Ο ρέκορντμαν κόουτς της Α1

Τον έχουν χαρακτηρίσει κομφορμιστή, άνθρωπο των ειδικών αποστολών… Με το που ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του Ηρακλή, πριν από περίπου δύο εβδομάδες, τον ακολουθεί μία ακόμη «ετικέτα», εκείνη του ρέκορντμαν στην Α1, μιας και είναι ο προπονητής που έχει αναλάβει τις περισσότερες ομάδες στην πρώτη τη τάξει κατηγορία.
Ανεξάρτητα αν πρόσφατα, ο Ηρακλής λίγο έλειψε να αποτελέσει την ομάδα, όπου έκανε το πιο σύντομο πέρασμά του. Τέλος καλό όμως όλα καλά και οι δύο πλευρές συνεχίζουν την προσπάθεια να βγάλουν τον Γηραιό από το… τέλμα, αρχής γενομένης από το ματς με τον Πανελλήνιο στη Λαμία.

-Ανέλαβες τον Ηρακλή και παράλληλα έγινες ο πρώτος Έλληνας προπονητής με τις περισσότερες ομάδες. Έφτασες αισίως τις 13 και πέρασες και τον Βαγγέλη Αλεξανδρή…

«Θα προτιμούσα να ήμουν σε 2-3 ομάδες, περισσότερα χρόνια, αλλά έτσι όπως έχει εξελιχθεί η κατάσταση, ελάχιστοι προπονητές μπορούν να το πετύχουν αυτό. Το επάγγελμα είναι πλέον αναλώσιμο».

-Πρόσφατα, λίγο έλειψε ο Ηρακλής να αποτελέσει την ομάδα, όπου έκανες και το πιο σύντομο πέρασμά σου. Τι συνέβη;

«Ήταν απλά μια παρεξήγηση. Υπήρξε μία συζήτηση με τους ανθρώπους της ομάδας και με την παρέμβαση και του προέδρου του κ. Γαλανού, το θέμα έληξε. Δόθηκαν οι απαραίτητες διευκρινήσεις και συνεχίζουμε κανονικά».

-Δίνετε ένα πολύ σημαντικό εκτός έδρας ματς με τον Πανελλήνιο.

«Πράγματι είναι ένα πολύ δύσκολο παιχνίδι, όπως και κάθε ματς που δίνουμε από δω και στο εξής. Στόχος μας είναι να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό προκειμένου να διεκδικήσουμε τις πιθανότητες της νίκης που μας αναλογούν. Είναι σημαντικό παιχνίδι για μας για ένα ακόμη λόγο, διότι θέλουμε να δούμε και τον βαθμό ετοιμότητας των νεοαποκτηθέντων Αμερικανών, Πίτερς και Κόλεμαν».

-Σε έχουν χαρακτηρίσει άνθρωπο των ειδικών αποστολών, δεδομένου ότι αναλαμβάνεις ομάδες μεσούσης της αγωνιστικής περιόδου, για να τις σώσεις.

«Είναι μια ετικέτα που μου έχουν βγάλει, διότι βολεύει κάποιους, αλλά και γιατί πραγματικά, ορισμένες, ήταν πολύ δύσκολες αποστολές. Κάποτε ένας συνάδελφός σου, είχε πει ότι: «Εντάξει καλός προπονητής ο Καλαφατάκης, αλλά πρέπει να τον δούμε και σε κανονικές συνθήκες». Δηλαδή, δεν καταλαβαίνω, ποιο είναι πιο εύκολο να αναλαμβάνεις μια ομάδα με ήττες, τελευταία, με ρόστερ που δεν έχεις εσύ επιλέξει, με προβλήματα και να την πηγαίνεις τρένο; ή να αναλαμβάνεις μια ομάδα υγιή; Άλλωστε έχω δουλέψει και σε τέτοιες ομάδες, όπως ήταν το Ηράκλειο, ο Πανελλήνιος. Απλά θέλουν να πουν την κακία τους.

Θέλω να πω ότι, σημαντικό κομμάτι πολλές φορές παίζει όχι η δουλειά που θα επιδείξεις ή το αποτέλεσμα που θα φέρεις, αλλά οι δημόσιες σχέσεις και το πώς θα πουλήσεις τον εαυτό σου. Εμένα αυτά δεν με αφορούν».

