Το στοίχημα της κίνησης Αλαφούζου

Θα το διαπράξω και εγώ, όχι βέβαια για τις βουλευτικές εκλογές. Φτάνει πια νομίζω, αρκετοί σοφοί και πατριώτες πάσης αποχρώσεως και είδους σας… διαφώτισαν όλες αυτές τις μέρες, δεν χρειάζεται και από δω να… υποστείτε το ίδιο βασανιστήριο.

Θα πω όμως «καλή ψήφο» επιτέλους για τον Παναθηναϊκό. Γι’  αυτό άλλωστε συνήθως κουβεντιάζουμε εδώ πέρα και δεν υπάρχει λόγος –σήμερα τουλάχιστον- να αλλάξουμε αυτή τη συνήθεια.

Ο Παναθηναϊκός λοιπόν, έφτασε η στιγμή που χρειάζεται πλέον και τα δύο απ’ όσα… αναζητούν εναγωνίως όλες σχεδόν οι πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα.

Και σταθερή κυβέρνηση δηλαδή και κυβέρνηση συνεργασίας ταυτόχρονα. Κι αυτό είναι το φόντο και η λογική με την οποία πρέπει να δουν όλοι την κίνηση Αλαφούζου. Δύσκολη υπόθεση φυσικά, ειδικά σε ένα σύλλογο που έχει ταλαιπωρηθεί απίστευτα τα τελευταία χρόνια, από κάθε άποψη και ειδικά απ’ αυτή της διχόνοιας και της αντιπαράθεσης.
 
Απ’ την άλλη όμως, μην έχετε αυταπάτες πια, ότι υπάρχει και τίποτε άλλο. Θα πρέπει πια και οι πιο «πιστοί» των απανταχού σωτήρων και οι πιο αφελείς, να έχουν αντιληφθεί ότι όλο αυτό το γαιτανάκι που έχει στηθεί στον Παναθηναϊκό τα τελευταία χρόνια και ειδικά τους τελευταίους μήνες, επί της ουσίας δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά η δικαιολογία για να αποφύγουν οποιαδήποτε λύση όσοι συμμετείχαν σ’ αυτό.

Κακά τα ψέματα. Οι τελευταίες εξελίξεις και με την κίνηση Αλαφούζου, ένα πράγμα απέδειξαν. Πως όταν θέλεις, μπορείς. Και να συσπειρώνεις και τα εμπόδια να ξεπερνάς. Κι απέδειξαν επίσης, ότι πολλά απ’ αυτά που ακούγαμε και διαβάζαμε σαν δήθεν… απαράβατους όρους και εμπόδια με αποκορύφωμα την περιβόητη ΓΗΠΕΛ, ήταν φούσκες και παραμύθια για μικρά παιδιά.

Το ερώτημα λοιπόν από δω και πέρα είναι ένα. Και είναι και το μεγάλο στοίχημα για την κίνηση Αλαφούζου.

Θα αποκτήσει επιτέλους ο σύλλογος υγείας και λογική στην καθημερινότητά του; Θα φύγουν επιτέλους από το προσκήνιο τα πρόσωπα και θα μπει στην θέση τους στο κάδρο αποκλειστικά και μόνο ο Παναθηναϊκός;

Ειλικρινά δεν ξέρω και δεν είμαι και αισιόδοξος αν θέλετε για την υλοποίηση του οικονομικού μέρους του σχεδίου. Αλλά αν όμως καταφέρει αυτό η συγκεκριμένη κίνηση, το να φύγουν δηλαδή από το προσκήνιο τα πρόσωπα και να μπει στο κάδρο σαν μοναδική φωτογραφία ο Παναθηναϊκός, θα είναι τεράστια επιτυχία. Και θα πρόκειται επίσης και για την μεγαλύτερη προσφορά τα τελευταία χρόνια στον Παναθηναϊκό.

Φυσικά δεν έχω αυταπάτες. Όσοι συνήθισαν να ζούνε μέσα στη μιζέρια και στην διχόνοια και όσοι τρέφονται αποκλειστικά από το μίσος και την χυδαιότητα, δεν θα τα παρατήσουν τόσο εύκολα. Και φαντάζομαι αυτό θα αποτυπωθεί και σε κάποια μηνύματα ως συνήθως κάτω από το άρθρο μου.

Αλλά είμαστε πια σε ένα σημείο στον Παναθηναϊκό, που αυτού του είδους οι «πολυτέλειες» πια, όχι απλά θα συναντήσουν την αποδοκιμασία της συντριπτικής πλειοψηφίας του κόσμου της ομάδας, αλλά ταυτόχρονα θα αποδείξουν ένα και μόνο πράγμα. Πως όλοι αυτοί, επί της ουσίας ζούσαν γι’ αυτή την διχόνοια και ζούσαν απ αυτή. Και γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο, τους είναι αδύνατο να φανταστούν και πολύ περισσότερο να υπάρχουν και να λειτουργούν στην επόμενη μέρα, σε ένα Παναθηναϊκό χωρίς εχθρούς στο εσωτερικό του, χωρίς μίσος, χωρίς χυδαιότητα και χωρίς αντιπαλότητες.

Το στοίχημα λοιπόν είναι ένα και μοναδικό. Το αν οι κόσμος του Παναθηναϊκού, θα δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην νέα κίνηση, στέλνοντας ταυτόχρονα και το μήνυμα, ότι –αν μη τι άλλο- κουράστηκε και αηδίασε από το κλίμα και την ατμόσφαιρα που «εγκαθιδρύθηκε βίαια» στον σύλλογο και τον κρατούσε όμηρο σε όλα τα επίπεδα.