Όταν ποδοπατήθηκε πραγματικά η… ηθική υποχρέωση στον Παναθηναϊκό

Δεν γίνεται να μιλάει για… ηθικές και νομικές υποχρεώσεις του οποιουδήποτε στον Παναθηναϊκό, ο Ανδρέας Βγενόπουλος. Δεν γίνεται. Πολύ απλά, γιατί είναι ο πρώτος διδάξας στην περιφρόνηση και των δύο αυτών στοιχείων τα οποία τώρα επικαλείται και με βάση τα οποία τολμάει να εγκαλεί κιόλας τους υπόλοιπους.

Μην τρελαθούμε κι εντελώς πια. Μπορεί κάποιοι να βολεύονται παριστάνοντας πως έχουν μνήμη χρυσόψαρου, κάποιοι άλλοι να έχουν συμφέρον να… μην θυμούνται, αλλά η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου, ούτε φυτό είναι στρατός του κάθε μετόχου και του κάθε παράγοντα.

Ο κύριος Βγενόπουλος λοιπόν, πριν εγκαλέσει τον οποιοδήποτε χρησιμοποιώντας την βαρύγδουπη φράση «… έχει ηθική και νομική υποχρέωση να δώσει το παρόν», θα πρέπει πρώτα να εξηγήσει γιατί ο ίδιος δεν ένοιωσε… τίποτε απ’ αυτά τα δύο, όταν αθέτησε την συμφωνία Βαρδινογιάννη-Πατέρα-Βγενόπουλου και την κοπάνησε νύχτα από τον Παναθηναϊκό τον Δεκέμβρη του 2010.

Για όσους επιμένουν να… μην θυμούνται, επαναλαμβάνω κατά λέξη το επίμαχο κομμάτι εκείνης της περιβόητης δήλωσης, λίγο μετά την… βολική ήττα και τα ακόμα βολικότερα… επεισόδια στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό Βόλου.

«Δεν σκοπεύω να αυξήσω το μετοχικό μου ποσοστό στην ΠΑΕ ούτε να έχω οποιαδήποτε ενεργό ανάμιξη στα δρώμενα του ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΥ και του Ελληνικού Ποδοσφαίρου. Δεν σκοπεύω να δώσω καμία εξήγηση για την απόφασή μου αυτή…»

Που ήταν λοιπόν τότε οι περιβόητες… ηθικές και νομικές υποχρεώσεις του κάθε μετόχου να είναι παρών; Που είναι;

Και που είναι και η ΓΗΠΕΛ και όλες οι αστείες δικαιολογίες που επικαλείται δυο χρόνια σχεδόν μετά;

