Μάνος Παπαδόπουλος: Η εξομολόγηση του άνθρωπου που περνάει όλη τη ζωή του στον Παναθηναϊκό

Μια συνέντευξη... ποταμό έδωσε ο Μάνος Παπαδόπουλος, που αναφέρθηκε σε όλα έχει ζήσει στον Παναθηναϊκό από το 1991 μέχρι σήμερα. Ο άνθρωπος που έχει βιώσει από κοντά τους τίτλους, τη γιγάντωση της αυτοκρατορίας του Παύλου και του Θανάση Γιαννακόπουλου και που είναι ακόμα εδώ στη συνέχιση της πράσινης δυναστείας υπό τον Δημήτρη, μίλησε για όλους και για όλα.

Στη συνέντευξη στο sdna, αναφέρθηκε στον πατριάρχη της Παναθηναϊκής οικογένειας, Παύλο Γιαννακόπουλο, στον Θανάση Γιαννακόπουλο, στη συνέχεια που υπάρχει στο πρόσωπο του Δημήτρη Γιαννακόπουλου αλλά και σε αρκετά ακόμα σημαντικά πρόσωπα της ιστορίας του Παναθηναϊκού. Μίλησε για τον Ομπράντοβιτς, τον Ιτούδη, τον Διαμαντίδη, τον Σάρας, τον Σπανούλη αλλά και πρόσωπα από το παρελθόν όπως ο Γουίλκινς, ο Γκάλης κι αρκετοί ακόμα. Ο Μάνος Παπαδόπουλος μίλησε και για το παρόν, την προσπάθεια που γίνεται με τον Ρικ Πιτίνο, αλλά και το μέλλον. Την προοπτική του PAO ALIVE, του Βοτανικού και την πιθανότητα να αναλάβει την ΠΑΕ ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος.

Αναλυτικά η συνέντευξη χείμαρρος του Μάνου Παπαδόπουλου

Για το αν θα έγραφε βιβλίο με όσα έζησε στον Παναθηναϊκό: «Πέρασαν πολλά χρόνια, με έντονες καταστάσεις. Τώρα δεν σας κρύβω πως θα ήθελα να γράψω κάτι. Δεν ξέρω αν πρέπει να το περιμένετε, αλλά θα το ήθελα. Είναι όνειρο ζωής». 

Για τις πρώτες «επαφές» του με το «τριφύλλι»: «Αρχικά, ήμουν "ψώνιο" με το μπάσκετ. Βέβαια, παρακολουθούσα και ποδόσφαιρο. Γεννήθηκα ακριβώς δίπλα στο γήπεδο. Παρακολουθούσα προπονήσεις ποδοσφαίρου, μπάσκετ και βόλεϊ. Δεν γλίτωνα με τίποτα. Η μητέρα μου μου έλεγε: "Κάτσε να διαβάσεις και άσε τον Παναθηναϊκό, γιατί μία μέρα θα σε καταστρέψει". Αυτό δεν ξέρω αν το έχω ξαναπεί, αλλά είναι η αλήθεια. Βλέπαμε ποδόσφαιρο, αλλά για εμάς υπήρχε ολόκληρο τελετουργικό. Μαζευόμασταν πριν το παιχνίδι. Συζητούσαμε για το παιχνίδι που θα ερχόταν, το βλέπαμε, πολλές φορές και στους όρθιους. Βλέπαμε από τα κάγκελα. Στο τέλος του αγώνα είχαμε άλλο ένα επεισόδιο, που μπορεί να κρατούσε μέχρι αργά το βράδυ. Συζήτηση, σουβλάκι και τα λοιπά».

Για την πρώτη γνωριμία του με τον Παύλο Γιαννακόπουλο: «Δεν θυμάμαι ακριβώς το έτος. Ήμουν πολύ φίλος με ένα μέλος από την οικογένειά του. Ερχόταν ο κύριος Παύλος με τον Δημήτρη Παναγούλια στο γήπεδο, όπως μετά ερχόταν και με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο. Έτσι γνωριστήκαμε. Κάναμε παρέα, πήγαινα στο σπίτι του. Το σπίτι του ήταν ανοιχτό, όλη η οικογένεια ήταν μαζί».

Για την ενασχόλησή του με τον μπασκετικό Παναθηναϊκό από το 1991: «Όλοι με έμαθαν κάτι. Ακόμα και αν δεν εκτιμάς τόσο πολύ κάποιον, μαθαίνεις. Μιλάω για όλους. Από το 1991 που έγινα "επαγγελματίας", γιατί ποτέ δεν ένιωσα έτσι, μέχρι σήμερα, νομίζω πως κάτι μαθαίνεις από όλους. Αυτό έχω να το πω και στα νέα παιδιά που έρχονται στον χώρο. Νομίζουν πως τα μαθαίνουν όλα γρήγορα και πολλές φορές δεν σέβονται τους μεγαλύτερους ή τα χρόνια τα οποία είναι κάποιος στα γήπεδα, τα χιλιόμετρα. Αυτό είναι λάθος. Στο τέλος δεν θα πας καλύτερα. Κι αν πρόσκαιρα πετύχεις μια θέση ή μια αναγνώριση, θα είναι μικρό το χρονικό διάστημα. Μετά θα φανεί ότι δεν κάνεις και θα βγεις έξω από αυτόν τον χώρο». 

Για την ατάκα που θα έγραφε στο βιβλίο του για τον Παύλο και τον Θανάση Γιαννακόπουλο: «Το πάθος, η αγάπη για τον Παναθηναϊκό και φυσικά κάτι που θέλω να τονίσω, το ήθος. Αυτά τα τρία». 

Για τη συγκίνησή του όταν «έφυγαν» από τη ζωή: «Εντάξει, η συγκίνηση υπάρχει. Όμως, καμιά φορά δεν μου αρέσει να το δείχνω, γιατί νομίζω πως σε αυτές τις καταστάσεις έχει σημασία τι νιώθεις μέσα σου, όχι τι δείχνεις. Έχουμε δει ανθρώπους να δείχνουν απογοητευμένοι, λυπημένοι ή οτιδήποτε και μέσα τους να είναι κάτι διαφορετικό. Σε αυτές τις περιπτώσεις προτιμώ να μην δείχνω τίποτα, ειδικά όταν μιλάμε για θάνατο. Είναι τι πιστεύεις και τι νιώθεις μέσα σου».

Για όσα του έμαθαν οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι: «Ακόμα και σήμερα που μιλάμε πολλές εκφράσεις τους είναι μέσα μου, συνέχεια. Δεν θα ήθελα να μοιραστώ κάτι τέτοιο. Το θεωρώ πολύ προσωπικό. Συλλαμβάνω τον εαυτό μου κάποιες φορές να φέρεται όπως εκείνοι. Έτσι όπως το έκαναν πιο παλιά μπορεί να έλεγα: "Μα τι λέει;". Τώρα λέω ακριβώς τα ίδια ή σκέφτομαι ακριβώς τα ίδια. Συλλαμβάνω τον εαυτό μου κάποιες φορές να μιλάει όπως αυτοί. Όχι για να το δείξω. Αλλά το τι θα πω σε έναν παίκτη, πώς μιλάω με έναν φίλο μου. Λέω: "Ωχ, τι γίνεται τώρα;". Μιλάμε για 30 χρόνια καθημερινής επαφής». 

