποτε, το 1996 στο Τρεβίζο, την παραμονή του τελευταίου προημιτελικού Μπενετόν - Παναθηναϊκός (με την τάπα του Στόγιαν στον Ρέμπρατσα) είχα βρεθεί στο ξενοδοχείο του Παναθηναϊκού για κοινή συνέντευξη του Ουίλκινς με τον Χένρι Ουίλιαμς. Αντικρίζοντας τον Ντομινίκ να περπατάει σαν γιαγιά σε γηροκομείο έπαθα σοκ, που έγινε ακόμη μεγαλύτερο την επόμενη μέρα όταν ο Αμερικανός σαν να είχε φορέσει τη στολή σούπερ-ήρωα είχε μεταμορφωθεί σε ιπτάμενο. Ε, με τον Λο τα πράγματα ήταν ακόμη πιο απίστευτα. Με πατερίτσες κυκλοφορούσε, κουτσαίνοντας μπήκε στα αποδυτήρια αλλά ζήτησε με δική του ευθύνη να παίξει. Έκανε ένεση και αγωνίστηκε. Το βίντεο που έφτιαξε ο Ολυμπιακός τα λέει όλα. Η εικόνα πάντα είναι πιο δυνατή από τις λέξεις. Αξίζει να το παρακολουθήσετε.

Κρουαζιέρα θα σε πάω: Αλλού πετούσαν βότσαλα στη θάλασσα, στην Πόλη ο Ίβκοβιτς επέλεξε βολτίτσα και ψάρεμα στο Βόσπορο, προκειμένου να αποφορτίσει την ημέρα του τελικού τους παίκτες του. Προσωπικά, με την εξέλιξη που είχε το ματς, δεν πιστεύω πως έπαιξε ρόλο αλλά η κίνηση είναι διδακτική για όλους τους νέους προπονητές.

Κρουαζιέρα θα σε πάω Νο2: Δεν πήγαν μόνο οι «ερυθρόλευκοι» ρομαντική βόλτα στα νερά του Βοσπόρου. Είχαμε και εμείς την τυχερή μας. Λόγω της κίνησης στο κέντρο της Πόλης, οι διοργανωτές προέβλεψαν τη μεταφορά των δημοσιογράφων στο Ciragan Palace για το ετήσιο Gala της Euroleague με βαπορέτο. Υπό τους ήχους γαλλικής μουσικής, κάναμε τη... βαρκάδα μας και με τη θέα που είχαμε, ξεχάσαμε το κρύο και την υγρασία.

Χαμένα πέναλτι: Φυσικά πάντα θα θυμόμαστε την αδυναμία των Ρώσων στις κρίσιμες βολές. Παίκτες με εκπληκτικά ποσοστά από τη γραμμή των βολών, είχαν 0/2 τόσο στον ημιτελικό, όσο και στον τελικό. Την Παρασκευή την αστοχία του Τεόντοσιτς η ΤΣΣΚΑ δεν την πλήρωσε, την Κυριακή τις δύο βολές του «Σίσκα» στο σίδερο τις στέρησαν το τρόπαιο.

Αγάπα την ομάδα σου χωρίς να μισείς τον αντίπαλο: Το συγκεκριμένο είναι το μότο μου σχετικά με τον αθλητισμό. Βρήκε... σάρκα και οστά στην παρακάτω φωτογραφία που είναι κατά την προσωπική μου άποψη είναι η φωτογραφία του φάιναλ-φορ.

Καλή επιτυχία: Στο ίδιο ελπιδοφόρο κλίμα για το μέλλον του αθλητισμού στην χώρα μας και η αποκάλυψη των προέδρων του Ολυμπιακού, ότι δύο παίκτες του Παναθηναϊκού όταν τους συνάντησαν πριν από τον τελικό τους ευχήθηκαν καλή επιτυχία. Σε άλλη χώρα θα τους ονομάτιζαν, στην Ελλαδάρα μας το απέφυγαν, για να μην έχουν πρόβλημα τα παιδιά. Κρίμα που δεν ήταν και 15!

Τα πλακάτ του Αγγέλου: Τα «τσιτάτα» που έγραψε, προφανώς ο Βαγγέλης Αγγέλου στους τοίχους των αποδυτηρίων του Ολυμπιακού, αποκαλύπτουν μέρος του τι συμβαίνει στο... άβατο των ομάδων.