-Έχεις προτιμήσει να μείνει εκτός αν κάποια δουλειά δεν καλύπτει τα στάνταρ σου;

«Φυσικά. Και φέτος το καλοκαίρι όπως και πέρυσι είχα προτάσεις, αλλά νομίζω ότι δεν άξιζαν τον κόπο. Απέρριψα και κάποιες γιατί δεν τα βρήκαμε ή δεν με ενέπνεαν, υπήρξαν όμως και άλλες, που ενώ είχαμε σχεδόν συμφωνήσει, προτίμησαν να πάνε σε κάποια άλλη λύση, φτηνότερη».

-Η αλήθεια είναι ότι οι εποχές είναι δύσκολες…

«Σίγουρα και έχω προσαρμόσει το κασέ μου στα νέα δεδομένα, αλλά μετά από όλη αυτή τη διαδρομή που έχω κάνει, δεν μπορώ να συμβιβάζομαι και να δουλεύω και τσάμπα. Το να μένω απλά στην αγορά απλά για να μένω, δεν με εκφράζει».

-Υπήρξε δουλειά, που συμβιβάστηκες σε κάποια πράγματα, διότι σε ενέπνεε;

«Ναι υπήρξε και μάλιστα έχασα και 124.000 ευρώ. Αυτή η ομάδα είναι ο Μακεδονικός. Επέλεξα να πάω για τον Μεσάικο διότι αυτός ο άνθρωπος για χρόνια ζούσε μεγάλο κομμάτι του ελληνικού μπάσκετ, έδωσε πολλά λεφτά και παράλληλα ζούσε πολλές οικογένειες εκτός μπάσκετ, ήταν φιλάνθρωπος. Ήταν σε μια δύσκολη φάση και περιμέναμε όλοι ότι θα σταθεί στα πόδια του τον Δεκέμβριο, διότι του χρώσταγε το κράτος από τα ολυμπιακά έργα πολλά λεφτά. Και αποφάσισα να πάω, με κάποια χρήματα για τα έξοδά μου, αρκετά μεν, αλλά το 1/3 που θα έπαιρνα από τον Δεκέμβριο και μετά, όπου θα έπαιρνε τα λεφτά από το κράτος. Τότε δεν πήγα ούτε στον Ηρακλή, ούτε στη Λάρισα, διότι με ενέπνευσε αυτός ο άνθρωπος και έπρεπε να μείνει στο χώρο».

-Το μετάνιωσες;

«Δεν το μετάνιωσα, διότι ήταν μια χρονιά φανταστική στην Κοζάνη. Έπαιξαν Ελληνόπουλα και όλα έφτιαξαν τη ζωή τους. Και ούτε διεκδίκησα τα λεφτά μου, δεν έκανα προσφυγή. Από την πλευρά μου νιώθω καλά, διότι προσπάθησα να σώσω έναν άνθρωπο και μια ομάδα την οποία χρειαζόταν το ελληνικό μπάσκετ. Καταφέραμε και σωθήκαμε εκείνη τη χρονιά, την επόμενη όμως η ομάδα έπεσε. Αλλά αυτό που έπρεπε να κάνω το έκανα».

-Άλλη δύσκολη δουλειά που ανέλαβες;

«Ο Πανιώνιος. Όταν ανέλαβα την ομάδα ήταν τελευταία. Εξελίχθηκε όμως μια καλή δουλειά. Ήταν η ομάδα της γειτονιάς μου, κάναμε φοβερή χρονιά και εκείνη και την επόμενη».

-Επιστροφή στο κεφάλαιο Ηρακλής.

«Στον Ηρακλή ήταν περισσότερο θέμα εγωισμού. Και αυτό διότι, πριν από περίπου δύο μήνες είχα συμφωνήσει ξανά με την ομάδα, χωρίς να διαπραγματευτώ καν το οικονομικό. Ήταν τα λεφτά αρκετά καλά, τηρουμένων των αναλογιών και της σημερινής πραγματικότητας, εγγυημένα και δώσαμε τα χέρια. Έφυγα και δεν με ειδοποίησαν ξανά, αντίθετα πήγαν σε μια λύση πολύ φτηνότερη. Αν είχα αναλάβει από την αρχή την ομάδα, τώρα θα βρισκόταν πάνω από τη μέση της βαθμολογίας».