Για την μεταγραφή του Παύλου Γιαννακόπουλου που άλλαξε την ιστορία: «Για εμένα είναι ο Νίκος Γκάλης, γιατί αλλάζει την ιστορία του ελληνικού μπάσκετ. Φεύγει από τη Θεσσαλονίκη και έρχεται στην Αθήνα το μεγαλύτερο όνομα όλων των εποχών. Αυτό από μόνο του δείχνει κάτι, τη θέληση του κ. Παύλου να κάνει τον Παναθηναϊκό πρώτο στην Ελλάδα και στην Ευρώπη». 

Για το πώς έγινε η μεταγραφή του Γκάλη και την αλλαγή στον μπασκετικό χάρτη: «Σε όλες τις μεταγραφές μέχρι σήμερα ήξερα ακριβώς όλες τις λεπτομέρειες. Αυτή η μεταγραφή ήταν προσωπική του κ. Παύλου. Καμία άλλη δεν ήταν τόσο προσωπική. Δηλαδή, ο κ. Παύλος είχε βάλει σκοπό μέσα του να κάνει το μπάσκετ πρώτο. Τηλεφώνησε εκεί που έπρεπε. Δεν ξέραμε όλες τις λεπτομέρειες

Κατηφόρισε ο Γκάλης και κάναμε και κάποιες μεταγραφές μεγάλων παικτών, όπως ο Βράνκοβιτς, ο Κόμαζετς και ο Σοκ. Αμέσως έρχεται νέος άνεμος. Θα σας πω ένα περιστατικό. Μπήκαμε στο πρώτο ματς να παίξουμε στη Γλυφάδα και το γήπεδο ήταν γεμάτο. Την προηγούμενη χρονιά, με προβλήματα και κραυγές απόγνωσης, ήμασταν σε έναν "Τάφο του Ινδού" με 200-300 άτομα. Στη Γλυφάδα, στο πρώτο επίσημο με τον Γκάλη και τους υπόλοιπους, μου λέει κάποιος: "Τι είναι αυτό;". Είχε 3.000 κόσμο. Ακούγεται μικρό νούμερο τώρα. Τότε ήταν μεγάλο νούμερο. Ήταν ενθουσιασμένοι, με κασκόλ και σημαίες. Αμέσως ένιωσες πως πήγαμε αλλού».  

Για τον Ντομινίκ Ουίλκινς: «Και αυτή η μεταγραφή είχε πείσμα μεγάλο από την προηγούμενη χρονιά. Ήρθε κάποιος ατζέντης και του το είπε του κ. Παύλου. Του είπε πως υπάρχει αυτό το ενδεχόμενο, γιατί ήθελε να φύγει ο Ντομινίκ, λόγω προσωπικών καταστάσεων. Δεν φεύγουν αλλιώς εύκολα αυτά τα ονόματα από το ΝΒΑ. Το είχε βάλει στο μυαλό του». 

Για το ευρωπαϊκό στο Παρίσι: «Ήμασταν σχεδόν σίγουροι πως θα πάρουμε το ματς στο Παρίσι. Τον ημιτελικό τον είχε καθαρίσει ο Ντομινίκ. Στον τελικό περιμέναμε πως θα κλειστεί από τους αντιπάλους. Ήταν μεγάλο όνομα, μεγάλη προσωπικότητα. Ήθελε να είναι όλοι έτοιμοι να βοηθήσουν, όπως ο Φραγκίσκος. Έγιναν κάποια λάθη στο τέλος. Η κορυφαία στιγμή είναι τα συναισθήματα από τη στιγμή που χάνει την μπάλα ο Γιαννάκης, μέχρι εκεί που την κόβει ο Βράνκοβιτς. Ο Ράτζα, ο οποίος ήταν φίλος του Βράνκοβιτς, είχε κατέβει στον αγωνιστικό χώρο, πίσω μας, για να έρθει να πανηγυρίσει με τους φίλους του. Εκείνη τη στιγμή βλέπεις να χάνεται η γη κάτω από τα πόδια σου. 10.000 κόσμος περιμένει να πανηγυρίσει και έχει μείνει αποσβολωμένος. Αν απομονώσουμε τις εικόνες, είναι φοβέρα συναισθήματα σε αυτόν τον αγώνα».

Για το ευρωπαϊκό στη Θεσσαλονίκη: «Ήμασταν το απόλυτο φαβορί από την αρχή της χρονιάς. Είχαμε την ελευθερία, κυρίως ο Ζέλικο, αλλά και εγώ που ήμουν δίπλα του, να πάρουμε όποιους παίκτες θέλουμε. Ήμασταν το απόλυτο φαβορί».

Για το ευρωπαϊκό στην Μπολόνια: «Κοιτάξτε, όλη τη χρονιά νομίζω ήμασταν πρώτοι στον όμιλο, αλλά δεν παίζαμε καλά. Καθαρίζαμε τα περισσότερα παιχνίδια με τον Μποντιρόγκα. Ήταν πάρα πολλά τα ματς που παίξαμε άσχημα, αλλά ο Ντέγιαν καθάριζε. Για εμένα ήταν ο μεγαλύτερος παίκτης που έχει παίξει στον Παναθηναϊκό από επίπεδο προσφοράς, μετά τον Διαμαντίδη, γιατί ο Διαμαντίδης έμεινε και τόσα χρόνια. 

Δεν το περίμενα ότι θα το πάρουμε. Προσωπικά, δεν το περίμενα. Δεν το περίμενα, γιατί επαναλαμβάνω πως δεν παίζαμε καλά. Μπορείς να δεις. Βλέπεις πότε μια ομάδα δεν πηγαίνει καλά. Στην Μπολόνια είχαμε την προσωπικότητα παικτών όπως ο Ντέγιαν, είχαμε τον προπονητή. Για να σας πω την αλήθεια, μάζευα τα πράγματά μου, δεν περίμενα να φτάσουμε στον τελικό. Βέβαια, στον τελικό ήμουν πια σίγουρος. Δεν περίμενα να περάσουμε τον ημιτελικό».

Για το ευρωπαϊκό στην Αθήνα: «Δεν ήταν εύκολο. Ήταν ένας εύκολος ημιτελικός, γιατί παίξαμε πάρα πολύ καλά. Ο τελικός ήταν εκπληκτικός. Το επίπεδο του Final Four ήταν υψηλότερο από το σημερινό. Οι ομάδες είχαν τεράστιες προσωπικότητες. Έγινε καλή διαχείριση μέχρι το Final Four. Ξέραμε πως έπρεπε να πάμε. Όλα ήταν σωστά, το ξενοδοχείο, η προπόνηση».

Για το αν έγινε στόχος η κατάκτηση της κορυφής της Ευρώπης μετά την 4η Euroleague: «Έγινε στόχος και έμοιαζε και εύκολο. Είναι ένα κλικ, από το να συμβεί. Το βλέπεις να γίνεται ξανά και ξανά. Μένει ένα κλικ, μια ανάσα, είναι πλέον 100 μέτρα». 

