Καπογιάννη: «Θα δώσω και την ψυχή μου για τον Παναθηναϊκό»

Η Ελένη Καπογιάννη είναι ένας πρόσωπο το οποίο έχει συζητηθεί πολύ. Και θα συζητηθεί ακόμα περισσότερο. Μία εκ των κορυφαίων (αν όχι η κορυφαία) Ελληνίδα προπονήτρια φόρεσε και πάλι τα «πράσινα» (είχε καθίσει στο παρελθόν στον πάγκο της ομάδας ως συνεργάτιδα του Κώστα Κεραμιδά) και ετοιμάζεται για μία τεράστια πρόκληση στης καριέρα της. Να φέρει και πάλι τον Παναθηναϊκό στην κορυφή. Να «τρυπήσει» το κάθε ταβάνι που έχει γι αυτήν την ομάδα στο μυαλό του ο κάθε φίλαθλος. Όπως είπε χαρακτηριστικά η ίδια…

Κατά την διάρκεια του πρότερου «ερυθρόλευκου» βίου της συνέβησαν κάποια περιστατικά που δεν άρεσαν σε κανέναν Παναθηναϊκό και για τα οποία η Ελένη Καπογιάννη δε δίστασε να απαντήσει και να πάρει μάλιστα ξεκάθαρη θέση. Και τα περιστατικά αυτά έχουν φέρει μια… καχυποψία και έναν εύλογο (έως ένα σημείο) αρνητισμό από μερίδα φίλων του Παναθηναϊκού προς το πρόσωπό της. Η ίδια, όμως, μίλησε στην «ΠΡΑΣΙΝΗ» για όλους και για όλα, απάντησε όλα έδωσε τις δικές της εξηγήσεις και το σημαντικότερο είναι πως τόνισε πως πλέον το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να δώσει και την ψυχή της για τον Παναθηναϊκό. Λάθη κάνουμε όλοι… Ελάχιστοι όμως έχουν την δύναμη να τα αναγνωρίζουν, να τα διορθώνουν και να προχωράνε…Και η Ελένη Καπογιάννη είναι ένας τέτοιος άνθρωπος που έχει άποψη και την καταθέτει ευθέως όπως θα δείτε παρακάτω ακόμη και σε θέματα που άλλοι δεν θα άγγιζαν, όπως για παράδειγμα στο θέμα του Κώστα Μίσσα και του τρόπου που αντιμετώπισε τις πράσινες στο ματς με τον Ολυμπιακό.

Ένας άνθρωπος που έμαθε τα μυστικά του μπάσκετ και της προπονητικής μέσα στον Παναθηναϊκό, δίπλα στον Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Και αν δεν πιστεύετε διαβάστε την συνέντευξη που ακολουθεί και θα καταλάβετε…  

-Όταν σου έγινε η πρόταση από τον Παναθηναϊκό σου πήρε πολύ για να σκεφτείς την απάντηση που θα έδινες;

Όχι, δεν το σκέφτηκα. Σχεδόν καθόλου. Η πρόταση μου έκανε πολύ κλικ. Και άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που είμαι μέλος του Παναθηναϊκού».

-Λόγω της παρουσίας σου στον Ολυμπιακό, υπήρξε καθόλου φόβος στις σκέψεις σου για τις αντιδράσεις που θα επακολουθούσαν ούσα προπονήτρια του Παναθηναϊκού;

«Δεν φοβήθηκα στιγμή. Όχι. Σαν άνθρωπος είναι αυτή η αρχή μου. Γνωρίζω την αντιπαλότητα και είναι ωραία. Η ακρότητα δεν είναι ωραία και θα πρέπει να προσπαθήσουμε να φέρουμε και τον πολιτισμό. Γνωρίζω όσο μπορώ να φανταστώ τις αντιδράσεις που μπορεί να υπάρχουνε και από τις δύο πλευρές, αλλά εγώ είμαι αποφασισμένη να κάνω αυτό που πιστεύω. Μου έκανε κλικ να είμαι στον Παναθηναϊκό γιατί είναι μια μεγάλη πρόκληση να δημιουργήσω κάτι. Να ανέβουμε ένα επίπεδο. Και αυτό μου φτάνει…».

