Ντομινίκ Γουίλκινς για Παύλο Γιαννακόπουλο: «Μην τον θρηνείτε, γιορτάστε για εκείνον»

Ο Ντομινίκ Γουίλκινς, σούπερ σταρ του ΝΒΑ τη δεκαετία του ’80 και του ’90, ήρθε στον Παναθηναϊκό λόγω… Παύλου Γιαννακόπουλου το 1995 και βοήθησε έτσι ώστε οι «πράσινοι» να κατακτήσουν το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο στο Παρίσι. Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο NBA Greece, ο «Nique» τόνισε πως σοκαρίστηκε από την είδηση της απώλειας του Παύλου Γιαννακόπουλου, υπογράμμισε όμως πως ο κόσμος του Παναθηναϊκού θα πρέπει να συνεχίσει την κληρονομιά που εκείνος ξεκίνησε και να τιμήσει τη μνήμη του γιορτάζοντας για τη ζωή του εκλιπόντος και όσα πρόσφερε στον Σύλλογο.

«Ο κ. Παύλος ήταν πολύ σημαντικός, ήταν ο άνθρωπος που με έπεισε να έρθω στην Ελλάδα. Μου είχε πει: "Έ, φίλε, μπορείς να γίνεις μέρος σε κάτι πολύ σπουδαίο” και όντως δημιούργησε μια φοβερή ομάδα. Με σόκαρε η είδηση του θανάτου του. Το έμαθα σήμερα, είμαι σοκαρισμένος», είπε αρχικά ο Ντομινίκ Γουίλκινς πριν δεχθεί ερωτήσεις.

- Τι έκανε ο Παύλος Γιαννακόπουλος για να κερδίσει την υπογραφή σας, πόσο φιλόδοξος ήταν και πόσο πάλεψε για να πετύχει σε αυτή την πρόκληση, να σας πείσει να φύγετε από το ΝΒΑ;

«Η αλήθεια είναι πως προσπαθούσε αρκετό καιρό να με αποκτήσει. Εγώ ήμουν σε φάση "εεε, εντάξει, δεν τρελαίνομαι να παίξω στην Ελλάδα", όμως τότε επισκέφθηκα την χώρα σας και αντιλήφθηκα πρώτα απ' όλα πόσο όμορφη ήταν! Δεύτερον, είδα πόσο πρόθυμος ήταν να πάει μερικά βήματα παρακάτω, ώστε να δημιουργήσει μια νικήτρια ομάδα και να με βάλει σε αυτήν. Τρίτον, όταν επισκέφθηκα την Αθήνα, την ερωτεύθηκα. Με αυτά που μου προσέφερε, με αυτά που έκανε για εμένα, είπα "γιατί όχι; Ας το προσπαθήσω". Νομίζω πως είναι σπουδαίος ο τρόπος με τον οποίο δημιουργήσαμε αυτή την ομάδα. Δεν ήμουν μόνος σε αυτό, υπήρχαν κι άλλοι καλοί παίκτες στην ομάδα, υπήρχε και ο Stojan Vrankovic και τα υπόλοιπα είναι ιστορία...»

- Ποια είναι η πιο όμορφη ιστορία που θυμάστε από τις μέρες σας στον Παναθηναϊκό και την σχέση σας με τον κ. Γιαννακόπουλο;

«Ξέρεις τι; Για εμένα, εκτός από το μπάσκετ, ήταν σημαντικό να μπορώ να ταξιδεύω με τους συμπαίκτες μου σε διαφορετικά μέρη στην Ελλάδα. Σε μέρη που ακους ή διαβάζεις μόνο στα βιβλία της ιστορίας. Το να επισκεφθώ για παράδειγμα τον Παρθενώνα, ήταν μια φοβερή εμπειρία, φίλε. Ήταν μια μαγική στιγμή! Εκείνος, ως ιδιοκτήτης, μου έδωσε το πράσινο φως και την ευκαιρία να παίξω όπως ήξερα και μπορούσα. Πανηγύριζε για εμάς, όμως ταυτόχρονα έμενε στην άκρη και μας άφηνε να κάνουμε τη δουλειά μας. Ήταν σπουδαίο να έχεις έναν ιδιοκτήτη σαν τον Παύλο Γιαννακόπουλο».

- Ποιες ήταν οι εντυπώσεις σας από εκείνον; Ποια ήταν τα χαρακτηριστικά που τον έκαναν να ξεχωρίζει;

«Ήταν ένας πάρα πολύ καλός άνθρωπος, ήταν ένας πρόσχαρος, πολύ διασκεδαστικός ιδιοκτήτης για τον οποίο ήθελες να παίζεις. Προσπαθώ να συγκεντρώνομαι στα θετικά και γι' αυτό εκτίμησα το γεγονός ότι μου έδωσε την ευκαιρία να δω κι άλλα μέρη αυτού του κόσμου. Ξέρετε, ο κόσμος έμοιαζε τότε πολύ μεγαλύτερος απ' όσο φαίνεται τώρα πια. Με αντιμετώπισε λες και ήμουν μέλος βασιλικής οικογένειας. Νομίζω πως όλοι μαζί ξεκινήσαμε κάτι μεγάλο. Ήμασταν η ομάδα που ξεκίνησε να χτίζει την κληρονομιά του Παναθηναϊκού, διότι είχαμε κατακτήσει το πρώτο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στην ιστορία του τμήματος μπάσκετ. Από τότε, έχουν ακολουθήσει άλλα πέντε, πλέον η ομάδα έχει έξι ευρωπαϊκά και όλα αυτά ήρθαν από αυτό εκείνος έχτισε».

- Θα στείλετε ένα μήνυμα στον κόσμο του Παναθηναϊκού, αλλά και τους Έλληνες φίλους του μπάσκετ που ακόμη σας θυμούνται και σας αγαπούν;

«Αυτό που θέλω να σας πω είναι να γιορτάσετε τη μνήμη του. Μην τον θρηνείτε, γιορτάστε για εκείνον. Συνεχίστε να χτίζετε την κληρονομιά που εκείνος ξεκίνησε. Αυτός θα είναι ο πιο σπουδαίος τρόπος για να τιμήσετε τη μνήμη του, γιορτάστε τη ζωή του. Αυτά που έκανε για το μπάσκετ του Παναθηναϊκού, το γεγονός ότι προσέφερε σημαντικά πράγματα σε όλη την οικογένεια του αθλήματος, είναι κάτι που πρέπει να θυμάστε. Αν το κάνετε, τότε δεν θα υπάρχει κάτι μεγαλύτερο που μπορείτε να πετύχετε. Θα λείψει η παρουσία του. Θα λείψει πολύ σε αυτόν τον σύλλογο. Ελπίζω για εκείνος, για την οικογένειά του και τους ανθρώπους του, να μπορέσουν να κάνουν τα μισά από όσα έκανε εκείνος. Αν το καταφέρουν, τότε θα συνεχίσουν να είναι επιτυχημένοι».

Πηγή: Leoforos.gr