Ήταν το καλύτερο, αλλά δεν φτάνει για το τελείωμα
Πέρασε και από το Περιστέρι ο Παναθηναϊκός. Με την θεωρητικά πιο καλή του εμφάνιση στα πλέι-οφ. Αλλά με εμφάνιση θα πρόσθετα, που θα πρέπει να την αφήσει πίσω και την ανεβάσει πολλά στάνταρ παραπάνω στο ντέρμπι με την ΑΕΚ, για να μην χύσει πάλι την καρδάρα με το γάλα στο τελευταίο παιχνίδι.
Το λέω αυτό, γιατί, ναι, είναι σωστό ότι ο Παναθηναϊκός έκανε με την Ατρόμητο, το καλύτερο παιχνίδι του στην φάση αυτών των αγώνων κατάταξης για τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ.
Όμως δεν μπορεί να είναι αυτό το κριτήριο για να πεις μια εμφάνιση καλή και πολύ περισσότερο αρκετή για να πάρεις τον στόχο που θέλεις. Κι αυτό γιατί, κατά γενική ομολογία, οι εμφανίσεις στα τρία πρώτα παιχνίδια, ήταν στην κυριολεξία άθλιες. Γι’ αυτό άλλωστε και στα τρία αυτά παιχνίδια, ο Παναθηναϊκός μετρούσε μια ισοπαλία και δύο ήττες.
Δεν μπορεί λοιπόν κριτήριο να είναι οι συγκεκριμένες εμφανίσεις. Κι όχι μόνο γιατί από ένα σημείο και μετά, αντικειμενικά δεν θα μπορούσε να παίξει χειρότερα ο Παναθηναϊκός. Αλλά γιατί θα πρέπει να έχει σαφέστερα μεγαλύτερες απαιτήσεις από τον εαυτό του ο Παναθηναϊκός, από το να κάνει απλά μια καλύτερη εμφάνιση από τις άθλιες που είχε κάνει αρχικά.
Ο Παναθηναϊκός λοιπόν, ήταν σοβαρός και θετικός στο Περιστέρι. Βοήθησε σ’ αυτό, κατ’ αρχήν η πολύ καλή απόδοση της αμυντικής του γραμμής. Δεν κινδύνεψε δηλαδή ουσιαστικά ο Παναθηναϊκός σε κανένα σημείο του αγώνα.
Από κει και πέρα, η καλή δουλειά του Βιτόλο στο κέντρο κράτησε την κυκλοφορία της μπάλας και το παιχνίδι στα πόδια του Παναθηναϊκού. Χωρίς ιδιαίτερα πράγματα πάντως, καθώς σε πολύ κακή –και παρατεταμένα μάλιστα- κακή μέρα ο Χριστοδουλόπουλος, το ίδιο και ο Ζέκα, ενώ ο Νίνης είχε όρεξη, έδειχνε τουλάχιστον να έχει όρεξη, αλλά έπαιζε σαφέστατα επηρεασμένος από τον τραυματισμό του και την μάσκα ανάγκης που φορούσε.
Στο διάστημα αυτό, ο Κλέιτον κυρίως προσπαθούσε κάτι να κάνει, αλλά ήταν εντελώς ανορθόδοξη η παράταξη μέσα στο γήπεδο, ειδικά αφού τα πλάγια είχαν αναλάβει οι ανύπαρκτοι στο γήπεδο Ζέκα και Λάζαρος.
Βελτιώθηκε η εικόνα στο δεύτερο, ήρθε και το πολύ όμορφο γκολ του Νίνη και ο Παναθηναϊκός πήρε πολύ πιο εύκολα την νίκη απ’ ότι δείχνει το τελικό σκορ.
Από κει και πέρα πια. Με την ΑΕΚ θα είναι αρκετά δύσκολο το παιχνίδι. Καθώς η ΑΕΚ, πέρα από το πάθος που βγάζει σε κάθε παιχνίδι της τελευταία, δείχνει να υπερτερεί αυτή την στιγμή και σε ένα ακόμα τομέα του Παναθηναϊκού, αυτόν της ταχύτητας και της φυσικής κατάστασης.
Δεν ξέρω αν αντανακλά πραγματικά την κατάσταση των δύο ομάδων αυτό, αλλά πάντως αυτή είναι η εικόνα που βγάζουν στο γήπεδο στα τελευταία παιχνίδια.
Θα πρέπει λοιπόν ο Παναθηναϊκός, αν μη τι άλλο, να τρέξει σαφέστερα περισσότερο απ’ ότι έτρεξε και προσπάθησε με τον Ατρόμητο στο Περιστέρι. Έτσι ώστε να μπορέσει να αξιοποιήσει την όποια θεωρητική ανωτερότητά του σαν ομάδα από πλευράς ποιότητας και την μεγαλύτερη διαθεσιμότητα εναλλακτικών λύσεων από τον αντίπαλό του.
Αλλιώτικα θα βρεθεί εγκλωβισμένος και ειδικά αν του στραβώσει το ματς, θα φτύσει αίμα για να το γυρίσει.
Γι’ αυτά φυσικά έχουμε όμως κάμποσες μέρες μπροστά μας.
Προς το παρόν και σε σχέση με αυτό το ματς, θα μείνω στην δήλωση-παράκληση του Φερέιρα, να γεμίσουν οι οπαδοί του Παναθηναϊκού το ΟΑΚΑ στο τελευταίο παιχνίδι με την ΑΕΚ. Δεν είμαι φυσικά τόσο αισιόδοξος ή αν προτιμάτε δεν πετάω τόσο πολύ στα σύννεφα.
Αλλά εν πάση περιπτώσει, αν όχι γεμάτο το ΟΑΚΑ, σίγουρα αξίζει η εικόνα στις εξέδρες του, να είναι απείρως καλύτερη από την αντίστοιχη στα δύο παιχνίδια που έδωσε εκεί ο Παναθηναϊκός για τα πλέι-οφ. Θα είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει ο κόσμος αν και έτσι όπως εξελίχθηκε η χρονιά, θα μπορούσε οποιοσδήποτε, να βρει μπόλικους λόγους για να μην το κάνει. Αλλά δεν πειράζει. Τέλος της σεζόν είναι.
Ας πάνε κάτω τα φαρμάκια και πάμε στο γήπεδο για το αντίο στη σεζόν. Και σε μεγάλο βαθμό, για το αντίο και στην συγκεκριμένη ομάδα, καθώς πολύ δύσκολα θα παραμείνει με την ίδια εικόνα στην νέα χρονιά, από πλευράς προσώπων τουλάχιστον.
