Για τη μάχη του Μπερναμπέου

Όλα για τον Μουρίνιο;

Μιλούσαμε για την επιστροφή του Πικέ, ο Βαλντές τον έστειλε χωρίς λόγο στο νοσοκομείο. Κάναμε λόγο για την επιστροφή στην διάταξη τεσσάρων αμυντικών, ο Πεπ έπαιξε πάλι με τρεις. Συζητούσαμε για το πως θα αντιδράσει η Τσέλσι όταν το σκορ θα την αποκλείει, ο Ραμίρες σκόραρε αμέσως μετά το 2-0 και τους έδωσε το δικαίωμα να αμυνθούν και στην επανάληψη. Μιλούσαμε για την σπατάλη ευκαιριών που “δεν μπορεί” να συνεχιστεί από πλευράς Μπαρτσελόνα, κι είδαμε τον Μέσι να σουτάρει στο δοκάρι, να χάνει τετ-α-τετ και να χάνει ακόμα και πέναλτι. Βλέπαμε νίκη-πρόκριση της Μπάρτσα και τελικώς ούτε πέρασαν, ούτε νίκησαν, παρότι η Τσέλσι έχασε και τους δύο στόπερ της. “Football, bloody hell”, που είχε πει κι ένα βράδυ ο Φέργκιουσον, ω τι σύμπτωση, μετά από έναν αγώνα στην Βαρκελώνη.

Η μπάλα έφτιαξε το σενάριο όπως ήθελε εκείνη και μ’αυτό στο μυαλό είναι κομμάτι δύσκολο να πάμε να κάνουμε μια παρόμοια κουβέντα για το αποψινό ζευγάρι. Ειδικά όταν μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο η μεταφυσική αίσθηση πως “όλα γίνονται για τον Μουρίνιο”. Πήρε το πρωτάθλημα, νίκησε στο Καμπ Νου, είδε την Μπάρτσα να αποκλείεται μέσα από απίθανα γεγονότα και σενάριο-καρμπόν με τη δική του πρόκριση πριν δυο χρόνια με την Ίντερ και πλέον βλέπει ορθάνοιχτο τον δρόμο για την Ιστορία: Τρίτη κατάκτηση του Champions League, με τρεις διαφορετικές ομάδες, κόντρα στην μοναδική ομάδα που δεν κατάφερε να οδηγήσει σε τελικό. Μύθος.

Αν είναι “έτσι”, τσάμπα μιλάμε. Ο,τι κι αν γίνει στο Μπερναμπέου, η Ρεάλ με κάποιον τρόπο θα πάρει απόψε το δεύτερο εισιτήριο, θα σηκώσει τη δέκατη κούπα στον ουρανό του Μονάχου τον Μάιο κι ο Μουρίνιο θα ανέλθει σε δυσθεώρητα ύψη. Παρόλα αυτά, ας δούμε κάποια πράγματα για τον ημιτελικό, αφήνοντας στην άκρη την γενική αίσθηση που δικαιολογημένα έχει δημιουργηθεί.

Κούραση και Αλόνσο

Στο μυαλό των περισσότερων η Ρεάλ παραμένει ξεκάθαρο φαβορί, ακόμα και μετά το 2-1 του Αλιάνζ Αρίνα. Κυρίαρχος λόγος είναι η εικόνα της κατά τη διάρκεια της σεζόν και τα όργια του Ρονάλντο, σε συνδυασμό με την άμυνα της Μπάγερν που δεν εμπνέει ποτέ την μεγαλύτερη εμπιστοσύνη. Όμως, η συνολική απόδοση της Ρεάλ δεν είναι στα ίδια, πολύ υψηλά επίπεδα που ήταν στην αρχή της σεζόν.

Στο Μονάχο οι Μαδριλένοι έβγαλαν μια κάποια κούραση στο χορτάρι, ειδικά προς το τέλος, ενώ μπορεί η νίκη στο Καμπ Νου να ήταν τεράστια, αλλά η απόδοση της Ρεάλ ήταν σαφώς κατώτερη, λιγότερη ενεργητική απ’αυτές σε άλλα Κλάσικο. Η αίσθηση για την κούρασή της γίνεται πιο χειροπιαστή αν εστιάσουμε στον Αλόνσο, την καρδιά της ομάδας, έναν από τους παίκτες που ο Μουρίνιο έχει χαρακτηρίσει “αδιάφθορους” όσον αφορά το πόσο σημαντικοί είναι, μαζί με τους Κασίγιας-Ρονάλντο.

Όλες οι ομάδες γνωρίζουν την κομβική σημασία του Αλόνσο για το παιχνίδι της Ρεάλ και προσπαθούν να μειώσουν την επιθετικότητά της, περιορίζοντάς τον. Γι’αυτόν ακριβώς τον λόγο, ο Χάινκες στον πρώτο ημιτελικό προτίμησε τον ενεργητικό Κρος (αντί του πιο επιθετικού και ντελικάτου Μίλερ), για να τον στείλει πάνω στον Ισπανό μέσο και να χτυπήσει την γρήγορη ανάπτυξη της Ρεάλ στην πηγή της.