-Οπότε είναι και ένα προσωπικό στοίχημα για σένα η… αποστολή Ηρακλής;

«Ναι βέβαια, διότι έτσι όπως μου φέρθηκαν δεν έπρεπε να πάω, αλλά με πλησίασαν και άλλοι άνθρωποι του Ηρακλή, έκαναν εκλογές μπήκαν και νέα πρόσωπα στο συμβούλιο και έτσι αποφάσισα να αναλάβω την ομάδα. Ο Ηρακλής για μένα είναι μια μεγάλη ομάδα και έχει πάρα πολύ καλό κόσμο, φανατικό. Είναι τεράστιο μέγεθος, είναι ομάδα που έπαιζε στην Ευρωλίγκα που έχει βγάλει παικταράδες, με δικό της γήπεδο, με ιστορία και με φανέλα με μεγάλο ειδικό βάρος και είναι κρίμα μετά την περυσινή προσπάθεια που έκανε να ανέβει, να πέσει φέτος. Ανέλαβα τον Ηρακλή ουσιαστικά πεσμένο και ευτυχώς οι άνθρωποί του γνωρίζουν καλά ότι για να σωθούμε θέλει τεράστια προσπάθεια και θα θεωρηθεί θαύμα».

-Νιώθεις πικρία για το γεγονός ότι σε θυμούνται όταν δουν τα σκούρα;

«Το διασκεδάζω και πολλές φορές λέω, αυτοί χάνουν. Και εγώ μπορεί να χάνω, αλλά και εκείνοι, διότι αποδεικνύεται εκ των υστέρων ότι έκαναν κακή επιλογή. Γιατί λένε καμιά φορά το ακριβό είναι και φτηνό. Ό, τι πληρώσεις παίρνεις. Αυτό αποδεικνύεται στην πράξη»..

-Το ότι αναλαμβάνεις μία ομάδα που δεν έχεις την ευθύνη για το στήσιμό της…

«Εντάξει δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό. Έχει συμβεί άλλες τέσσερις φορές, με τον Πανελλήνιο, τον Πανιώνιο, τη Δάφνη και τον ΠΑΟΚ.

Και τον ΠΑΟΚ όταν ανέλαβα η κατάσταση δεν ήταν καθόλου καλή, παρ’ όλα αυτά κάναμε εκπληκτική πορεία πέρυσι, μεγάλες νίκες και ενώ χάσαμε εννέα παίκτες, τερματίσαμε τελικά έβδομοι. Ο προπονητής πρέπει να προσαρμόζει τη φιλοσοφία του και τη δουλειά του στο έμψυχο δυναμικό που έχει. Να μπορεί να διαχειριστεί κακοχτισμένα ρόστερ. Αυτό είναι το σημαντικό. Να μπορεί να εμπνεύσει ανθρώπους που είναι τελείως διαφορετικοί μεταξύ τους. Το να χτίσεις μια ομάδα είναι πολύ δύσκολο και ακόμη δυσκολότερο είναι να μπορείς να την κάνεις καλύτερη, όταν είναι ετερόκλητα στοιχεία στη σύνθεση, όταν υπάρχει κακή ψυχολογία, όπως βρήκα τον Ηρακλή με οκτώ συνεχόμενες ήττες».

-Βλέποντας πλέον τα πράγματα εκ των έσω, που οφείλεται κατά τη γνώμη σου, το άσχημο ξεκίνημα του Ηρακλή;