Για το ευρωπαϊκό στο Βερολίνο και κατά πόσο ήταν η ομάδα του 2009 η κορυφαία ομάδα της ιστορίας του Παναθηναϊκού: «Δεν ήταν η πιο ακριβή στην Ευρώπη. Ήταν η πιο ακριβή για τον Παναθηναϊκό. Αν έρθει κάποιος και πει πάρτε 100 εκατομμύρια, δεν μπορείτε να τη φιάξετε αυτή την ομάδα, δεν υπάρχουν οι παίκτες. Δεν είχε απλώς τους καλύτερους παίκτες της εποχής αυτή η ομάδα, πλην του Ναβάρο, που μας ξέφυγε. Είχε και τις μεγαλύτερες προσωπικότητες στη θέση τους, αλλά και διαχρονικά. Ο Διαμαντίδης, ο Σπανούλης και ο Σάρας δεν ήταν απλά οι κορυφαίοι της εποχής στη θέση του».

Για την μεταγραφή του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους: «Θα πω μια λεπτομέρεια για την μεταγραφή του. Όταν πήρα το πρώτο τηλέφωνο στον ατζέντη του για να του πω ότι ενδιαφερόμαστε για τον Σάρας, μου είπε: "Κάνεις πλάκα; Έχετε τον Διαμαντίδη και τον Σπανούλη. Μου λες ότι ενδιαφέρεστε και για τον Σάρας; Με δουλεύεις, θες να δεις αν θα πάει στον Ολυμπιακό ή να χαλάσεις την μεταγραφή". Του λέω: "Όχι είναι σοβαρό. Θέλουμε να πάρουμε τον Σάρας". Και οι δύο Γιαννακόπουλοι έπαιξαν ρόλο σε αυτή την μεταγραφή, όπως και η "τρέλα" του Θανάση. Μου λέει ο ατζέντης του: "Κλείσε θα σε πάρω σε λίγο". Με παίρνει και μου λέει: "Κοίταξε, ο Σάρας θέλει να έρθει. Δεν υπάρχει άλλη ομάδα". Η πιθανότητα ήταν η Μπαρτσελόνα, είχε εκεί σπίτι, η τότε γυναίκα του λάτρευε τη Βαρκελώνη. "Δεν υπάρχει Ολυμπιακός, δεν θέλει, αυτό είναι τελειωμένο. Δεν θέλει για προσωπικούς λόγους", μου είπε ο ατζέντης. Όσα γράφονταν τότε δεν είχαν σχέση με την πραγματικότητα, όπως και τώρα γράφονται κάποια τέτοια. Παρασύρονται οι δημοσιογράφοι και γράφουν πράγματα, παρασυρόμαστε και οι παράγοντες και τα πιστεύουμε. "Θέλει να έρθει στον Παναθηναϊκό, θέλει να παίξει για τον Ομπράντοβιτς, θέλει να είναι δίπλα στον Διαμαντίδη". Εκεί φάνηκε και η επιλογή του. Πήρα τηλέφωνο τον κύριο Θανάση και του είπα πως έχουμε να κάνουμε με μια πανάκριβη μεταγραφή. Βέβαια, τα λεφτά δεν έπαιζαν και τόσο μεγάλο ρόλο για εμάς τότε. Τους ρώτησα αν είναι σίγουροι. Δεν θέλω να πω τι ακριβώς μου είπε, ήταν... υβριστικό. "Εδώ είμαστε με τον κ. Παύλο, ναι, θα τον πάρεις", μου είπε».

Για το δεύτερο ημίχρονο του τελικού στο Βερολίνο και τα διαιτητικά λάθη: «Συνήθως είμαι μετριοπαθής. Θεωρώ, όμως, πως η διαιτησία δεν ήταν στο επίπεδο των ομάδων που έπαιξαν. Το λέω αυτό και για τον ημιτελικό. Ήταν περίεργος και ο ημιτελικός. Ήταν περίεργος ο τελικός. Για φανταστείτε πόσο ρόλο παίζει ο προπονητής, όταν έχει την έξωθεν καλή μαρτυρία. Φανταστείτε να ήταν ένας Έλληνας προπονητής και από το +22 να πήγαινε η διαφορά στο καλάθι. Θα τον είχαν σταυρώσει τον προπονητή. Έκανε ο Ομπράντοβιτς λάθη; "Κοιμήθηκε"; Έγιναν 15 σφυρίγματα εναντίον μας; Θέλω να πω ότι το άθλημα και η μπάλα είναι πάνω από όλους. Παίζει και ο αντίπαλος. Δίνω απάντηση στους επικριτές των πάντων. Τι να κάνουμε, παίζει και ο αντίπαλος. Η ΤΣΣΚΑ ήταν ομαδαρά. Έπαιξαν κι αυτοί, με πλαϊνή βοήθεια βέβαια και έφτασαν εκεί. Αν δεν είχαν τη βοήθεια, το ματς δεν τελείωνε κάτω από 7-10 πόντους». 

Για το ευρωπαϊκό της Βαρκελώνης: «Ήμασταν καλύτεροι, είχαμε και τον αέρα. Είχαμε αποκλείσει το φαβορί, την Μπαρτσελόνα. Θεωρώ πως η Μπαρτσελόνα ήταν καλύτερη από τους άλλους τρεις που πήγαν στο Final Four. Έπαιξε με εμάς, που επίσης ήμασταν καλύτεροι. Οι δύο καλύτερες ομάδες έπαιξαν στα πλέι οφ». 

Για τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς: «Ως προπονητής, τα αποτελέσματα μιλούν. Είναι ένα τεράστιο ταλέντο. Πώς λέμε ότι ο Μέσι έχει ταλέντο και βάζει την μπάλα στο παραθυράκι; Είναι η ευφυΐα και το ταλέντο και μετά η δουλειά. Ως άνθρωπος με δίδαξε να είμαι large. Το αν η προπόνηση θα είναι 18:00 ή 18:30, αν το ξενοδοχείο είναι 4 ή 5 αστέρων, αν στο φαγητό τα έχουμε όλα ή λιγότερα... Δεν τον απασχολούσαν αυτά τόσο πολύ. Τον απασχολούσε η δουλειά του».

Για το αν αιφνιδιάστηκε με την αποχώρησή του το 2012: «Δεν με αιφνιδίασε ότι έφυγε ο Ζέλικο. Θα έλεγα πως ήταν 50-50 τότε». 

Για τον λόγο που έφυγε ο Ομπράντοβιτς: «Νομίζω πως ο μεγαλύτερος λόγος έχει να κάνει με το ότι ήταν κουρασμένος. Γενικά. Και από τις επιτυχίες. Σίγουρα, πάντως, δεν έφυγε λόγω του Δημήτρη Γιαννακόπουλου. Αν δεν ήθελε, δεν θα συζητούσε καν. Συζήτησαν». 

Για τη δέσμευση του Σέρβου πως θα συνεχίσει στο «τριφύλλι» μπροστά στον κόσμο στο «Caravel»: «Νομίζω πως ήταν κουβέντα της στιγμής και της συγκίνησης. Πάνω από όλα είμαστε άνθρωποι. Πολλές φορές λέμε κάτι, που μετά το ξανασκεφτόμαστε. Τι θα μπορούσε να πει μπροστά σε 1.000 άτομα που τον αποθέωναν, ενώ είχαμε χάσει; Τι να τους πει, γεια σας;».

