«Α2 και ακόμα ψηλότερα»

Αναλυτικά η συνέντευξη…

- Πως κρίνετε το έργο σας στα τέσσερα χρόνια παραμονής στον πάγκο της Ακράτας;
«Ίσως είναι το πιο σημαντικό κομμάτι στην μέχρι τώρα προπονητική μου καριέρα. Θεωρώ ότι ήταν 4 πετυχημένα χρόνια που πέρα από τις αγωνιστικές επιτυχίες που είχαμε μέσα στο γήπεδο, δημιουργήθηκε μια συναισθηματική σχέση με την Ακράτα, με τους παίκτες, με τους ανθρώπους της διοίκησης. Είναι σημαντικό κομμάτι της ζωής μου, η Ακράτα είναι μια εστία που θα προσβλέπω πάντα να πηγαίνω να βρίσκω φίλους και να πίνω καφέ μαζί τους. Είναι σχέση για μια ζωή. Ακόμα και ο φύλακας του γηπέδου με παίρνει καθημερινά τηλέφωνο γιατί είχαμε δεθεί μεταξύ μας. Πέρασα συγκινητικές στιγμές που δεν ξεχνιούνται ποτέ».

- Ήταν σχολείο για εσάς η Ακράτα;
«Η Ακράτα ήταν σχολείο γιατί ήταν μια ομάδα που πάντα είχε υψηλούς στόχους. Ζήσαμε μεγάλες στιγμές με αποκορύφωμα τους τελικούς με την Παναχαϊκή στο περσινό πρωτάθλημα.  Αν και είχαμε κάποια μελανά σημεία τα γήπεδα και των δυο ομάδων ήταν ασφυκτικά γεμάτα που σε αγώνες τοπικών πρωταθλημάτων δεν γίνεται κάτι τέτοιο.  Αυτό λειτούργησε σαν σκαλοπάτι για την χρονιά που τελείωσε αφού ήρθε το ταξίδι στην Γ’ Εθνική, που η Ακράτα το έκανε για πρώτη φορά με μεγάλες επιτυχίες και με μεγάλες νίκες στα παιχνίδια με την Αγία Παρασκευή, με τον Έσπερο, με την Παναχαϊκή,  με τον Μίλωνα. Αυτές ήταν νίκες και παιχνίδια σταθμοί για την ομάδα».

- Ήταν άθλος η παραμονή της Ακράτας;
«Ήταν τρομερή επιτυχία που σώθηκε η Ακράτα. Μας είχαν στην αρχή από τους πρώτους υποψήφιους που θα έπεφταν. Η ομάδα όμως έκανε εξαιρετική πορεία, υπήρχε πολύ καλό κλίμα, ο ένας  έπαιζε για τον άλλο, είμαστε μια παρέα όλοι μαζί. Ο πολυπόθητος στόχος της παραμονής μέχρι το τέλος επετεύχθη και πιστεύω ότι αδικούμαστε που περιμέναμε το αποτέλεσμα του αγώνα της Β’ Εθνικής για να μάθουμε αν μείναμε στην κατηγορία. Η τελευταία αγωνιστική με το άτυχο αποτέλεσμα στο παιχνίδι του Εσπέρου μας έκανε να περιμένουμε δυο εβδομάδες και αυτό ήταν αγχωτικό γιατί φοβόμαστε. Ήταν τρομερή επιτυχία γιατί υπήρχαν ομάδες με μεγάλο μπάτζετ όπως το Λεωνίδιο, ο Κρόνος στην μάχη της παραμονής και κατορθώσαμε να τους ξεπεράσουμε. Για εμάς που πηγαίναμε  από την Πάτρα στην  Ακράτα υπήρχε καταβολή δυνάμεων αφού είχαμε το ταξίδι, πήγαινε − έλα και  δυο ώρες προπόνηση. Αυτό κουράζει σωματικά και ψυχολογικά, αφού πρέπει να βάλεις μεγάλη δύναμη για να δείξεις ψυχικά αποθέματα και να ξεπεράσεις την σωματική καταβολή. Εμείς δεν είμαστε πέντε λεπτά από το σπίτι μας, δεν έχει αυτό το πρόβλημα άλλη ομάδα, γι αυτό και η επιτυχία αποκτά μεγαλύτερη αξία».

- Αποχωρήσατε και ήδη ακούγεται πως το μέλλον της Ακράτας δεν είναι ευοίωνο. Πως νιώθετε γι αυτό;
«Δεν μπορώ να νιώθω καλά γιατί με την ομάδα αυτή απέκτησα εμπειρία, έζησα την Γ’ Εθνική και είναι λυπηρό να μαθαίνω ότι το μέλλον είναι δυσοίωνο. Υπάρχει μια γενικότερη κρίση στις  επαρχιακές ομάδες αφού ακόμα και η μεταφορά των αθλητών είναι πρόβλημα αφού έχει οικονομικό κόστος. Με λυπεί το γεγονός αυτό, αλλά πιστεύω ότι οι άνθρωποι της ομάδας θα βρουν τις κατάλληλες λύσεις για να συμμετάσχει κανονικά η ομάδα στην Γ’ Εθνική».