-Πως βλέπεις το επίπεδο της ομάδας;

«Σίγουρα όλα είναι συνυφασμένα με τα οικονομικά και τα γηπεδικά προβλήματα. Ίσως και με κάποιες νοοτροπίες παλαιότερων χρόνων. Ευτυχώς η δυστυχώς αυτά υπάρχουν. Θα έπρεπε να ακολουθηθεί κάποια ροή. Στο οικονομικό κομμάτι δεν γνωρίζω. Αλλά αυτό που συναντάω στην ομάδα έχουν μπει πολύ καλύτερες βάσεις στις υποδομές. Για το επόμενο βήμα χρειάζεται δουλειά και χρόνος. Θεωρώ ότι σε λίγο χρονικό διάστημα μπορεί η ομάδα να ανέβει σε ένα επίπεδο. Θα δείξει πόσο ανταγωνιστική μπορεί να είναι με το αντίπαλο δέος, τον Ολυμπιακό με πράγματα που πρέπει να γίνουν μέσα στον χρόνο».

-Η χρονιά έχει ξεκινήσει, η ομάδα δεν είναι «χτισμένη» από εσένα… Πως βλέπεις την ομάδα αυτή την στιγμή. Μετά από τις ελάχιστες προπονήσεις που έχετε κάνει όλοι μαζί;

«Βγάζω από το κάδρο τον Ολυμπιακό. Ακόμα και έτσι ο Παναθηναϊκός, με αυτό το στάτους, μπορεί να κερδίσει όλες τις ομάδες, αλλά και να χάσει από όλες. Το πρώτο βήμα είναι να αποκτήσουμε ένα στάνταρ απόδοσης. Μια ταυτότητα. Δηλαδή αμυντικά στην κακή μας μέρα να έχουμε ένα συγκεκριμένο στόχο απέναντι στον κάθε αντίπαλο. Επιθετικά να βάζουμε έναν πόντο παραπάνω για να κερδίζουμε. Αλλά και να παίξουμε ωραίο μπάσκετ. Πολύ σημαντικό».

-Το να πηγαίνει από το ένα «αιώνιο» στρατόπεδο στο άλλο είναι δύσκολο ούτως ή άλλως. Ίσως είναι ακόμα πιο δύσκολο για μια γυναίκα. Σου αρέσουν τα δύσκολα;

«Έτσι είναι ναι το στυλ μου. Έτσι είμαι σαν άνθρωπος. Από παιδί που με θυμάμαι κάνω αυτό που αγαπάω. Το ένστικτό μου  με οδηγεί. Η καρδιά μου. Μετά έρχονται τα υπόλοιπα. ΑΝ κάνω αυτό που θέλω όλα τα άλλα αντιμετωπίζονται. Έχω δυσκολευτεί έχω κάνει λάθη, αλλά το πρόσημο είναι θετικό. Δεν μπορώ να λειτουργήσω αλλιώς. Στο παρελθόν έχω πει όχι σε ομάδες λόγω διαφόρων θεμάτων. Όχι λόγω ομάδας. ‘Ετσι λειτουργώ, έτσι πορεύομαι και μόνο έτσι μπορώ να πετύχω σαν άνθρωπος».

-Πριν από μερικά χρόνια ανέλαβες την ομάδα μπάσκετ του Ελληνικού και κάποια στιγμή την ομάδα αυτή την αγόρασε ο Ολυμπιακός. Αυτή η εξέλιξη θεωρείς πως ήταν κομβικής σημασίας για την καριέρα σου;

«Δεν ξέρω αν ήταν κομβικής. Σίγουρα ήταν κάτι διαφορετικό. Σαν Ελένη μπήκα στα γρανάζια ενός μεγάλου συλλόγου που δεν γνώριζα πολλά. Γιατί λειτουργούσαν διαφορετικά. Δυσκολεύτηκα πάρα πολύ. Στις σχέσεις μου με τους συνεργάτες έχω συγκεκριμένο σκεπτικό. Υπήρχαν σημεία επικοινωνίας αλλά και διαφωνιών. Μοιραία… έφυγα. Αν το σκεφτώ τώρα και τα βάλω στη σειρά μαθηματικά θα έφευγα. Λίγο νωρίτερα, λίγο αργότερα… Θα είχα αντιδράσει νωρίτερα και θα είχα φύγει ή θα είχα βάλει περισσότερο νερό στο κρασί μου και θα έφευγα αργότερα».