«Πολλά. Καταρχάς άλλαξαν τέσσερις προπονητές. Υπήρχε κακή αγωνιστική χημεία μεταξύ τους, πήραν ένα προπονητή που εγώ και τον σέβομαι και τον εκτιμώ, τον Ρούσο, αλλά ήταν εκτός της αγωνιστικής πραγματικότητας τα τελευταία 3,5 χρόνια. Και την ατμόσφαιρα πρέπει να την αντιλαμβάνεσαι να την οσφραίνεσαι. Ο Ηρακλής τι ομάδα είναι, τι κόσμο έχει, τι απαιτήσεις υπάρχουν, τα παιδιά ποια είναι. Πρέπει να γνωρίζεις πρόσωπα και πράγματα για να μπεις στο πετσί της όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Πρέπει να κάνεις ταχύρυθμη εκπαίδευση να μεταδώσεις το σκεπτικό σου και να πάρεις το καλύτερο δυνατό. Αυτό δεν γίνεται από τη μια στιγμή στην άλλη. Αυτό ή το χεις ή δεν το χεις. Νομίζω ότι εκεί έκαναν λάθος. Υπήρχαν 3-4 αντικρουόμενες απόψεις, ποιος θα επικρατήσει. Ήταν 7-8 άτομα που έκαναν κουμάντο και ο καθένας ήθελε να έχει τη δική το άποψη, το δικό του προπονητή. Έτσι, όμως δεν γίνεται δουλειά, πρέπει όλοι να ταυτίζονται για μία απόφαση. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι αγαπάνε τον Ηρακλή, αλλά ο καθένας με διαφορετικό τρόπο και εκεί πρέπει να βρεθεί ο τρόπος να παραμερίσουν κάποια πράγματα για το καλό της ομάδας. Έστω και αυτό το τρίμηνο που μένει πρέπει όλοι να κοιτάξουν αυτό το πράγμα. Είναι κρίμα να μην πετύχει. Είναι δύσκολο, αλλά μαθηματικά και ουσιαστικά πιστεύω ότι υπάρχουν ελπίδες να σωθεί η ομάδα και θα δώσω και την ψυχή μου για να το πετύχουμε».

-Τι είπες στους παίκτες στην πρώτη σας συνάντηση;

«Τους είπα ότι αδικούν τους εαυτούς τους, ότι πλέον δεν έχουν δικαιολογίες, το μπαλάκι είναι σε εκείνους και ότι τους πιστεύω πολύ. Ότι δεν έχει χαθεί τίποτα, εμείς θα κάνουμε τον αγώνα μας, κάθε παιχνίδι ξεχωριστά και πιστεύω ότι στο τέλος θα τα καταφέρουμε. Πρέπει να μοιράσουμε ρόλους, να ξέρουμε ο καθένας τι μπορεί να δώσει και γι αυτό έγινε αυτή η μεταμόρφωση στο παιχνίδι με τον Ίκαρο. Ακόμη και κόντρα στον Πανιώνιο είδα θετικά, όπως και στο ματς με τον Ολυμπιακό. Θετικό δεν είναι να παίξει μόνο κάποιος καλά, αλλά και από τα αρνητικά που θα δεις μαθαίνεις, απομονώνεις, αλλάζεις, απορρίπτεις.

Η δουλειά του προπονητή δεν είναι εύκολη και δεν είναι μόνο να κάνει προπόνηση και να κοουτσάρει. Είναι διαχείριση του υλικού, των προσωπικοτήτων, κοινωνικός λειτουργός, παιδοψυχολόγος, μάνα του λόχου, πατέρας, μάνατζερ, χίλια δυο… Όλα πρέπει να τα κάνει».

-Οι παίκτες πώς το εισέπραξαν όλο αυτό;

«Πολύ καλά. Μα όλοι είναι πολύ καλά παιδιά και τα περισσότερα τα γνωρίζω. Το σημαντικό είναι ότι εισπράττω τεράστια αγάπη μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα».

-Είναι στιγμές που σκέφτηκες να τα παρατήσεις και να αλλάξεις επάγγελμα;

«Σαφώς αν μπορούσα θα το έκανα, όμως δύσκολα θα έκανα κάτι άλλο τώρα πια. Οικονομικά σπούδασα και σε τράπεζα δούλευα και σε άλλες επιχειρήσεις, όμως τα παράτησα όλα για το μπάσκετ. Είναι στιγμές που το μετανιώνω, διότι στο μπάσκετ βλέπω ότι δεν εξαργυρώνεις την επιτυχία ούτε την αξία σου και βλέπεις ότι οι προσλήψεις και οι επιλογές γίνονται με τελείως διαφορετικά τρόπους και για άλλους λόγους. Μετά λέμε γιατί το μπάσκετ δεν πάει καλά. Εδώ ούτε το All Star Game δεν μπορούμε να διοργανώσουμε σωστά και αντικειμενικά. Μικροπολιτικές, μικροσυμφέροντα. Πώς λοιπόν το μπάσκετ να προκόψει. Πάει από το κακό στο χειρότερο. Εγώ δεν μπορώ να συμμετέχω σε αυτό το πανηγύρι. Θέλω να είμαι μέσα στο γήπεδο και να κάνω δουλειά, αλλά τις περισσότερες φορές οι παράγοντες δεν θέλουν προπονητές, προτιμάνε φερέφωνα, να κάνουν εκείνοι τις μεταγραφές και πολλοί συμβιβάζονται. Εγώ δεν συμβιβάζομαι. Δεν το έκανα όταν ήμουν νέος, δεν θα το κάνω τώρα».