Για το αν πληγώθηκε ο Παναθηναϊκός με την αποχώρηση του «Ζοτς»: «Έφυγε ένας προπονητής, με τον οποίον είχαμε πετύχει τα πάντα. Τον λάτρευαν οι οπαδοί, οι φίλαθλοι, η διοίκηση. Φυσικά... Εδώ βλέπουμε την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Από τότε που έφυγε ο Φέργκιουσον δαπανά εκατομμύρια και δεν μπορεί να κάνει ομάδα». 

Για το αν φοβήθηκε πως μετά το 2012 ο Παναθηναϊκός δεν θα ξαναγίνει όπως ήταν: «Ήξερα πως μπαίνει ο Δημήτρης στα πράγματα και πως έχει πάθος. Δεν είχα φόβο ότι θα διαλυθούμε. Ήξερα πως μας περιμένει μια δύσκολη χρονιά. Έφυγαν κάποιοι παίκτες. Κάποιοι παρασύρθηκαν από το κλίμα της εποχής. Δεν φοβήθηκα, όμως, πως δεν θα έχουμε ομάδα, αφού ανέλαβε ο Δημήτρης. Θέλει να πετύχει. Αλλιώς δεν θα το έκανε».

Για το αν τσαντίστηκε όταν είδε τον έναν μετά τον άλλον να φεύγει το '12: «Ναι, τσαντίστηκα, με μερικούς τσαντίστηκα. Τσαντίστηκα με αυτούς που δεν είχαν λόγο να φύγουν. Τον Μπατίστ τον θεωρώ αδελφό μου, όπως και αυτός. Περίμενα να μείνει, όπως έμεινε ο Τσαρτσαρής». 

Για το αν περίμενε πως θα μείνει ο Δημήτρης Ιτούδης: «Παρασύρθηκε από την όλη ατμόσφαιρα. Θα έμενε. Θα ήταν αυτός ο προπονητής του Παναθηναϊκού». 

Για το αν έχει κλείσει το κεφάλαιο Ομπράντοβιτς για τον Παναθηναϊκό: «Δεν κλείνει ποτέ ένα τέτοιο κεφάλαιο. Το έχω ξαναπεί αυτό. Ένα κεφάλαιο όπως ο Ομπράντοβιτς δεν μπορεί να κλείσει ποτέ».

Για το αν υπάρχει περίπτωση να επιστρέψει μια μέρα στον πάγκο του Παναθηναϊκού: «Εγώ πιστεύω πως ναι. Ναι, πιστεύω ναι. Δεν το λέω διοικητικά. Δεν μπορώ να το πω έτσι. Ως άνθρωπος που είμαι κοντά στο μπάσκετ το λέω. Το λέω και ως Μάνος Παπαδόπουλος, αλλά και ως πρόεδρος. Αν θέλει να δουλέψει ο Ομπράντοβιτς στον Παναθηναϊκό, μπορείς να του πεις όχι; Βέβαια, τώρα έχουμε έναν πολύ μεγάλο προπονητή. Άρα, δεν μιλάμε για τώρα. Ο Ομπράντοβιτς είναι ένας άνθρωπος που πιστεύω πως θα ξαναδουλέψει στον Παναθηναϊκό».

Για το αν ισχύει κάτι αντίστοιχο και για τον Δημήτρη Ιτούδη: «Ασφαλώς, ασφαλώς». 

Για τον κόουτς Ιτούδη: «Από την πρώτη μέρα μέχρι την τελευταία οι δυο τους ήταν μαζί. Μαζί τους και εγώ, εμείς οι τρεις. Εγώ, βέβαια, δεν ήμουν προπονητής, ήμουν σε άλλον τομέα. Επί 13 χρόνια ήμασταν μαζί, σε όλα. Ακόμα και στο λάθος κάποιου. Η μεγαλύτερη επιτυχία ήταν αυτή. Λέγαμε ο ένας το λάθος του άλλου για καλό. 

Περίμενα την πορεία του. Κάποτε του είχα πει: "Για να γίνεις πρώτος προπονητής, θα πρέπει να αποβάλλεις το τι είχες κάνει ως βοηθός. Έχεις πάρει τα ευρωπαϊκά ως βοηθός. Ως πρώτος προπονητής είσαι στο μηδέν. Ξεκινάς τώρα. Τότε θα γίνεις πραγματικός προπονητής". 

Τον Δημήτρη τον βλέπω, δείχνει μεγαλύτερη προσωπικότητα, κύρος. Όλα αυτά φαίνονται και όταν μιλάει. Του είχα πει πως αν δεν ήταν προπονητής, θα γινόταν παρουσιαστής. Έχει μεγάλο χάρισμα». 

Για το αν ο Ομπράντοβιτς νοσταλγεί την Ελλάδα και τον Παναθηναϊκό: «Νομίζω ναι. Η Ελλάδα είναι σαν πατρίδα του. Είναι γνωστό πως έρχεται συνέχεια εδώ». 

Για τον αγαπημένο του παίκτη και την αγαπημένη πεντάδα: «Ο αγαπημένος παίκτης είναι ο Φραγκίσκος. Είμαστε μαζί από το πρωί μέχρι το βράδυ από όταν ήταν 15 χρόνων, από παιδάκι. Τον θεωρώ φοβερό παιδί και χαρακτήρα. Δεν μπορώ να πω άλλον. Πεντάδα δεν φτιάχνω, δεν υπάρχει περίπτωση να βγάλω με τόσους μεγάλους παίκτες. Δεν μπορείς να φτιάξεις, δεν βγαίνει». 

Για τον λόγο που ο Δημήτρης Διαμαντίδης είναι εκτός Παναθηναϊκού σήμερα: «Δεν το ξέρω το θέμα, δεν μπορώ να σας απαντήσω γι' αυτό». 

Για το αν θα μπορούσε ο «3D» να κάνει καριέρα σε ένα πόστο εκτός παρκέ: «Δεν είναι θέμα ενός παίκτη και της προσωπικότητας που έχει ως παίκτης. Είναι ένας συνδυασμός όρεξης για δουλειά και του τι μπορείς να προσφέρεις. Δεν σημαίνει πως αν κάποιος είναι καλός παίκτης, θα γίνει και καλός παράγοντας. Αυτό το έχω δει, είμαι σίγουρος γι' αυτό. Ο Δημήτρης είναι πολύ καλό παιδί, έχει προσωπικότητα. Δεν ξέρω αν θα δούλευε εκτός. Σίγουρα, όμως, θα μπορούσε να είναι σε κάποια θέση στον Παναθηναϊκό ή την Εθνική. Δεν ξέρω αν θα έκανε και ως παράγοντας».

Για το αν σταμάτησε νωρίς: «Είχε ένα - δύο χρόνια ακόμα. Τον πρόλαβαν τότε. Του έκανε ο Δημήτρης Κοντός συνέντευξη και είπε πως σταματάει. Ήμασταν στην προετοιμασία. Όταν το διάβασα νόμιζα πως σταματούσε εκείνη την ημέρα. Παίρνω τον Δημήτρη Κοντό και του λέω πως αν το ήξερα, θα το είχα προλάβει. Δεν λέγεται αυτό το πράγμα. Είναι τέτοιος χαρακτήρας, είπε κάτι, τελείωσε».