-Ανέφερες προηγουμένως πως πρέπει όλοι μας να ανεβάσουμε περισσότερο το επίπεδο του πολιτισμού στο άθλημα. Πως πιστεύεις πως μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο;

«Πρώτα από το αγωνιστικό. Όταν η ομάδα παίζει καλά όλα γίνονται ευχάριστα. Οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού ξέρουν μπάσκετ. Το καταλαβαίνουν. Όταν είναι ευχαριστημένοι είναι το πρώτο βήμα. Το δεύτερο είναι όταν οι πρωταγωνιστές, παίκτες προπονητές διοίκησης μπορούν να κάνουν κάτι καλύτερο. Δεν θα σταματήσει ποτέ η λεκτική βία, αλλά αν σεβόμαστε αυτό που κάνουμε και το τιμάμε θα καταλάβουμε πως όλοι μας κάνουμε την δουλειάς μας. Και όσο την κάνουν θα πρέπει να δίνουν και την ψυχή τους χωρίς να προσβάλουν τον απέναντι. Όποιος πάει να ξεφύγει και να.. τραμπουκίσει εμένα δε με βρίσκει σύμφωνη».

Κατά την διάρκεια της παρουσίας σου στον πάγκο του Ολυμπιακού έγιναν κάποια περιστατικά που άφησαν μια πολύ άσχημη εντύπωση. Για παράδειγμα σε ένα ματς στην Λεωφόρο κάποιος άνθρωπος της ομάδας πήρε τα λάβαρα του Παναθηναϊκού και τα πέταξε στα σκουπίδια; Το είδες εσύ; Αντέδρασες; Συμφωνείς με τέτοιες κινήσεις;

«Δεν το είδα το σκηνικό την στιγμή που έγινε. Το άκουσα μετά. Με βρίσκει κάθετα αντίθετη. Και το είπα και τότε. Για ποιο λόγο; Δεν είχες που να τα βάλεις. Βάλτα κάτω από τον πάγκο. Αυτό είναι προσβολή σε κάθε αντίπαλο. Το λέω δημόσια. Αυτό είναι ένα μικρό δείγμα πολιτισμού. Να σέβεσαι τον απέναντί σου».

-Ένα άλλο περιστατικό που έχει μείνει στους φίλους του Παναθηναϊκού είναι αυτά που είχαν γραφτεί σε συνέντευξη που είχες δώσει σε αθλητική εφημερίδα, αναφορικά με όσα είχες πει στα αποδυτήρια στις παίκτριές σου για τον Παναθηναϊκό

 «Στα αποδυτήρια δεν μιλάμε με το σεις και με το σας. Υπάρχει και μία αργκό. Σε όλα τα αθλήματα. Γυναικεία, αντρικά. Όταν βλέπω την ομάδα μου ότι δεν παίζει καλά και θέλω να τις αφυπνίσω. Τους είπα τι μπορούν να κάνουν στις αντιπάλους τους, αν αφαιρέσουν την φανέλα με το «τριφύλλι» και το βάρος της. Αφαίρεσα το ειδικό βάρος του Παναθηναϊκού  και προσπάθησα να τους τονώσω το ηθικό.

-Απόλυτα κατανοητό, αλλά υπάρχει και ο αντίλογος… Όσα λέγονται στα αποδυτήρια μένουν εκεί και δεν χρειάζεται να δημοσιεύονται.

«Διαφωνώ κάθετα με την δημοσίευση. Και λυπάμαι που γράφτηκε. Και στην απολογία που κλήθηκα να δώσω στην ΕΦΙΠ είπα αυτό το πράγμα. Λυπάμαι που γράφτηκε γιατί ήταν μεταξύ επίσημης συνέντευξης και of the record. Λυπάμαι. Μετανιώνω. Δεν μπορώ να γυρίσω τον χρόνο πίσω. Αλλά εννοούσα αυτό που εξήγησα και σε εσάς.

-Σε ένα παιχνίδι μεταξύ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού με προπονητή τότε στις «ερυθρόλευκες» τον Κώστα Μίσσα, έγινε κάτι που δίχασε τους φίλους του αθλήματος. Ο Παναθηναϊκός έπαιζε με τις νεάνιδες και ο Ολυμπιακός πίεζε ακόμα και με παγίδες μέχρι το 40’. Ποια είναι η άποψή σου πάνω σε αυτό το θέμα;

