Γιατί «όχι» Έλληνας προπονητής

Λογικό είναι να σκέφτονται κάτι τέτοιο οι αρμόδιοι του συλλόγου από τη στιγμή που οι συνθήκες και το γενικότερο πλαίσιο της οικονομικής κατάστασης, οδηγεί προς αυτή την κατεύθυνση. Όταν οι βασικοί αντίπαλοι αντιμετωπίσουν σοβαρά προβλήματα επιβίωσης, είναι ευκαιρία να χτιστεί ο νέος Ολυμπιακός των επόμενων χρόνων που θα στηριχθεί σε εγχώρια υλικά, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τον βασικό κορμό.

Κάτι ανάλογο είχε γίνει και πριν από περίπου 15 χρόνια με Γεωργάτο, Γιαννακόπουλο, Τζόρτζεβιτς, Μαυρογενίδη, Αλεξανδρή και πολλούς άλλους, οι οποίοι κράτησαν τον Ολυμπιακό στην κορυφή για πολλά χρόνια και έκαναν το... αγροτικό της ομάδας στο Champions League, μέχρι να φτάσουμε στις επιτυχίες που ακολούθησαν και κορυφώθηκαν φέτος με 6 νίκες σε 10 διεθνή ματς.

Το ερώτημα που προκύπτει, λοιπόν, είναι για ποιο λόγο έχει αποκλειστεί το ενδεχόμενο τον «νέο και Έλληνα» Ολυμπιακό να «χτίσει» Έλληνας προπονητής. «Ποιος θα μπορούσε;» είναι το επόμενο ερώτημα. Πολλοί, σίγουρα δεν υπάρχουν, κάποιοι, όμως, από τη νέα γενιά των τεχνικών της χώρας μας, ίσως θα μπορούσαν να σηκώσουν αυτό το βάρος.

Υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι που δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο και ο Ολυμπιακός θα συνεχίσει στο ισπανικό μοντέλο ή έστω το μοντέλο της Ιβηρικής Χερσονήσου, μιας και είναι πολλές οι πιθανότητες να έρθει τελικά Πορτογάλος προπονητής. Πρώτα απ' όλα δεν φαίνεται να υπάρχει κάποιος Έλληνας κόουτς που δείχνει έτοιμος να σηκώσει αυτό το βάρος. Ο Γιώργος Δώνης θα μπορούσε να είναι μια προοπτική, αλλά το «πράσινο» παρελθόν του ως ποδοσφαιριστής και το αποτυχημένο πέρασμά του από τον πάγκο της ΑΕΚ, αποτελούν εκ προοιμίου αποτρεπτικούς παράγοντες.

Μια άλλη λύση θα μπορούσε να είναι -στο μέλλον- ο Αντώνης Νικοπολίδης, η κάποιος άλλος πρώην άσος του Ολυμπιακού που θα δείξει στην πορεία πως είναι ικανός να αναλάβει ,όπως συνέβη πριν από μερικά χρόνια με τον Τάκη Λεμονή. Κάποια στιγμή έφτασε κοντά και ο Αλέξης Αλεξανδρής, αλλά τον... πρόλαβε η αλλαγή στο ιδιοκτησιακό καθεστώς. Γιαννακόπουλος, Μαυρογενίδης και Ελευθερόπουλος, για παράδειγμα, έχουν πάρει ήδη τα απαραίτητα διπλώματα και ετοιμάζονται για νέα καριέρα ως προπονητές, αλλά ακόμη δεν απέκτησαν την απαιτούμενη εμπειρία...

Επαναλαμβάνω πως και να υπήρχε κάποιος που να πληροί τις προϋποθέσεις στην παρούσα φάση, δύσκολα θα έπαιρνε μια τέτοια απόφαση ο Μαρινάκης και οι λόγοι είναι πολλοί. Ένας Ισπανός προπονητής, για παράδειγμα, έχει μάθει το ποδόσφαιρο σε ένα από τα κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης, οπότε έχει άλλες παραστάσεις, όπως συνέβη στην περίπτωση του Βαλβέρδε.

