Γιατί τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για τον Αλαφούζο
Δεν μπορώ να πω. Μόνο ως εύκολο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί το γεγονός της «ανακωχής» (διότι τα περί συμπόρευσης και συμφιλίωσης, συγχωρέστε με αλλά ηχούν ως φρούδες μεγαλοστομίες στ' αυτιά μου) του Βαρδινογιάννη με τον Βγενόπουλο.
Σύμφωνοι. Δεν είναι και τόσο απλό να ακούς δύο ανθρώπους που ο ένας σου λέει «Ανατολή» και ο άλλος «Δύση» και να τους κάνεις να ρίξουν έστω λίγο νερό στο κρασί τους.
Του πιστώνεται αυτό του Αλαφούζου, μα πάνω απ' όλα του αναγνωρίζεται το γεγονός ότι μπροστά στον όλεθρο και την καταστροφή, πίστεψε στην ιδέα του για τη σωτηρία του Παναθηναϊκού, πάλεψε το... ανέφικτο και τώρα προσπαθεί να το υλοποιήσει.
Ο Αλαφούζος δεν έχει υποσχεθεί μεγαλεία. Δεν έχει ξεστομίσει φανφάρες. Εχει μιλήσει για διαφάνεια, ισοτιμία, συμμετοχή όλων (όσοι βοηθήσουν οικονομικά έστω και με τον ελάχιστο οβολό τους) στη λήψη αποφάσεων.
Μα και για ανταγωνιστικότητα, σωτηρία της ομάδας και άμεση επιστροφή της στις μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις...
Κι αν το πρώτο σκέλος (διαφάνεια, ισοτιμία, συμμετοχή) φαντάζει εφικτό, το δεύτερο (σωτηρία, ανταγωνιστικότητα, ευρωπαϊκή «λάμψη») είναι αντικειμενικά δύσκολο με τα υπάρχοντα δεδομένα. Οχι ακατόρθωτο, αλλά «ζόρικο».
Οι λόγοι είναι σαφείς: πρώτον, για να επέλθει η σωτηρία του συλλόγου απαιτούνται χρήματα. Και τα 3 εκατ. Ευρώ που δημοσίως παραδέχτηκε ότι έχει ως «δεδομένα» με προοπτική να γίνουν 4,2-4,5 άμεσα, είναι «ψίχουλα».
Θα μου πείτε εδώ δεν υπήρχε (δεν υπάρχει) «σάλιο» και οι άλλες προοπτικές στον ορίζοντα ήταν επί της ουσίας μη υλοποιήσιμες, άρα ανύπαρκτες.
Το δέχομαι. Με την ειδοποιό διαφορά ότι ο Αλαφούζος και το σχέδιό του δεν θα κριθεί σε σχέση με τους «άλλους» αλλά σε σχέση με τους στόχους που ο ίδιος έχει θέσει. Εάν, συνεπώς, το ποσό αυτό αυξηθεί μέσω της συμμετοχής του κόσμου, στα νούμερα που προβλέπουν οι... έρευνες, πάω «πάσο». Εάν όχι, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα...
Δεύτερον: η ανταγωνιστικότητα είναι σε άμεση εξάρτηση με το μπάτζετ που θα υπάρχει και (κυρίως) με το ποιος θα κάνει το κουμάντο στο σχεδιασμό της ομάδας. Διότι στη θεωρία «τα παιδιά της Ακαδημίας, οι ταλαντούχοι Ελληνες και οι ξένοι με... δίψα» είναι ωραία, στην πράξη ωστόσο θέλει τον κατάλληλο άνθρωπο. Κι αν αστοχήσεις σε αυτήν την επιλογή, ανοχή χρόνου στον Παναθηναϊκό είναι κομματάκι «χλωμό» να υπάρξει.
Τρίτον: η ευρωπαϊκή προοπτική είναι συνυφασμένη με την ιστορία του Παναθηναϊκού. Ορθώς ετέθη και ουδείς αντιλέγει. Μόνο που αυτό που «καίει» στην παρούσα φάση, ρεαλιστικά, τον Παναθηναϊκό είναι η αδειοδότηση και η έξοδος της ομάδας στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Και είναι πασιφανές ότι για να επιστρέψει το «τριφύλλι» εκεί που του αξίζει και να ανακτήσει ή διατηρήσει την ευρωπαϊκή του αίγλη θα πρέπει να επιτευχθούν όλοι οι προηγούμενοι στόχοι και οι προϋποθέσεις τους.