«Θα συμφωνήσω ότι με κάθε αντίπαλο για να τον σέβεσαι πρέπει να παίζεις αυτό που μπορείς. Όμως στο πρώτο ματς που είμαι στον πάγκο του Ολυμπιακού η ομάδα έπαιξε κανονικά, όταν δεν παίζει ρόλο η διαφορά σε επόμενη φάση θεωρώ ότι θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν και οι 12 παίκτριες. Και φυσικά αντί να πιέσεις 40 λεπτά όταν είσαι ΟΚ να παίξεις το 5 εναντίον 5. Δεν ξέρω γιατί το έκανε ο κύριος Μίσσας. Εγώ δεν το έκανα και δεν θα το έκανα. Σε αντίστοιχη περίπτωση, κόντρα στον Παναθηναϊκό, όταν ελέγχαμε το παιχνίδι καθόμουνα στον πάγκο μου στο τέταρτο δεκάλεπτο. Διαφωνώ όμως στο να υποχωρούμε τελείως όταν ο αντίπαλος είναι αδύναμος. Δεν βοηθάει το άθλημα.

-Σε μια παρόμοια περίπτωση, ο Παναθηναϊκός επί Ομπράντοβιτς είχε την ευκαιρία να κερδίσει τον Ολυμπιακό με πάνω από 35 πόντους και να «σπάσει» την… 35άρα του 1996. Ο Ομπράντοβιτς όμως σεβόμενος τον Ολυμπιακό πάτησε φρένο με κάθε τρόπο….

«Συμφωνώ με τον Ομπράντοβιτς. Το δηλώνω δημόσια. Είναι ο μπασκετικός μου Θεός. Προπονητικά γαλουχήθηκε με αυτόν Μου αρέσουν οι ιδέες του ο τρόπος που αντιμετωπίζει πρόσωπα και καταστάσεις. Συμφωνώ απόλυτα. Είμαι πολύ τυχερή γιατί όταν έπαιζε ο Παναθηναϊκός στα Πατήσια είχα την άδεια να παρακολουθώ προπονήσεις του. Είδα λεπτομέρειες που μου έχουν αποτυπωθεί στον εγκέφαλο και τις χρησιμοποιώ. 13 χρόνια στον Παναθηναϊκό παρακολουθούσα τα πάντα και πήρα πολλά στοιχεία».

-Ήξερες από τότε ότι θα ασχοληθείς με την προπονητική;

Ημουν αντίθετη να γίνω προπονήτρια. Αλλά προέκυψε. Μου άρεσε να αναλύω. Και να αναλύω περισσότερο το ματς. Η αρχή έγινε με την πρώτη μου ομάδα, με την Αμαρυλλίδα Βριλησσίων. Θέλανε παίκτη προπονητή και επειδή βαριόμουνα και λίγο το ξεκίνησα. Είδα ότι με εκφράζει και ήταν μια τέλια μετάβαση για να μείνω στον χώρο.

-Ρίχνοντας κάνεις μια ματιά στο βιογραφικό σου βλέπει ότι έχεις κάνει τα πάντα. Ακόμα και στον Λίβανο έχεις βρεθεί για να προπονήσεις…

Ο Λίβανος ήταν μια εμπειρία ζωής για εμένα. Και σε επαγγελματικό αλλά και σε προσωπικό επίπεδο. Κάτι διαφορετικό. Παρα το ότι είναι μια μεσοανατολική χώρα, μπασκετικά σίγουρα το επίπεδο δεν είναι όπως εδώ, αλλά δεν είναι παντού έτσι. Δούλεψα πάρα πολύ. Μεγάλη πρόκληση. Έπρεπε να πάω λίγο πιο πίσω και να μη θεωρώ πράγματα δεδομένα. Ζορίστηκα με την νοοτροπία τους και θεωρώ ότι κάναμε πάρα πολλή δουλειά. Η δουλειά ήταν αισθητή παντού. Στην Ευρώπη με αυτή τη δουλειά θα παίζαμε ακόμα καλύτερη. Πήραμε 4 από τους 5 τίτλους και χάσαμε τον τελευταία λόγω τραυματισμού».  