Για τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο και την αρχή του 2012: «Δεν μου αρέσει να λέμε τα κακώς κείμενα. Υπήρχε, όμως, μία τάση, που συκοφαντούσε τον Δημήτρη εκείνη την εποχή. Τάση εκτός Παναθηναϊκού. Τους ένοιαζε μόνο να τον συκοφαντήσουν, λες και δεν ήταν ο ιδιοκτήτης. Όπως ξέρετε, ήταν και μέσα από τα media αυτό. Δεν λέω πως γινόταν με κάποιον άλλον σκοπό ή ήταν κατευθυνόμενο. Δεν θέλω να το πω, γιατί δεν το ξέρω. 

Όλα αυτό επηρέασε και όσους έφυγαν. Κάποιος μπορεί να επηρεάστηκε, όταν έχει επιλογές». 

Για το πόσο πείραξε τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο αυτό που έγινε το '12: «Του έκανε καλό στην πορεία, τον πείσμωσε για να πετύχει». 

Για το αν ο Γιαννακόπουλος τον ακούει: «Δεν θέλω να μιλήσω ιδιαίτερα γι' αυτό το θέμα. Έχω ξαναπεί πως αν κάποιος δεν έχει πάθος γι' αυτό που κάνει και δεν κάνει και το κάτι παραπάνω, κάθεται σπίτι του. Θα έπαιρνε δυο ακριβά διαρκείας και θα είχε την ηρεμία του και τα λεφτά του στην τσέπη. Δεν μπορείς να δεις έναν άνθρωπο από την μία πλευρά μόνο. Πρέπει να τα δεις όλα. Αυτό το πάθος τον κάνει να βάζει τα χρήματα, να ξοδεύει τον χρόνο του και να αρρωσταίνει για τον Παναθηναϊκό. Θα μπορούσε να απολαμβάνει την καθημερινότητά του». 

Για το αν φοβίζει ο ίδιος την πιθανή αποχώρηση του Γιαννακόπουλου, αν δεν πετύχει το «PAO Alive»: «Πάντα με φοβίζει αυτό. Φυσικά, με φοβίζει το αν θα φύγει από το μπάσκετ. Δεν γίνεται να μην με φοβίζει».

Για το πόσο δύσκολο θα είναι να αναλάβει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος και το ποδόσφαιρο: «Είναι νέος, με πάθος και όρεξη για δουλειά. Δεν κωλώνει σε τέτοια. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην προλάβει». 

Για το «PAO Alive»: «Δεν ξέρω τι θα γίνει. Φοβάμαι την νοοτροπία του κόσμου στην Ελλάδα. Αν αυτό το πρότζεκτ ήταν σε άλλη χώρα θα είχε πετύχει ήδη. Αν είχαμε άλλη νοοτροπία, θα είχε πετύχει το πλάνο. Ποια είναι η λογική να μην πετύχει;».

Για το αν ενοχλείται από την απουσία των... μεγάλων πορτοφολιών του Παναθηναϊκού: «Ναι, με τσαντίζει. Όμως, ο καθένας θα πει τους δικούς του λόγους. Μπορεί να θέλουν να αποφύγουν την κατάσταση. Όμως, θα έπρεπε όσοι έχουν τη δυνατότητα να είναι δίπλα τώρα, στις δύσκολες στιγμές. Κατά καιρούς έχουμε δει πολλούς, που είναι στις εύκολες στιγμές». 

Για τα χρήματα που έχουν βάλει οι Γιαννακόπουλοι στον Παναθηναϊκό: «Κάποια στιγμή, θυμάμαι πως ο κ. Παύλος και ο κ. Θανάσης μιλούσαν με τους πολυμετοχικούς και κάποιους άλλους επιχειρηματίες. Ο καθένας έλεγε διάφορα, την άποψή του. Είπα στον εαυτό μου πως αν ήμουν Παύλος ή Θανάσης θα τους έλεγα: "Άντε ρε φύγε από 'δω". Έχουν ξοδέψει του κόσμου τα εκατομμύρια για τον Παναθηναϊκό και συζητάμε αν θα μπουν 500 χιλιάδες ή έχουν ένα εκατομμύριο και έχουν άποψη; Και καλά, να έχεις άποψη μπορείς. Όχι άποψη, όμως, μπροστά στον Γιαννακόπουλο». 

Για το αν ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος θα πάρει το ποδόσφαιρο: «Δεν μπορώ να το ξέρω, δεν μπορώ να το πω. Το έργο της Πράσινης Πολιτείας θα έμενε στην ιστορία. Περισσότερο και από τα πρωταθλήματα. Αυτό είναι ένα τεράστιο έργο, κάτι περισσότερο από ένα ευρωπαϊκό».

Για το αν θα ασχολείται τότε με το ποδόσφαιρο, σε περίπτωση που προχωρήσει το πλάνο: «Με το ποδόσφαιρο θα ασχοληθω όταν παίζουμε ποδόσφαιρο. Ως φίλαθλος το λέω. Όταν θα παίζουμε πραγματικά ποδόσφαιρο. Τώρα δεν πηγαίνω γήπεδο, δεν έχω χρόνο. Όταν έχω λίγο χρόνο δεν μπορώ να πάω στο γήπεδο. Οι αγαπημένοι μου ποδοσφαιριστές ήταν ο Ζάετς, ο Ρότσα, ο Σαραβάκος και ο Βαζέχα. 

Θυμάμαι ένα ματς που είχαμε χάσει από τον Άρη με 2-1. Είχε 60.000 κόσμο το γήπεδο. Είχε βρέξει πριν και ο αγωνιστικός χώρος, όπως και τώρα, ήταν κακός. Χάσαμε 2-1 παίζαμε καταπληκτική μπάλα. Όλο το γήπεδο χειροκροτούσε. Όταν έχανες, ήξερες πως αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Τώρα θέλουν να μας πείσουν πως ποτέ δεν χάνεις. Σύμφωνα με αυτό που βλέπω στο ποδόσφαιρο μια ομάδα δεν μπορεί να χάσει ποτέ. Φταίει ή ο διαιτητής ή ο αγωνιστικός χώρος ή ένας δικηγόρος και ένας δικαστής». 

Για το τι είναι ο μπασκετικός Παναθηναϊκός στην Ευρώπη: «Είναι μεγαλύτερος απ' ό,τι είναι στην Ελλάδα. Εισπράττω τεράστιο σεβασμό από όλη την μπασκετική κοινότητα και τους φιλάθλους. Σε σέβονται όλες οι ομάδες. Δεν θα ξεχάσω όταν μου είπε ένα παράγοντας, πρόεδρος της Ρεάλ Μαδρίτης κάποτε. Μου είπε: "Μάνο, η Ρεάλ Μαδρίτης είναι σπίτι σου. Κάνε ό,τι θέλεις". Δεν στο είπε ένα... χωριό, στο είπε η μεγαλύτερη ομάδα στον κόσμο, σου απάντησε έτσι. Δεν το λέω μόνο για εμένα, εννοούσε για τον Παναθηναϊκό». 