Αριθμοί

Σύμφωνα με στοιχεία που βρήκα σ’ένα άρθρο σε ξένο site, η πρόσφατη πτώση της απόδοσης του Αλόνσο αποτυπώνεται και σε αριθμούς. Στην αρχή της σεζόν, τα νούμερα έδειχναν ξεκάθαρα το πόσο κομβικός είναι για την Ρεάλ, πως όλα ξεκινάνε από τα πόδια του και ο ίδιος ανταποκρίνεται τέλεια στον ρόλο του. Όταν τον Οκτώβριο πχ η Ρεάλ συνέτριβε με εκπληκτικές αποδόσεις σε συνεχόμενους αγώνες την Μάλαγα και την Βιγιαρέαλ, το τέλος των παιχνιδιών έφερνε τον Αλόνσο να έχει 102 εύστοχες πάσες με το εκπληκτικό ποσοστό του 92%.

Το τελευταίο διάστημα τα νούμερα απέχουν παρασάγγας από τα τότε. Στο 0-0 με την Βαλένθια ο Αλόνσο είχε 67 πάσες (85%), ενώ στην κρίσιμη νίκη με 4-1 επί της Ατλέτικο είχε 56 με ποσοστό 82%. Στις δύσκολες συνθήκες του Καμπ Νου είχε αναμενόμενα λίγες πάσες, μόλις 33 με ποσοστό 79%, αλλά και στον πρώτο ημιτελικό στο Μόναχο, ο Αλόνσο είχε πάλι χαμηλά νούμερα, με 59 εύστοχες πάσες και ποσοστό 83%.

Κρος και Σβαϊνστάιγκερ

Σίγουρα, οι παίκτες που έχει στην επίθεση η ομάδα του Μουρίνιο είναι ικανοί για πάρα πολλά από μόνοι τους, ακόμα και χωρίς εξαιρετική απόδοση από τον Αλόνσο, το είδαμε ξεκάθαρα στους δύο τελευταίους αγώνες με Μπάγερν και Μπαρτσελόνα. Όμως, σ’αυτά τα ματς παραχώρησαν κατοχή κι έπαιξαν στην κόντρα, ενώ απόψε το σκορ του πρώτου αγώνα δίνει το δικαίωμα στους Βαυαρούς να παίξουν πιο κλειστά, τουλάχιστον μέχρι να γίνει το 1-0.

Αν υποθέσουμε πως η Μπάγερν θα αμυνθεί καλύτερα όσο θα περιμένει, η απόδοση του Αλόνσο θα παίξει ακόμα μεγαλύτερο ρόλο στο να παρουσιαστεί επιθετικά η Ρεάλ όπως πρέπει, να δουλέψει η μηχανή στους γνωστούς ρυθμούς. Μοιραία, μεγαλώνει η ανάγκη για καλή δουλειά από τον Κρος, στον ξεκάθαρο ρόλο που θα έχει και πάλι στο χορτάρι πάνω στον Ισπανό μέσο.

Μιας κι αναφερθήκαμε στην φαινομενική πτώση της ορμητικότητας της Ρεάλ, ζήτημα κούρασης μπαίνει και για την Μπάγερν με τον Σβαϊνστάιγκερ. Ο Γερμανός αγωνίζεται με διαφορετικό τρόπο απ’αυτόν του Αλόνσο, αλλά κι αυτός είναι η ραχοκοκκαλιά της ομάδας του. Οι Βαυαροί τον περίμεναν πως και πως να επιστρέψει για το φινάλε της σεζόν, τον είδαν να κάνει πολύ καλό ματς στον πρώτο ημιτελικό, αλλά ταυτόχρονα τον είδαν να κουράζεται γρήγορα και να αντέχει μόνο μία ώρα. Οπότε, και η δική του κατάσταση αναμένεται να κρίνει πολλά, ειδικά αν η πρόκριση πάει μακριά.

Ρεάλ vs σέντερ φορ

Όλοι έχουμε στο μυαλό μας την άμυνα της Ρεάλ να είναι καλύτερη απ’αυτήν της Μπάγερν, αίσθηση απολύτως λογική αφού τα ονόματα του Μπαντστούμπερ και του Μπόατενγκ δεν εμπνέουν την ίδια σιγουριά μ’αυτά του Πέπε και του Ράμος. Όμως, υπάρχει μια ίσως σημαντική λεπτομέρεια. Στην διετία του Μουρίνιο, η Ρεάλ έμαθε να κάνει το πολύ δύσκολο, να αμύνεται ψηλά ακόμα και κόντρα στην Μπαρτσελόνα, που δεν παίζει με καθαρό φορ, αλλά με κινήσεις των παικτών χωρίς μπάλα, που θέλουν άλλη τακτική αντιμετώπιση.

