Kαι τώρα η… βολική ισοπαλία

Πρώτα απ’ όλα, δεν έχω καμία διάθεση να υπερασπιστώ τον Γκαρσία που μαζί με τον Μπόλονι ήταν οι μόνοι που δεν πήραν χαμπάρι ότι η ΑΕΚ μπήκε στο δεύτερο ημίχρονο με στρατηγική να πάρει τη δεύτερη κίτρινη από τον Ουρουγουανό.

Βέβαια, αν εξετάσουμε λίγο βαθύτερα το πράγμα, θα κατανοήσουμε πως πρέπει να είσαι πολύ μικρή ομάδα για να έχεις έναν τόσο μίζερο σκοπό. Στο ποδόσφαιρο υπάρχει το «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» αλλά ως ένα βαθμό.

Επειδή λοιπόν μιλάμε για προσωπικότητες και συμπεριφορές, νομίζω πως η ΑΕΚ διαθέτει αρκετές προσωπικότητες αστείες. Όπως για παράδειγμα τον Γεωργέα ή τον Κοντοέ, που η υποκριτική τους ικανότητα φτάνει σε επίπεδα Καρέζη και βάλε. Η εκφραστικότητά τους σε ό,τι και να κάνουν, μπορεί να εκνευρίσει άνθρωπο που έχει καταπιεί μια καρτέλα λεξοτανίλ.

Όπως τον Βάργκας, που λειτουργώντας άκρως αντισυναδελφικά, χτυπάει τον Γκαρσία συνεχώς εκτός φάσης. Όπως τον Λυμπερόπουλο, που ψάχνει τη βουτιά στη περιοχή, ενώ παίζει το τελευταίο του παιχνίδι μετά από μια λαμπρή καριέρα.

Η ΑΕΚ διαθέτει και εξαιρετικά παιδιά. Όπως ο Δημήτρης Κωνσταντόπουλος, ο Παντελής Καφές, ακόμη κι ο Μάκος που ωρίμασε σε σχέση με τον παρελθόν.

Τον Λαγό τον συμπαθούσα, αλλά περίμενα να πει στον Κουκουλάκη πως ο Φωτάκης δεν τον ακούμπησε. Ο καημένος, βέβαια, έχει να πληρωθεί καμιά διετία και ψάχνει να δώσει στίγμα ύπαρξης σε αυτό το συνονθύλευμα. Αλλά δεν παύει αυτή η συμπεριφορά να τον στιγματίζει.

Περιμένω να δω την τελευταία αγωνιστική των πλέι οφ, τότε που οι ΑΕΚτζήδες ρεπόρτερ θα είναι ικανοποιημένοι από την ισοπαλία με τον Παναθηναϊκό, αφού η ζωή τα έφερε έτσι και θα πρέπει να μη διεκδικήσουν την πρωτιά, αλλά τη φάση του Γιουρόπα Λιγκ τον Αύγουστο.

Θα φέρουν τη βολική ισοπαλία ή θα παλέψουν για τη νίκη; Το ερώτημα βέβαια είναι ρητορικό, αφού γνωρίζουμε όλοι τι θα συμβεί. Οι αποφάσεις έχουν παρθεί εδώ και καιρό και μάλλον στην ΑΕΚ χαίρονται που είναι κομπάρσοι.

Όπως και πέρυσι, που την τελευταία αγωνιστική τον πλέι οφ μάρκαραν με την τακτική του ματιάσματος, έτσι ώστε να βγει πρώτος ο Παναθηναϊκός. Μ’ αρέσει που οι οπαδοί των δύο ομάδων πλακώνονται στους δρόμους και οι παίκτες με τους παράγοντες - όταν αυτοί υπήρχαν - έχουν βρει έναν έξοχο κώδικα επικοινωνίας.

Ο Γκαρσία είναι αυτός που είναι. Υπάρχουν στιγμές που θολώνει όπως εχθές και εκτίθεται ο ΠΑΟΚ και κανένας άλλος. Εμείς είμαστε αυτοί που τον έχουμε ανεχτεί, γιατί ζυγίζοντας το θετικά με τα αρνητικά, τα πρώτα υπερτερούν κατά πολύ.

Το να πιάνουν τον Γκαρσία στο στόμα τους ή στη πένα τους άνθρωποι που δεν είναι ικανοί να αναλύσουν το κουκλοθέατρο της ομάδας τους, είναι γελοίο.

Θα πρέπει να σημειώσω πως η κόκκινη του Φωτάκη, είναι δείγμα πρόθεσης των διαιτητών της αναμέτρησης, αφού εκτός του Κουκουλάκη που λόγω γωνίας μπορεί και να μην είδε – άσε που είδε – υπάρχει και αυτό το τυπάκι ονόματι Ποντίκης που είναι στην ευθεία. Οι 37 σταυροί που έκανε ο Φωτάκης, πάντως, δεν έπεισαν τον Κουκουλάκη.

Βέβαια, η ζωή τα φέρνει έτσι, που η ΑΕΚ ευνοείται και παίρνει την ισοβαθμία, από μία… κακιά στιγμή ενός τύπου που τον λένε Ποντίκη. Όσοι γνωρίζουν από ΑΕΚ, μάλλον θυμούνται την ιστορία με εκείνον τον διαιτητή που είχε το ίδιο επώνυμο με τον χθεσινό βοηθό.

Τέλος, μάλλον έχει έρθει η ώρα για τους εισαγγελείς να ζητήσουν τις τηλεφωνικές επικοινωνίες, την άρση του απορρήτου, από αυτά τα παλικάρια της ΚΕΔ και των διαιτητών γενικότερα.

Δε γνωρίζω τι μπορεί να έχει συμβεί, αλλά με αυτά που γίνονται στα γήπεδα, για να μπορέσω να πιστέψω ότι όλα είναι καθαρά χρειάζομαι μία έρευνα από τις αρχές. Και δεν είμαι ο μόνος που έχει αυτό το συναίσθημα τη δεδομένη χρονική στιγμή στη χώρα.

ΥΓ. Θεωρώ πάντως πως η συμπεριφορά των παικτών του ΠΑΟΚ προς τους διαιτητές παραείναι πολιτισμένη. Μετά από τόσα όργια, ένα «καροτσάκι» δεν έχει πάει κανένας. Απορώ με την υπομονή τους.