- Η  πρόταση της Ολυμπιάδας ήταν για εσάς ότι καλύτερο περιμένατε;
«Θεωρώ ότι η αλλαγή προσώπων πρέπει να γίνεται ανά τακτά διαστήματα, πρέπει τα πρόσωπα να αλλάζουν, να δοθούν νέα κίνητρα και καινούργιοι στόχοι. Έτσι λειτούργησα και εγώ και θεωρώ ότι την πρόταση της Ολυμπιάδας  δεν μπορούσα να την αρνηθώ. Είναι βαρύ όνομα στο χώρο της Πάτρας, την έκανα αμέσως αποδεκτή και ένα καινούργιο κεφάλαιο ξεκινά στην καριέρα μου, ενώ το κεφάλαιο Ακράτα δεν θα ξεχαστεί ποτέ».

- Πως κρίνεται την απόφαση της διοίκησης της Ολυμπιάδας να μην δηλώσει συμμετοχή στην Β Εθνική για  να παίξει η ομάδα στην Γ Εθνική;
«Στην πράξη τις κατηγορίες τις καθορίζει το οικονομικό Αποδέχεσαι ότι δεν μπορείς να ανταπεξέλθεις και άρα το πιο σοφό πράγμα είναι να δηλώσεις την ομάδα στην αμέσως κατώτερη κατηγορία, αφού νομικά καλύπτονται από την ΕΟΚ. Οι άνθρωποι της διοίκησης έπραξαν σωστά και αποφάσισαν να συμμετέχει η ομάδα στην Γ Εθνική».

- Ποιοι είναι οι στόχοι και οι φιλοδοξίες σας για την νέα περίοδο;
Έχουμε προσεγγίσει παίκτες μέσα από την πόλη, τρεις – τέσσερις παίδες έφηβοι της Ολυμπιάδας απαραίτητα θα πρέπει να είναι στην 12άδα και το έμψυχο δυναμικό που θα συγκροτήσεις θα σου δώσει τους στόχους. Οι επαφές με τους γηγενείς παίκτες αν ευοδωθούν θα έχουμε μια καλή παρουσία, όχι πρωταγωνιστικούς στόχους αφού οι Αθηναϊκές ομάδες έχουν  καλούς παίκτες και ισχυρές ομάδες. Εμείς θέλουμε να έχουμε καλή αγωνιστική παρουσία και να μην μπούμε σε διαδικασία υποβιβασμού αφού θα πέσουν 4 ομάδες».

- Πόσο δύσκολο είναι να φτιάξεις μια ομάδα από την αρχή με την οικονομική κρίση που υπάρχει;
«Είναι τρομερά δύσκολα  γιατί τα οικονομικά θέματα  είναι πολύ σοβαρά. Δεν έχουμε το βασικό κίνητρο να δώσουμε στους παίκτες το χαρτζιλίκι, τα οδοιπορικά, που θέλουνε, και με τους παίκτες που συζητάμε μπορούμε να τους προσφέρουμε τις βασικές υποδομές ενός αθλητή κυρίως στο υλικό. Εμείς χτυπάμε το συναίσθημα στην Πάτρα. Εξετάζουμε περιπτώσεις φίλων που θα αγωνιστούν κάτω από την ίδια φανέλα, θα έχουν άριστο κλίμα στην ομάδα και θα φτιάξουμε μια παρέα παικτών οι οποίοι είναι φίλοι κάτω από την φανέλα, την ιστορία της ομάδας και θα έχουν το κίνητρο να παίζουν κάθε Κυριακή. Ο παίκτης να το χαίρεται, να έρθει στην Ολυμπιάδα για την ομάδα, για τους φίλους του και όχι για το οικονομικό που όντως είναι  προβληματικό».

- Ποιο είναι το όραμα και το στοίχημα του Βασίλη Αναστασόπουλου;
«Σαν ρόστερ ακόμα  η ομάδα δεν έχει τίποτα και θέλω να συνδυάσει το όνομα της με γερές βάσεις που θα πατάει γερά στα πόδια της στην Γ’ Εθνική και εγώ να τις δώσω τα εχέγγυα και τις προϋποθέσεις, είτε με εμένα, είτε με κάποιον άλλο συνάδελφο να φτάσει είτε στην  Β’ Εθνική, είτε στην Α2 κατηγορία, είτε ακόμα πιο ψηλά.  Η φιλοδοξία του καθενός είναι να ανέβει η ομάδα. Εγώ θα παλέψω με όλες μου τις δυνάμεις για να τεθούν οι βάσεις για τα βήματα ανόδου της Ολυμπιάδας στις παραπάνω κατηγορίες».