Για την παραβατική συμπεριφορά μιας μερίδας οπαδών του Παναθηναϊκού: «Τα τελευταία χρόνια δεν ασχολούμαι καθόλου με το θέμα των οργανωμένων. Το έχω επιλέξει προσωπικά. Παρ' όλο που ο κόσμος δεν ξέρει πως κάποτε, πριν ασχοληθώ επαγγελματικά, τους μοίραζα τα φοράκια στο Πεδίον του Άρεως, για να έρθουν να υποστηρίξουν τον Παναθηναϊκό, πριν από το '91. Έχω επιλέξει να μην ασχολούμαι γιατί πολλές φορές δεν βρίσκεις άκρη. Έχεις να κάνεις με πολλά άτομα και δεν είμαι σίγουρος πως όλοι θέλουν το ίδιο πράγμα».

Για το αν τον φοβίζει η «διχόνοια» που φαίνεται να υπάρχει: «Με φοβίζει. Αυτό που με φοβίζει είναι η μη αντίδραση των Αρχών. Πώς να το πω; Δεν είναι ανικανότητα. Είναι "δεν με νοιάζει". Όλο αυτό που περιγράφουμε τώρα είναι πολλά χρόνια και φτάνει μέχρι σήμερα. Όλα αυτά τα χρόνια οι υπουργοί και οι κυβερνήσεις μας έλεγαν για "πολιτικό κόστος". Τι πολιτικό κόστος, όταν βάζεις τη σύνταξη 300 ευρώ και δεν μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος; Δηλαδή, υπάρχει πολιτικό κόστος αν σταματήσει κάποιος τις παραβατικές συμπεριφορές; Αυτό ήταν η δικαιολογία. Μιλάω για όλα τα χρόνια».

Για το αν είναι αποφασισμένος ο Γιαννακόπουλος να τηρήσει το «ως εδώ»: «Από όσο ξέρω είναι αποφασισμένος να κάνει οτιδήποτε για το καλό του Παναθηναϊκού. Τα πράγματα είναι οριακά. Τρώμε πρόστιμο κάθε φορά για τους διαδρόμους, που δεν μένουν άδειοι. Κάθε φορά όμως. Εδώ και 3-4 χρόνια, σε κάθε ματς τρώμε πρόστιμο. Κάποια στιγμή, όταν έγιναν πιο αυστηροί οι κανονισμοί στην Euroleague, είπα: "Σε εκείνη την πλευρά του γηπέδου δεν μπορούμε να έχουμε τον έλεγχο του διαδρόμου". Μου απάντησαν: "Είστε η μοναδική χώρα και η μοναδική ομάδα που δεν μπορείτε. Πρέπει να βρείτε τον τρόπο να το κάνετε. Καταλαβαίνουμε πως η αστυνομία δεν πάει, οι σεκιούριτι φοβούνται, οι άλλοι δεν πειθαρχούν. Αλλά τι μας το λέτε; Σε όλο τον κόσμο γιατί μπορούν;". 

Θα σας πω ένα άλλο παράδειγμα. Παίζουμε πλέι οφ με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Είναι το γήπεδο γεμάτο με 15-20 χιλιάδες κόσμο και λέω στον Φραγκίσκο: "Σκύψε γιατί θα σε πετύχει η σαΐτα από τους χούλιγκαν της Ρεάλ". Μιλάμε για μια χώρα με εγκληματικότητα. Έρχονται από την Λατινική Αμερική ναρκωτικά και όπλα. Μεγάλη εγκληματικότητα. Στο γήπεδο δεν υπάρχει τίποτα. Δεν διανοείται ο άλλος να πάει να κάνει κάτι. 

Δεν ξέρω αν είναι αποφασισμένος ή πόσο αποφισμένος είναι ο Δημήτρης. Θα έλεγα πως πρέπει να είναι. Κάποτε πρέπει να τελειώσει αυτό το πράγμα. Μιλάω προσωπικά. Αυτό δεν έχει να κάνει με το αν είσαι με τους οργανωμένους ή δεν είσαι μαζί τους. Αυτό είναι παραμύθι, λαϊκισμός. Όλοι είμαστε φίλαθλοι και αγαπάμε τον Παναθηναϊκό. Φυσικά και υπάρχουν οργανωμένα παιδιά που ξεκινούν από μικρά. Όμως, όταν έχεις αυτή τη συμπεριφορά, είσαι οργανωμένος που αγαπάει την ομάδα; Δεν λέμε πως εκνευρίστηκαν μια φορά και πέταξαν ένα μπουκάλι, επειδή ένιωσαν αδικία. Και τάβλι να παίξουμε μπορεί να εκνευριστούμε. Εδώ μιλάμε για πράγματα που γίνονται σε κάθε παιχνίδι. Είναι ντροπή τα πρόστιμα που έχουμε φάει. Είναι ντροπή να υπάρχουν άνθρωποι που παίρνουν 400-500 ευρώ δουλεύοντας 12 ώρες και εμείς να πληρώνουμε 10.000 ευρώ γιατί κάποιος κάνει πλάκα με το λέιζερ. Είναι θέμα αν πρόκειται για οργανωμένο;». 

Για την περσινή απόφαση του Ολυμπιακού και κατά πόσο του λείπουν οι Πειραιώτες από την Α1: «Εντάξει, φυσικά ο μεγάλος αντίπαλος είναι ο Ολυμπιακός. Με ρωτούν αν θα τον ήθελα στην Α1. Είναι σαν να λες: "Θες να παίζει η Γιουνάιτεντ στο Τσάμπιονς Λιγκ;". Ε όχι, θέλω να παίζει ο Ολυμπιακός. Τι θα σου πουν; Τη Γιουνάιτεντ θέλουν, είναι μεγάλη ομάδα με εκατομμύρια φιλάθλους. Το ίδιο λέω και εγώ για το πρωτάθλημα. Όμως, αυτό δεν είναι ερώτηση προς εμένα. Πρέπει να ρωτήσετε τους ίδιους.

Στο τέλος περίμενα πως δεν θα το κάνουν. Δεν συμφωνώ πως υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι που είναι υπέρ αυτής της απόφασης. Βλέπω ένα μεγάλο κομμάτι κόσμου που με πιάνει στον δρόμο και δεν συμφωνεί με αυτή την απόφαση. 

Για το αν συμφωνεί με τις τοποθετήσεις του Δημήτρη Γιαννακόπουλου επί του θέματος: «Η δική μου άποψη είναι η ίδια με του Δημήτρη. Θα συμπλήρωνα πως θα ήθελα τον Ολυμπιακό, χωρίς να δημιουργεί αυτά τα προβλήματα. Για να τον δούμε στο πρωτάθλημα, θα πρέπει να ανέβει από την Α2».

Για τον Γιώργο Βασιλακόπουλο και κατά πόσο έχει κλείσει ο κύκλος του: «Η εμπειρία έχει πάντα πράγματα να δώσει. Το πώς θα τα δώσει είναι συζητήσιμο. 

Αυτά που έλεγε ο Ολυμπιακός δεν γίνονταν. Για παράδειγμα, ζητούσε ξένους διαιτητές τώρα».