-Από όλες τις πόλεις που έχεις πάει, που πέρασες καλύτερα;

«Στο Ηράκλειο. Δεν το συζητάω. Ήμουν ευτυχισμένος στο Ηράκλειο, ο πρόεδρος ήταν κιμπάρης, ήταν πριν από εμάς για εμάς. Και γι αυτό στην ΑΕΚ δεν τα κατάφερα. Γιατί είχα μάθει το ιδεατό μοντέλο τρία χρόνια στους Αμπελόκηπους και μετά στο Ηράκλειο και αναλαμβάνοντας την ΑΕΚ πήγαινα τοίχο - τοίχο από τα μαχαίρια».

Η ομάδα πήγαινε καλά και παρολ’ αυτά της έκαναν πόλεμο».

-Και ομάδες σαν το Ηράκλειο δεν παίζουν στην Α1

«Ο Παπακαλιάτης κουράστηκε και απογοητεύτηκε. Το κύκνειο άσμα του ήταν όταν ανέλαβε τον ΕΣΑΚΕ, εκεί είδε τι πραγματικά συμβαίνει, διότι ήταν και εκείνος οραματιστής. Ο άνθρωπος αυτός πήγαινε στο εξωτερικό και έβλεπε τα πάντα και οι ιδέες του ήταν πολύ μπροστά. Ήθελε να φτιάξει το μπάσκετ, γιατί είχε περάσει και σαν παίκτης και σαν προπονητής και σαν διαιτητής και ήταν παράγοντας. Είχε περάσει από όλα τα μετερίζια, οπότε είχε σφαιρική και αντικειμενική αντίληψη όλων των πραγμάτων και έβλεπε ότι δεν υπάρχει μέλλον, με όλους εκείνους τους κερδοσκόπους που κυκλοφορούν. Απογοητεύτηκε και έφυγε. Έχασε και έφυγε. Στο μπάσκετ δεν υπάρχει τεχνογνωσία. Και εκείνο που βλέπω είναι ο ρομαντικός, η ηθική, η αξιοπρέπεια, το φιλότιμο, η τιμιότητα αντιλαμβάνονται σαν αδυναμία στη χώρα μας. Απλά πιστεύω ότι τώρα που το μπάσκετ είναι στον πάτο, θα μείνουν οι άνθρωποι που πραγματικά το αγαπούν. Όσοι είχαν συμφέρον από αυτό, φεύγουν διότι δεν έχει λεφτά, άρα θα μείνουν οι ρομαντικοί και εκεί πέρα θα δείξει ο καθένας την αξία του».

-Για τη Μεσογειακή Λίγκα ποια είναι η γνώμη σου;