-Πιστεύεις ότι μπορεί μα γυναίκα να προπονήσει μια αντρική ομάδα στην χώρα μας;

«Είναι ρατσιστική η κουλτούρα μας. Αλλά να είμαστε ρεαλιστές. Είναι κόσμος των αντρών. Σε κάθε τομέα πρέπει να κερδίσεις τον σεβασμό. Η γυναίκα πρέπει να αποδείξει περισσότερα. Μπορεί όμως μια γυναίκα να έχει την προσωπικότητα και τις γνώσεις και το επικοινωνιακά, γιατί ο παίκτης είναι άντρας, για να βάλει μπασκετικά στοιχεί και να πείσει. Δεν είναι εύκολο. Είναι δύσκολο γιατί ο άντρας παίκτης είναι δύσκολο να το αποδεχτεί. Αν όμως το αποδεχτεί θα παίξει πιο πολύ για πάρτη της και μετά για το συμβόλαιο. Τα πάντα είναι θέμα έμπνευσης. Δεν είναι καθόλου εύκολο. Αν μια γυναίκα ξεκινήσει από χαμηλά, πάει βήμα-βήμα και χτίσει ένα όνομα να είναι ακόμα πιο εύκολο. Όπως γίνεται με τις γυναίκες στον χώρο της διαιτησίας.  Όπως η Βάσω Τσαρούχα. Που είναι πολύ καλύτερη από πολλούς άντρες συναδέλφους της.  Στην Ευρωλίγκα  Υπάρχει η Πάντερ η οποία δεν είναι καλή. Αλλά υπάρχει. Η Βάσω είναι πολύ καλύτερη και τεχνικά, αλλά και σαν ψυχολογία. Δεν φοβάται. Δεν καταλαβαίνει Χριστό. Το σημαντικό είναι να κάνεις ένα λάθος και να μην κάνεις δεύτερο».

-Είσαι πάρα πολλά χρόνια στο γυναικείο μπάσκετ… Και σαν παίκτρια και σαν προπονήτρια… Σε τι επίπεδο πιστεύεις ότι βρίσκεται;

«Για να είμαι ειλικρινής, μετά λύπης μου, το επίπεδο έχει πέσει. Σίγουρα έχει παίξει μεγάλο ρόλο η κρίση, αλλά το κυριότερο είναι η προσέγγιση των θεσμών στο γυναικείο μπάσκετ. Είναι ελάχιστη έως ανύπαρκτη. Απαξιωτική. Το θυμόμαστε μόνο όταν βλέπουμε μια επιτυχία. Μια επιτυχία που γίνεται από ένα σύνολο πιστώνεται ολοκληρωτικά στο σύνολο. Οι βοήθειες είναι ελάχιστες σε σχέση με αυτές που δίνονται σε μια αντρική ομάδα. Άρα είναι  πρωτίστως θεσμικό το όλο θέμα. Είναι μια συζήτηση που θέλει πολλές ώρες. Και δευτερεύοντος οι σπόνσορες τα γήπεδα και όλα τα γύρω-γύρω».

-Έχεις πικρία για τον τρόπο που έφυγες από τον Ολυμπιακό;

«Αν το δω συναισθηματικά ναι. Αν το δω ρεαλιστικά όχι. Δεν πρέπει. Δεν είμαι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία. Όταν υπάρχουν διαφωνίες με μία σειρά από πρόσωπα σε μία ομάδα συνήθως η αλλαγή που γίνεται είναι του προπονητή. Μια τέτοια περίπτωση ήμουν κι εγώ. Δεν μπορέσαμε να βρούμε λύση και ήρθε η αποχώρησή μου. Δεν συμφωνώ με τον τρόπο που έγινε… Έχει περάσει. Δεν ισοπεδώνω το παρελθόν. Είχα μια ομάδα με πολύ καλές στιγμές. Έκλεισε ο κύκλος… προχωράμε».

-Ποιο είναι το μήνυμα που θα ήθελες να στείλεις στον κόσμο της ομάδας του Παναθηναϊκού;

«Θέλω να πω τέσσερα πράγματα στον κόσμο του Παναθηναϊκού. Ένα: Είμαι άνθρωπος που τιμάω τον χώρο που υπηρετώ. Δύο: Ξέρω να τιμάω την δουλειά που με προσφέρεται. Τρία: Αγαπώ το μπάσκετ. Τέσσερα: Από την ημέρα που έβαλα την υπογραφή μου στο συμβόλαιο με τον Παναθηναϊκό είμαι αποφασισμένη να δώσω και την ψυχή μου, ότι έχω και δεν έχω για να μπορέσει η ομάδα μου να ξεπεράσει κάθε ταβάνι που μπορεί να έχει ο κάθε φίλαθλος στο μυαλό του. Το εννοώ και είναι μέσα από την καρδιά μου».

Πηγή: Leoforos.gr