Ο Νταβίντ του 119'!

Ένας από αυτούς είναι -και είμαι σίγουρος πλέον- ο Νταβίντ Φουστέρ. Δεν περίμενα το γκολ του στο 119' για να το πιστοποιήσω, αλλά πλέον δεν έχω καμία αμφιβολία. Ο 30χρονος Ισπανός δεν είναι λαμπερός ποδοσφαιριστής. Δεν είναι ιδιαίτερα ταχύς, ούτε κάτι σπέσιαλ με τη μπάλα στα πόδια. Ένας καλός ρολίστας είναι, παίκτης του προπονητή, ο οποίος κάνει ό,τι του ζητηθεί όσο καλύτερα μπορεί κι αυτό είναι όλο. Είναι; Μάλλον όχι, ξέχασα το πιο σημαντικό.

Ο πρώην παίκτης της Βιγιαρεάλ που ήρθε άγνωστος μεταξύ αγνώστων πριν από περίπου δύο χρόνια, έχει κάτι που τον κάνει να ξεχωρίσει και να τον κατατάσσει στην κατηγορία των σημαντικών ποδοσφαιριστών. Ποιο είναι αυτό; Μα φυσικά η οξυδέρκειά του, η εξυπνάδα του, η πονηριά του...

Όταν ήρθε στον Ολυμπιακό οι περισσότεροι αναρωτηθήκαμε τι του βρίσκει ο Βαλβέρδε και τον θέλει στην ομάδα, από τη στιγμή που στην Ισπανία δεν είχε κάνει κάτι ξεχωριστό. Δύο χρονιές νωρίτερα, άλλωστε, έπαιζε στη δεύτερη ομάδα της Βιγιαρεάλ και την επόμενη στην Έλτσε!

Λίγοι μήνες συμβίωσης με τον Βαλβέρδε στο “κίτρινο υποβρύχιο” ήταν αρκετοί για να τον φέρει στον Πειραιά και να εξελιχθεί στο πολυτιμότερο ίσως εργαλείο της περσινής σεζόν. Με 29 συμμετοχές και 12 γκολ έπαιξε σπουδαίο ρόλο στην κατάκτηση του τίτλου, επειδή ακριβώς έκανε πράγματα που άλλοι δεν έκαναν. Όταν όλοι έψαχναν τον... σκόρερ ακόμη και στα ματς με κορυφαίους αντιπάλους, ο σεμνός και ταπεινός Νταβίντ έβγαζε τα κάστανα από τη φωτιά...

Ποιος ξεχνάει ότι παίκτες με πολύ μεγαλύτερο όνομα, όπως ο Ριέρα, ο Ιμπαγάσα και ο Μιραλάς δεν μπορούσαν να σκοράρουν πέρυσι από τη βούλα του πέναλτι και ο Ερνέστο του ανέθεσε κι αυτό το ρόλο, στον οποίο πήρε άριστα, χωρίς να χάσει ούτε ένα! Τα περισσότερα γκολ του, μάλιστα, ήταν βαθμοί και δεν σημειώθηκαν στο 2-0 ή στο 3-0.

Φέτος, δεν παίζει τόσο συχνά επειδή πολύ απλά αποδείχθηκε καλύτερος για την τριάδα των χαφ ο Γιάννης Μανιάτης. Ο Έλληνας διεθνής πήρε ουσιαστικά τη θέση του Νταβίντ, έστω κι αν παίζει λίγο πιο πίσω και πιο μπροστά ένας εκ των Μακούν, Ιμπαγάσα. Ο Φουστέρ ακόμη και ερχόμενος από τον πάγκο, όμως, πέτυχε κάτι ακατόρθωτο.

Καθάρισε ένα σωρό σπουδαία παιχνίδια, πετυχαίνοντας γκολ από το πουθενά και και χωρίς να τον περιμένει κανείς, σε όλες τις διοργανώσεις! Πέρυσι πέτυχε μια ντουζίνα γκολ μόνο στο πρωτάθλημα, ενώ φέτος, με πολύ μικρότερο χρόνο συμμετοχής, 10 σε πρωτάθλημα, Κύπελλο και Ευρώπη!

Το χθεσινό ήταν απλά το κερασάκι στην τούρτα της μεστής παρουσίας του, αλλά και τροφή για σκέψη. Πόσοι από εμάς δεν τα ψάλαμε στον Βαλβέρδε για τις επιλογές του με Μαρκάνο, Ορμπάιθ, Φουστέρ και πόσες φορές μας έβγαλε ψεύτες; Ακόμη και τώρα που φεύγει από την Ελλάδα ο Ερνέστο, θα πάρει μαζί του τον Πάμπλο και τον Ιβάν, αλλά θα μας αφήσει τον Νταβίντ για να συνεχίσει να μας... τρελαίνει έναν ακόμη χρόνο τουλάχιστον!

Μπας και συνειδητοποιήσουμε, κάποια στιγμή, ότι για την κάθε ομάδα “όσα ξέρει ο... προπονητής, δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος” και αποφασίσουμε να εμπιστευόμαστε λίγο περισσότερο τους ανθρώπους που κάθονται στην άκρη του πάγκου. Όσο για τον Ερνέστο, αφηνει βαριά κληρονομιά με τρία πρωταθλήματα, δύο κύπελλα και δύο νταμπλ!

Μακάρι ο επόμενος να είναι ακόμη καλύτερος και να τον ξεπεράσει, αλλά δύσκολο το βλέπω. Ο Βαλβέρδε είπε πρόσφατα ότι τρία χρόνια στον ίδιο πάγκο είναι πολλά. Ο Γκουαρδιόλα είπε ότι τέσσερα χρόνια στον πάγκο της Μπαρτσελόνα είναι αιωνιότητα. Το ίδιο ισχύει και γι' αυτόν του νταμπλούχου Ολυμπιακού.

Φανταστείτε τι θα γινόταν σήμερα αν ο Φουστέρ δεν είχε έρθει ως από μηχανής Θεός στην τελευταία φάση για να χαρίσει τη νίκη και γινόταν καμιά... στραβή στα πέναλτι. Αντί να πούμε “αντίο” του Βαλβέρδε, όπως του αξίζει, κάποιοι θα παρακαλούσαν να μπει στο πρώτο αεροπλάνο και να μη γυρίσει ούτε για τη φιέστα. Ψέματα;