Ο πρώτος είναι πρώτος και ο δεύτερος... διασκεδάζει: Αν ήταν ελληνική ομάδα άπαντες θα είχαν κρυφτεί στα δωμάτια τους. Η εμφάνιση παικτών της ΤΣΣΚΑ στο Reina, στο οποίο η οργανωτική επιτροπή έκανε το αποχαιρετιστήριο πάρτι, εξέπληξε τους πάντες. Όμως τι να κάνουν οι άνθρωποι; Να αυτοκτονήσουν; Ας αλλάξουμε νοοτροπία. Ο κάθε ένας, ακόμη και στην απώλεια συγγενικών ή φιλικών προσώπων, πενθεί με τον τρόπο του. Έτσι και οι παίκτες. Ουδείς δεν μπορεί να καταλάβει τη στεναχώρια τους που νιώθουν ύστερα από τόσους κόπους που έχουν κάνει όλη τη σεζόν. Η νυχτερινή έξοδος ύστερα από αποτυχία δεν σημαίνει ντε και καλά ότι δεν τους καίγεται καρφάκι, δεν σημαίνει πως διασκεδάζουν.

Μύθος: Ο Κιριλένκο με τη στάση του σε όλη τη διάρκεια της σεζόν, την παραμονή του στην ΤΣΣΚΑ μετά το τέλος του λοκ-άουτ, αλλά και τη συμπεριφορά του στην Κωνσταντινούπολη έδειξε πώς πρέπει να λειτουργούν οι αθλητές. Ο τύπος είναι ΜΥΘΟΣ. Δεν αρνήθηκε σε κανέναν αυτόγραφο, φωτογραφία, δήλωση. Ακόμη και μετά την σκληρή ήττα στον τελικό. Ακόμη και στην αναχώρηση από την Πόλη. Όταν περνούσε το check-in της Turkish Airlines ένας υπάλληλος τον ρώτησε αν έχει κάποια φανέλα να του δώσει. Ο Κιριλένκο, ζήτησε τη βαλίτσα του πίσω, την άνοιξε, έβγαλε μια φανέλα, την γύρισε από την λευκή της όψη, έβαλε αυτόγραφο και την έδωσε. Λατρεία για ΑΚ47!

Τα κλάματα: Σε στιγμές ακραίων συναισθημάτων, υπάρχουν και ακραίες αντιδράσεις. Είτε πρόκειται για χαρά, είτε για λύπη. Τα κλάματα χαράς των παικτών του Ολυμπιακού που πλημμύρισαν τον Βόσπορο, αλλά και το κλάμα του Θανάση Γιαννακόπουλου μετά την άδικη ήττα στον ημιτελικό, θα είναι μια ακόμη έντονη ανάμνηση από το φάιναλ-φορ της Πόλης.

Η ατάκα: Σε κάθε φάιναλ-φορ, μιας και οι πρωταγωνιστές είναι δεδομένο ότι είναι ευφυείς άνθρωποι, υπάρχουν δηλώσεις ή ατάκες που γράφουν Ιστορία. Στο φετινό φάιναλ-φορ δεν υπήρχαν πολλές τέτοιες. Η καλύτερη δήλωση ήταν μάλλον του Ντούσαν Ίβκοβιτς που παρομοίασε την ομάδα του με τη Βούλα Πατουλίδου, η οποία για να κατακτήσει το χρυσό στη Βαρκελώνη το 1992 είδε την Ντίβερς να πέφτει στο τελευταίο εμπόδιο. Η ΤΣΣΚΑ δεν βρήκε σε εμπόδιο, αλλά μετά το 28’ έπεσε στο παρκέ σαν την Αμερικανίδα αθλήτρια.

Αυτά, που ανέφερα σε 2.445 λέξεις μαζί με εννέα βίντεο και έξι φωτογραφίες θα είναι οι αναμνήσεις από το φάιναλ-φορ της Κωνσταντινούπολης. Επιστροφή στη... ζούγκλα των τελικών της Α1, εξ ου και το τραγουδάκι στο τέλος. Ραντεβού με το βαρύτιμο τρόπαιο ξανά του χρόνου στο Λονδίνο και την 02Αρένα, από που και το τελευταίο βίντεο.

***Για σχόλια, παρατηρήσεις, ενστάσεις υπάρχει και το twitter (@TheShot71).