«Δεν είναι κακή ιδέα. Νομίζω ότι μπορεί να ευδοκιμήσει. Όπως υπάρχει η αδριατική λίγκα, όπως υπήρχε η βαλτική. Τώρα παίζει ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός στο πρωτάθλημά μας και καμιά ομάδα δεν χάνει κάτω από 30 πόντους. Μόνο αν τους βρει σε κακιά στιγμή θα χάσει με 10-15 πόντους. Σίγουρα θα χάσει αίγλη το ελληνικό πρωτάθλημα, αν δεν παίζουν ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός, αλλά ας φροντίσουν όμως και εκείνοι που κινούν τα νήματα να υπάρξει ένα πρωτάθλημα καλύτερο. Πρέπει να κοιτάξουν πιο σφαιρικά, πιο μακριά, όχι μόνο τι κάνει ο Παναθηναϊκός, τι κάνει ο Ολυμπιακός. Τι κάνει το μπάσκετ γενικότερα, γιατί αυτοί είναι οι κράχτες. Είμαστε ικανοποιημένοι και λέμε το μπάσκετ τα τελευταία χρόνια πάει καλά λόγω του Παναθηναϊκού, του Ολυμπιακού και της Εθνικής. Μα στην Εθνική ομάδα παίζουν παίκτες είτε του Παναθηναϊκού, είτε του Ολυμπιακού, ενώ εγώ θυμάμαι ότι παλιά παίζανε παίκτες από τον Απόλλων Πατρών, από το Περιστέρι, το Παγκράτι, τους Αμπελόκηπους, τον Πανιώνιο, τον Ηρακλή τον Άρη, τον ΠΑΟΚ και μπορεί να ξέχασα και κάποια ακόμη ομάδα. Σε όλες αυτές τις ομάδες έπαιζαν παικταράδες και ήταν μέλη της εθνικής. Τώρα η πλειοψηφία των παικτών του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος είναι από τον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό. Όταν λοιπόν μας εκπροσωπούν αυτές οι ομάδες και η εθνική δε λέει τίποτα. Βιτρίνα είναι. Η ουσία παίζει ρόλο και το μέλλον. Δεν φταίνε μόνο οι παράγοντες σε αυτό, φταίνε και οι προπονητές και οι παίκτες και οι δημοσιογράφοι, η ομοσπονδία, ο ΕΣΑΚΕ συγκεκριμένα, που δεν παίζουν πολλοί Έλληνες.

Δεν μπαίνουν άνθρωποι σωστοί στο μπάσκετ γιατί απογοητεύονται. Φαντάζεσαι να φύγουν οι Αγγελόπουλοι ή οι Γιαννακόπουλοι; Πόσοι παράγοντες έχουν φύγει. Ο Βωβός, ο Παπακαλιάτης, ο Εμφιετζόγλου, ο Κοντομηνάς και πόσοι ακόμη που μπορεί να ξεχνάω. Δηλαδή φεύγουν αξιόλογοι άνθρωποι και μετά οι ομάδες παραπαίουν. Το μοντέλο του Κολοσσού, που είναι πολυμετοχικό, έχει πολλές χορηγίες, ανθρώπους που πραγματικά αγαπούν το μπάσκετ, που έχει νοικοκυριό, γιατί δεν παραδειγματίζει τους υπόλοιπους;

Χρειάζεται αναδόμηση το μπάσκετ, με τεχνογνωσία, οργάνωση, με ανθρώπους ρομαντικούς που να το αγαπούν. Να το στήσουν σωστά και επιχειρηματικά, όχι μόνο ρομαντικά. Να παραδειγματιστούμε από το ποδόσφαιρο. Εκεί δεν υπάρχει κρίση; Η χώρα μας δεν έχει κρίση; Γι αυτό είχα πει σε μια συνέντευξή μου -αν το ακούσει ο Βασιλακόπουλος θα γκρινιάζει- ότι τώρα που δεν βγήκε στη FIBA WORL θα ασχοληθεί με την Ελλάδα, διότι είναι εγωιστής και δεν τα παρατάει. Είναι άνθρωπος που μπορεί να βοηθήσει το μπάσκετ. Ποιος άλλος έχει τέτοια δυναμική και προσωπικότητα σαν τον Βασιλακόπουλο κι ας λένε ότι είναι μεγάλος σε ηλικία. Ας βγει ένας διάδοχός του. Και εγώ από τον Βασιλακόπουλο δεν έχω συμφέρον. Γιατί με πήραν ποτέ στην ομοσπονδία; Ποτέ. Δεν παραγνωρίζω όμως ότι ο Βασιλακόπουλος είναι τεράστιος παράγοντας, πολύ ισχυρός. Αν ασχοληθεί με το ελληνικό μπάσκετ και πάρει θέση, μπορούμε να έχουμε ένα καλύτερο αύριο, αλλιώς πρέπει τα πράγματα να αναδιοργανωθούν. Να μπουν άνθρωποι με αγάπη, όραμα, με μεράκι γιατί αλλιώς δεν έχουμε τύχη».