Αλλά πραγματικά, ας μπει στον κόπο να μας διαφωτίσει κάποιος, αν όχι ο ίδιος;
Είναι ποτέ δυνατόν, ο άνθρωπος που άφησε τον Παναθηναϊκό στα κρύα του λουτρού και ακυβέρνητο καράβι στα μισά της σεζόν, να εμφανίζεται μετά από ενάμιση χρόνο και να εκτοξεύει… ηθικές και νομικές υποχρεώσεις προς κάθε κατεύθυνση;
Δηλαδή κατά την γνώμη του, όλοι δεσμεύονται από ηθικές και νομικές υποχρεώσεις, εκτός από τον ίδιο; Και υπάρχουν ακόμα άνθρωποι και πολύ περισσότερο άνθρωποι που υποστηρίζουν ότι είναι και λειτουργούν σαν Παναθηναϊκοί και στοιχίζονται πίσω απ’ αυτή την καταγέλαστη πια ιστορία;
Και ειλικρινά δεν ξέρω για τις πάσης φύσεως νομικές υποχρεώσεις. Αλλά τουλάχιστον εκείνες τις… ηθικές, ο συγκεκριμένος πραγματικά τις ξέσκισε. Τις ποδοπάτησε και τις περιφρόνησε. Πετώντας έτσι χωρίς ντροπή στα μούτρα του κόσμου του Παναθηναϊκού και του ίδιου του συλλόγου το «..δεν σκοπεύω να δώσω καμία εξήγηση για την απόφασή μου αυτή..»
Κι έρχεται τώρα αυτός ο άνθρωπος, μετά από δύο χρόνια, να καλεί ποιους και με βάση τι ακριβώς;
Αυτούς που άφησε αμανάτι τότε και που έμειναν στον Παναθηναϊκό προσπαθώντας να σώσουν τα ερείπια που άφησε φεύγοντας;
Και επικαλείται τι; Την νομική αλλά κυρίως την… ηθική υποχρέωση που ο ίδιος πρώτος περιφρόνησε;
Ο κάθε καλοπροαίρετος άνθρωπος, καταλαβαίνει πως πια η κατάσταση που έχει προκαλέσει ο συγκεκριμένος κύριος με τα πίσω-μπρος του και με τα αλλεπάλληλα αυτοαναιρούμενα διαγγέλματά του, έχει ξεφύγει από τον έλεγχο ακόμα και του ίδιου.
Γιατί μόνο αυτή η εξήγηση μπορεί να δοθεί, τόσο για την επιμονή του σε λέξεις και φράσεις όπως «ηθική και νομική υποχρέωση του κάθε μετόχου» όσο και κυρίως στο να τολμάει να εγκαλεί ανθρώπους που κολοσούς για τον σύλλογο όπως ο Παύλος Γιανακόπουλος, βάζοντάς τους ακόμα χειρότερα στην ίδια μοίρα με παράγοντες των δύο χρόνων και εξαφανισμένους.
Και αφήνω το προφανές.
Το ότι δηλαδή, ποιος επιτέλους είναι αυτός που εγκαλεί στην… τάξη όπως ο ίδιος την θεωρεί, όποιον και όποτε γουστάρει;
Ποιος είναι αυτός που τολμάει να απευθύνεται στον Παύλο Γιαννακόπουλο και να του λέει αν θα πάει, που θα πάει, τι θα πει και αν έχει ηθική και νομική υποχρέωση να το πει;
Η πλάκα είναι, πως δεν μπορεί, ακόμα και ο ίδιος καταλαβαίνει πως όλο και περισσότερο κατρακυλάει και… αυτό-απομονώνεται από την πλειοψηφία της πράσινης οικογένειας, τον μετόχων και των ανθρώπων του Παναθηναϊκού.

Δεν γίνεται να μην το αντιλαμβάνεται. Αλλά δυστυχώς φαίνεται πως είναι πια εγκλωβισμένος στον ολισθηρό δρόμο που έχει ο ίδιος υιοθετήσει στην ενασχόλησή του με τον Παναθηναϊκό και δεν μπορεί να κάνει πίσω.

Αυτό φυσικά, είναι δικό του πρόβλημα. Αλλά όσο συνεχίζει αυτό το πρόβλημά του να το συνδέει με τον Παναθηναϊκό και να το αναπαράγει στον Παναθηναϊκό, το πρόβλημα πια δεν είναι μόνο δικό του.

Είναι πρόβλημα του Παναθηναϊκού, καθώς γίνεται φανερό πως η παρουσία του και ο τρόπος που επιμένει να λειτουργεί, επί της ουσίας λειτουργεί σαν τροχοπέδη και εμπόδιο στο να δοθεί οποιαδήποτε σοβαρή λύση και να βρεθεί διέξοδος για τον Παναθηναίκό. Πόσο μάλλον, όταν η μοναδική… ελπίδα του να μείνει στον αφρό της επικαιρότητας, είναι πλέον τα φιλικά ΜΜΕ και δημοσιογράφοι και η συντήρηση μιας κατάστασης αρρώστιας, διχασμού, χυδαιότητας, βίας και καταστροφής στην εξέδρα και στις τάξεις των οπαδών.
Δικαίωμά του φυσικά να επιμένει να λειτουργεί όπως γουστάρει και ο ίδιος και όσοι στοιχίζονται –με τον ένα ή τον άλλο τρόπο-μαζί του.

Όμως δικαίωμα και του οποιουδήποτε άλλου, είναι να προσπαθήσει να υπερασπίσει και να σώσει τον Παναθηναϊκό απ’ αυτή την αρρώστια, το ψέμα και την κατρακύλα σε όλα τα επίπεδα. Για να μην πω, ότι εδώ πραγματικά κολλάει… η αγαπημένη φράση του Βγενό τελευταία. Δηλαδή, είναι… ηθική και νομική υποχρέωση του οποιουδήποτε αγαπάει και σέβεται τον Παναθηναϊκό, να προσπαθήσει να σταματήσει αυτόν τον κατήφορο και να απαλλάξει τον σύλλογο απ’ αυτή την αρρώστια.