Για το αν ο Παναθηναϊκός θα συζητούσε για πρωτάθλημα με ξένους διαιτητές: «Όχι γιατί δεν υπάρχει λόγος. Να κάνεις κάτι όταν υπάρχει λόγος, όχι γιατί κάποιος έτι θέλει. 

Έπεσαν κάποιες προτάσεις στο τραπέζι. Έγινε μια επιτροπή στον ΕΣΑΚΕ. Όλοι είχαν διάθεση να γίνουν αλλαγές. Ήρθε ο Ολυμπιακός και είπε πως δεν θέλει προτάσεις και αλλαγές. Ήθελε αυτό που επιθυμεί αυτός. Για παράδειγμα, ζητούσε τώρα επαγγελματική διαιτησία. Αυτό είναι το πρόβλημα του ελληνικού μπάσκετ αυτή τη στιγμή; Τι σημαίνει επαγγελματική διαιτησία; Δεν μας λένε. Πώς θα το κάνεις αυτό στην Ελλάδα σήμερα;».

Για την άποψη του Ολυμπιακού πως ο Παναθηναϊκός στα ντέρμπι: «Νομίζω έχουν λάθος. Είναι λανθασμένη άποψη. Είναι δικαιολογία. Νομίζω πως τις ίδιες φορές έχει ευνοηθεί ο καθένας. Εννοώ τώρα, μην παρεξηγούμαι. Δεν λέω παλιά. Λέω τώρα αν δεις τα ματς. Όμως, συνήθως κερδίζαμε εμείς τον τίτλο. Άρα, δεν δίναμε τη βαρύτητα στο ματς που κέρδιζε ο Ολυμπιακός. 

Δεν μπορώ να πιστέψω πώς μια ομάδα διαμαρτύρεται τόσο πολύ. Έχεις μέχρι ενός σημείου. Πώς είναι δυνατόν να διαμαρτύρεσαι τόσο όταν δεν ακουμπάς την μπάλα για ένα ματς; Για το αν είναι ένα φάουλ ή δεν είναι στο πρώτο πεντάλεπτο, ενώ για 20' δεν ακουμπάς την μπάλα. Δηλαδή, τι λες στους παίκτες σου; Στον προπονητή τι θα πεις; Ότι είναι φοβεροί και δεν τους αφήνουν οι άλλοι». 

Για το αν ο Ολυμπιακός κατέβηκε στο ΟΑΚΑ στις 13/2/2019 με σκοπό να φύγει: «Δεν μπορώ να ξέρω ακριβώς τι έγινε. Θεωρώ πως πίστευαν ότι δεν θα γίνει το ματς, ότι θα κάναμε επεισόδια. Μετά το είχαν στο μυαλό τους το να μην παίξουν, να φύγουν».

Για τη φετινή εικόνα του Ολυμπιακού στην Euroleague: «Έχει επηρεαστεί η ομάδα από όλα αυτά, αν μιλάμε καθαρά μπασκετικά. Δεν γίνεται μια ομάδα να παίζει ένα ματς την εβδομάδα, το οποίο θα είναι ντέρμπι. Παίρνουμε έναν παίκτη και θέλουμε να μπει στην ομάδα. Πώς θα μπει σε ντέρμπι; Θα κάνει ένα άστοχο σουτ και μια κακή άμυνα, θα παίξει 5' και θα βγει. Δεν έχεις την πολυτέλεια να τον κρατήσεις σε ένα ντέρμπι. Σε έναν βατό αγώνα μπορείς να τον κρατήσεις. Η εντύπωση που δίνει στον κόσμο είναι ότι δεν κάνει ο παίκτης, για παράδειγμα. Στην ουσία, δεν έχει τον χρόνο. Έρχεται η επόμενη εβδομάδα, με νέο ντέρμπι. Πώς θα δημιουργήσω μια ομάδα και θα την κρατήσω σε έναν ρυθμό; Για παράδειγμα, λέμε στον Καλάθη να τον ξεκουράσουμε, παίζει πιο πολύ από όλους. Όμως, μας λέει πως θέλει να παίζει. Θέλει να είναι εκεί. Δεν λέω να τον βάλεις 38-39 λεπτά, θα τον ξεκουράσεις κιόλας. Άλλωστε, ο Ολυμπιακός το έκανε πιο παλιά αυτό με τον Σπανούλη. Είναι δύσκολο αυτό τώρα. Θεωρώ πως εκεί είχαν λάθος».

Για τους αδελφούς Αγγελόπουλους: «Δεν μπορώ να εκφράσω γνώμη γιατί είναι αντίπαλοι. Δεν θέλω να μιλήσω. Σίγουρα, βάζουν χρήματα από την τσέπη τους. Αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς. Όμως, θεωρώ πως εδώ έκαναν λάθος. Έπρεπε να κρατήσουν τον Ολυμπιακό. Έκαναν ιστορικό λάθος. Θα μείνουν στην ιστορία πως ο Ολυμπιακός έμεινε στην Α2 με δική τους απόφαση». 

Για την κόντρα Γιαννακόπουλου - Αγγελόπουλων: «Συνήθως κερδίζει ο Δημήτρης. Αν είσαι εγωιστής, δεν δέχεται την ήττα. Αυτό είναι το πιο βασικό. Δεν έχουμε να κάνουμε με επιχειρηματικά συμφέροντα. Δεν είναι από τον Δημήτρη η προσωπική κόντρα αυτή τη στιγμή. Σε έναν τσακωμό όλοι έχουν συμμετοχή. Ειδικά στο Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός παρασύρεσαι. Υπάρχουν στιγμές που δεν αναγνωρίζεις τον εαυτό σου, το πάθος είναι φοβερό, πολλές φορές ξεφεύγεις. Όμως, η επόμενη μέρα πρέπει να είναι ψύχραιμη. Εδώ δεν υπάρχει λόγος για τέτοια κόντρα. Νομίζω πως ο Δημήτρης τα τελευταία χρόνια δεν έχει παίξει μεγάλο ρόλο σε αυτή την κόντρα. Περισσότερο τον προκαλούν. 

Δεν πιστεύω πως αυτή τη στιγμή εμείς κάναμε τα λάθη. Μπορείς να πεις ότι τη συντηρούμε την κόντρα, αλλά έχουμε πίσω μας μια μεγάλη ομάδα. Έχεις από πίσω τόσο κόσμο. Δεν μπορείς πάντα να κρατάς παθητική στάση. Θεωρώ πως ακόμα και η τελευταία απάντηση του Δημήτρη ήταν συντηρητική και σωστή. Τους είπε να ασχοληθούν και με τίποτα άλλο. Δηλαδή τι να κάνει;

Εδώ κάποτε για τα υβριστικά του κ. Θανάση του έκαναν μήνυση και μετά ξανά και ξανά, μέχρι πριν ένα - δύο χρόνια. Αυτό που λέμε στα αυτοκίνητα, στον δρόμο. Έκαναν μήνυση για να το καταδικάσουν. Ήθελαν να καταδικαστεί αυτό που λέμε στο φανάρι. Είπα: "Εντάξει ρε παιδιά, βάλτε μας και μια πορτοκαλί φόρμα να μας πάτε στο Γκουαντάναμο. Φτάνει με τις μηνύσεις. Εδώ έχουμε καταντήσει αντί για παίκτες να πληρώνουμε δικηγόρους. Δεν είναι ωραίο να γίνεται μέσα στον αθλητισμό αυτό. Θεωρώ πως αυτή τη στιγμή έχουμε κρατήσει μετριοπαθή στάση». 