Ένας άλλος λόγος, ακόμη πιο ρεαλιστικός είναι ότι κάποιοι από τους Έλληνες προπονητές περισσότερο κοιτάζουν το προφίλ τους προς τα ΜΜΕ που το διαμορφώνουν, παρά την ουσία της δουλειάς τους. Το πως θα επικεντρωθούν αποκλειστικά στο αντικείμενό τους, δηλαδή, χωρίς να τους ενδιαφέρει, αν θα τους κράξουν ή αν θα τους αποθεώσουν εφημερίδες, ραδιόφωνα και ιστοσελίδες.

Είμαι σίγουρος ότι ο Μαρινάκης απέκλεισε ευθύς εξαρχής ένα τέτοιο ενδεχόμενο για τον πάγκο του Ολυμπιακού, επειδή θέλει ο προπονητής που θα αναλάβει να μείνει μακριά ΚΑΙ από το «παιχνίδι» των Μίντια. Να μην νοιάζει τον κόουτς τι θα γράψουν και τι θα πουν, όπως ο Βαλβέρδε που δεν είχε ανοίξει ποτέ εφημερίδα για να ρωτήσει βλέποντας τις φωτογραφίες του στα εξώφυλλα «τι γράφουν για μένα;»...

Θέλει τον προπονητή για τον πάγκο κι όχι... γραφείο Τύπου, αρκετές φορές προς όφελος του εαυτού του και του προφίλ του, ακόμη κι αν αυτό ορισμένες φορές προκαλεί «ζημιά» στην ομάδα. Κι επειδή ο πρόεδρος της ΠΑΕ διαπίστωσε ότι ο «σεμνός και ταπεινός» Ερνέστο που ουδέποτε προκάλεσε, κέρδισε και από αυτό το στοιχείο, τη συμπάθεια όλων, με τη δουλειά του κι όχι με τους «φίλους» του, ψάχνει να βρει κάτι ανάλογο...

Επειδή, όμως, δεν είναι τυχαίο πως στα περισσότερα μεγάλα πρωταθλήματα της Ευρώπης οι προπονητές είναι ντόπιοι και οι ξένοι εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα (ρίξτε μια ματιά στους πάγκους σε Αγγλία, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Γερμανία, Ολλανδία...), καλό θα είναι μέσα στα επόμενα χρόνια να αποκτήσουμε ακόμη καλύτερους Έλληνες προπονητές, όπως έχουμε καλούς ποδοσφαιριστές αρκετοί από τους οποίους παίζουν ή θα μπορούσαν να παίζουν στο εξωτερικό.

Μέχρι τότε, καλά κάνει ο Μαρινάκης και ο κάθε πρόεδρος, να βαδίζει στα σίγουρα, μέχρι να βρεθεί ο κατάλληλος συμπατριώτης μας κόουτς που θα μπορέσει και στον Ολυμπιακό να σταθεί, αλλά και να ανοίξει μελλοντικά τα φτερά του για το εξωτερικό. Για να συμβεί αυτό, πάντως, θα χρειαστεί γνώση και πολλή δουλειά κι όχι όποιος έχει παίξει μπάλα και μάλιστα σε υψηλό επίπεδο να «βαφτίζεται» από τη μία μέρα στην άλλη «προπονητής»...

Ξέρω ότι ίσως με αυτή την τοποθέτηση αδικώ ορισμένους πραγματικά καλούς, ταλαντούχους και εργατικούς Έλληνες προπονητές, αλλά θεωρω πως οι περισσότεροι από αυτούς δεν έχουν εξαντλήσει τις ικανότητές τους για να πείσουν τους προέδρους μεγάλων ομάδων να τους εμπιστευθούν σε βάθος χρόνου και να τους στηρίξουν, όπως συμβαίνει σε αντίστοιχες περιπτώσεις ξένων...

Μπορεί να κάνω και λάθος, η πορεία θα δείξει. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής θέλω να κάνω λάθος και κάποιος ή κάποιοι Έλληνες προπονητές να έχουν την ευκαιρία και σύντομα να κάνουν όσα έκανε ο Βαλβέρδε κι ακόμη περισσότερα σε υψηλό και Ευρωπαϊκό επίπεδο...