Ο Ατρόμητος που έγινε Ατρομητάρα!
Τον Ατρόμητο, ως Περιστεριώτης, τον παρακολουθώ από μικρός. Τον έζησα και στα πέτρινα χρόνια, όταν βρέθηκε ένα βήμα πριν τον αφανισμό, τον καμαρώνω, πλέον, έστω και αν χρειάστηκε η… δυσκολοχώνευτη αλλά σωτήρια μετάγγιση αίματος της Χαλκηδόνας, να ανήκει στην ελίτ του ελληνικού ποδοσφαίρου και να ανοίγει για τα καλά και τους ευρωπαϊκούς του ορίζοντες…
Το αξίζει αυτή η ομάδα… Αξίζει να απολαμβάνει στιγμές όμοιες με τη σημερινή. Δεν της άξιζε, άλλωστε, το περσινό μακελειό που ορισμένοι ανεγκέφαλοι επεφύλαξαν προς τον κόσμο της –κυρίως- στον τελικό με την ΑΕΚ. Η «αποζημίωση» ήρθε φέτος για τους Περιστεριώτες που βρέθηκαν στο ΟΑΚΑ. Γι’ αυτούς που δεν φοβήθηκαν (σ.σ. ήταν αρκετοί) και πήγαν στο γήπεδο για να απολαύσουν τη δεύτερη σερί παρουσία του Ατρομήτου στον τελικό. Να χειροκροτήσουν, να φωνάξουν, να τραγουδήσουν, να πανηγυρίσουν στην ισοφάριση του Ιγκλέσιας, να καρδιοχτυπήσουν στην παράταση, να δακρύσουν στο 119’…
Το «Ατρομητάκι» όπως το αποκαλούσαν όσοι ήθελαν στα πέτρινά του χρόνια, να το μπιζάρουν, όχι μόνο έχει ξαναγίνει Ατρόμητος, αλλά πλέον –τολμώ να πω- είναι Ατρομητάρα.
Μια ομάδα που μπορεί να κοιτάξει στα μάτια, σε τελικό κυπέλλου τον Ολυμπιακό, μια ΠΑΕ που είναι μέσα στις 2-3 που δεν χρωστάνε σε όποιον μιλάει ελληνικά, αλλά και μια πόλη που πρέπει να «ξυπνήσει» επιτέλους και να καταλάβει τη δύναμη που συντηρεί στα σπλάχνα της.
Ο Ατρόμητος είναι το υγιές κομμάτι του ελληνικού ποδοσφαίρου. Το πρότυπο, πάνω στο οποίο θα πρέπει να χτίσουν οι παράγοντες που θέλουν να επενδύσουν –πραγματικά- στο ποδόσφαιρο και όχι να «στήσουν» δουλειές, μέσω της αύξησης της επιρροής και του κύρους που τους προσδίδει ο τίτλους του προέδρου – ιδιοκτήτη μιας ομάδας που ανήκει στη Super League.
Σήμερα είναι ημέρα γιορτής για το Περιστέρι. Μια πόλη που μεγάλο μέρος των κατοίκων της δεινοπαθεί, απ’ όσα προκάλεσε και εξακολουθεί να προκαλεί η καταστροφική πολιτική και οι πολιτικοί που στην πλάτη εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων έκαναν «όργια».
Το Περιστέρι γιορτάζει και καμαρώνει την Ατρομητάρα του. Παρά την ήττα. Καμαρώνει τον Σπανό που πίστεψε στο όνομα και την ιστορία του συλλόγου, πιστεύει και ποντάρει πάρα πολλά στο Περιστέρι. Ηρθε, επένδυσε (όχι για να βγάλει κέρδος, αλλά για να φτιάξει ομάδα με κόσμο) και πλέον δικαιώνεται πανηγυρικά.
Πλέον και ο κόσμος του Περιστερίου, μετά τη σημερινή επιτυχία, θα κάνει τη δική του υπέρβαση.
Γράφω για επιτυχία, διότι για εμένα ο σημερινός τελικός είχε δύο Κυπελλούχους. Τον πανίσχυρο Ολυμπιακό και τον πολύ ισχυρό, πλέον, Ατρόμητο.
Οσο για την κούπα; Ερχεται…