Για τον Βασίλη Σπανούλη και την απόφασή του το 2010: «Ούτε αιφνιδιάστηκα, ούτε τσαντίστηκα. Ήξερα πάρα πολύ καλά τι συνέβη. Θα το διαβάσετε στο βιβλίο μου. Ήξερα ότι μιλούσε με τον Ολυμπιακό. Τις λεπτομέρειες θέλω να τις πω όταν θα έχει σταματήσει την καριέρα του. Δεν θέλω να πω κάτι άλλο. Παναθηναϊκά και αγωνιστικά φυσικά και θα ήθελα να μείνει, προφανώς. Γνωρίζω με την παραμικρή λεπτομέρεια όσα είχαν γίνει, τουλάχιστον από την πλευρά του Παναθηναϊκού. Ήξερα ακριβώς τις λεπτομέρειες. Θέλω να μιλήσω γι' αυτές όταν θα έχει τελειώσει την καριέρα του.

Αν δεν ήταν ο Σπανούλης, δεν θα είχε πάρει τα ευρωπαϊκά ο Ολυμπιακός, δεν θα είχε δημιουργήσει αυτή την ομάδα. Ήταν σε σύγχυση. Πλήρωναν Αμερικανούς, που ήταν ονόματα, αλλά δεν προσέφεραν. Άλλαζαν προπονητές. Οι παίκτες νοιάζονταν περισσότερο για τον εαυτό τους παρά για την ομάδα. Όταν πηγέ, τους έβαλε σε μια σειρά. Τους έφερε αυτό που είχαμε εμείς. 

Κάποτε, το 2010 νομίζω, όταν είχαν πάρει τον Τσίλντρες είχα πει σε μια εφημερίδα: "Ο Ολυμπιακός θα κάνει επιτυχίες όταν φτιάξει ομάδα, όχι όταν κάνει μια ακριβή μεταγραφή". Φυσικά είναι σημαντικές και οι μεταγραφές. Πήρε τίτλο με τον Ίβκοβιτς, όταν έφτιαξε αληθινή ομάδα. Θέλω να απαντήσω σε αυτά περί διαιτησίας. Όταν έχεις αληθινή ομάδα με τους ανθρώπους που πρέπει και τον προπονητή, μπορείς να έχεις επιτυχία. Μέχρι τότε περισσότερο μιλούσαν στα media, παρά έπαιζαν μπάσκετ». 

Για το αν στεναχωρήθηκε ο Θανάσης Γιαννακόπουλος όταν έφυγε ο «Kill Bill»: «Του είχε μεγάλη αδυναμία, πολύ μεγάλη. Στεναχωρήθηκε πολύ, όπως και ο κ. Παύλος. Θα σας πω ένα περιστατικό. Πήγα στο γραφείο του και μου λέει και ο κ. Παύλος: "Τι κάνατε ρε; Τον χάσατε τον παίκτη;". Ενοχλήθηκε. Δεν ήξερε ακριβώς εκείνη την ημέρα τι είχε γίνει». 

Για την ομάδα του Παναθηναϊκού το 2009: «Η ομάδα αυτή είχε μεγαλώσει πάρα πολύ, είχε φτάσει στα ύψη ο Παναθηναϊκός του '09. Το '11 ήταν κάτι συνηθισμένο. Το '11 φύγαμε από τη Βαρκελώνη σαν να επιστρέφαμε από ένα τουρνουά, σαν να μην είχαμε πάρει ευρωπαϊκό. Το '09 έφτασε η κορύφωση, ήταν η κορυφαία ομάδα όλων των εποχών για το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Έτσι νομίζω. Αυτό, όσο και να μην το θέλουμε, "ψήλωσε" όλα τα στελέχη της ομάδας, παίκτες και προπονητές. Ήταν όλοι βασιλιάδες του μπασκετικού κόσμου. Είναι δύσκολη αυτή η διαχείριση. Είναι δύσκολο να έχεις όλες αυτές τις προσωπικότητες. Δεν είναι τυχαίο αυτό που έγινε». 

Για την αντίδραση του Ομπράντοβιτς: «Αν ρωτήσεις τον Ζέλικο, θα σου πει τη δική του πλευρά. Ο Βασίλης έχει τη δική του. Εγώ που ξέρω ακριβώς θα πω πως έχουν και οι δύο δίκιο, στο πώς το σκέφτονται. Άλλωστε, όταν είσαι ένας τόσο μεγάλος προπονητής, που έχει επηρεάσει την καριέρα πολλών παικτών, θεωρείς πως ο παίκτης πρέπει να σε ακολουθεί. Είναι και ο εγωισμός. Από την άλλη, όσο μεγαλώνει ο παίκτης και επηρεάζεται από το περιβάλλον του, βγαίνει ο δικός του εγωισμός. Πρέπει να δεις την πλευρά του καθενός για να καταλάβεις τα γεγονότα». 

Για την απουσία του Παναθηναϊκού από το Final Four: «Μην ξεχνάτε πως εκτός της οικονομικής κρίσης, έχει αλλάξει και το σύστημα. Έχει γίνει πιο δύσκολο το να πας στο Final Four. Διαβάζω καμιά φορά και σχόλια παιδιών που έχουν αγωνία για το Final Four. Το σύστημα έχει αλλάξει. Τα πλέι οφ σου ζητούν να παίξεις με πιο ποιοτικές ομάδες και να τις κερδίσεις τρεις φορές. Το πιο δίκαιο άθλημα είναι το μπάσκετ. Σε αυτό βάζεις και την προϋπόθεση των τριών νικών. Σκεφτείτε στο ποδόσφαιρο να πρέπει η Τότεναμ πέρυσι να κερδίσει τρεις φορές τη Σίτι για να περάσει. Θα γινόταν αυτό;

Στο δίκαιο, λοιπόν, άθλημα, πρέπει να κερδίσεις δυο φορές για να περάσεις. Θα πω κάτι. Θεωρώ πως δύο χρονιές είχαμε την καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη μετά από αυτόν που τον πήρε. Τη χρονιά που παίξαμε με τη Φενέρ και αποκλειστήκαμε και όταν παίξαμε με τη Ρεάλ την πρώτη χρονιά. Κερδίσαμε με 30 πόντους το πρώτο, μετά χάσαμε και είχαμε και... ταραχώδη διαιτησία και τα λοιπά. Αυτές τις δύο χρονιές αν παίζαμε στο Final Four μπορεί να το παίρναμε κι ας ήταν καλύτεροι οι αντίπαλοι. 

Ξέρω την πραγματικότητα και το επαναλαμβάνω. Αυτό το λέω παντού, το λέω και στην Euroleague, κάτι πρέπει να κάνουν. Είναι ανταγωνιστικό το πρωτάθλημα στην κανονική διάρκεια, αλλά έχει μηδέν ανταγωνισμό από τις τρεις πρώτες θέσεις στη διασταύρωση. Αν δεις, αυτός που θα περάσει από το 4-5 θα έχει το ανταγωνιστικό ζευγάρι».