Η Μπάγερν, όμως, δεν παίζει έτσι, αλλά αντιθέτως έχει έναν βαρύ φορ-κίλερ στην κορυφή, τον Γκόμες, που όλοι είδαμε πόσο τους ταλαιπώρησε στο Μόναχο. Και το ερώτημα είναι, πόσο καλά τα πάει η άμυνα της Ρεάλ απέναντι σε καλούς, κλασικούς φορ; Απάντηση στους προηγούμενους αγώνες του Champions League δεν υπάρχει, αφού δεν προσφέρονται για συμπεράσματα φορ σαν τον Λοδέιρο, τον Γκομίς, τον Ντουμπία και τον Αίλτον.

Στην Πριμέρα που η Ρεάλ έκανε περίπατο, φορ επιπέδου μπορούν να θεωρηθούν ο Σολδάδο, ο Λιορέντε και ο Φαλκάο. Οι τρεις τους έχουν ξεκινήσει ως βασικοί σε τρία φετινά παιχνίδια απέναντι στην Ρεάλ και τα αποτελέσματα λένε πως μπορεί οι Μαδριλένοι να κέρδισαν και τα τρία ματς, αλλά οι φορ βρήκαν δίχτυα τέσσερις φορές. Στο πρωτάθλημα μπορεί να “αντέχεται” τέτοια επίδοση από τον αντίπαλο φορ, στους ημιτελικούς του Champions League το έργο είναι αλλιώς, αποδείχθηκε και στον αγώνα του Μονάχου.

Στη Βαυαρία η άμυνα της Ρεάλ τα βρήκε πολύ σκούρα με τον Γκόμες και το ζητούμενο είναι τι θα γίνει στο Μπερναμπέου. Εκεί ο αγώνας θα διεξαχθεί σε άλλα μέτρα και σίγουρα θα είναι πιο δύσκολο για τον Γερμανό, αφού για σημαντικό διάστημα θα παίζει πιο μακριά από την περιοχή. Αν ανταποκριθεί στον ρόλο της κολώνας για τους Ριμπερί και Ρόμπεν, οι Βαυαροί μπορούν να αισιοδοξούν πως θα πληγώσουν την Ρεάλ είτε στην κόντρα με τους εξτρέμ, είτε με τον ίδιο τον Γκόμες, στα διαστήματα που θα πάρουν μπάλα και θ’ανέβουν πιο ψηλά.

Βαυαρικό προαίσθημα vs Μαδριλένικου μομέντουμ

Εκτός απ’αυτά τα επιμέρους κομμάτια, η συνολική μου αίσθηση είναι πως το ζευγάρι μοιάζει να ισορροπεί πολύ. Από τη μία, η Μπάγερν βγάζει πίστη, σκληράδα και δείχνει να έχει τρόπους, χάρις στην επίθεσή της και την παρουσία του Λαμ στην πλευρά του Ρονάλντο. Από την άλλη, η Ρεάλ ακόμα και χωρίς την “παλιά” ορμητικότητα, είναι σαφώς σε θέση να ανατρέψει το 2-1 του πρώτου αγώνα, να εκμεταλλευτεί τις παραδοσιακές αμυντικές αδυναμίες της Μπάγερν και να μην πετάξει μια τέτοια ιστορική ευκαιρία, ειδικά τώρα που της πάνε όλα δεξιά.

Πριν τον αποκλεισμό της Μπαρτσελόνα, θεωρούσα πως η Μπάγερν θα φτάσει στον τελικό, πεποίθηση που έχω εκφράσει αρκετές φορές κατά την διάρκεια της σεζόν και διατήρησα ακόμα κι όταν η κλήρωση την έφερε απέναντι στην Ρεάλ. Όμως, το Σαββατιάτικο διπλό στο Κλάσικο κι ο χθεσινός αποκλεισμός της Μπάρτσα χτίζουν ένα Μαδριλένικο μομέντουμ, που φαντάζει σχεδόν αδιανόητο να νικηθεί αυτή τη στιγμή.

Μετά τα όσα κινηματογραφικά είδαμε στο Καμπ Νου, μοιάζει αδύνατο να αυτοκτονήσει η Ρεάλ μέσα στο σπίτι της, με το ηθικό σε πρωτόγνωρα ύψη και τον Μουρίνιο φάτσα με την Ιστορία. Ταυτόχρονα όμως, μετά τα όσα κινηματογραφικά είδαμε στο Καμπ Νου και με την ανταγωνιστικότητα της Μπάγερν, καλό θα είναι να βάζουμε εισαγωγικά στο “αδύνατο”.